Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 57

เคลลี่กุมปากของเธอด้วยความช็อค เธอโยนแส้ในมือทิ้งและกอดมาร์คพ่อของเธอ “พ่อ เกิดอะไรขึ้น?”

เคลลี่ร้องไห้ เธอเห็นเลือดบนมือของเธอ เสียงของเธอสั่น “ทำไม.. ทำไม.. คุณถึงเต็มไปด้วยเลือด?”

มาร์คอยากจะขายอัญมณีกับอิคอร์ สิ่งที่เค้าขอทั้งหมดคือทองคำหนึ่งพัน ด้วยเงินนี่เค้าสามารถหลบหนีจากการเป็นทาสและพาลูกสาวของเค้าไปจากชีวิตแบบนี้ เค้าสามรถซื้อที่ดินผืนใหญ่และมีตัวตนในฐานะพลเมือง ปลดปล่อยตัวเองจากการเป็นทาส ต่อจากนี้ไปเค้าอาจจะเป็นพ่อค้าหรือช่างฝีมือ ด้วยวิธีนี้ลูกและหลานของเค้าจะไม่ต้องกลายเป็นทาส

อย่างไรก็ตามเค้าถูกหักหลัง เค้าถูกแทงที่หลังขณะที่เค้ากำลังหลบหนีออกมาทางหน้าต่าง หลังจากพันแผลแล้วเค้าใช้เวลาทั้งวันในการพยายามหาลูกสาวของเค้าที่หมู่บ้าน ในขณะที่คู่หู่ที่ทรยศเค้ารู้ว่าลูกสาวของเค้าอยู่ที่ไหน เค้าต้องมาถึงที่นี่ให้เร็วกว่า!

เคลลี่ช่วยพยุงพ่อเข้าไปในบ้านที่ทรุดโทรมของเธอขณะที่เธอไล่แกะเข้าไปในคอก ในบ้านไม่ได้มีอะไรมากมายแม้แต่เตียงก็ไม่มี มีเพียงแค่พรมบนพื้นเท่านั้น

เคลลี่พาพ่อไปนั่งที่พรม มาร์คเอนกายลงบนกำแพง ไม่สามารถหยุดไอได้ “ไม่ เคลลี่เราต้องไปเดียวนี้!”

เคลลลี่พูดในทันที “ทำไม? เราเป็นทาสมันยากที่เราจะรอดชีวิตแม้ว่าเราจะหนีไปจากที่นี่ เราก็ไม่มีที่ดินและไม่มีใครที่จะรับเราไปอยู่ด้วย!”

มาร์คยิ้ม “ไม่เป็นไร เรามีสิ่งนี้”

มาร์คหยิบอัญมณีทองคำออกมาจากเสื้อคลุมของเค้า มีเลือดสีแดงประกายทองอยู่ในอัญมณี เคลลี่ถามด้วยความอยากรู้ว่า “อัญมณีนี่มันสวยมาก พ่อไปได้มันมาจากไหน? ไม่ได้ขโมยของผู้นำมาใช่ไหม?”

มาร์คส่ายหัว “ไม่ มันไม่ใช่แค่อัญมณี มันคืออิคอร์ ไม่มีใครคู่ควรที่จะเป็นเจ้าของมัน ขุนนางหรือแม้แต่จักรพรรดิก็จะกลายเป็นหลานของพระเจ้าและสืบทอดอำนาจของเค้าถ้าพวกเค้าดื่มอิคอร์ข้างในนี้!”

“แค่กๆ! น่าเสียดายที่พ่อไม่รู้วิธีเปิดมันและคิดเพียงที่จะขายมัน เคลลี่เราจะไม่ต้องเป็นทาสอีกต่อไป เราจะมีชีวิตที่ร่ำรวยและเป็นอิสระ พ่อสามารถหาสามีที่ดีให้ลูกได้และลูกจะไม่ต้องมาต้อนแกะแล้วก็ถูกรังแกโดยคนพวกนั้นอีก!”

