Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 60

“กายา สร้างมดครึ่งคนรุ่นที่2 จากนั้นโหลดปัญญาเทียมและต้นแบบของช่างตีเหล็ก”

“สมองน้อย ถ่ายทอดต้นแบบของช่างตีเหล็ก!”

“ได้รับแล้ว! โหลดเสร็จสมบูรณ์!”

“ได้รับแล้ว!”

ลูซีหยูมองลูกเหล็กสีดำเริ่มบิดตัวไปมาและวาลว์ก็เปิดออกทีละตัว เหมือนรังผึ้ง มดครึ่งคนถูกผลิตอย่างต่อเนื่องจากภายใน จากนั้นก็ยืนอยู่บนยอดเขาสีดำที่ไม่มีชื่อ ภูเขานั้นแห้งแล้งไม่มีต้นไม้เลย เท่าที่จะมองเห็นบริเวณภูเขานั้นถูกก่อตัวขึ้นจากสันเขาที่ว่างเปล่า รูปร่างของมดครึ่งคนมีการเปลี่ยนแปลง รุ่นที่2ของมดครึ่งคนดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนและพวกมันก็ตัวเล็กกว่า กระดองเงาของมันทำให้พวกมันดูเหมือนนักรบหุ้มเกราะสีดำ แสดงให้เห็นการเบี่ยงเบนจากรูปร่างปกติของมดและแมลง

มือของพวกเค้ายังคล่องแคล่วว่องไวมากขึ้นด้วยนิ้วที่มีความสามารถในการจับต้องที่ละเอียดอ่อนเหมือนมือของมนุษย์ พวกเค้ายังได้รับเสียงเส้นที่เรียบง่าย สิ่งนี้ทำให้พวกเค้ามีความสามารถในการตอบโต้ด้วยโปรแกรมที่ถูกตั้งไว้ล่วงหน้า ด้วยเหตุนี้หัวข้อที่อยู่นอกต้นแบบการจำจะอยู่นอกเหนือความสามารถของพวกมัน แต่ที่สำคัญที่สุดคืออายุขัยของพวกมันขยายออกไป

มดครึ่งคนใช้ประโยชน์จากเครื่องมือจำนวนมากที่ลูซีหยูเอามาให้ ภายใต้การควบคุมของกายา มดครึ่งคนพันตัวแบ่งหน้าที่กันจากนั้นเริ่มทำงานตามที่ลูซีหยูสั่ง – ขุดพื้น ขุดเจาะหิน โค่นต้นไม้ และเก็บวัสดุ

ลูซีหยูวางกายาไว้ในป่าแห่งความมืดบนยอดเขาที่ไม่มีชื่อเพื่อสร้างหอคอยพ่อมดของเค้า โดยใช้บริเวณนี้เป็นฐานเค้าต้องการจ้างพ่อมดฝึกหัดในโลกของมาเรียและจากนั้นเริ่มเผยแพร่ศิลปะแห่งเวทมนตร์ เนื่องจากลูซีหยูได้ใช้ทรัพยากรจำนวนมากไปในการพัฒนาเครือข่ายเวทมนตร์ แน่นอนเค้าต้องการใช้มันโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ตามแผนของลูซีหยูเค้าจะสร้างหอคอยพ่อมดให้เหมือนในนิยายแฟนตาซี ในอนาคตพ่อมดฝึกหัดจะเดินทางมาที่ภูเขาแห่งนี้และพวกเค้าจะเดินออกไปพร้อมกับความรู้เกี่ยวกับวิธีการทำงานของเครือข่ายเวทมนตร์เช่นเดียวกับการที่พลังจิตของพวกเค้าตื่นขึ้น

พ่อมดฝึกหัดจะค่อยๆขยายการศึกษาเกี่ยวกับคาถาและสำรวจวิธีการใหม่ๆในการใช้พลังจิตซึ่งจะเป็นการปูทางของลูซีหยูไปสู่วิวัฒนาการโดยการรวบรวมความรู้และการสร้างอารยธรรมพ่อมดที่ยิ่งใหญ่ นี่จะเร็วกว่าลูซีหยูที่ทำวิจัยอย่างเดียว พูดตามตรงแล้วลูซีหยูหมดหนทางที่จะทำแล้วและไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไรต่อไป!

