และแล้วไม่อีกกี่วันต่อมา…
ผมกับเซย์จังได้มาเดทกันที่คาเฟ่หลังจากเลิกเรียน
เนื่องจากไม่สามารถกลับบ้านพร้อมกันได้ ผมเลยแยกย้ายกับเธอตอนเลิกเรียน จากนั้นค่อยนัดเจอกันแล้วไปที่คาเฟ่ด้วยกัน
แม้ว่าจะดูยุ่งยากไปบ้าง แต่การเดทแบบลับๆ นี่ก็สนุกดีเหมือนกัน
เรามาที่ “Moonbucks” คาเฟ่ประจำของเซย์จัง ซึ่งหลังจากที่มาถึงเธอก็สั่งเครื่องดื่มที่มีชื่อยาวเหมือนคาถา แล้วมานั่งดื่มด้วยกัน
เซย์จังเป็นคนที่ชอบของหวานมาก และในตอนที่เธอดื่มสิ่งนั้น ใบหน้าของเธอก็ดูมีความสุขมาก ซึ่งมันน่ารักมาก
“อร่อยไหมเซย์จัง?”
“งื๊ม อร่อยสิ เวลามาที่มูนบัคส์ทีไรฉันก็สั่งเมนูนี้ทุกครั้งเลย ถึงจะมีบางครั้งที่ได้ลองสั่งเมนูใหม่ๆ บ้าง แต่ก็ไม่มีเมนูไหนที่เอาชนะเจ้านี่ได้เลย”
“เหรอ มันคงอร่อยมากเลยสินะ”
“สึคาสะอยากลองชิมไหม?”
“เอ๊ะ? ได้เหรอ?”
เซย์จังยังไม่ค่อยชินกับการเรียกชื่อผมตรงๆ ดังนั้นในตอนที่เธอเรียกผมเลยหน้าแดงเล็กน้อย
ซึ่งผมรู้สึกว่ามันน่ารักมาก จนแอบหวังว่าเธอจะไม่ชินแบบนี้ตลอดไป
“แน่นอน ลองสักหน่อยไม่เป็นไรหรอก”
“เหรอ งั้นขอลองหน่อยนะ…”
“อะ?”
เซย์จังยื่นเครื่องดื่มของตัวเองให้ผมลองดื่มดู ซึ่งผมก็เลยหยิบมันขึ้นมาและกำลังจะดื่ม แต่ก็ต้องหยุดทันทีที่เห็นหลอด
เดี๋ยวนะ นี่มัน… การจูบทางอ้อมผ่านหลอดไม่ใช่เหรอ?
ไม่สิ ครั้งก่อนตอนที่เราไปสวนสนุกกันก็มีการจูบทางอ้อมแบบนี้ แต่ตอนนั้นมันเป็นอาหาร
แต่นี่มันหลอด! ดูเหมือนว่าจะเป็นระดับการจูบทางอ้อมที่สูงขึ้น ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่ามันมีระดับจริงๆ หรือเปล่าก็เถอะ
“เป็นอะไรรึเปล่าสึคาสะ?…อ๊ะ”
เซย์จังที่สังเกตว่าผมกำลังลังเลขณะมองไปที่หลอดเลยหน้าแดง
จริงสิ ผมเองก็มีเครื่องดื่ม งั้นแค่ใช้หลอดของตัวเองดื่มก็ได้นี่นา
“มะ-ไม่เป็นไรหรอก”
“ห้ะ?”
“ระ-เรื่องจูบทางอ้อมหน่ะ…เราสองคนเป็นแฟนกันนี่นา ไม่เป็นไรหรอก…”
เซย์จังพูดด้วยหน้าที่แดงก่ำและหันหน้าหนีไป
น่ารัก! ผมรู้สึกทั้งดีใจและเขินไปหมดแล้ว!
“ขะ-เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ขออนุญาตนะ”
“ชะ-เชิญเลย…”
พอได้ยินคำอนุญาตแบบนั้น ผมก็ไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับการจูบทางอ้อมผ่านหลอดได้เลย
ไม่สิ อย่าไปคิดถึงมัน
แม้ว่าจะกังวล แต่ผมก็ยังเอาปากแตะหลอดแล้วดื่ม
“…ปะ-เป็นไงบ้าง?”
“…อะ-อืม อร่อยดีนะ”
ถึงจะไม่ได้ชิมอย่างจริงจัง แต่มันก็หวานและอร่อย
ผมคงไม่จำเป็นต้องบอกพวกคุณหรอกนะว่าทำไมผมถึงลิ้มรสมันไม่ได้ แต่ผมแน่ใจว่าพวกคุณคงจะเข้าใจ
“ดะ-ดีใจที่นายชอบนะ”
“อืม”
“…..”
“…..”
เราทั้ง 2 คนต่างเขินกันเล็กน้อย จนเงียบไปชั่วขณะ
“วะ-วันนี้ฉันทำคุกกี้มาให้สึคาสะด้วยนะ”
“อะ-อ่า ที่เราคุยกันไว้สินะ”
เซย์จังเริ่มเปลี่ยนไปเรื่องคุยใหม่ ซึ่งผมก็พยายามตามน้ำเธอไป
เมื่อวานนี้ เธอส่งข้อความมาบอกว่า “พรุ่งนี้ฉันจะทำคุกกี้ไปให้ อยากกินไหม?”
