เรื่องย่อเล่ม 3
การต่อสู้สิ้นสุดลง สงครามได้รับชัยชนะ สันติภาพมาเยือนชานแดนทางตอนใต้ของมหาจักรวรรดิแกรนท์ ฮิโระกลับมาเมืองหลวงพร้อมชัยชนะ ได้รับรู้ถึงภารกิจถัดไปที่เขาต้องทำ ซึ่งเขาจะต้องเดินทางไปยังอาณาจักรทางเหนือ เลเบอริ่ง ซึ่งเขาจะเข้าร่วมพิธีบรรลุนิติภาวะของเจ้าหญิงคลอเดีย ผู้แสนน่ารัก แต่เลเบอริ่ง เป็นดินแดนอันโหดร้าย เต็มไปด้วยความแค้นที่ถูกสั่งสมเป็นเวลานาน เมื่อเจ้าชายสุดเจ้าเล่ห์กำลังเล่นศึกชิงบัลลังก์ ฮิโระกับคลอเดียพบว่าตัวเองกำลังหลบหนีท่ามกลางทุ่งหิมะโดยไร้ผู้ช่วยเหลือ มีแต่ทั้งสองที่จะต้องช่วยกันเอง ท่ามกลางน้ำแข็งอันหนาวเหน็บที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงสงครามในประวัติศาสตร์ได้หรือไม่? และจะเหลืออะไรอยู่เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง?
ปฐมบท
ไม่มีดวงดาราท่ามกลางบรรยากาศอันหนาวเหน็บ เมฆหนาบดบังแสงจันทร์ ไม่มีแสงใดส่องสว่างถึงพื้น และลมพายุหิมะที่รุนแรงราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังคำราม
“มาทางนี้เร็วๆเข้า!”
เสียงเร่งรีบของหญิงสาวคนหนึ่งทะลุผ่านอากาศในขณะที่มีหิมะผสมในลมที่เยือกเย็นนี้ มันปกคลุมทัศนวิสัยของพวกเราจดหมดสิ้น ชายหนุ่มชุดดำเงยหน้าขึ้น แต่พายุหิมะยังคงบดบังการมองเห็น หญิงสาวจึงรีบวิ่งไปหาเขาและยื่นมือออกไป
“ไม่เป็นไรนะคะ?”
การเดินของชายหนุ่มคนนั้นหนักทุกย่างก้าว ซึ่งเป็นที่เข้าใจได้หลังจากผ่านศึกที่ยาวนาน
“ขอโทษด้วยนะ รีบไปกันเถอะครับ ถ้าพวกเราอยู่ที่นี่ได้แข็งตายกันแน่ๆ.”
“นั่นสินะคะ แม้ว่าเราจะหนีคนที่ไล่ตามเรามาได้ แต่ภายใต้พายุหิมะนี่ พวกเรายังฝ่ามันไปไม่ได้เลยค่ะ…”
ชายหนุ่มจับมือหญิงสาว อากาศเริ่มหนาวมากขึ้น ดูเหมือนว่าเวลาเริ่มเหลือน้อยเต็มที
เขาไม่ได้ตัวอุ่นขนาดที่จะเดินท่ามกลางพายุหิมะ อย่างน้อยต้องหาที่หลบภัย เมื่อพายุหิมะสิ้นสุดลง ขั้นตอนต่อไปที่ต้องทำคือหนีผู้ที่ไล่ตามมา
จนกว่าจะถึงตอนนั้นพวกเขาทั้งสองต้องเก็บแรงไว้ให้ได้มากที่สุด
“รีบไปจากที่นี่กันเถอะ ดูเหมือนจะไม่มีใครกล้าออกมากลางดึกแบบนี้.”
ชายหนุ่มชี้ไปที่คอกวัว ซึ่งพวกเขาสามารถรักษาอุณหภูมิร่างกายและใช้หลบภัยได้
“อ่า ถึงเธอจะไม่ชอบที่แบบนี้ พวกเราจะไปหาที่อื่น…”
ชายหนุ่มพูดแบบนั้นออกมา หญิงสาวคนนี้เป็นสมาชิกของราชวงศ์ ความภาคภูมิใจของเธอคงไม่อยากค้างคืนในสถานที่อาภัพเช่นนั้น นั่นคือสิ่งที่เขาคิด แต่หญิงสาวจับมือชายหนุ่มไว้แน่น
“ดิฉันไม่รังเกียจหรอกค่ะ คงไม่มีใครเชื่อว่าเจ้าหญิงสามารถนอนในคอกวัวได้.”
หญิงสาวพูดเช่นนั้นและเริ่มเดินจากนั้นเอานิ้วแนบปากของเธอพร้อมกับยิ้ม
“แต่ว่านี่คือความลับระหว่างสองเรานะคะ หากคนอื่นได้ยินเข้าคงลมจับแน่ค่ะ.”
“แน่นอน เข้าใจแล้วครับ”
หลังจากยิ้มเจื่อนๆชายหนุ่มยักไหล่ ไม่ว่าความลำบากอะไรจะรอเขาอยู่ก็มีแต่ต้องฝ่าฟันไปเท่านั้นพร้อมกับเธอคนนี้ ยังไงก็ตาม ราวกับจะเยาะเย้ยทั้งสอง พายุหิมะเริ่มรุนแรงขึ้น
