Love Comedy Manga ni Haitte shimatta node, Oshi no Make Heroine wo Zenryoku de Shiawase ni Suru - ตอนที่ 60
การแข่งขันกีฬาเพิ่งจะจบไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และวันนี้เป็นวันเสาร์แล้ว
วันนี้เป็นวันที่สามารถนอนหลับพักผ่อนได้อย่างสบายใจเพราะไม่มีอะไรพิเศษในวันเสาร์และอาทิตย์ แต่วันนี้ผมตื่นเช้าหน่อยเพราะมีเรื่องที่ต้องทำ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทั้งสนุกและน่ากลัวนิดหน่อย
ความสนุกประมาณ 80% ความน่ากลัวประมาณ 20%
“ฟุวา… อรุณสวัสดิ์นะริเอะ”
พอผมลงมาที่ห้องนั่งเล่นก็พบกับริเอะที่ตื่นแล้วและกำลังทำอาหารอยู่
เธอมัดผมข้างเดียวแบบปกติ และมีที่มัดผมที่น่ารักแบบเรียบๆ
“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ”
“วันนี้มีธุระหน่ะ ไม่ต้องเตรียมอาหารกลางวันส่วนของพี่นะ”
เมื่อคืนผมบอกเธอไว้แล้ว แต่เพื่อความแน่ใจผมเลยบอกอีกครั้ง
“อื้ม หนูจำได้หน่า งั้นหนูไปหาอะไรกินข้างนอกบ้างดีกว่า”
“วันนี้ริเอะมีแผนจะทำอะไรรึเปล่า?”
“เอ๊ะ อืมมม หนูไม่ได้มีนัดกับเพื่อนและการบ้านก็ทำเสร็จแล้ว”
“เข้าใจแล้ว…เอ่อ วันนี้ริเอะอยากไปกับพี่ไหม?”
“เอ๊ะ? ทำไมหล่ะ? ไม่ใช่ว่าวันนี้พี่มีเดทกับเซย์ซังเหรอ?”
“เปล่าหรอก เซย์จังก็เป็นหนึ่งในสมาชิกอยู่แหละ แต่วันนี้ไม่ใช่เดทหรอก”
“หรือก็คือไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่สนิทกันเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นหนูไปด้วยก็คงจะน่าอึดอัดหน่ะสิ”
“มันก็ไม่เชิงว่าไปเที่ยวหรอก”
“…นี่พวกพี่จะไปทำอะไรกันแน่เนี่ย?”
“…ฝึกทำอาหารหน่ะ”
“เอ๊ะ? เซย์ซังทำอาหารไม่เป็นเหรอ? แปลกจัง นึกว่าเธอจะทำเป็นซะอีก”
“ไม่ใช่ เซย์จังทำอาหารเก่งมาก แต่ปัญหาอยู่ที่เพื่อนของเซย์จังต่างหาก เราจะสอนทำอาหารให้กับเพื่อนของเซย์จัง เธออยากมาด้วยไหม?”
หลังจากที่ผมพูดไปแล้วก็หันไปดูท่าทีของริเอะ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะลังเลเล็กน้อย
“หนูไปด้วยจะไม่เป็นไรเหรอ? จะไม่เป็นการรบกวนเหรอ?”
“ไม่หรอก แถมริเอะก็ทำอาหารเก่งด้วย พี่คิดว่าเธอคงจะได้รับการต้อนรับเลยแหละ”
“หะ-หนูไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย…”
“ไม่เลยๆ เธอทำอาหารอร่อยทุกครั้งเลยนะ”
“คะ-แค่นั้นใครก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ”
“ถ้าใครๆ ก็ทำได้คงไม่มีคนอย่างฟูจิเซะเกิดขึ้นมาหรอกนะ…”
แม้แต่เซย์จังที่ห่วงใยเพื่อนสนิทก็เกือบจะยอมแพ้กับเธอไปแล้ว
“ว่ายังไงอยากไปด้วยไหม? แน่นอนว่าพี่ไม่บังคับหรอกนะ”
“อืม… ถ้าเซย์ซังกับเพื่อนของเธอโอเค หนูก็ไม่ขัดข้องหรอก”
“โอเค งั้นเดี๋ยวพี่จะติดต่อไปบอกพวกเซย์จังก่อนนะ ในกลุ่มนั้นจะมีเซย์จัง, เพื่อนที่ทำอาหารไม่เป็นและอีกคนหนึ่ง”
“ใครเหรอ? ใช่ชิเงโมโตะซังที่เคยมาบ้านเราก่อนหน้านี้ไหม?”
