Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 69

เมื่อยานพาหนะมาถึงที่หมายแล้วทุกคนรู้สึกเหมือนได้สัมผัสกับประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิต ผู้ฝึกเดินออกจากเกวียนพร้อมกับสัมภาระของเค้า สากอนและคนงานอีกสองสามคนนำกลุ่มของผู้ฝึกขึ้นบันไดมุ่งหน้าไปยังปราสาทข้างหน้า

กำแพงกลที่ทำหน้าที่เปิดประตูและทุกคนเดินเข้าในห้องโถงของปราสาท ปราสาทสว่างและตกแต่งอย่างหรูหรา หน้าต่างประดับด้วยกระจกสีอันหรูหราเรียงรายไปตามกำแพงและเพดานขนาดใหญ่ที่มีคริสตัลนับร้อยแขวนอยู่เหนือทุกคน หัวสัตว์ขนาดใหญ่ของสัตว์ดุร้ายนั้นแขวนอยู่เหนือเตาไฟและภาพเขียนสีน้ำมันศิลปะหลายสิบชิ้นถูกจัดแสดงอยู่บนผนัง

“ว้าว!”

“นั่นคือภาพวาดของแฟรท! มันเกี่ยวกับราชาทองคำอะเฮนาเท็นที่ฆ่าราชาองค์ที่12ของออร์ค ราชาหมาป่าคอสตา!”

“นั่นคือรูปปั้นของลาโค!”

“และนั่นก็เป็นงานของอาจารย์พาลิบเช่นกัน!”

ผู้ฝึกหัดบางคนที่เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยจะมีความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของศิลปะ ทันทีที่เห็นสิ่งต่างๆรอบตัวพวกเค้า พวกเค้าก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ห้องโถงที่เต็มไปด้วยสิ่งประดิษฐ์อันมีค่ามากมาย แม้ว่าผู้ฝึกบางคนจะเป็นขุนนางแต่พวกเค้าก็ไม่ได้เป็นขุนนางที่ร่ำรวยที่สุด ยิ่งกว่านั้นผู้ฝึกสาวนใหญ่มาจากครอบครัวที่อยู่ในชนชั้นกลางหรือชนชั้นล่าง ไม่มีใครเคยเห็นของที่ราคาแพงและหรูหราจำนวนมากมาจัดแสดงในห้องเดียวกัน

ตรงกลางห้องมีโต๊ะยาว3ตัวที่เต็มไปด้วยอาหาร ช้อนส้อมได้ถูกจัดเตรียมเรียบร้อย เนื่องจากผู้ฝึกยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง ท้องพวกเค้าจึงเริ่มร้อง ทั้งปราสาทเต็มไปด้วยเปลวไฟและแสงเงาระยิบระยับ ผู้ฝึกทุกคนที่เข้ามาในปราสาทมองไปรอบๆและรู้สึกงงงวย ทันใดนั้นลูซีหยูก็เดินออกมาจากวงแหวน เค้าผ่านประตูมิติและมาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

“ทุกคนอยู่ที่นี่ครบแล้ว? ทำไมถึงมีเพียงไม่กี่คน?”

เมื่อรู้ว่ามีผู้ฝึกเพียง40คนลูซีหยูขมวดคิ้ว เลขนี้ต่ำกว่าที่ความคาดหมายของเค้า เค้าส่งจดหมายมากกว่า200ฉบับแต่มีไม่ถึง1ใน4ที่ตอบรับมัน ดูเหมือนว่าคนจำนวนมากตัดสินใจที่จะยอมแพ้

ผู้ฝึกทุกคนจ้องไปที่ลูซีหยูที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเค้า เค้าดูเหมือนเอลฟ์และผลสีดำของเค้าผูกเข้ากับหางม้าที่ด้านหลังศีรษะของเค้า เค้าสวมเสื้อคลุมยาวสีขาวบุด้วยผ้าสีน้ำเงิน ภายใต้เสื้อโค้ทเค้ามีเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบง่ายและกางเกงสีดำ ที่เท้าของเค้าสวมรองเท้าบู๊ตสีขาวคู่หนึ่ง

“ฉันขอแนะนำตัวเอง” ลูซีหยูกล่าว “ฉันแอนโทนี่เจ้าของหอคอยพ่อมดและเป็นที่ปรึกษาของคุณนับแต่นี้ไป ฉันแน่ใจว่าคุณมีคำถามจำนวนมากแต่ฉันมั่นใจว่าสถานที่นี้จะให้ข้อมูลที่เพียงพอแก่คุณไม่ในช้า ชั้นเรียนจะเริ่มพรุ่งนี้และคุณจะอาศัยอยู่ในปราสาทใช้เวลา5ปีในการเรียนกับฉัน

เค้าปรบมือ “เนื่องจากพวกเค้าอยู่ที่นี่กันครบแล้วกินกันเถอะ ฉันเตรียมงานฉลองนี้เป็นพิเศษสำหรับคุณ ขอให้เพลิดเพลินไปกับมัน จากนั้นคุณควรจะนอนหลับให้เพียงพอ หลังจากวันนี้ชีวิตของคุณจะไม่มีเหมือนเดิม!”

