“แต่ฉันว่าเซย์จังกับฮิซามูระคุงคงยังไม่ได้จูบกันหรอกนะ เซย์จังเป็นคนไร้เดียงสาและขี้อายจะตาย แถมฮิซามูระคุงเองก็คงจะปรับตัวให้เข้ากับเซย์จังด้วย”
“ชะ-ใช่ค่ะ การจูบกันหลังจากคบกันได้แค่สองสัปดาห์มันดูเร็วไปหน่อยนะคะ”
“หืมม แต่ถ้าฉันได้คบกับชิเงโมโตะคุงหล่ะก็ ฉันคงอยากจะจูบตั้งแต่วันแรกเลยนะ”
“พะ-พูดจริงเหรอคะ…!?”
รินเนะไม่คาดคิดว่าชิโฮะที่ดูไร้เดียงสาและจริงจังขนาดนี้จะพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้อย่างไม่อายใคร
“แต่มันก็แล้วแต่คนแหละจ่ะ บางทีพวกเขาอาจจะจูบกันแล้วหรือไม่ก็อาจจะกำลังจูบกันอยู่ตอนนี้ก็ได้นะ”
“อะ-อย่างนั้นเหรอคะ…?”
ริเอะหน้าแดงและไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้คิดตามสิ่งที่ชิโฮะพูดได้
“อ๊ะ ขอโทษนะริเอะจังที่ฉันพูดอะไรแปลกๆ ออกมา”
“มะ-ไม่เป็นไรค่ะ…”
“แต่ฉันว่าพวกเขาน่าจะยังไม่ได้จูบกันหรอกนะ เพราะถ้าเซย์จังจูบไปแล้ว ฉันคงสังเกตเห็นจากปฏิกิริยาของเธอได้อย่างแน่นอน”
“เป็นความสามารถที่สุดยอดไปเลยนะคะ แต่สำหรับเซย์ซัง มันคงจะเป็นความสามารถที่ไม่ค่อยพึงประสงค์เท่าไหร่หรอกนะคะ”
“เซย์จังไม่เก่งในการซ่อนความรู้สึกของตัวเองหน่ะจ่ะ”
ชิโฮะยิ้มเล็กน้อย และริเอะก็ยิ้มแหย่ๆ กลับไป
“เอาเถอะ ฉันคิดว่าฮิซามูระคุงน่าจะปลอบชิมาดะซังเสร็จแล้วล่ะ พวกเราไปหาพวกเขาที่ห้องข้างๆ กันเถอะ”
“เอ๊ะ? เราจะไปจริงๆ เหรอคะ?”
“ใช่สิ ถ้าเขายังปลอบไม่เสร็จหลังจากใช้เวลาไปขนาดนี้ มันก็คงเป็นความผิดพลาดของฮิซามูระคุงแล้วแหละ…แต่ถ้าเขาปลอบเสร็จและกำลังทำอะไรมากไปกว่านั้นแหละก็ คงต้องไปแอบดูกันซะหน่อย”
“ทำอะไรมากไปกว่านั้น…แล้วจะไปแอบดูกันจริงๆ เหรอคะ…!”
“ไม่ต้องห่วงหรอกจ่ะริเอะจัง อย่างมากพวกเขาคงแค่จูบกันเท่านั้นแหละจ่ะ”
“อะ-เอ๊ะ! จะไปกันจริงๆ เหรอคะ?”
ในขณะที่ริเอะยังคงลังเล ชิโฮะและโทโจอินก็วางอุปกรณ์ทำอาหารลงขณะเตรียมจะออกจากห้องครัว
“ถ้าเกิดว่าพวกเขาทำอะไรกันอยู่จริงๆ มันก็เรื่องของพวกเขา ที่นี่คือบ้านของฉัน และหากมีใครทำอะไรไม่เหมาะสม คนที่ผิดก็คือพวกเขาเอง”
“ฉันไม่คิดว่าจะถึงขั้นนั้นหรอกนะ ริเอะจังถ้าเธอไม่อยากเห็นพี่ชายทำอะไรไม่เหมาะสม เธอก็ไม่ต้องไปก็ได้จ๊ะ”
“…หะ-หนูจะไปด้วยค่ะ!”
“ฮิฮิ ริเอะจังเองก็ชอบเรื่องแบบนี้เหมือนกันสินะ”
“มะ-ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ!”
หลังจากที่พูดเช่นนั้นเสร็จ ทั้ง 3 คนก็เปิดประตูห้องครัวและออกไปที่โถงทางเดินก่อนจะมุ่งหน้าไปยังประตูห้องถัดไป
เมื่อเดินมาถึงประตู โทโจอินก็เปิดประตูออกโดยไม่ลังเล
ชิโฮะมองเข้าไปในห้องอย่างสนใจ ในขณะที่ริเอะมองเข้าไปด้วยความลังเล
“…พวกเธอ 2 คนกำลังทำอะไรกันอยู่หน่ะ?”
โทโจอินพูดขึ้นขณะที่มองไปยังเซย์และฮิซามูระในห้อง
ทั้ง 2 คนกำลังหน้าแดงอย่างมาก ขณะที่ยืนห่างกันหลายเมตรและหันหลังให้กัน
ฮิซามูระที่เห็นโทโจอินและคนอื่นๆ เข้ามาในห้องก็ตอบด้วยความตื่นตระหนก
“อ-อ๊ะ! เอ่อ พะ-พวกเรากำลังหากล่องเบนโตะตามที่บอกอยู่หน่ะ”
“โอ้ ดูเหมือนว่าจะหากันเสร็จแล้วสินะ”
บนโต๊ะที่อยู่ใกล้ประตูมีกล่องเบนโตะวางอยู่หลายกล่อง คงเป็นกล่องเบนโตะที่ฮิซามูระและเซย์ที่หาเจอแล้ววางไว้ที่นั่น
“อะ-อ่า จะเอาไปกี่กล่องดีหล่ะ?”
“แค่สองกล่องก็น่าจะพอแล้วหล่ะ แต่กล่องใหญ่เกินไปหน่อยนะ”
“อะ-ฮ่าฮ่า นั่นสิเนอะ”
“แล้วหลังจากที่หากล่องเบนโตะเจอแล้ว พวกเธอสองคนทำอะไรกันอยู่เหรอ…ฉันขอถามได้ไหม?”
โทโจอินพูดพร้อมยิ้มเยาะ แม้จะเป็นเรื่องยากสักหน่อยที่จะหากล่องเบนโตะจากอุปกรณ์ทำอาหารมากมายในห้องขนาดใหญ่นี้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากขนาดนั้น
การหากล่องข้าวไม่น่าจะใช้เวลานานขนาดนี้ แต่ทั้งสองคนใช้เวลาเกินกว่าสิบนาทีในการอยู่ด้วยกันในห้องนี้
“อ่าาาา…เอ่อออออ…”
ฮิซามูระหน้าแดงอีกครั้งขณะเหลือบไปมองเซย์
เซย์เองก็มองฮิซามูระด้วยเช่นกันและทั้ง 2 คนก็สบตากัน…ก่อนพวกเขาจะรีบเบือนหน้าหนีกันไปทางอื่น
“มะ-ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย พวกเราแค่คุยกันเฉยๆ เนอะเซย์จัง”
“อะ-อื้มใช่ เราแค่คุยกันเท่านั้นเอง”
“…โอ้ อย่างนั้นเหรอ”
“หุหุ อย่างนี้นี่เอง”
“…”
โทโจอิน, ฟูจิเสะและริเอะคิดเหมือนกันในใจว่า…ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
ฉันแน่ใจว่าพวกเขาต้องจีบกันในห้องนี้ แต่ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาขึ้นแน่ๆ
ไม่อย่างนั้นทั้ง 2 คงไม่ทำตัวน่าสงสัยแบบนี้หรอก
คำถามคือ…พวกเขาทำกันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว?
โทโจอินและฟูจิเสะสบตากันแวบหนึ่งก่อนจะหันไปมองพวกเซย์
เสื้อผ้าของเซย์จังนั้น…ไม่ได้ดูไม่เรียบร้อยมากนัก
ถ้าเสื้อผ้าเซย์ยุ่งเหยิง…คงคิดได้ว่าพวกเขาไปไกลมากกว่านั้นแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่
พอลองมองดูใกล้ๆ แล้วฟูจิเสะซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเซย์ก็สังเกตเห็นบางอย่าง
(อ๊ะ ผมของเซย์จังยุ่งนิดหน่อยกว่าตอนที่เห็นเมื่อกี้นิดเดียวเอง…แสดงว่าเขาคงลูบหัวเธอแน่ๆ!)
(โอ๊ะ จริงด้วยสิ)
(แต่แค่นั้นเหรอที่จะทำให้พวกเขาดูเขินกันขนาดนี้…โทโจอินซังคิดว่าไงเหรอ?)
(ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะจูบกันแล้วนะ แต่ปากของฮิซามูระคุงดูไม่มีรอยลิปสติกเลย)
(ไม่หรอก เซย์จังทาลิปแค่ลิปมันเท่านั้น เพราะงั้นบางที…)
(อย่างนี้นี่เอง น่าอิจฉาจังเลยนะ เธอมีปากอวบอิ่มขนาดนั้นเพียงแค่ใช้ลิปมันเท่านั้นเอง)
(ฮิซามูระคุงที่อาจจะได้จูบเซย์จัง หรือไม่ก็จูบไปแล้ว คงเป็นคนที่โชคดีมากเลย)
ทั้งสองคนเกือบจะสื่อสารกันด้วยเทเลพาธีแล้วจากการแค่สื่อสารด้วยสายตาเพียงอย่างเดียว ในขณะที่ริเอะยังคงจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฮิซามูระและเซย์จนหน้าแดง
“งะ-งั้นกล่องเบนโตะพวกนี้ก็ใช้ได้สินะ?”
“อะ-อืม ถ้าใช้กล่องพวกนี้ได้ งั้นเรากลับไปที่ห้องครัวกันเถอะ”
ฮิซามูระและเซย์ที่ดูเหมือนอยากจะรีบออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดรีบหยิบกล่องเบนโตะ 2 กล่องขึ้นมาก่อนจะเดินออกไป
ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ
(ฮิฮิ ฉันคงต้องโทรถามเซย์จังหลังจากกลับบ้านแล้วหล่ะ)
(เธอนี่ช่างมีงานอดิเรกที่ดีจริงๆ นะ ถ้าอย่างงั้นฉันจะไปเช็กกล้องวงจรปิดในห้องนี้ทีหลัง)
(เธอไม่มีงานอดิเรกที่สุดยอดยิ่งกว่าฉันซะอีก ช่วยส่งมาให้ฉันด้วยนะโทโจอินซัง)
(เข้าใจแล้ว)
แม้ว่าทั้ง 2 จะเป็นคู่แข่งในด้านความรักกัน แต่กลับเข้ากันได้ดีจนสามารถสื่อสารกันได้ด้วยเพียงการมองตากันเท่านั้น
หลังจากนั้น การฝึกทำอาหารของฟูจิเสะก็ยังคงดำเนินต่อไป แต่ทุกคนก็รู้ว่าบรรยากาศระหว่างฮิซามูระและเซย์นั้นช่างอึดอัด
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