แน่นอนว่าผมต้องตอบว่า “อยากกินมาก!” อยู่แล้ว
แต่ผมก็ถามเธอกลับไปว่า “ทำไมจู่ๆ ถึงทำล่ะ ฉันดีใจนะ แต่มีอะไรรึเปล่า?”
แล้วในข้อความถัดมา
“นั่นก็เพราะว่า…มันเป็นสัญญาว่าจะป้อนให้ไงหล่ะ”
นั่นทำเอาผมแทบระเบิด
เซย์จังทำคุกกี้มาให้เพราะสัญญาว่าจะป้อนให้ผม!
…เดี๋ยวนะ นั่นแปลว่า?
กล่าวอีกนัยหนึ่งว่าเซย์จังทำคุกกี้มาเพื่อ…
“อ๊ะ…”
เซย์จังเองก็คงนึกถึงบทสนทนาจากเมื่อวาน จึงหยุดชะงักหลังจากหยิบคุกกี้ออกมา
เรา 2 คนต่างมองหน้ากันก่อนหน้าของพวกเราจะเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที
“คะ-คือว่านะสึคาสะ…อะ-อย่างที่ฉันบอกนายใน RINE เมื่อวาน นี่คือคุกกี้ที่ฉันทำมาเองหน่ะ”
“อะ-อืม อะ-อ่า มันดูน่ากินมากเลย”
“ขอบคุณนะ…แล้วก็…ตามที่บอกไว้เมื่อวาน”
“เอ๊ะ…”
เซย์จังหยิบคุกกี้ออกจากถุง แล้วถือมันขึ้นมา
“อะ-อ้ามมม…”
เซย์จังพูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆ ขณะยื่นคุกกี้มาทางผม มือของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าเองก็แดงไปถึงหู แถมตาเหมือนจะเริ่มมีน้ำตาออกมาแล้วด้วย
นะ-น่ารัก!
อยากถ่ายรูปแล้วเอาไปทำเป็นวอลเปเปอร์เลย…!
แต่การปล่อยให้เซย์จังต้องอายไปมากกว่านี้คงไม่ดีเท่าไหร่
เพราะผมเองก็เริ่มเขินแล้วเหมือนกัน แต่ผมตัดสินใจแล้ว…
“อะ-อ้ามมม…”
ผมค่อยๆ กัดคุกกี้จากมือของเธอโดยตรง
ความสุขแบบนี้เป็นเรื่องจริงสินะ?
“ปะ-เป็นยังไงบ้าง?”
“อะ-อืม…ขอโทษนะ รสชาติไม่ค่อยชัดเพราะเขินมาก แต่มันทำให้ฉันดีใจมากเลย”
“ฉะ-ฉันอุส่าทำมันโดยคำนึงถึงความชอบของนายนะ เพราะงั้นก็ช่วยตั้งใจลิ้มรสมันหน่อยสิ”
“อุ๊กกก…น่ารักเกินไปแล้ว!””
“ห๊ะ!? อะ-อยู่ดีๆ อย่ามาพูดอะไรแบบนี้สิ!”
ผมอดไม่ได้ที่จะพูดความคิดของตัวเองออกมาดังๆ จากความน่ารักเกินต้านของเธอ
แต่ใช่แล้ว ผมผิดเองแหละที่ไม่ตั้งใจชิมคุกกี้ของเซย์จังให้ดีๆ
มันผิดเพราะเซย์จังน่ารักเกินไป แต่ก็ไม่ผิดเพราะเซย์จังน่ารักเกินไป
กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเป็นความผิดของผมเท่านั้น
“ขอโทษทีนะ ชิ้นต่อไปฉันจะตั้งใจชิมแน่นอน เพราะงั้นขอชิมอีกชิ้นได้ไหม?”
“อะ-อีกชิ้นเหรอ!?”
“อืม จริงๆ แล้วฉันอยากกินคุกกี้พวกนั้นทั้งหมดเลยแหละ”
“ทั้งหมดเลยเหรอ?! นายรู้รึเปล่าว่าฉันทำมาเยอะขนาดไหน!?”
เธอใส่คุกกี้ทั้งหมดไว้ในถุงใส ซึ่งจากที่ผมมองผ่านๆ เหมือนพวกมันจะมีประมาณ 20 ชิ้น
“ฉันขอชิมอีกชิ้นนะ ครั้งนี้ฉันจะตั้งใจชิมแล้ว”
“อึ๊กกก…จริงนะ?”
“แน่นอน”
“ถะ-ถ้างั้นก็อ้ามมมม”
“อ้ามมม…อื้ม มันอร่อยจริงๆ”
แม้ว่าจะรู้สึกเขินอยู่บ้าง แต่ครั้งนี้ผมสามารถสงบใจลงและลิ้มรสได้ดีกว่าครั้งแรก
คุกกี้มีรสช็อกโกแลต อร่อยมาก รูปร่างเองก็ดูสวยงาม
“งะ-งั้นเหรอ ดีใจจัง”
“อื้ม ขอบคุณมากนะเซย์จัง”
“อือ ก็สัญญาไว้นี่นะ”
เซย์จังที่ทำตามคำสัญญาอย่างจริงจังว่าจะป้อนอาหารให้ตอนที่เราอยู่กัน 2 คน ทำให้รู้สึกว่ามันน่ารักและทำให้ผมชอบเธอมากกว่าเดิมอีก
“ฉันทำมาเยอะเลย นายจะเอากลับบ้านไปกินกับริเอะก็ได้นะ”
“ขอบคุณนะ ริเอะต้องดีใจแน่ๆ”
ผมรับถุงคุกกี้จากเซย์จังและพยายามใส่ลงในกระเป๋า แต่ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เซย์จังป้อนคุกกี้ให้ฉันแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้ป้อนให้เซย์จังเลยนี่นา”
“ฉะ-ฉันเหรอ? มะ-ไม่เป็นไร! นายไม่ต้องป้อนฉันก็ได้”
“ไม่เอา ฉันเองก็อยากป้อนให้เซย์จังเหมือนกันนะ”
“อึ๊กก…นายอยากป้อนฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อยากมากเลยหล่ะ”
ผมมองตาเซย์จังตรงๆ พร้อมกับตอบไปเช่นนั้น ส่วนด้านเซย์จังก็หันหน้าหนีเพราะรู้สึกเขิน
“กะ-ก็ได้…ถ้าอย่างนั้น ป้อนให้ฉันหน่อยสิ”
“อืม งั้นเซย์จังอ้ามมม…”
“อะ-อ้ามมม…”
เซย์จังหลับตาขณะที่ปากค่อยๆ อ้าออกเล็กน้อยและยื่นหน้ามาทางผม
อึ๊กกก…จะน่ารักเกินไปแล้ว!
“…สึคาสะ ทำไมถึงหยุดไปหล่ะ? ฉันอ้าปากรอนานแล้วนะ เหมือนคนโง่เลย”
“อ๊ะ ขอโทษนะ เซย์จังน่ารักเกินไปจนเผลอมองเพลินไปหน่อยหน่ะ”
“นะ-นายนี่มันจริงๆ เลย…!”
แม้ว่าเซย์จังจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ แต่เธอก็หน้าแดงขึ้นเล็กน้อยเพราะความเขิน
“ขอโทษนะ คราวนี้จะป้อนให้ดีๆ แน่นอน”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะ…อะ-อ้ามมม…”
ผมพยายามอดทนต่อความน่ารักของเธอแล้วป้อนคุกกี้ให้เซย์จัง
“อืม…รสชาติเหมือนตอนที่ชิมก่อนหน้านี้เลย”
“ฉันก็ว่างั้นแหละ”
การป้อนคุกกี้ให้ไม่ได้เปลี่ยนรสชาติอะไร
“แต่ฉันมีความสุขมากเลยนะตอนที่เซย์จังป้อนให้ฉันหน่ะ”
“งะ-งั้นเหรอ? บางทีฉันเองก็อาจจะมีความสุขมากกว่าได้กินเอง…เหมือนกัน”
“ฉะ-ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเซย์จังจะพูดจาน่ารักขนาดนี้…!”
“นะ-นี่นายกำลังล้อเลียนฉันอยู่ใช่ไหม!?”
แน่นอนว่าผมไม่ได้ล้อเล่นเลย…
“บางทีตอนนี้คนอื่นคงคิดว่าเราเป็นคู่รักงี่เง่าไปแล้วมั้ง”
“อุ๊กก…มันเจ็บจนปฏิเสธไม่ได้เลยแหะ…!”
เซย์จังมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครรู้จักอยู่แถวนี้
แม้ว่าไม่มีคนรู้จัก แต่ก็มีคุณตาคุณยายที่มองพวกเราอย่างเอ็นดูและพนักงานออฟฟิศคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นโสดที่ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉามาทางเรา
สุดยอดไปเลยนะคนๆ นั้น ผมถึงกับรู้สึกเหมือนเห็นออร่าดำๆ ลอยออกมาจากตัวเขาได้เลย
“ฉันมาคาเฟ่นี้ค่อนข้างบ่อยเลยด้วยสิ ไม่อยากทำตัวให้เป็นจุดสนใจเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกนะ คราวหน้าที่เธอมา ฉันก็จะมาด้วยเอง”
“แบบนั้นมันช่วยอะไรตรงไหนเนี่ย?”
“ถ้าเรา 2 คนอยู่ด้วยกัน สายตาที่มองก็จะได้ถูกแบ่งครึ่งกันไง”
อีกอย่างสายตาที่พวกผู้ชายส่งมามักจะเป็นความอิจฉาเล็กน้อยมาที่ผม ผมว่าเซย์จังคงจะรับรู้ได้ถึงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้นแหละ
“นั่นไม่ได้ช่วยอะไรสักนิดเลยนะ”
เซย์จังพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