ลูซีหยูกำลังพูดในพรินส์แต่เค้าใช้พลังจิตในการฉายเสียงของเค้าและความหมายของคำที่เค้าพูดต่อผู้ฝึกทุกคน แม้ว่าออร์คและเอลฟ์ยังไม่สามารถเข้าใจพรินส์แต่พวกเค้าสามารถเข้าใจความหมายที่ลูซีหยูต้องการจะสื่อได้ ดังนั้นพวกเค้าทั้งหมดจึงดูงุนงง

ลูซีหยูนั่งลงที่โต๊ะ จากนั้นผู้ฝึกทั้งหมดก็นั่งลงที่โต๊ะยาวตามลำดับ แม้ว่าจะมีการเตรียมโต๊ะทั้งหมด3ตัวแต่เพียงแค่ตัวเดียวก็เพียงพอสำหรับทุกคน ไม่จำเป็นที่จะต้องมีอีกสองโต๊ะลูซีหยูโบกมือและโต๊ะอีก2ตัวก็หายไปพร้อมกับอาหารทั้งหมด มันเป็นเหมือนตอนที่เค้าปรากฏตัวขึ้นในห้อง การกระทำนี้กระตุ้นเสียงร้องอู้วกับอ้าที่เกิดจากความตกใจของผู้ฝึก สำหรับพวกเค้าพลังเช่นนี้เป็นอะไรที่เป็นตำนาน

อาหารทุกอย่างจัดทำขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยมดครึ่งคน ผู้ฝึกไม่เคยได้ยินส่วนผสมที่ใช้และขั้นตอนการทำอาหารมาก่อน บนเอเลนเกลือได้รับการพิจารณาว่าเป็นของที่มีราคาแพงในขณะที่มีแต่ครอบครัวที่ร่ำรวยเท่านั้นที่สามารถซื้อเครื่องเทศได้ มีเพียงคนร่ำรวยเท่านั้นที่สามารถกินเนื้อสัตว์ได้ทุกมื้อ

ผู้ฝึกไม่เคยเห็นอาหารแบบนี้มาก่อน พวกเค้ากินอาหารทั้งหมดอย่างตะกละตะกลาม ทุกคนรู้สึกว่ามื้อนี้มีเพียงแค่ในอาณาจักรพระเจ้าเท่านั้น คงเป็นเพราะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่สามารถกินได้อย่างฟุ่มเฟือยเช่นนี้

หลังจากอาหารเย็นลูซีหยูปรบมือเพื่อให้ได้รับความสนใจ “ทุกคนกินเสร็จหรือยัง? เยี่ยมเลย นี่จะเป็นคลาสแรกของคุณ สำหรับพ่อมดกฎที่สำคัญที่สุดคือสิ่งตอบแทน คุณเก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณหว่านโดยไม่จ่ายอะไรเลยคุณจะไม่ได้อะไรเลย อาหารเย็นที่คุณพึ่งกินเสร็จมีค่า1เหรียญทองในมาตรฐานของอาณาจักรลุนห์มาน มาลอน” ผู้ฝึกอ้าปากค้างทั้งหมด ทองมาลอนนั้นเพียงพอสำหรับดูแลครอบครับปกติ5คนเป็นเวลาทั้งเดือน ไม่มีใครสามารถยอมรับความจริงที่ว่าพวกเค้าเพิ่งกินอาหารที่ราคาเท่ากับราคานั้น

“ค่าโดยสารเรือคือ10มาลอน” ลูซีหยูพูดต่อ “ค่าเล่าเรียนในแต่ละปีคือ200ซึ่งรวมถึงค่าวัสดุห้องสมุด ที่พัก อาหาร ค่าใช้จ่ายในการใช้ห้องปฎิบัติการ และสิ่งอำนวยความสะดวกในการทดลอง นอกเหนือจากนั้นคุณจะต้องจ่ายทุกอย่าง!”

ผู้ฝึกต่างก็อ้าปากด้วยความประหลาดใจ ค่าธรรมเนียมทั้งหมดเหล่านี้จะรวมกันเป็นพันมาลอน แม้กระทั่งตระกูลขุนนางยังไม่มีเงินมากขนาดนี้เลย

“แต่มิสเตอร์แอนโทนี่เราไม่สามารถจ่ายได้” บอห์ลยืนขึ้นและกล่าว

“คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินให้ฉันตอนนี้” ลูซีหยูพุด “คุณสามารถจ่ายเงินให้ฉันหลังเรียนจบได้”

“นี่มันหลอกลวง!” เลเวสยืนขึ้นและพูด “มันเป็นการให้กู้แบบดอกเบื้ยสูงๆ! ทำไมของที่นี้ถึงได้มีราคาแพงขนาดนี้? แม้หลังจากที่เราเรียนจบเราก็ไม่สามารถจ่ายหนี้สินทั้งหมดได้ในชาตินี้!”

“คุณเลเวส บิคโตใช่ไหม?” ลูซีหยูกล่าว

เลเวสยืดร่างของเค้าทันที “ถูกต้อง ฉันมาจากตระกูลบิคโต ตระกูลขุนนาง!”

ลูซีหยูพยักหน้า “เมื่อคุณสำเร็จการศึกษาคุณจะค้นพบว่าสิ่งที่เรียกว่าอริยบัลลังก์อำนาจและเงินล้วนเป็นสิ่งที่ไม่น่าสนใจสำหรับคุณเป็นเหมือนดินบนพื้น นั่นเป็นเพราะสิ่งเหล่านี้คุณสามารถทำได้โดยเพียงแค่กระดิกนิ้วของคุณ คุณไม่สามารถจ่ายได้? นั่นไม่เป็นไร ฉันจะขับไล่คนจำพวกนี้ออกจากหอคอย ในอนาคตคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึงหอคอยหรือเรียกตัวเองว่าพ่อมดเพราะคุณจะทำให้พ่อมดต้องอับอาย!”

“ฉันจะใช้วิธีนี้เพื่อบอกคุณว่าถ้าคุณไม่จ่ายคุณจะไม่ได้อะไรเลย สิ่งตอบแทน นี่เป็นกฎของโลกและในฐานะพ่อมดมันก็เป็นเช่นนั้น กฎที่คุณจะต้องปฏิบัติตาม!”

เลเวสหน้าแดงแต่เค้าไม่สามารถปฏิเสธได้ สิ่งมหัศจรรย์ที่เค้าได้เห็นในการเดินทางของเค้า – กาลมแปลกๆซึ่งสามารถพูดและฆ่าอัศวินสายเลือดได้อย่างง่ายดาย เรือการเล่นแร่แปรธาตุของชีวิตที่สามารถข้ามมหาสมุทรอันกว้างใหญ่และฆ่าลูกหลานของทะเล คนรับใช้พ่อมดผู้ลึกลับ รถไฟที่สามารถเดินทางใต้ดิน หอคอยพ่อมดที่หรูหรา และความสามารถเหนือธรรมชาติของลูซีหยู ทุกอย่างเป็นสาเหตุทำให้เค้าทั้งสับสนและพูดไม่ออก!

สำหรับคนอย่างลูซีหยูผู้ฝึกเป็นเหมือนกลุ่มกบในบ่อน้ำ เป็นครั้งแรกในชีวิตของพวกเค้าพวกเค้าค้นพบว่าโลกกว้างใหญ่ไพศาล ทะเลเป็นแบบนี้มี อีกทวีปหนึ่งและมีเผ่าพันธุ์ที่อยู่มนอกเอเลน และมีพ่อมดที่สามารถควบคุมพลังเวทย์มนตร์ทุกชนิด!

หลังอาหารเย็นทุกคนเริ่มพูดคุยกันเอง ภายใต้การจัดสรรของผู้บริหารไม่กี่คนที่ได้รับการแต่งตั้งจากลูซีหยู ผู้ฝึกได้เข้าห้องพักและบ้านใหม่ของพวกเค้าในปราสาท ทุกคนมีห้องเดี่ยวเพื่อไม่ให้ถูกรบกวนขณะทำสมาธิ นอกจากนี้ยังจะสะดวกสำหรับพวกเค้าในการเรียนรู้และอ่าน

อย่างไรก็ตามทุกคนรู้สึกตื่นเต้นเกินกว่าที่จะนอนหลับ การเดินทางที่วิเศษและงดงามสองสามวันนี้ทำให้พวกเค้ามีความกระตือรือร้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารเย็นที่พวกเค้าพึ่งกินไปและคำพูดของลูซีหยูที่ยังคงอยู่ในใจของพวกเค้า พวกเค้าพลิกตัวไปมาบนเตียงและนอนไม่หลับ!