ลูซีหยูรู้ว่ามันยากสำหรับเค้าที่จะเข้าใจการทำงานที่ซับซ้อนของพลังจิตด้วยตัวเค้าเอง สิ่งนี้จำเป็นต้องมีอารยธรรมและผู้คนนับล้านอุทิศตนเพื่อรวมภูมิปัญญาของพวกเค้าเพื่อปูทางสู่ความรู้

หลังจากวางกายาในป่าแห่งความมืดแล้วลูซีหยูก็กลับไปที่ปราสาทมิติ เพื่อสร้างหอคอยพ่อมดเค้ารวบรวมรายชื่อคนทั้งหมดที่มีพลังจิตแข็งแกร่งโดยไม่มีข้อจำกัดด้านอายุยกเว้นผู้ที่มีอายุมากเกินไป นอกจากนี้เค้ายังมีเกณฑ์ที่รวมถึงความสามารถในการเรียนรู้ที่แข็งแกร่งและจินตนาการที่เด่นชัดและไม่ถูกจำกัดโดยระเบียบแบบแผนที่เข้มงวด

เฉพาะคนประเภทนี้เท่านั้นที่เหมาะสมกับนิยามของพ่อมดฝึกหัดของลูซีหยู สำหรับนักเรียนกลุ่มแรกนี้ลูซีหยูไม่ได้จำกัดรายชื่อไว้แค่เผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านั้นแต่ยังรวมถึงพวกเอลฟ์และออร์ค สำหรับเผ่าพันธุ์เงือกนั้นมีจำนวนต่ำมากในตอนนี้และโดยธรรมชาติแล้วพวกมันก็วางไข่ อย่างไรก็ตามลูซีหยูมีแผนอื่นสำหรับพวกมัน!

ลูซีหยูพบเรือของเค้าทอดสมออยู่ในส่วนเว้าบนเกาะ หลายสิบปีผ่านไปแล้วเรือก็เริ่มมีสนิมและใช้งานไม่ได้ ลูซีหยูแทบจะไม่มีโอกาสได้ใช้งานมัน

“ไม่ แม้ว่ามันจะไม่ได้แตกหักแต่มันก็ยังใช้ไม่ได้ ฉันต้องหาเรืออีกลำ ลำนี้เล็กเกินไป!”

ลูซีหยูต้องการเรือและแล่นเรือไประหว่างทวีปยาลาและเอเลน หาผู้ช่วยระหว่างทางแล้วเดินทางไปที่ป่าแห่งความมืดทางทะเลก่อนมุ่งหน้าไปยังหอคอยพ่อมด เค้าต้องการซื้อเรือหรือสั่งต่อเรือจากอู่มนุษย์ หลังจากการก่อสร้างของหอคอยพ่อมดและโครงสร้างของมันจะใช้เวลาไม่กี่เดือน

“ในปัจจุบันพวกเค้าได้สร้างเรือบรรทุกสินค้าสำหรับการเดินเรือเท่านั้น ในทะเลลึกของโลกของมาเรียการแล่นเรือเหล่านั้นยังอันตรายเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับทายาทของสากูน โดยที่ฉันไม่ได้อยู่บนเรือ เรือจะถูกจมโดยการโจมตีสัตว์ประหลาดในทะเลแน่นอน และมันจะเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไปด้วยตัวเองทุกครั้ง!”

ลูซีหยูพบว่านี้มันเต็มไปด้วยปัญหาแต่การได้เรือจากโลกแห่งความจริงจะยิ่งเป็นปัญหา การเดินทางไปกลับจะไม่ได้ใช้เวลาแค่ทศวรรษแต่จะผ่านไปหลายศตวรรษเมื่อเค้ากลับมา

“เรือไม้? ถ้าฉันสามารถสร้างสัตว์วิเศษได้ทำไมฉันจะไม่สามารถสร้างเรือเวทมนต์ได้? ฉันสามารถสร้างเรือซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติจากการเล่นแร่แปรธาตุ ฉันสามารถเริ่มต้นด้วยพืชโดยเซลล์ที่ได้รับแก้ไขจากนั้นมอบต้นแบบสิ่งมีชีวิตให้เป็นรูปแบบของเรือ มันจะได้รับการโปรแกรมด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นและจะมีพลังในการบิน!”