“นั่นเป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ของพ่อ แต่โชคไม่ดีที่แม่ของลูกถูกฆ่าโดยขุนนางพวกนั้น พ่อต้องการให้ครอบครัวของพวกเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและมีที่ดินเป็นของเราเอง!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังที่ด้านนอก มาร์ครู้สึกกังวลเลยรีบพาตัวเองขึ้นไปบนกำแพง เค้ามองดูผ่านหน้าต่างและเห็นกลุ่มทหารขี่ม้ามุ่งหน้ามาที่กระท่อมเล็กๆ คนที่ทรยศเค้าได้เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่ได้มาเป็นของขวัญและนำทางพวกนั้นมาที่นี้!

มาร์ครู้สึกโกรธมาก “พวกเค้าอยู่ที่นี่! พวกเค้าอยู่ที่นี่แล้ว! เคลลี่วิ่งเร็ว กระโดดออกจากหน้าต่างด้านหลังและซ่อนซะ อย่าออกมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!”

เคลลี่กอดพ่อทันที “ไม่ เราจะวิ่งไปด้วยกัน!”

มาร์คส่ายหัว “ไม่ อาการบาดเจ็บของพ่อรุนแรงเกินไป พ่อไม่สามารถวิ่งไปได้ เอานี่ไป วิ่งไปและอย่าได้หันหลังกลับมา!”

มาร์คยัดอัญมณีลงในมือของเคลลี่แล้วผลักเธอออกไปทางหน้าต่าง มาร์คปิดหน้าต่างไม่ว่าเคลลี่จะร้องไห้ขนาดไหนก็ตาม หลังจากนั้นไม่นานเสียงข้างนอกหน้าต่างก็เงียบลงในขณะที่เสียงที่จากประตูกลับดังขึ้นเรื่อยๆ มาร์คเช็ดน้ำตาของเค้า ในตอนนี้เค้าเห็นประตูของกระท่อมถูกเปิดออก ทหารสองสามคนบุกเข้ามาในห้องจับมาร์คอย่างรวดเร็วและลากเค้าออกจากระท่อมไปยังหน้าอัศวิน เยาวนชนผู้สูงศักดิ์ที่สวมเกราะจ้องมองมาร์คแล้วกระดกหน้าเค้าขึ้นมา

ชายอีกคนเดินเข้ามาหามาร์คทันที มาร์คถ่มน้ำลายใส่เค้า “เอียนแกมันคนทรยศ!”

เอียนเตะเค้า “ต่อหน้าเงิน มิตรภาพของเราไม่มีค่าหรอก!”

เอียนค้นตัวมาร์คแต่ไม่เจออะไรเลย การแสดงออกของเค้าเปลี่ยนไป “มันอยู่กับแกอย่างแน่นอน แกซ่อนมันไว้ที่ไหนหรอ เดียวนะลูกสาวแกอยู่ไหน?”

มาร์คหัวเราะ “เธอหนีไปไกลแล้ว แกไม่มีวันหาอิคอร์เจอ แกมันคนน่ารังเกียจ ถ้าอิคอร์อยู่ในมือของแกมีแต่จะทำให้อิคอร์แปรดเปื้อน!”

ขุนนางกระโดดลงจากม้าของเค้า ค่อยๆดึงดาบของเค้าด้วยมือที่สวมถุงมือ “ทาสอย่างแกกล้าที่ฆ่าขุนนาง ทรยศต่อเจ้านายและขโมยสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่พระเจ้ามอบให้ มาร์คชื่อของแกได้ไปถึงหูของจักรพรรดิแล้ว แกอาจจะเป็นทาสแต่ฉันจะให้เกียรติแกที่จะตายด้วยมือของขุนนาง!”

“ฉันขอสาปแช่ง…”

มาร์คยังไม่ทันพูดจบประโยคแต่คอของเค้าก็ถูกแทงด้วยดาบเสียก่อน เค้าล้มลงไปกับพื้นและตายในที่สุด ขุนนางเช็ดดาบของเค้า “ค้นพื้นที่แถวนี้ เธอไปได้ไม่ไกลหรอก จับเธอทันทีที่เจอ!”

ไม่นานหลังจากที่อัศวินสองสามคนขี่ม้าไปตามทางและพบเคลลี่อยู่ในทุ่งข้าวสาลีใกล้ภูเขา เคลลี่กรี้ดร้องในขณะที่เธอถูกลากกลับไปที่กระท่อม จากนั้นเธอเห็นศพพ่อของเธอถูกโยนไปที่ข้างเสา!

“พ่อ!!”

เคลลี่มีท่าทีงุนงง “พ่อ?”

แต่มาร์คไม่สามารถตอบเธอได้อีกต่อไป ดวงตาที่ไร้ชีวิตของเค้ามองไปที่พื้นเหมือนปลาที่ตายแล้ว หัวของเค้าห้อยต่ำ ร่างกายทั้งหมดของเค้าถูกตรึงอยู่บนเสาไม้ราวกับหุ่นเชิด

ขุนนางเดินมาหาเธอ “คนเลี้ยงแกะ? อิคอร์อยู่ที่ไหน? คนที่มีเลือดสกปรกไหลอยู่ในร่างกายอย่างแกกล้าดียังไงมาครอบครองของที่พระเจ้ามอบให้!”

แต่เคลลี่ไม่ได้ยินอะไรเลยตอนนี้ เธอจ้องมองไปที่ศพของพ่อ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าโลกของเธอเปลี่ยนเป็นสีเทา จิตสำนึกของเธอเหมือนจะลอยหายไปบนท้องฟ้า

“พ่อตายแล้วหรอ? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?”

“นี่เป็นเรื่องจริงงั้นหรอ? ทำไมพวกเค้าต้องทำแบบนี้ พระเจ้าทำไมคุณถึงทนต่อความชั่วร้ายเช่นนี้ ทำไมคุณไม่ลงโทษพวกเค้า?”

ขุนนางโกรธที่เคลลี่ไม่ตอบสนองต่อเค้า แต่เค้าเหลือบไปเห็นอัญมณี

“มันอยู่ในมือของคุณแน่นอน ส่งมันมา!”

ขุนนางรุ่นเยาว์เป็นคนโลภและเต็มไปด้วยความปรารถนา เค้ายื่นมือของเค้าไปเพื่อจะคว้าอัญมณีออกจากมือของเคลลี่ ทันใดนั้นอัญมณีในมือเคลลี่ก็ถูกจับอย่างแน่นหนาและเริ่มปล่อยแสงสีทอง มันปล่อยแสงขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน อิคอร์ในอัญมณีนั้นไหลเข้าสู่ร่างกายของเคลลี่!

ทุกคนตกใจเมื่อเห็นเคลลี่ลอยขึ้นไปในฟ้า เธอกำลังอยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง เซลล์ที่ได้รับการแก้ไขกำลังไหลเข้าสู่ร่างของเธอแต่เธอไม่ได้ต่อต้านการเปลี่ยนแปลง ร่างของเธอเริ่มที่จะหลอมรวมกับอิคอร์ ผิวของเธอเริ่มเปลี่ยนแปลง รูปร่างหน้าตาของเธอประณีตขึ้น รูปร่างของเธอเรียวขึ้น แต่การเปลี่ยนแปลงในอวัยวะภายในและสมองของเธอนั้นรุนแรงยิ่งขึ้น

ลูซีหยูซึ่งอยู่นอกโลกของมาเรียที่กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับมนุษย์ในโลกของมาเรียในห้องสมุดที่ปราสาทมิติของเค้า เค้าสามารถสัมผัสได้ถึงฉากนี้ เค้าลุกขึ้นยืนทันทีราวกับว่าเค้าสัมผัสได้ถึงเคลลี่แม้พวกเค้าจะอยู่ในโลกที่แยกจากกัน!