“อ้า! รูปทรงมันเสียอีกแล้ว…!”
ฟูจิเสะ ชิโฮะพูดออกมาด้วยความผิดหวังขณะที่มองไปยังไข่ม้วนที่เธอจัดลงจาน
แม้ว่านี่จะเป็นครั้งที่สองที่เธอลองทำไข่ม้วน แต่ก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร แม้ว่าผลงานจะดีกว่าครั้งแรก แต่เมื่อเปรียบเทียบกับอีก 2 คนแล้ว ฝีมือของเธอยังคงด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด
“ถ้าเทียบกับการที่เธอเคยทำอาหารที่เหมือนสสารมืดเมื่อชั่วโมงก่อนแล้วล่ะก็ ผลงานนี้ถือว่าดีเยี่ยมแล้วหล่ะ”
“นั่นสิคะ รูปทรงอาจจะดูแปลกไปบ้าง แต่รสชาติก็ไม่ได้ต่างกันมากเลยค่ะ”
“แต่ไข่ม้วนมันสำคัญที่เนื้อสัมผัสไม่ใช่เหรอ?”
“น่าจะใช่นะ”
“ใช่ไหมล่ะ! ฉันอยากทำไข่ม้วนที่ฟูๆ นุ่มๆ ให้ได้หน่ะ! ขอฉันลองทำอีกครั้งได้ไหม?”
“ได้สิ เรามีวัตถุดิบเหลือเฟือเลย”
“เมื่อกี้หนูลองไปเปิดตู้เย็นใหญ่ดูมาแล้วค่ะ วัตถุดิบมันเยอะจริงๆ ค่ะ”
ทั้ง 3 คนกินอาหารที่ทำเสร็จแล้วไปนิดหน่อย และเริ่มเตรียมตัวทำอาหารอีกครั้ง
“ว่าแต่ฮิซามูระคุงกับเซย์จัง ทำไมยังไม่กลับมาสักทีนะ”
“นั่นสิคะ พวกเขาหายไปนานมากเลยนะคะ”
ผ่านไปแล้วมากกว่า 10 นาทีหลังจากที่ทั้ง 2 คนออกจากห้องครัวไป
“ฉันคิดว่าฮิซามูระคุงน่าจะกำลังปลอบใจเซย์จังอยู่นะ พวกเขาคงไม่เป็นอะไรหรอกใช่ไหมนะ?”
“เอ๊ะ? มีอะไรเกิดขึ้นกับเซย์ซังเหรอคะ?”
ริเอะถามขึ้นด้วยความประหลาดใจหลังได้ยินคำพูดของชิโฮะ เธอคิดว่าทั้ง 2 คนน่าจะเพียงแค่ไปหยิบกล่องเบนโตะจากห้องข้างๆ เท่านั้น
“เซย์จังรู้สึกแย่นิดหน่ายหน่ะจ่ะ โทโจอินซังก็เลยให้โอกาสฮิซามูระคุงกับเซย์จังอยู่ด้วยกัน 2 คนใช่ไหมหล่ะ โทโจอินซัง?”
“ถ้าเธอยังรู้สึกแย่ต่อไป มันก็จะทำให้บรรยากาศที่นี่หม่นหมองไปด้วยน่ะสิ”
“อย่างนั้นเหรอคะ? หนูไม่ทันสังเกตเลยค่ะ”
“ก็เซย์จังพยายามซ่อนความรู้สึกเอาไว้หน่ะนะ ถ้าไม่ใช่คนที่สนิทกันอย่างฉันหรือแฟนของเธออย่างฮิซามูระคุงก็คงจะไม่สังเกตเห็นหรอก”
“…คำพูดของเธอทำให้ดูเหมือนฉันสนิทกับชิมาดะซังเลยนะ”
ชิโฮะพูดอย่างมั่นใจ ซึ่งดูเหมือนจะทำให้โทโจอินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
“ก็พวกเธอสนิทกันไม่ใช่เหรอ? แถมวันนี้เซย์จังก็ขอให้เธอช่วยสอนฉันทำอาหารในห้องครัวนี้ด้วย”
“ไม่ใช่การขอร้อง มันเป็นเกมลงโทษต่างหาก ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นเกมลงโทษ ฉันคงไม่มาช่วยคนที่เป็นคู่แข่งความรักของฉันหรอก”
“คู่แข่งความรัก…?”
ดวงตาของริเอะเบิกกว้างเมื่อมีข้อมูลที่เธอไม่รู้มาก่อนปรากฏขึ้นอีกครั้งขณะที่เธอพึมพำคำนั้นออกมา
“เอ๊ะ? พวกคุณ 2 คนเป็นคู่แข่งความรักกันเหรอคะ?”
“อ่าว ฉันยังไม่เคยบอกเธอเหรอ?”
“อ๊ะ เราไม่เคยบอกเธอนี่นา น่าอายจังเลย”
“หะ-หนูเข้าใจแล้วค่ะ ขอถามหน่อยได้ไหมคะว่าพวกคุณชอบใคร?”
“เขาชื่อชิเงโมโตะ ยูอิจิ เป็นผู้ชายที่เรียนโรงเรียนเดียวกันและอยู่ชั้นปีเดียวกับพวกเราหน่ะจ่ะ”
“อ๋อ คุณชิเงโมโตะสินะคะ?”
“อ้าว เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ?”
“พี่เคยพาเขามาที่บ้านครั้งหนึ่งหน่ะค่ะ หนูเลยได้รู้จักกับเขาในตอนนั้น”
“อย่างนี้นี่เอง…ริเอะจัง ช่วยระวังอย่าไปชอบยูอิจิด้วยนะ ฉันไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ที่ดีที่เรามีอยู่นี้”
“ขะ-เข้าใจแล้วค่ะ”
ริเอะรับฟังคำเตือนของโทโจอินด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นแต่ก็แฝงด้วยความกลัวเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้สนิทกับชิมาดะซังขนาดนั้นหรอกนะ แต่นั่นสินะพูดได้ว่าฟูจิเสะซังเป็นคู่แข่งด้านความรัก ส่วนชิมาดะซัง…เป็นเหมือนคู่แข่งในด้านอื่นมากกว่า”
“คู่แข่งในด้านอื่น? หมายถึงในด้านกีฬาเหรอ?”
“ใช่แล้ว ฉันโตมากับการชนะเกือบทุกด้านไม่ว่าจะเรียนหรือกีฬามาตลอด แต่เธอคือคนแรกที่ฉันแพ้อย่างหมดรูปเลย”
“การที่แพ้เป็นครั้งแรกนี่ก็สุดยอดแล้วนะคะ”
ริเอะเพิ่งพบกับโทโจอินเป็นครั้งแรกในวันนี้ เธอเลยไม่รู้ว่าโทโจอิน คาโอริมีความสามารถเหนือมนุษย์มากแค่ไหน
โทโจอินไม่เคยหลุดจากอันดับหนึ่งในการสอบเลย และในด้านกีฬาก็เก่งกว่าคนที่เป็นนักกีฬามืออาชีพในโรงเรียนซะอีก
แต่ในวันแข่งขันกีฬานั้น เธอกลับแพ้ให้กับชิมาดะ เซย์เป็นครั้งแรก
ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในทีมบาสเกตบอลเหมือนกัน ดังนั้นมันจึงเป็นการต่อสู้ที่เท่าเทียมกัน
ในความเป็นจริงทีมของโทโจอินมีสมาชิกจากทีมบาสเกตบอลถึง 3 คน ซึ่งถือว่าได้เปรียบ แต่เธอก็แพ้อย่างหมดรูป
เธอถูกชิมาดะทำให้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ จนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความพ่ายแพ้
“สักวันหนึ่ง ฉันจะต้องแก้แค้นนี้ให้ได้แน่นอน…!”
โทโจอินพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่หวั่นเกรง
“ฮิฮิ ฉันดีใจที่เห็นโทโจอินซังสนิทกับเซย์จังมากขึ้นนะ”
“ฉันบอกแล้วไงว่าเราไม่ได้สนิทกัน…เฮ้อ เอาเถอะ ว่าแต่ฮิซามูระคุงกับชิมาดะซังยังไม่กลับมาจริงๆ เหรอเนี่ย? พวกเขาอาจจะจูบกันหรือทำอะไรซักอย่างอยู่ก็ได้นะ”
“จะ-จูบเหรอ!?”
คำพูดที่ออกมาโดยไม่คาดคิดทำให้ริเอะหน้าแดงและตอบสนองทันที
“คะ-คงไม่ใช่หรอกมั้งคะ ยังไงพวกเขาก็เพิ่งคบกันได้แค่สองสัปดาห์เองนะคะ…”
“โอ้ ริเจะจังเธอช่างไร้เดียงสาจริงๆ ถ้าเป็นฉันล่ะก็ วันแรกที่คบกันฉันก็อยากจะจูบกับยูอิจิอย่างเร่าร้อนที่สุดเลยหล่ะ”
“จะ-จูบอย่างเร่าร้อน…!”
ริเอะยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีกหลังจากได้ยินคำพูดนั้น ในขณะที่ชิโฮะยังคงยิ้มอย่างสดใส
“ฮิฮิ ฉันต่างหากที่จะเป็นคนได้คบกับชิเงโมโตะคุง เพราะงั้นช่วยจินตนาการแบบนั้นกับคนอื่นเถอะนะโทโจอินซัง”
“ฮุฮุ เธอช่างพูดจาท้าทายจริงนะฟูจิเสะซัง แต่ขอเตือนว่าเรื่องที่เธอพูดมันคงเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นแหละ”
“ถ้าเป็นในฝันฉันคงทำอะไรยิ่งกว่าจูบเสียอีก ไม่ต้องห่วงหรอก”
“เดี๋ยวก่อนนะคะ หนูไม่รู้แล้วว่าพวกคุณกำลังทะเลาะอยู่กันหรือแค่เข้ากันได้ดีกันแน่คะเนี่ย”
“เราเข้ากันได้ดีหน่ะจ่ะ”
“เรากำลังทะเลาะกันอยู่ต่างหาก”
“ตกลงแล้วเป็นอย่างไหนกันแน่คะเนี่ย?”
หากเป็นแค่ชิโฮะและโทโจอินอยู่กัน 2 คน การโต้เถียงอาจยืดเยื้อไปอีกนาน แต่ด้วยการที่ริเอะอยู่ที่นั่นด้วยจึงทำให้การโต้เถียงก็จบลงที่ตรงนี้
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