ในขณะที่เค้าคิดว่าการเสริมกำลังสัตว์ประหลาดด้วยเวทมนต์ แน่นอนว่าเค้ายังตระหนักถึงการเสริมกำลังพืชด้วยเวทมนต์แต่เค้ายังไม่สามารถสร้างสัตว์วิเศษใดๆได้ เค้าไม่เคยคิดถึงความคิดที่เหลือเชื่อในการสร้างเรือด้วยเซลล์ที่ได้รับการแก้ไขผ่านการเล่นแร่แปรธาตุ!

บางครั้งความก้าวหน้าทางสติปัญญาของมนุษย์เป็นผลมาจากแรงบันดาลใจเหล่านี้ ลูซีหยูเชื่อว่าความคิดของเค้าจะใช้การได้จริงดังนั้นเค้าจึงกลับไปที่ปราสาทมิติเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับโครงการนี้ ในขณะที่เค้าทำเช่นนั้นเค้าดึงthe Scroll of the Worldออกมาเพื่อค้นหาพ่อมดฝึกหัดที่เป็นไปได้ทั่วโลกของมาเรีย

ลูซีหยูได้รวมเอายีนของต้นเบิร์ชเหล็กเข้ากับยีนของต้นไม้แห่งชีวิตเพื่อสร้างเมล็ดที่เหมาะสมกับเรือของเค้า จากนั้นเค้าก็ฝังเมล็ดนี้ไว้ในป่าแห่งความมืดเพื่อสร้างตัวอ่อนของการเล่นแร่แปรธาตุของเรือของเค้า

ทุกวันลูซีหยูเทพลังจิตของเค้าในการสร้างเรือจากต้นไม้ เนื่องจากเมล็ดได้รับพลังชีวิตและความเร็วในการพัฒนาสำหรับต้นไม้แห่งชีวิต เรือต้นไม้จะโตเต็มที่ในเวลาไม่กี่เดือน

เนื่องจากการแทรกแซงของลูซีหยูทำให้รูปร่างของต้นไม้แปลกมาก มันเติบโตในแนวนอนโดยมีเซลล์เสริมกำลังอย่างต่อเนื่อง เช่น เซลล์มะเร็ง จากนั้นร่างของเรือยักษ์ก็งอกขึ้นมาจากลำต้นของต้นไม้!

ด้วยความกว้างเกือบ40เมตรและความสูง20เมตร เรือมีพื้นที่ภายในขนาดใหญ่ ผิวด้านนอกของต้นไม้เป็นสีขาวพร้อมกับกิ่งไม้ยื่นออกมา ลูซีหยูไม่เคยเห็นต้นไม้ที่รูปร่างประหลาดเช่นนี้มาก่อน ลูซีหยูนำมดครึ่งคนนับสิบตัวมาพร้อมกับขวานและสั่งพวกมันว่า “ไป ตัดมันมาให้ฉัน!”

มดครึ่งคนเริ่มตัดที่ลำต้นของต้นไม้ที่แปลกประหลาด เอากิ่งออกทั้งหมด เป็ง-เป็ง-เป็ง! ลูซีหยูเห็นตัวอ่อนของเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มอยู่ในเปลือกสีขาว มันเป็นกระบวนการธรรมชาติที่สมบูรณ์แบบโดยไม่มีจุดที่เชื่อมต่อว่ามนุษย์สร้างขึ้น จากภายนอกโครงร่างของเรือดูเหมือนหัวกระสุน

เมื่อมาถึงจุดนี้ต้นไม้ยังไม่ตายเนื่องจากพลังชีวิตอันทรงพลังของพืชยังคงรักษาชีวิตไว้ได้แต่ตัวอ่อนของเรือก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว ลูซีหยูจึงเริ่มเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนที่2ของกระบวนการเสริมกำลังของเรือลำนี้!