“เปล่า… เป็นคุณหนูหนะ”
“คุณหนูเหรอ?”
คำว่า “คุณหนู” คงเหมาะสมที่สุดในการอธิบายถึงเธอคนนั้น
หลังจากนั้นผมก็ส่งข้อความผ่าน RINE ไปถามสมาชิกในวันนี้ว่าริเอะ น้องสาวของผมสามารถไปร่วมด้วยได้ไหม ผมขิงพวกเธอไปด้วยว่าริเอะทำอาหารเก่งมาก
เซย์จังที่รู้จักริเอะอยู่แล้วก็ตอบโอเคในทันที ขณะที่ฟูจิเสะก็ตอบตกลงทันทีว่า “ฉันยินดีมากที่จะให้เธอสอน” ซึ่งดูเหมือนคุณหนูโทโจอินก็โอเคเช่นกัน
เมื่อผมบอกริเอะว่าทุกคนโอเคแล้ว เธอก็ดูดีใจครึ่งนึงและกังวลอีกครึ่งนึง
“หนูก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่จะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ? หนูจะไม่เป็นการรบกวนเหรอ?”
“ไม่หรอก ริเอะทำอาหารเก่งจะตาย แถมเป็นเด็กดีด้วย”
ผมพูดแล้วลูบหัวเธออย่างมั่นใจ
“นะ-นี่ แล้วพี่จะมาลูบหัวหนูทำไมเนี่ย?!”
“ก็ริเอะตอนกังวลดูน่ารักนี่หนา”
“นะ-นั่นไม่ใช่เหตุผลสักหน่อย!”
ริเอะรีบหนีจากมือของผมราวกับว่าเธอกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง
“ละ-แล้วนี่เราจะออกจากบ้านกี่โมงหล่ะ?”
“น่าจะประมาณ 11 โมงนะ พวกเขาน่าจะมารับเราตอนนั้น”
“มารับเหรอ? หมายความว่ายังไง?”
“ก็เดี๋ยวรอดูเองแล้วกัน”
ริเอะดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ผมพูด แต่เธอก็เตรียมตัวให้พร้อมก่อน 11 โมง
แน่นอนว่าเธอใส่ชุดไปรเวท ไม่ใช่ชุดนักเรียนหรือชุดอยู่บ้าน
เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงที่เข้ารูปกับคาร์ดิแกนสีขาวสะอาด ด้านล่างเป็นกระโปรงสีดำยาวระดับเข่า
มันดูเรียบง่ายแต่น่ารักมาก และเหมาะกับริเอะมาก
เธอยังใส่รองเท้าส้นสูงเล็กน้อยสีแดงที่เข้ากับเสื้อเชิ้ตอีกด้วย
“ริเอะน่ารักจัง เหมาะกับเธอมากเลย”
“ขะ-ขอบคุณ…”
แก้มของริเอะกลายเป็นสีแดงเล็กน้อย และราวกับจะปกปิดความเขินอาย เธอจึงรวบผมไปด้านหลังใบหู
แม้ว่าจะเป็นทรงผมมัดข้างตามปกติ แต่เสื้อผ้าที่แตกต่างกันก็ทำให้เธอดูเปลี่ยนไปมาก
แน่นอนว่าผมเองก็อยู่ในชุดไปรเวทเหมือนกันเป็นกางเกงยีนส์สีเข้ม, เสื้อเชิ้ตสีขาวและเสื้อแจ็คเก็ตที่ดูดีเล็กน้อย
อาจจะดูแต่งตัวเกินไปหน่อย แต่เพราะสถานที่ที่เราจะไปมันเป็นแบบนั้น
ตอนนี้เป็นเวลา 11 โมงตามที่นัดไว้ ผมกับริเอะก็ออกจากบ้าน…
“ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะฮิซามูระคุงและน้องสาว”
“อ่า เราไม่ได้รอนานอะไรหรอก”
“เหรอ? ก็ดีแล้ว งั้นก็ขึ้นรถเถอะ”
หน้าบ้านของเรามีคุณหนูโทโจอิน คาโอริยืนอยู่ โดยมีลิมูซีนอยู่ข้างหลัง
ลิมูซีนเป็นสีดำ ในขณะที่ชุดของคุณหนูโทโจอินเป็นชุดเดรสสีขาว
เข็มขัดสีดำเส้นใหญ่พันรอบเอวของเธอ ทำให้มองเห็นเอวอันเรียวยาวของเธอได้และมองเห็นความเรียวของร่างกายของเธอได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
ผมสีทองของเธอสยายอย่างสง่างาม และคงไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่าไม่มีชุดอื่นที่เหมาะกับคำว่า ‘คุณหนู’ ไปกว่านี้อีกแล้ว
“อะ-เอ๊ะ? นะ-นั่นลิมูซีนเหรอ?”
ใช่แล้ว ครั้งแรกที่เห็นใครๆ ก็ต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้
ตอนที่ผมเห็นครั้งแรกก็เพราะยูอิจิมาที่บ้านแล้วลิมูซีนอยู่ตรงหน้า
แต่ผมรู้อยู่แล้วว่าโทโจอินเป็นคุณหนูขนาดไหน และจากความรู้ในมังงะต้นฉบับ ผมก็รู้ว่าเธอมีลิมูซีน
“น้องสาวของฮิซามูระคุง ฉันคิดว่าเธอน่าจะชื่อริเอะสินะ? ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันโทโจอิน คาโอริ”
“ค่ะทะ-โทโจอิน…ซัง!”
ริเอะดูหวาดกลัวเล็กน้อยขณะเหลือบมองมาที่ผม
แม้ว่าเธอจะอยู่ชั้นปีที่ต่ำกว่า แต่ถ้าเรียนที่โรงเรียนเดียวกันก็คงเคยได้ยินชื่อโทโจอิน คาโอริมาบ้าง
ริเอะทักทายกลับอย่างเกร็งๆ
“ยะ-ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หนูชื่อฮิซามูระ ริเอะ ขอบคุณที่ดูแลพี่ชายเสมอมาค่ะ”
“ไม่เลย ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเขามาก ฉันเป็นหนี้เขามากจนไม่สามารถตอบแทนเขาได้เลย”
“เอ๋…!”
ดวงตาของริเอะเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจกับคำพูดของโทโจอินซัง
เธอคงไม่เคยคิดว่าพี่ชายของตัวเองจะมีบุญคุณอะไรบางอย่างกับโทโจอิน คาโอริคนนั้น
จริงๆ แล้วผมก็แปลกใจเหมือนกัน
บุญคุณอะไรกัน? ผมทำอะไรไปงั้นเหรอ?
“ฮิซามูระคุงทำหน้าทำตาเหมือนไม่จำได้เลยนะ”
“อ่า ขอโทษที ฉันมีบุญคุณอะไรกับโทโจอินซังด้วยเหรอ?”
“เรื่องที่สวนสนุกไงหล่ะ ที่นายให้กำลังใจฉันจำได้ไหม?”
“…อ๋อ! เรื่องนั้นเองเหรอ!”
เรื่องที่สวนสนุกครั้งก่อน ที่ผมบอกให้โทโจอินซังให้เข้าไปขัดขวางยูอิจิกับฟูจิเสะ
แน่นอนว่าถ้าตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไร โทโจอินซังคงไม่ทำอะไรและเสียยูอิจิไปแล้ว
แต่บางทีผมอาจจะล้ำเส้นเกินไปหน่อยหรืออาจเป็นเพราะผมเข้ามาอยู่ในโลกของมังงะ จะถือว่าเป็นบุญคุณคงไม่ถูกต้องเท่าไหร่…
“เธอไม่จำเป็นต้องคิดว่าเรื่องในตอนนั้นเป็นการติดหนี้อะไรก็ได้นะ มันเป็นเพียงสิ่งที่ฉันทำเพื่อตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว”
“เพราะความกล้าหาญของนายเลยที่ทำให้ฉันยังมีโอกาสแต่งงานกับยูอิจิอยู่ แถมความสัมพันธ์กับพ่อของฉันก็ดีขึ้นด้วย”
จริงด้วยสิ ผมเคยพูดเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อด้วยนี่นา
…พอมาคิดๆ ดูแล้ว ผมพูดอะไรบ้าๆ ไปมากเลยสินะ?
“ฟุๆ ฉันยังมีเรื่องอีกมากที่จะลงรายละเอียด แต่ตอนนี้คงต้องพบก่อน พวกนายขึ้นรถกันได้แล้วแหละ”
“อะ-อ่า ขอบคุณ”
“ขอโทษที่รบกวนนะคะ…”
ผมกับรินเอะขึ้นรถลิมูซีนที่หรูหราและนั่งลง แต่กลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจด้วยอะไรหลายๆ อย่าง
เบาะในรถลีมูซีนนุ่มและสบายกว่าโซฟาอื่นๆ แต่ก็รู้สึกอึดอัดในเวลาเดียวกัน
ริเอะก็ดูเหมือนจะรู้สึกแบบเดียวกัน เธอนั่งหลังตรงโดยไม่พิงเบาะถึงแม้จะมีพนักพิงก็ตาม
โทโจอินซังหัวเราะเมื่อเห็นสิ่งนี้ และพูดกับริเอะ
“ทำตัวสบายๆเถอะนะ ต่อจากนี้เราจะไปบ้านฟูจิเสะซังกับชิมาดะซังอีก อาจจะใช้เวลานานหน่อย ถ้านั่งเกร็งๆ แบบนั้นจะเหนื่อยเอานะ”
“ขะ-ขอบคุณค่ะ รุ่นพี่โทโจอิน”
“ฟุๆ ฉันดีใจนะที่เธอเรียกฉันว่ารุ่นพี่ ฉันไม่เคยมีใครเลยที่สามารถเรียกว่ารุ่นน้องได้ ดังนั้นฉันเลยดีใจที่เธอเรียกฉันว่ารุ่นพี่ เธอจะเรียกฉันว่าคาโอริก็ได้นะ”
“ระ-รุ่นพี่โอเคเหรอคะ?”
“อืม ฉันเองก็จะขอเรียกเธอว่าริเอะซังเหมือนกันตกลงไหม?”
“ด้วยความยินดีเลยค่ะ รุ่นพี่คาโอริ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะริเอะซัง”
โอ้ ไม่คิดเลยว่าโทโจอินซังจะมีความประทับใจที่ดีต่อริเอะขนาดนี้
ตอนแรกผมกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการปล่อยให้ 2 คนนี้มาพบกัน
เป็นเพราะในเรื่องดั้งเดิม พวกเธอมีความสัมพันธ์แบบแมวและสุนัข
ในเรื่องดั้งเดิมริเอะได้พบกับโทโจอินซังในขณะที่เธอหลงรักยูอิจิอยู่ ดังนั้นพวกเธอจึงเริ่มต้นกันได้ไม่ค่อยดีนัก
วิธีที่พวกเธอเรียกกันด้วยชื่อจริงนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในเรื่องดั้งเดิม
ในฐานะคนที่รู้จักผลงานต้นฉบับเลยทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยที่ได้ยินพวกเธอเรียกกันด้วยชื่อต้น
ตอนนี้ปัจจุบันริเอะไม่ได้ชอบยูอิจิแล้ว
ผมไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก…
“อ๊ะ ริเอะซัง เธอทำอาหารทุกวันเลยสินะ? สุดยอดมากเลย”
“มะ-ไม่หรอกค่ะ หนูแค่ทำจนชินแล้วเองค่ะ…”
“ฉันแน่ใจว่ามันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการมาถึงจุดนี้แม้ว่าเธอจะทำมันจนชินแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังสุดยอดอยู่ดี”
“ขะ-ขอบคุณค่ะ……”
ตอนนี้พวกเธอคุยกันไปได้ด้วยดีมาก นี่เป็นฉากที่จะไม่มีทางเห็นได้เลยในงานต้นฉบับ
ผมไม่แน่ใจว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรสำหรับเราทุกคน แต่การที่เข้ากันได้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
ในฐานะพี่ชายของริเอะ ผมมีความสุขมากที่ได้เห็นริเอะเข้ากันได้ดีคนอื่นๆ
อ่า แต่การเข้ากับผู้ชายได้นั้นไม่ดีเลย โดยเฉพาะยูอิจิ
หากริเอะตกหลุมรักยูอิจิ เธอจะเป็นผู้แพ้อย่างแน่นอน ดังนั้นควรหยุดจะดีกว่า
“ริเอะซังน่ารักมากเลย น่าเสียดายจริงๆ ที่เธอเป็นน้องสาวของฮิซามูระคุง สนใจมาเป็นน้องสาวของฉันได้ไหม?”
“เดี๋ยวนะ จู่ๆ เธอจะมาแย่งน้องสาวฉันทำไมเนี่ย?”
จู่ๆ โทโจอินซังก็พูดขึ้นมา
นี่เธอชอบริเอะมากขนาดนั้นเลยเหรอ?
ฉันแปลกใจเนื่องจากพวกเธอเจอกันไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
“ฉันเป็นลูกคนเดียวเพราะงั้นฉันเลยอยากมีน้องสาวมานานแล้ว”
“งั้นเหรอ”
ใช่ ผมรู้เพราะเคยอ่านเรื่องต้นฉบับมาแล้ว
“ถ้าริเอะซังมาเป็นน้องสาวของฉัน ทุกอย่างก็จะคลี่คลายไม่ใช่เหรอ?”
“นั่นไม่สมเหตุสมผลเลย”
จริงอยู่ริเอะเป็นน้องสาวที่น่ารักและเป็นเด็กดีจริงๆ แต่ริเอะเป็นน้องสาวของผม
“เธอคิดว่าไงหล่ะริเอะซัง?”
“เอ๋ นี่เธอเอาจริงงั้นเหรอ?”
พอผมถามคำถามนั้น โทโจอินซังก็ยิ้มให้ผม
ไม่ เธอหมายความว่ายังไง? ผมไม่รู้เลย
ถ้าเธอเอาจริง ไม่ว่าโทโจอินซังจะทำอะไร ผมจะไม่มีวันปล่อยให้เธอแย่งริเอะไปจากผมแน่ๆ
นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ขณะที่กำลังจะแทรกแซงบทสนทนา…
“ขอโทษนะคะรุ่นพี่คาโอริ แต่หนูเป็นคนของครอบครัวฮิซามูระ…หนูเป็นน้องสาวของพี่ชายค่ะ”
“ระ-ริเอะ…!”
รินเกะก้มหน้าลงไปแล้วพูดโดยไม่มองผมหรือโทโจอินซัง
แต่ผมแอบเห็นได้ว่าแก้มของเธอเริ่มแดงขึ้นมา
ริเอะเป็นเด็กดีมากจริงๆ ผมดีใจมากเลย…!
“พี่ชายของหนูไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ และหนูคิดว่าเขาคงจะตายในไม่ช้านี้ถ้าหนูไม่อยู่ด้วย!”
“ไม่ ไม่จริงหน่า เอ๊ะ นี่คือเหตุผลงั้นเหรอ?”
“กะ-ก็ใช่หน่ะสิ”
จู่ๆ ผมก็รู้สึกหดหู่มาก…แต่ด้วยบุคลิกของริเอะ บางทีนี่อาจเป็นเพียงวิธีปกปิดความเขินอายของเธอก็ได้นะ?
ฮา น่ารัก
ผมช่างโชคดีจริงๆ ที่มีน้องสาวน่ารักแบบนี้
“อะ-อะไรหนะพี่ ทำไมอยู่ๆ ก็ยิ้มแบบนั้นหล่ะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไร พี่แค่คิดว่าริเอะน่ารักมากเฉยๆ หน่ะ”
“พะ-พี่บ้ากำลังล้อเลียนหนูอยู่สินะ!”
“ไม่ๆ ไม่มีทางที่พี่ชายคนนี้จะล้อเลียนริเอะหรอกนะ”
“พี่ยิ้มอีกแล้วเนี่ย! พี่บ้างี่เง่า!”
ช่วยไม่ได้ที่ปากของผมจะยิ้มออกมา มันเป็นความผิดของริเอะต่างหากที่น่ารักเกินต้านขนาดนี้
“อาร่า อาร่า ริเอะซังนี่ใจกล้ามากเลยนะที่มาจีบต่อหน้าฉัน”
“มะ-ไม่ได้จีบกันซักหน่อยค่ะ! หนูไม่มีทางจีบอีตาพี่งี่เง่าคนนี้หรอกค่ะ”
“ฮิฮิ พวกเธอนี่สนิทกันดีจังนะ ฉันเองก็อยากมีน้องสาวเหมือนริเอะซังเหมือนกัน และฉันก็อิจฉาฮิซามูระคุงจริงๆ”
“ฮึ่ม ริเอะจะไม่ทำแบบนี้กับใครทั้งนั้น แม้แต่โทโจอินซังก็ตาม”
เมื่อผมพูดแบบนั้น โทโจอินซังก็ยิ้ม
หือ? อะไร? ดูเหมือนเธอกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่เลย
“เราใกล้จะถึงบ้านของชิมาโดะซังแล้ว ดูเหมือนว่าฟูจิเสะซังจะอยู่กับเธอด้วยสินะ”
“อะ-โอ้ ใช่แล้ว”
ฉันรู้สึกได้ถึงสิ่งที่น่ากลัว… เธอกำลังวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่า?
ผมไม่รู้ว่าเธอวางแผนอะไรอยู่ เพราะงั้นเลยไม่มีทางหยุดมันได้
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต