Love Comedy Manga ni Haitte shimatta node, Oshi no Make Heroine wo Zenryoku de Shiawase ni Suru - ตอนที่ 56
ผมคิดว่าผมไปอยู่กับกลุ่มอื่นคงดีกว่า
ด้วยเหตุนี้ผมเลยหยิบแก้วตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากสงครามรักที่กำลังดำเนินอยู่
ผมอยากคุยกับเซย์จังอยู่นะ แต่เธอดันถูกรายล้อมไปด้วยสาวๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะคุยกับเธอได้
ปกติผมมักจะออกไปเที่ยวกับยูอิจิเสมอ แต่ผมก็คุยกับผู้ชายคนอื่นตามปกติด้วย
ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากหมอนั่นซักหน่อยถึงมันคงจะค่อนข้างอึดอัดใจนิดหน่อยที่จะไปขอเข้าร่วมกลุ่มอื่นในตอนนี้ก็เถอะ
“ฮิซามูระคุงง อยู่คนเดียวเหรอ?”
“หือ?”
พอได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลังผมก็หันกลับไปก่อนจะพบกับผู้หญิง 4 คนที่มองมาที่ผมด้วยรอยยิ้ม
ถ้าผมจำไม่ผิด มี 2 คนที่คุยกับผมหลังการแข่งขันเบสบอลชายจบลงอยู่ด้วย
“ทำไมเธอไม่มาคุยกับพวกเราหล่ะ?”
“จะไม่เป็นไรเหรอ?”
ผมแค่สงสัยว่ามันจะเป็นไรไหมสำหรับผมที่เป็นผู้ชายที่จะเข้าร่วมกลุ่มที่มีแต่ผู้หญิงอยู่ด้วย
“ไม่เป็นไรหรอก เรากำลังคุยกันเรื่องของฮิซามูระคุงอยู่พอดีเลย”
“เรื่องของฉันเหรอ?”
ผมพูดขณะเดินไปที่กลุ่มและนั่งลง เป็น 2 สาวที่คุยกับผมหลังการแข่งเบสบอล และอีก 2 คนที่ผมไม่รู้จักด้วย
…พูดตามตรง ผมจำชื่อพวกเธอไม่ได้เลยจริงๆ
ผมเคยถามยูอิจิถึงนามสกุลของผู้หญิง 2 คนที่คุยกับผมก่อนหน้านี้มาแล้ว…พวกเธอน่าจะชื่อซาโต้และอิโต้ ซึ่งผมไม่รู้จริงๆ ว่าคนไหนคือซาโต้ และคนไหนคืออิโต้
“เธอเล่นเบสบอลได้ดีมากเลยรู้ตัวไหม? มันเจ๋งจริงๆ!”
“โดยเฉพาะโกโต้จัง เธอตื่นเต้นมากเลยในตอนที่ดูเธอแข่งหน่ะ”
“นะ-นี่!”
ผู้หญิงคนสุดท้ายที่ดูเหมือนจะถูกแกล้งคือโกโต้ซัง
“และคาโต้จังยังบอกอีกว่าฮิซามูระคุงเท่มาก”
“ซะ-ซาโต้ซังก็พูดเหมือนกันนี่นา!”
เดี๋ยวนะ
ทำไมชื่อของพวกเธอถึงเข้ากันขนาดนี้เนี่ย…ซาโต้, อิโต้, โกโต้และคาโต้?
แม้ว่าผมจะได้ยินชื่อของทุกคนแล้ว แต่ก็ยังจำชื่อพวกเธอสลับกันอยู่เลย
ผมมีแนวโน้มที่จะเรียกชื่อพวกเธอผิดพลาดสูงมากหากผมพยายามเรียกชื่อพวกเธอตอนนี้
“เธอขว้างลูกได้ดีมากเลย เคยเล่นเบสบอลมาก่อนงั้นเหรอ?”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยคุยกับผมหลังจบการแข่งเบสบอล ซาโต้ซังหรืออิโต้ซังนี่แหละที่ถามผมขึ้นมา
“อ้อ เคยเล่นแค่ตอนเรียนอยู่ชั้นประถมเท่านั้นเองหน่ะ”
“งั้นเหรอออ ฉันแปลกใจมากเลยนะที่รู้ว่าฮิซามูระคุงค่อนข้างเล่นกีฬาเก่ง”
“ฉันคิดว่าตัวเองก็เล่นได้เท่ากับคนทั่วๆ ไปนะ”
“เออออ๋ ไม่จริงหรอก เธอเล่นได้ดีมากเลยนะ”
“นั่นเป็นเพราะว่าฉันค่อนข้างมีประสบการณ์หน่ะ มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างผู้เล่นที่มีประสบการณ์กับมือสมัครเล่น แต่ก็มีคนที่เป็นข้อยกเว้นอยู่แหละนะ”
ผมพูดแล้วมองไปทางยูอิจิที่ซึ่งยังคงรับกินอาหารในขณะที่มี 2 สาวประกบข้างอยู่
ให้ตายเถอะ เองจะกินเยอะอะไรขนาดนั้น?
“ฮ่าฮ่า ชิเงโมโตะคุงคงเป็นกรณีพิเศษสินะ?”
“ชิเงโมโตะคุง เขาไม่เคยเล่นเบสบอลมาก่อนเลยจริงๆ เหรอ?”
“หมอนั่นมีความสามารถด้านกีฬาทุกประเภทหน่ะ”
ผมไม่คิดว่าเป็นไปได้ที่มนุษย์จะมีความสามารถขนาดนี้หรอกนะ เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นพระเอกมังงะซักเรื่องหล่ะนะ
“ชิเงโมโตะคุงสุดยอดก็จริง แต่ฮิซามูระคุงก็เท่เหมือนกันนะ!”
“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะฮิซามูระคุง ฉันไม่คิดว่าทีมของพวกผู้ชายจะชนะหรอก”
“อะ-อ่า ขอบคุณนะ”
ผมรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อคาโต้ซังหรือโกโต้ซังนี่แหละพูดแบบนั้น แต่ผมขอบคุณพวกเธอไป
“เราเล่นกีฬากันไม่เป็นเลย”
“ใช่ ฉันไม่ได้แม้แต่ลงแข่งอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“เหตุผลที่เราชนะก็ต้องขอบคุณชิมาดะซังหล่ะนะ”
หลังจากเธอพูดอย่างนั้นผมกับสาวๆ ก็มองไปที่เซย์จังที่ยังคงถูกรายล้อมไปด้วยสาวๆ และดูเหมือนจะสนุกกับการพูดคุยกับพวกเธออยู่
“ชิมาดะซังนี่เท่จังเลยเนอะ…”
“ใช่แล้วจริงๆ…ฉันคิดว่าฉันจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้วแหละ”
“ถ้าฉันเป็นผู้หญิง ฉันคงหลงรักเธอไปแล้ว”
“เธอก็เป็นผู้หญิงอยู่แล้วหนิ”
ผมพูดแบบนี้ขณะที่สาวๆ มองดูเซย์จังด้วยสายตาที่ถูกตกเล็กน้อย
เอ๋? ผมขอเวลานอก
ผมก็ดีใจอยู่หรอกนะที่พวกเธอคิดว่าเซย์จังสุดยอดและเท่ แต่ก็น่าตกใจเหมือนกันที่พวกเธอหลงรักเซย์จัง
ยิ่งไปกว่านั้นผมรู้สึกว่าความรู้สึกของพวกเธอตอนที่พูดออกมาว่า “สุดยอดมาก…” นั่นมันช่างจริงจังกันสุดๆ เลย
ผมหวังว่าผู้หญิงพวกนี้จะหยุดพยายามที่จะเป็นคู่แข่งของผมนะ
ขณะที่เรากำลังพูดถึงเรื่องนี้ หัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
“นี่ฮิซามูระคุง เธอมีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า?”
“อืมมม คนที่ฉันชอบงั้นเหรอ?”
ผมคิดขณะแสดงสีหน้าลำบากใจ
แน่นอนว่าผมมีคนที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว ซึ่งเมื่อพวกเธอถามถึงคนที่ผมชอบ ผมก็ไม่สามารถนึกถึงชื่ออื่นได้เลยนอกจากเซย์จัง
แต่จะเกิดอะไรขึ้นกันหล่ะถ้าผมตอบกลับไปว่าชอบเซย์จังตอนนี้?
พวกเธอจะต้องเซ้าซี้ผมเพื่อขอรายละเอียดเพิ่มเติมอย่างแน่นอน
มันเป็นความลับที่เซย์จังกับผมกำลังคบกันอยู่ ดังนั้นมันคงจะน่ารำคาญถ้าจะปล่อยมันออกไปที่นี่
แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงตอบไปว่ายังไม่มีคนที่ชอบไม่ได้เหมือนกัน
“ก็คงมีแหละมั้ง….”
ผมตัดสินใจที่จะตอบอย่างตรงไปตรงมา
ผมรู้สึกว่ามันจะผิดถ้าตอบว่า “ไม่” ที่นี่
ผมพูดว่า “มั้ง” แต่ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นเบาๆ เลย ตอนที่ผมพูดแบบนั้น ผมจริงจังสุดๆ
“เอ๋! จริงเหรอ?!”
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฮิซามูระคุงจะมีคนที่ชอบแล้ว!”
อย่างที่คาดไว้ พวกเธอเป็นเด็กสาวมัธยมปลายที่มีความสนใจในเรื่องความรักเป็นอย่างมาก
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ จากนั้นดวงตาของพวกเธอก็สว่างขึ้นพร้อมกัน
“อ๊ะ?! ใครเหรอ!? ผู้หญิงในห้องเรารึเปล่า!?”
“หรือผู้หญิงจากห้องอื่น!? หรืออาจจะเป็นผู้หญิงที่อยู่ชมรมเดียวกันกับเธอเหรอ?”
ผมคิดไว้แล้วว่าพวกเธอต้องถามกัน
ผมไม่รู้จะทำยังไง แต่ตอบไม่ได้จริงๆ ว่าคือเซย์จัง
“ฉันไม่เข้าชมรมอะไร เพราะงั้น”
“เข้าใจแล้ว คนในห้องเราสินะ?”
“อืมมมม…เป็นความลับ”
“เอออออออ๋!?”
พอผมตอบไปว่าเป็นความลับ พวกสาวๆ ก็พากันทำเสียงเบื่อหน่ายเล็กน้อย แต่ใบหน้าของพวกเธอยังคงเปล่งประกายอยู่
“ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถบอกได้หรอกนะ!”
“บู่ววว-! บู่ววว-!”
“ฉันอยากให้เธอบอกพวกเรานะถึงชวนเธอมาคุยด้วย”
“ก็ได้ งั้นเราจะเดากัน! ถ้าเดาถูกก็บอกกันด้วยหล่ะ!”
เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งพูดแบบนั้น ทุกคนก็พยายามเดากันว่าผมชอบใคร
แต่ผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าถ้าเดาถูกจะบอกหน่ะ…
“ช่วยใบ้หน่อยสิ!”
“ไม่เป็นไรหรอกหน่าฮิซามูระคุง ช่วยใบ้หน่อยสิ!”
ถึงแม้จะเรียกว่าคำใบ้ก็เถอะนะ…
“เอาเป็นว่าเธอคนนั้นน่ารักม๊ากมากแล้วกัน”
“เอ๋…? หมายความว่าแบบนั้นใช่ไหม? เธอเป็นคนประเภทที่จะมองคนจากภายนอกสินะ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย ก็แค่ว่าคนที่ฉันหลงรักบังเอิญน่ารักที่สุดในโลกเท่านั้นเอง”
“คย๊าาาา!”
สาวๆ ที่ได้ยินคำพูดของผมต่างส่งเสียงกันดังลั่น
“เป็นอะไรกันหน่ะ?!”
“พูดจริงสินะ! เธอชอบผู้หญิงคนนั้นมากเลยสินะฮิซามูราคุง?”
ผมอดไม่ได้ที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาดังๆ และรู้สึกตื่นเต้นอย่างน่าประหลาดใจที่ได้เปิดเผยออกมาสักครั้ง
ผมสัมผัสได้ถึงการจ้องมองที่มาจากผู้คนในห้องเรียนรอบตัวเองได้เลย
รวมทั้งเซย์จังด้วย…
“เอ่อ ชิมาดะซัง เป็นอะไรไปเหรอ? หน้าเธอแดงมากเลย”
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมชิมาดะซัง? บางทีเธออาจจะเหนื่อยหรือเป็นไข้ก็ได้นะ?”
“มะ-ไม่เป็นไร ฉันสบายดี…”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง สาวๆ รอบตัวเซย์จังก็สังเกตเห็นว่าหน้าของเธอแดง และพวกเขาก็กังวลเกี่ยวกับเธอ
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ค่อนข้างกังวลเหมือนกัน
ท้ายที่สุดแล้ว หลังจากที่พยายามอย่างหนักในการแข่งขันบาสเก็ตบอล คุณคงจะเหนื่อยเป็นปกติใช่ไหม?
“แหม แหม แหม สรุปก็คือฮิซามูระคุงไม่ได้หลงรักคนๆ นั้นเพราะหน้าตาสินะ?”
“ใช่แล้ว ถึงจะฉันชอบหน้าตาของเธอมากเหมือนกันก็เถอะ”
“ฮิฮิ ขอบคุณสำหรับอาหารนะ! แล้วฮิซามูระคุง คุณชอบอะไรเกี่ยวกับคนๆ นั้นบ้างเหรอ?”
ผมไม่คิดเลยว่าจะถูกถามคำถามแบบนี้
เป็นซาโตซังหรืออิโต้ซังนี่แหละที่ถามผมแบบนั้น แต่อีก 3 คนก็ดูเหมือนจะอยากได้ยินคำตอบของผมเหมือนกัน
อืมมม ผมคิดว่ามันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง พวกเธอคงไม่รู้หรอกว่าผมหมายถึงเซย์จังจากคำตอบของผม
ผมจะพยายามตอบให้คลุมเครือเล็กน้อย
“ฉันคิดว่าเธอคนนั้นเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนอย่างไม่น่าเชื่อ”
“เป็นแบบนั้นเหรอ? อะไรทำให้เธอคิดแบบนั้นหล่ะ?”
“มันยากที่จะอธิบายนะ แต่… มันเหมือนกับว่าเธอเต็มใจที่จะละทิ้งความรู้สึกของตัวเองไปเพื่อเพื่อนแล้วยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างใจดีหล่ะมั้ง?”
“ว้าว ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเป็นใคร แต่เธอคงจะเป็นคนดีอย่างไม่น่าเชื่อแน่ๆ”
ใช่ มันยากที่จะอธิบายเมื่อคุณต้องเซ็นเซอร์บางสิ่งออกไป
อย่างไรก็ตาม สาวๆ ดูพอใจกับคำตอบของผม และดวงตาของพวกเธอก็เป็นประกาย
“ชิมาดะซังเป็นอะไรเหรอ?”
“ปะ-เปล่าหรอก…นะ-นี่มันมากเกินไปสำหรับฉันแล้ว!”
“หือ?”
ผมเหลือบมองเซย์จังและด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอกลับใช้มือปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ ซึ่งอาจจะทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นหน้าของเธอได้
จนผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่ผมมองเซย์จังด้วยความคิดแบบนั้น เซย์จังก็มองออกมาจากระหว่างช่องมือของเธอ
ทันใดนั้นเราก็สบตากัน
“…!”
ผมเห็นใบหน้าสีแดงสดของเธอ และดวงตาที่ชุ่มชื้นของเธอก็จ้องมองมาที่ผมเล็กน้อย
เซย์จังปิดหน้าด้วยมือทั้ง 2 ข้างทันทีและพยายามมองไปทางอื่นอีกครั้ง
ปะ-ปฏิกิริยาตอบสนองแบบนั้น
เธอได้ยินที่ฉันพูดงั้นเหรอเซย์จัง?
แต่ระยะห่างระหว่างผมกับเซย์จังนั้นค่อนข้างไกลเลยนะ
ผมไม่คิดว่าเธอจะได้ยินสิ่งที่ผมพูดจากระยะไกลขนาดนั้น…
ผมไม่เข้าใจเลย เซย์จังมีความสามารถทางกายภาพสูงกว่าคนอื่นๆ
ผมคิดว่าเธอได้ยินเราเพราะเธอมีประสาทการได้ยินที่ดีหรืออะไรประมาณนั้น
แต่ผมไม่แน่ใจเลย
“นี่ฮิซามูระคุงขอคำใบ้ให้ฉันอีกหน่อยสิ”
“หือ? ขอคิดดูก่อนนะ”
“หรือแทนที่จะเป็นคำใบ้ ฉันอยากได้ยินความคิดเห็นของฮิซามูระคุงเกี่ยวกับคนๆ นั้นอีกมากกว่า!”
“เธออยากเปลี่ยนคำถามงั้นเหรอ?”
อืมมม ผมควรทำยังไงดีนะ?
ขณะที่ผมจะตอบคำถามของสาวๆ ผมก็อยากให้เซย์จังได้ยินคำตอบของผมซะด้วยสิ
“พวกเธอชอบของหวานกันรึเปล่า?”
“ฉันคิดว่าผู้หญิงเกือบทุกคนก็ชอบของหวานกันหมดนะ”
“อาจจะใช่ แต่ฉันไม่รู้จักคนที่เป็นเหมือนคนที่ฉันชอบเลย มันน่ารักมากเลยตอนที่เห็นเธอกินขนมหวานอย่างเอร็ดอร่อย”
“เออออ๋ จริงเหรอ?”
เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่โดนใจสาวๆเท่าไหร่นัก
อาจจะเป็นเพราะว่าผมรักเซย์จังมากเลยคิดว่าเธอน่ารักไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
และในตอนที่ฉันมองไปยังเซย์จังนั่นเอง…
“ฉะ-ฉันก็ชอบของเค็มเหมือนกัน…”
“ชิมาดะซัง ทำไมจู่ๆ เธอถึงเริ่มกินมันฝรั่งทอดที่เหลือล่ะ?”
เธอได้ยินผมสินะ?
ในตอนที่ผมบอกว่าคนที่ตัวเองชอบของหวาน เซย์จังก็เริ่มกินของเค็ม
ผมไม่ได้ยินเสียงของเซย์จัง เลยไม่แน่ใจ แต่ผมเห็นว่าแก้มของเธอแดงเล็กน้อยอยู่
ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะได้ยินผมจริงไหม
“ฉันสงสัยจังว่าใครกันแน่ที่ฮิซามูระคุงแอบชอบอยู่”
“มันก็เดายากอยู่นะ ถึงจะได้เบาะแสมาแล้วก็เถอะ”
ดูเหมือนสาวๆ จะพยายามเดากันอยู่ว่าผมชอบใคร…
“ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าถึงพวกเธอจะเดาถูก ฉันก็ไม่บอกหรอกนะ”
“เออออออ๋? ทำไมล่าาา?”
“ก็มัน…น่าอายหนิ”
พูดตามตรงผมก็ไม่ได้รู้สึกอายอะไรขนาดนั้นหรอก
การที่ผมชอบเซย์จังไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร ดังนั้นผมไม่คิดว่ามันน่าอายที่จะบอกเรื่องนี้กับคนอื่นหรอกนะ
แต่เซย์จังดูเหมือนจะยังไม่อยากให้คนอื่นรู้มากนัก
ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าพวกเรากำลังคบกันอยู่ ดังนั้นคงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่พูดมากเกินไปว่าผมชอบเซย์จังมากแค่ไหน
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต