Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 28

ตอนที่ 28 : ความสงบและอารยธรรม

“คุณต้องเป็นคนล้างแค้นให้กับคนที่คุณด้วยมือของคุณเอง” ลูซีหยูกล่าวพร้อมพาอะเฮนาเท็นออกจากกระท่อม “ฉันมาที่นี่เพื่อให้การชี้นำจากเทพีแห่งแสงอันทรงเกียรติมาเรีย”

“แต่ทำไมพระเจ้าถึงไม่ฆ่าพวกหมาป่าที่ชั่วร้ายนั่นละ?” อะเฮนาเท็นถามด้วยความไม่พอใจ “ทำไมพระเจ้าเอาแต่เฝ้ามองพวกออร์คฆ่าพ่อแม่และพวกพ้องของข้า? ทำไมถึงยังเรียกพวกเค้าว่าพระเจ้าอีกทั้งๆทีเค้าเอาแต่เฝ้ามอง?”

“คุณคิดว่าพระเจ้าเป็นใครกัน? เป็นคนรับใช้ของคุณ?” ลูซีหยูหันกลับมามองที่อะเฮนาเท็น “พวกเค้ามอบชีวิต สติปัญญาและอำนาจให้คุณ พวกเค้ายังให้ดินแดนอันอุดมสมบูรณ์และให้โลกไว้สำรวจ คุณยังต้องการให้เค้าเฝ้าดูคุณทุกวินาทีและเติมเต็มความต้องการของคุณอีกหรือ? คุณโลภเกินไป!” เมื่อเห็นว่าอะเฮนาเท็นไม่ได้ตอบอะไร ลูซีหยูจึงพูดต่อ “พระเจ้าให้ความหวังและอนาคตแก่คุณ แต่ขึ้นอยู่ที่คุณว่าจะเลือกเดินเส้นทางไหน!”

เค้าย่อตัวลงและมองเข้าไปในตาของอะเฮนาเท็นแล้วกล่าวว่า “พระเจ้าก็เป็นแค่พระเจ้านะอะเฮนาเท็น มนุษย์ ออร์คหรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆบนโลกใบนี้ล้วนเป็นลูกของพระเจ้า  พวกเค้าสร้างโลกใบนี้แต่พวกเค้าให้คุณมีอำนาจในการเลือกโชคชะตาของคุณเอง พระเจ้าไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบต่อชีวิตของคุณ จำไว้ว่าโชคชะตาของคุณอยู่ในมือคุณ!”

“ถ้าอย่างงั้นทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” อะเฮนาเท็นถาม “ทำไมพวกเค้าถึงส่งคุณมา? คุณเป็นใครกัน?”

“ฉันคือฟารอส หัวหน้าทูตสวรรค์ของมาเรีย เทพแห่งแสง” ลูซีหยูกล่าว “ฉันถูกมอบหมายให้รักษาสมดุลของโลกใบนี้และถ้าเหตุการณ์แบบนี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆเผ่าพันธุ์มนุษย์คงจะถูกกำจัดโดยพวกออร์คดังนั้นฉันจึงมาที่นี่ด้วยความหวังว่าคุณจะสามารถรวมเผ่าพันธุ์มนุษย์และหยุดยั้งการบุกรุกของออร์ค คุณจะกลายเป็นราชาของเหล่ามนุษย์ทั้งปวง!”

“แน่นอนว่าคุณมีทางเลือกที่จะยอมรับหรือปฏิเสธชะตากรรมนี้”

อะเฮนาเท็นมองไปที่ลูซีหยูแล้วมองไปรอบๆหมู่บ้านที่ถูกเผาและศพที่เกลื่อนพื้นไปหมด แววตาของเค้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เค้ารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงร้องไห้ของพวกเค้า

“ไม่ มันต้องไม่เป็นแบบนี้” อะเฮนาเท็นมองไปที่ลูซีหยู “หัวหน้าทูตสวรรค์ฟารอส ฉันให้สัญญา คุณอยากให้ฉันทำอะไร?”

ลูซีหยูส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณทำอะไร คุณแค่ต้องโตขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้คุณยังอ่อนแอเกินไป”

“ฉันต้องแข็งแกรงกว่านี้มาก?” อะเฮนาเท็นถาม “เหมือนพ่อของฉันที่มีความแข็งแกร่งของพระเจ้า?”

ลูซีหยูส่ายหัว “คนๆเดียวไม่สามารถชนะศัตรูได้แม้ว่าจะแข็งแกร่งขนาดไหนก็ตาม สิ่งที่ฉันต้องการจากคุณก็คือสร้างความสงบและอารยธรรมท่ามกลางเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่กระจัดกระจาย ความสงบและอารยธรรมนั่นคือสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตคุณได้!”

“ความสงบและอารยธรรม?” อะเฮนาเท็นถามเพราะเค้าไม่เข้าใจ

ลูซีหยูยื่นมือไปจับมือของอะเฮนาเท็นแล้วทั้งสองก็เดินไปทางทิศตะวันออกไปทางที่ดวงอาทิตย์ขึ้น เค้าเรียกประตูมิติพร้อมกับมีแสงไฟออกมา ทั้งสองก้าวผ่านประมิติและไปในที่ที่แสนไกล

ตอนเหนือของทวีปได้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ลูซีหยูให้เสื้อคลุมกับอะเฮนาเท็น ขณะที่อะเฮนาเท็นกำลังสวมเสื้อ ตาเค้าก็มองไปที่เมืองใหญ่ที่อยู่ในระยะไกล “นั่นคืออะไร?”

“นั่นคือเมืองหลวงของพวกออร์ค” ลูซีหยูกล่าว “มันเรียกว่าซาร์กะ กษัตริย์12องค์สร้างเมืองนี้ขึ้นในช่วง200ปีที่ผ่านมาและมีกษัตริย์12รุ่นที่ผ่านมาและผ่านไป หลายเผ่าได้ต่อสู้เพื่อที่จะได้ครอบครองเมืองนี้ 200ปีแห่งการต่อสู้และการขยายตัวได้ให้กำเนิดเมืองที่อยู่ตรงหน้าคุณขึ้นมา”

“เมือง?” อะเฮนาเท็นถามด้วยความตื่นเต้น “เผ่าเราจะมีสิ่งนี้ด้วยมั้ย?”

“แน่นอน” ลูซีหยูพยักหน้า “คุณจะเป็นราชาคนแรก คุณจะนำมนุษยชาติไปสู่ยุคของเมือง คุณจะจุดประกายไฟแห่งอารยธรรมและชื่อของคุณจะถูกพูดถึงไปอีกหลายร้อยปี”

“มากับฉัน”

ลูซีหยูเริ่มเดินอีกครั้งและมีอะเฮนาเท็นเดินตามอยู่ด้านหลัง สักครู่ต่อมาทั้งสองก็ปรากฏที่ด้านบนของกำแพงเมืองซาร์กะและมองลงไปที่ด้านล่าง เมืองที่คึกคักไปด้วยผู้คน มีหลายคนที่เดินบนถนน เช่น ทหารที่ถืออาวุธหรือพลเรือนที่ใส่เสื้อผ้าเรียบง่าย2-3ชิ้น มีเพียงขุนนางเท่านั้นที่จะใส่เสื้อผ้าที่ทำจากหนัง

พวกออร์คได้พัฒนาโครงสร้างระบบชนชั้นและแบ่งแยกหน้าที่ออกจากกัน มีพ่อค้า คนสามัญชน ขุนนาง เกษตรกร นักล่า ทหาร ช่างฝีมือและอื่นๆ ช่างฝีมือมีหน้าที่สร้างอาหารที่มั่นคง มีดาบทองสัมฤทธิ์อยู่ในมือทหารทุกคน สิ่งที่พวกเค้าสวมใส่ล้วนแต่ดูสวยงามในสายตาของอะเฮนาเท็น ไม่ใช่แค่คนครึ่งหมาป่าที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้แต่ยังมี คนครึ่งสุนัข คนครึ่งสิงโตอีกด้วย เผ่าพันธุ์ต่างๆปะปนอยู่บนถนน

เมืองนี้ดูเหมือนไม่มีที่สุดสิ้นสำหรับอะเฮนาเท็น มีถนนหลายเส้นและดูเหมือนว่าจะมีผู้คนจำนวนมากอาศัยอยู่ที่นี้ ในไม่ช้าพวกเค้าทั้งสองก็ถูกเจอโดยหน่วยลาดตระเวนบนกำแพง “คุณเป็นใคร? คุณมาทำอะไรที่นี่? คุณขึ้นมาบนกำแพงได้อย่างไร!?”

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของทหาร ทหารยามจำนวนมากก็ยกอาวุธชี้มาที่พวกเค้าทั้งสอง เมื่อเห็นหอกกำลังเล็งมาที่เค้าอะเฮนาเท็นเริ่มสั่นคลอนด้วยความกลัว ลูซีหยูหันมามองเค้าด้วยใบหน้าที่สวมหน้ากาก เค้าโบกมือและทั้งสองก็หายไปในแสงไฟทั้งที นี่คือสาเหตุที่ลูซีหยูสร้างทีมงานขึ้นมาเพื่อเรียกประตูมิติออกมาทำให้เค้าสามารถโต้ตอบกับสถานการณ์ฉุกเฉินได้เร็วเช่นนี้

“นี่คือภาษาของพวกเค้า” ลูซีหยูกล่าว “มันเรียกว่า Sofawk คำและภาษาช่วยให้พวกออร์คสามารถสื่อสารและพัฒนาวัฒนธรรมได้ นี่คือพื้นฐานของอารยธรรมที่รวมเป็นหนึ่ง!”

พวกเค้ายืนอยู่ใต้รูปปั้นขนาดใหญ่ของราชาออร์ค ที่ฐานของรูปปั้นมีคำพูดที่บรรยายถึงเกียรติของราชาออร์ค อะเฮนาเท็นไม่เข้าใจสิ่งที่ลูซีหยูบอกเค้าแต่ลูซีหยูรู้ว่าเค้าจะจำคำพูดพวกนี้ได้

ลูซีหยูพาอะเฮนาเท็นไปที่ตลอด ตลาดแออัดและเต็มไปด้วยพ่อค้า นี่เป็นศูนย์กลางการค้าของเมืองออร์คในทางเหนือ เราสามารถพบเกือบทุกอย่างได้ที่นั่น ลูซีหยูพาอะเฮนาเท็นเดินรอบตลาดโดยเล่าเกี่ยวกับทอง สกุลเงิน ความมั่นคั่งและพ่อค้า

“ทอง? อะไรคือทอง?” อะเฮนาเท็นถามเมื่อลูซีหยูขึ้นมันขึ้นมา

เหรียญทองปรากฏขึ้นในมือของเค้าและเค้าวางมันลงบนมือของอะเฮนาเท็น “นี่คือสกุลเงินของพวกออร์ค ฉันจะให้คุณเป็นของฝาก!”