Marvel : The King ราชาของโลกมาเวล - ตอนที่ 161

ตอนที่ 161 ไร้หนทางในการปฏิเสธ

ราชินีสีขาวมองไปที่ซ่เงินด้วยความยั่วยวน เพราะเธอไม่เชื่อว่าซูเจินจะไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับเธอเลยซึ่งเธอก็มั่นใจในตัวของเธอเองเป็นอย่างมากเช่นกันและครั้งสุดท้ายที่เธอเคยเสนอเงื่อนไขที่คล้าย ๆกันแบบนี้ให้กับซูเจินเขาก็ปฏิเสธเธอในทันทีและมาครั้งนี้เธอก็พยายามที่จะใช้เสน่ห์ของเธอในการยั่วยวนซ่เงิน และเธอก็คิดว่าเขาคงจะประทับใจในตัวเธอและตอบตกลงอย่างแน่นอน

เธอสวย เธอเซ็กซี่ … และเธอก็มีเสน่ห์ในแบบของผู้ใหญ่ที่ผู้หญิงของซูเงินไม่มีมันอย่างแน่นอนและสิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือเธอสมบูรณ์แบบในทุก ๆ ด้าน

และนี่มันก็คือข้อได้เปรียบของเธอ

ถึงแม้ว่าภายนอกมันจะดูเหมือนกับว่าเธอและซ่เงินกําลังทําข้อตกลงร่วมกันแต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะยิ่งเธอรู้จักซู่เจินมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทําให้เธอสนใจในตัวของเขามากยิ่งขึ้นเท่านั้นและซ่เงินก็เป็นคนแรกที่ทําให้เธอรู้สึกแบบนี้

“ผมจําเป็นที่จะต้องขอความช่วยเหลือจากคุณอย่างงั้นหรอ ?”

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานความคาดหวังของเธอมันก็ดับสลายลงอย่างรวดเร็ว ด้วยคําพูดที่ออกมาจากปากของซูเงิน

“ถ้าเกิดว่าผมต้องการที่จะทําลายบราเธอร์ฮูดออฟมิวแทนต์สจริงๆ ผมก็ไม่มีความจําเป็นที่จะต้องขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงอย่างแน่นอนเพราะว่าสําหรับผมแล้วไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนฉลาดมากแค่ไหนหรือว่ามีความทะเยอทะยานมากแค่ไหนผมก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเธอเลยแม้แต่น้อย และผมก็ไม่สนด้วยว่าสิ่งที่คุณพูดขึ้นมามันเป็นเรื่องจริงหรือโกหกกันแน่และถ้าเกิดว่าคุณต้องการที่จะเป็นผู้ หญิงของผมจริงๆมันก็ง่ายมาก … คุณและปีศาจแดงก็เข้าร่วมกับพันธมิตรสงครามของผมซะ!” ซูเจนมองไปที่ราชินีสีขาวและพูดขึ้นมาเบา ๆ

“มันเป็นไปไม่ได้” ราชินีสีขาวพูดปฏิเสธขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“งั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกันอีก”

ซ่เงินยักไหล่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ และเขาก็รู้อยู่แล้วด้วยว่าราชินีสีขาวคงจะไม่ยอมตกลงง่าย ๆ อย่างแน่นอนหลังจากนั้นซูเจินก็หันหลังกลับพร้อมกับโบกมือขึ้นมาเบา ๆ ทันใดนั้นร่างของวินเทอร์โซลเจอร์จักเกอร์นอทโคลนนิ่งเฮดจ์ฮอกและคัสลิสโตก็ค่อย ๆ ลอยมาอยู่ข้างหน้าของซูเงิน

ราชินีสีขาวลังเลอยู่สักพักหนึ่ง หลังจากนั้นสีหน้าของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนไปและพูดขึ้นมาว่า “ถ้าเกิดว่าคุณต้องการเฮลไฟลร์คลับจะเปิดประตูตอนรับคุณอยู่ตลอดเวลา!”

หลังจากพูดจบร่างของปีศาจแดงและราชินีสีขาวก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ซูเงินขมวดคิ้วพร้อมกับพึมพําขึ้นมาเบาๆ ว่า “เปิดประตูต้อนรับ ? ฉันไม่ต้องการมันหรอก และถึงแม้ว่าประตูมันจะปิดอยู่ ฉันก็จะทําลายมันเอง!”

“เสียใจพอแล้วหรือยัง ? ถ้าเกิดว่าพอแล้วก็ลุกขึ้นมาและกลับไปซะ อ้อ!ฝากข้อความไปบอกแม็กนีโตด้วยว่า … ถ้าเกิดว่าผมจัดการธุรเสร็จเมื่อไรผมจะเป็นคนที่ไปหาเขาด้วยตัวเอง และผมก็หวังว่าคุณจะรับผลของการที่คุณกล้ามายั่วยุผมได้!” ซูเจินหันไปฝากคําพูดกับโท้ดและปล่อยให้เขาเดินจากไป

หลังจากที่โท้ดได้รับอิสระ เขาก็ยังไม่ได้วิ่งหนีหรือขยับตัวไปไหนราวกับว่าอารมณ์ของเขาในตอนนี้มันยังไม่คงที่สักเท่าไหร่

และเมื่อซู่เจินเห็นเช่นนั้นเขาก็ส่ายหัวขึ้นมาเบาๆ และเมินเฉยต่อโทดไป เพราะถึงอย่างไรท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากมายยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีหน้าตาที่หน้าเกลียดแต่เขาก็เป็นคนที่มีอัธยาสัยที่ดี หลังจากนั้นซูเงินก็หันหน้าไปมองคนทั้งห้าคนที่ลอยอยู่ตรงหน้าของเขาซึ่งวินเทอร์โซลเจอร์และคัส ลิสโตในตอนนี้ก็ได้สติขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว ส่วนเฮดจ์ฮอกโคลนนิ่งและจักเกอร์นอทยังอยู่ในสภาพมึนหัวเล็กน้อย

และเมื่อคัสลิสโตเห็นสายตาที่จ้องมองมาจากซู่เจินเธอก็พูดขึ้นมาอย่างอ่อนแรงว่า “แม็กนีโตไม่ได้ต้องการที่จะเป็นศัตรูกับคุณจริง ๆ นะ เขาพยายามที่จะหาทางเอาคุณมาอยู่กับเขาให้ได้อยู่ตลอดเวลา และถ้าเกิดว่าคุณยอมตกลงที่จะเข้าร่วมกับองค์กรของพวกเราคุณก็จะกลายเป็นรองประธานขององค์กรบราเธอร์ฮูดออฟมิวแทนต์สในทันทีซึ่งภายในองค์กรของเราก็มีมนุษย์กลายพันธ์และคนที่มีความสามารถพิเศษอยู่มากกว่า

,000 คน และถ้าเกิดว่าคุณต้องการความสามารถอะไรคุณก็สามารถกลืนกินมันได้เลย”

“รวมถึงความสามารถของคนในกลุ่มคุณด้วย ?” ซูเงินถามขึ้นมา

คัสลิสโตพยักหน้าและพูดว่า “ใช่เพราะว่ามันมีอนาคตของเหล่ามนุษย์กลายพันธ์แขวนเอาไว้อยู่ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ดีที่จะเสียสละเพียงเล็กน้อยเพื่อผลประโยชน์ที่มากกว่า”

“จริงหรอ ? อันนี้มันรวมถึงตัวคุณด้วยหรือเปล่า”

คัสลิสโตเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพยักหน้าขึ้นมาและพูดว่า “ใช่ รวมถึงฉันด้วย”

“คุณก็น่าจะรู้ดีว่าการสูญเสียความสามารถไปมันเป็นอย่างไรซึ่งคุณก็จะกลายเป็นคนที่ไม่มีประโยชน์สําหรับแม็กนีโตอีกต่อไปและคุณก็อาจจะถูกเขาฆ่าทิ้งในทันทีและถึงแม้ว่าอนาคตของมนุษย์กลายพันธ์มันจะสําคัญมากจริง ๆแต่ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลยด้วยซ้ํา”

“ฉันรู้” คัสลิสโตพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ซูเงินเหลือบมองไปที่เธอเล็กน้อยก่อนที่จะส่ายหัวขึ้นมาเบาๆ “ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณมันอวดฉลาดหรือโง่กันแน่แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ไม่ได้ทําให้ผมรู้สึกรําคาญมากสักเท่าไหร่ดังนั้นผมจะไว้ชีวิตของคุณเอาไว้ก็แล้วกัน”

หลังจากพูดจบซูเจินก็ใช้พลังจิตของเขาลากร่างเฮดจ์ฮอกมาอยู่ข้างๆของเขาพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะที่ตัวของเฮดจ์ฮอกเอาไว้หลังจากนั้นเขาก็เปิดใช้ความสามารถในการกลืนกินทันทีซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ สามารถกลืนกินความสามารถของเฮดจ์ฮอกมาได้อย่างง่ายดาย

ซึ่งซ่เงินจะไม่มีวันใช้ความสามารถของเฮดจ์ฮอกอย่างแน่นอน 100% เพราะถ้าเกิดว่าการกลืนกินความสามารถมันไม่ได้ให้พลังงานสําหรับการอัพเกรดระบบแบบนี้ซ่เงินก็ไม่มีความจําเป็นที่จะต้องกลืนกินความสามารถนี้เลย

“กรอบ!”

คอของเฮดจ์ฮอกถูกบิดไปด้านหลังอย่างกะทันหันพร้อมกับร่างของเขาที่ถูกโยนทิ้งไป

“ใครเป็นคนต่อไปดี ? โคลนนิ่ง หรือว่าจักเกอร์นอท ?” ซูเจนมองไปที่พวกเขาพร้อมกับครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่งหลังจากนั้นไม่นานร่างของจักเกอร์นอทก็ค่อย ๆ ลอยเข้ามาหาซ่เงินอย่างช้า ๆ …

พละกําลังที่ไม่มีวันหมด ผิวหนังที่ไม่สามารถเจาะทะลุได?

ความสามารถนี้มันแข็งแกร่งเป็นอย่างมากซึ่งซูเจินก็ไม่มีความคิดที่จะปล่อยมันไปอย่างแน่นอน

“ติ้ง! ภารกิจถูกปล่อยออกมาแล้ว!”

“ภารกิจ : เอาชีวิตรอด เนื้อหา : สุ่มเก็บความสามารถของโฮสต์หนึ่งอย่างและอยู่รอดให้ได้เป็นเวลา 3 วันโดยไม่ตายและภารกิจจะเสร็จสิ้น”

“หมายเหตุ : โฮสต์สามารถเลือกระดับความยากของภารกิจนี้ได้และถ้าเกิดว่าโฮสต์เลือกความยากเป็น 2 เท่ารางวัลของภารกิจก็จะเป็น 2 เท่าเช่นกัน”

การแจ้งเตือนของระบบทําให้ซูเจนรู้สึกตกใจเล็กน้อยเพราะเขาก็ไม่คิดเหมือนกันว่าภารกิจมันจะปรากฏขึ้นมาเร็วแบบนี้และเขาก็เพิ่งจะทําภารกิจเสร็จด้วย

แล้วภารกิจเอาตัวรอดนี่มันคืออะไร ?

สุ่มเก็บความสามารถหนึ่งอย่าง ?

“ระบบ ฉันไม่ทําภารกิจนี้ได้ไหม ?”

ซูเงินถามขึ้นมาอย่างสงสัย

“ไม่ได้ เพราะทันทีที่ภารกิจถูกปล่อยออกมามันก็จะถูกกดยอมรับภารกิจในทันที”

“ไร้หนทางในการปฏิเสธเลยสินะและการสุ่มเก็บความสามารถนี่มันรวมถึงความสามารถในการกลืนกินด้วยหรือเปล่า ?”

“ใช่! รวมถึงความสามารถทั้งหมดของคุณด้วยนอกจากนี้ระบบยังขอแนะนําให้กับโฮสต์ว่าให้โฮสต์เลือกโหมดยากเพราะว่ามันจะได้รางวัลตอบแทนอย่างมหาศาล

ซูเงินขมวดคิ้วและพูดขึ้นมาว่า “อย่าบอกนะว่าตอนนี้พลังงานสําหรับการอัพเกรดระบบมันใกล้จะครบแล้วใช่ ไหม ? ถึงได้มอบภารกิจให้กับฉันมากมายขนาดนี้ … และก็ดูเหมือนว่ามันจะเป็นภารกิจที่ค่อนข้างจะยุ่งยากมากเลยทีเดียว”

“รางวัลที่โฮสต์สามารถเคลียโหมดยากได้นั่นก็คือการเปิดเทมเพลตที่ถูกปรับปรุงแล้วขึ้นมา ซึ่งเทมเพลตอันนี้มันจะสามารถเปิดได้เฉพาะเวลาที่โฮสต์ทําภารกิจเท่านั้น”

“มันมีเอาไว้ทําอะไร ?”

“เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับความสามารถและร่างกายของโฮสต์”

“ระยะเวลาในการทําภารกิจนี้คือสามวันใช่ไหม ? และถ้าเกิดว่าฉันเลือกโหมดยาก รายละเอียดของภารกิจจะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง ?” ซูเงินถามขึ้นมาอย่างสงสัย

“ระบบสามารถบอกรายละเอียดให้กับโฮสต์ได้ก็ต่อเมื่อโฮสต์กดเลือกโหมดยากแล้วเท่านั้น”ระบบตอบกลับมา

“มันไม่เป็นการเอาเปรียบกันไปหน่อยหรอ ?” ซูเงินพูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง”รางวัลและเนื้อหาของภารกิ จก็บอกให้ไม่หมดระบบนายจงใจที่จะแกล้งกันใช่ไหม ?”

“จะเลือกโหมดยาก ใช่/ไม่

“ใช่!”

เมื่อเห็นว่าระบบแกล้งทําเป็นไม่ได้ยินเซ่เงินก็จะพดอะไรขึ้นมาได้อีก