Limitless Sword God – ฝืนลิขิตฟ้ากระบี่ไร้สรรพสิ่ง - ตอนที่ 224
เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง บทที่ 224
ภาค:จอมราชันท์กระบี่ปีศาจ
แปลไทยโดย: SwordGod
LSG บทที่ :224 เพลงกระบี่มาร ของ ซูหยุน
ผลึกสวรรค์ถูกเปิดขึ้น พลังวิญญาณภายในร่างพลุกพร่านโพยพุ่งขึ้นชั้นฟ้า ขอบเขตขยายขึ้น จากขอบเขตดวงจิตวิญญาณขั้นแรกพุ่งขึ้นถึงขอบเขตดาราวิญญาณ
รูสึกถึงการเปลี่ยนแปลงแห่งสวรรค์ลมปรารของเขาภายในพริบตา
“นั่นมันอะไรกัน?
“ลมปราณ…ลมปราณนั่นมันอะไรกัน? ไม่มีทาง” หรือว่านั่นจะเป็นสมบัติ? “
“สมบัติอันใดกันที่ทำได้ถึงเพียงนี้?”
หลี่ซิน พูดไม่ออกจิตใจของนางว่างเปล่า
ถึงว่าระดับพลังยุทะของซูหยุนจะเปลี่ยนไปมากมาย แต่นางยังซ่อนเร้นอาการไว้
เพราะว่าในวังลับนั้นมีแต่เพลงกระบี่มารเท่านั้นที่ใช้ได้ หากปราศจากเพลงกระบี่ ถึงจะมีพลังยุทธมากมายเพียงใด ก้ไร้ประโยขน์
แต่ดูเหมือนว่า เขาจะไม่สนใจสิ่งใด เขาวาดมือมือร่ายรำเพลงกระบี่พร้อมกับกระบี่ย่อยนับ60เล่มเคลื่อนที่บนท้องฟ้าไปทางชายหนุ่ม
“นั่นเขาจะทำอะไร?”
บางคนไม่ได้แม้แต่จะขวางแต่กลับดุถูก
แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม กระบี่ย่อยทั้งหมดก็ปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่คล้ายๆกับของ หลี่ซิน !
มันเคือปีศาจแปลกๆเย็นและน่ากลัว
เหมือนปากของสิ่งมีชีวิตที่อำมหิต!
เจตจำนงเพลงกระบี่มาร!
“เป็นไปไม่ได้!”
หลี่ซิน อุทานออกมา
เมื่อนางได้เห็น กระบี่ทั้ง60ปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ มันทำให้นางรู้สึกหลงไล!
ซูหยุน ควบคุมกระบี่มรระ ขณะที่เขายังยืนอยู่ที่เดิม เปลวเพลิงมารที่ลุกโชนรอบๆร่างของเขาหมุนวนคล้ายดั่งสายรุ้งงดงามยิ่งนัก กระบี่นับ60บินฉวัดฉเวียนไปมาราวกับมีผู้ใช้เพลงกระบี่มารนับ60คน
ทรงพลัง! มันทรงพลังมาก!
พลังยุทธของชายหนุ่มขณะนี้ถูกผลึกสวรรค์ปิดช่องว่างระหว่างเขาทั้งสอง ตอนนี้พวกเขาสู้กัน ต้องวัดกันที่วิชาของใครจะแข็งแกร่งกว่า!
ด้วยการผสานกันของเพลงกระบี่ไร้สรรพสิ่งและเพลงกระบี่มาร ทำให้วิชาของชายหนุ่มนั้นดูธรรมดาลงไป ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้เห็นเพลงกระบี่ที่งดงามเช่นนี้มาก่อนวกเขาจ้องมองดูด้วยความตื่นเต้นอย่างพูดไม่ออก
ความเร็วของซูหยุนรวดเร็วมาก ปราณมารถูกยิงออกจากนิ้วควบคุมกระบี่ท้ง60เล่มบินวนกระจายไปรอบๆชายหนุ่มต้องล่าถอยพร้อมกับป้องกันปราณมารที่ยิงเข้ามา เขาพยายมต่อต้านสุดกำลังแต่ก้มิอาจต้านทานการโจมตีอย่างต่อเนื่องของกระบี่ทั้ง60ได้หมด ร่างกายของเขาเริ่มปรากฏบาดแผลทั่วทั้งตัว
“บัดซบ!”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดใบหน้าบิดเบี้ยว ทันใดนั้นร่างของเขาก็ปกคลุมไปด้วยชั้นของหินพุ่งทยานเข้าหาซูหยุน
ซูหยุนเห็นดังนั้นแต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร เขาก้าวถอยหลังมาก้าวหนึ่ง กระบี่มรระที่กำลังบินอยู่รอบตัวเขาหยุดลง พร้อมกับกระบี่ย่อยอีก60เล่นหันปลายประบี่ไปข้างหน้า รักษาแนวป้องกันไว้
เมื่อชายหนุ่มโผล่เข้ามา กระบี่มรณะได้ฟันออกไปรัศมีจันทร์เสี่ยวปรากฏขึ้นพร้อมกำอำนาจทำลายล้างมหาศาล
“สบั้นมาร โดยการวาด? นั่นมันท่าที่สองของเพลงกระบี่มาร !! “
ขอบเขตของใบมีดสีดำได้ครอบคลุมห้องโถง เสาทั้งหมดถูกฟันขาด แม้แต่เกราะหินของชายหนุ่มถูกตัดออกเป็นชิ้นๆทันทีกระเด็นไปด้านหลังแล้วล้มลงบนพื้น
“สบั้นมาร โดยการวาดกระบี่ นี่เข้าบรรลุถึงขั้นนี้เลยหรือ!”
หลี่ซิน พึมพำออกมา
ซูหยุนไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป รีบหายไปคล้ายดั่งเงาดำทมิฬเช่นดาวตกสำดำ พร้อมกับกระบี่ทั้ง60เล่มที่บินอยู่รอบ
แรงกดดันของกระบี่มาร!
ปราณกระบี่ห่อหุ้มกระบี่ พุ่งเเข้าไปเหมือนดั่งอาชานับพันกลายเป็นเงานับไม่ถ้วยด้วยจิตสังหาร
ชายหนุ่มใช้วิชาลับสร้างก้อนหินหลายชั้นต้านทานการโจมตีแต่มันก็สายไป ฝ่ายตรงข้ามน่าสะพรึงกลัวทำลายการเคลื่อนไหวของเขา กระบี่มากมายเจาะทะลุร่าง พริบตาเดียวเกิบสองสามร้อย ทั้งมือทั้งแขนหัวหน้าอก ถูกเจาะด้วยกระบี่ ไร้ความปราณี บาดแผลปรากฏบนตัวเขา ลมปรารหายไป
มันเป็นเพลงกระบี่ที่สะอาดหมดจด แภายใต้การส่งเสริมของซูหยุนมันจึกถูกนำพลังออกมาใช้ได้สูงสุด
หลี่ซิน และคนอื่นอยู่ในความงุนงง ราวกับกำลังเรียนศาตร์บางอย่าง
“เร็วเข้า รีบดูดซับวิญญาณมารของเขา! ดูดพลังเขา! “
หลิงฉิงหยู ตะโกนออกมาจากฝักกระบี่
ซูหยุนยิงแสงเข้าไปที่หัวของชายหนุ่มทันที แล้วใช้กระบี่เล่มหนึ่งเพื่อนำทาง
อำนาจพลังงานวิญญาณของชายหนุ่มแข็งแกร่งมาก ทำให้ร่างของเขาลอยอยู่ในอากาศ พลังงานส่วนมากถูกซูหยุนดูดซับ ซูฆยุน รู็สึกราวกับว่า แก่นแท้วิญญาณของเขากำลังลุกไหม้ มันปวดแสบปวดร้อนตรงที่หน้าท้องไปหมด
“รีบทลวงเร็วเข้า!”
หัวใจของซูหยุนเต้นไม่เป็นจังหวะ
เขาก็รีบแยกพลังมารออกจากร่างทั้งหมดและปักกระบี่มรณะไว้บนพื้น แล้วนั่งลงปรับลมปราณ
ปราณวิญญาณมารเริ่มสงบลง ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม
ร่างของเขาได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยกลิ่นอายมากมาย ทุกคนรู้ว่าซูหยุนอยู่ในช่วงทลวงขั้น
ตอนนี้ทุกคนก็ปลอดภัยแล้ว
หลี่ซินพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อเอายาออกจากแหวนเก็บของและกลืนกิน นางใช้เวลาในการฟื้นตัวพอประมาณ แล้วนางก็ลุกขึ้นมาเอายาให้คนอื่นๆกิน
ชาวมารคนอื่นๆที่รอดรีบปรับลมปรารอย่างรวดเร็ว
แต่ยังไม่มีใครเลิกระวัง
“เจ้าเห็นมั้ย? นั่นมันเพลงกระบี่มาร ใช่มั้ย? “
“ใช่แล้ว นั่นเพลงกระบี่มารแน่ๆ! มันต้องใช่”
“เพลงกระบี่มารของเขาทั้งว่องไวแม่นยำกว่าทุกคนที่นี่” หลี่ซินกล่าวด้วยความสงสัย
“เป็นไปไม่ได้ ศิษย์พี่หญิง !!” ผู้ชายคนนั้นอยู่ในลัทธิเราได้ไม่นาน แม้ว่าเขาจะแอบเรียนแต่ก็ไม่น่าจะเร็วที่เพียงนี้! “
“อย่าประมาทอัจฉริยะเลย” ในยุทธภพนี้มีบางคนที่เรามิอาจนำไปเทียบได้ พรสวรรค์ของเขาจะเป็นตัวกำหนดความเร็วในการฝึกยุทธ! และยังกำหนดความเร็วในความเข้าใจด้วย! ผู้ชายคนนี้ดูอ่อนวัย แต่วรยุทธของเขาแข็งแกร่งมาก พรสวรรค์ของเขาต้องสูงมากแน่ๆ! “
“เพลงกระบี่มาร ไม่เคยสอนให้คนนอก แต่ชายคนนี้กล้าแอบเรียนวิชาของพวกเรา เรื่องนี้ต้องรายงานไปยังลัทธิ! “
เขาคือ หวู่ซินเหยียน เป็นผู้ที่ชื่นชม หลี่กวง มากและรังเกลียดคนนอก
“ซินเหยียน ซูหยุนช่วยชีวิตพวกเราไว้ เขาเป็นผู้มีพระคุณของเรา แม้ว่าเราจะเป็นคนของอาณาจักรมารแต่อย่างน้อยเราก็ต้องมีมโนธรรมบ้าง หากเรารายงานเรื่องนี้ ทางลัทธิต้องฉีกเขาเป็นชิ้นๆเอาไปทำเป็นกระบี่มารแน่ นี่เป็นวิธีที่เจ้าปฏิบัติต่อผู้มีพระคุณของเจ้า อย่างนั้นหรือ? “
“ซูหยุนคือผู้มีพระคุณของเรา แล้วลัทธิของเราล่ะ มิใช่ผู้มีพระคุณของเราหรืออย่างไร? “ ศิษย์พี่หญิง ลัทธิได้มอบวิชายุทธแก่ท่าน!”
หลี่ซินกัดริมฝีปาก นางไม่อาจหาคำแย้งได้
ฟู่ๆๆๆๆ!
รัศมีของซูฆยุนยิงขึ้นท้องฟ้า ลมปราณขอเขาไต่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขามาถึงระดับดวงจิตวิญญาณขั้นที่2แล้ว
การที่เขากล้าทลวงขั้นตอนนี้ เพราะยังมีหลิงฉิงหยูคอยปกป้อง คนรอบๆไม่สามารถทำอะไรเขาได้
หลี่ซิน มองไปที่ซูหยุนด้วยสายตาสั่นไหว นางตัดสินใจทันที
“ข้าไม่สนใจ “ ซูฆยุน ช่วยข้าไว้ ข้าจะไม่ทำร้ายเขา! เรืองเพลงกระบี่มาร ข้าก้ใช้เป็นแต่ข้าไม่เคยเห็นมัน! “
หลี่ซินเป็นคนตรงๆ นางเป็นคนดื้อรั้นมาก
ชาวมารเหล่านี้ไม่เหมือนคนนอกซึ่งคิดเพียงอย่างเดียวคือความปรารถนาและความโลภ พวกเขามีข้อ จำกัด ของตัวเอง เหมือนก่อนหน้านี้เมื่อพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่ไกล้ตายที่สุดซูหยุนก็ออกมาช่วยพวกเขา ตอนนี้พวกเขาเต็มไปด้วยความสำนึกต่อซูหยุน
“ทุกคน….”
“ซินหยวน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจ แต่ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าพูดแบบนี้ เจ้าเข้าใจใช่มั้ย?”
“ศิษย์พี่”
“เอาล่ะ ข้าเห็นแก่ศิษย์พี่ขอร้อง!
ซูหยุนเปิดตาและยืนขึ้น
เขาได้ยินทุกคำ ตอนนี้เขาผ่อนคลายมากขึ้น
“ขอบใจเจ้ามาก!”
เขาเดินไปหา หลี่ซินแล้วป้องมือให้ทุกคน
“พวกเราต่างหากที่ต้องขอบคุณเจ้า หากไม่มีเจ้าป่านนี้เราก็คงตายกันหมด “
“หึ! หวู่ซินเหยียน ยังสบถ
แต่ซูหยุนไม่สนใจ เขามองไปที่ดลงหิน
ราชากระบี่ราชัน หากเป็นราชากระบี่ราชันจริง เขาก็จะได้กลับไป ทวีปนภายุทธ
ซูหยุนรีบเดินไป ไม่นานก็มาถึงโลงหิน
ด้านบนของโลงศพมีการสะท้อนของกระบี่หินขนาดใหญ่ กระบี่หินดูธรรมดา แต่บนด้ามมีทัพทิม มันส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์เล็ก ๆ
ซูหยุน สูดลมหายใจห่อนเอื้มมือไปฟากระบี่
“ช้าก่อน!”
“อะไร?”
“ข้ารู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“พ่อหนุ่ม ! คิดดุให้ดีๆ หลี่ซินและคนอื่นๆอยู่ในสภาพย่ำแย่ ผลึกสวรรค์ก็ถูกใช้แล้ว มันสามารถจัดการกับ ผู้อาวุโส ลัทธิกระบี่มารได้ยังไง?
“ท่านกำลังพูดว่ายังมีอันตรายอยู่หรือไม่?”
“มีความเป็นไปได้!”
“มันคือกระบี่นี้หรือ?”
“เหนือกว่าโลงหิน!”
ซูหยุน ครุ่นคิด
เขาหันไปทางประตูใหญ่ มีหินขวางอยู่ ไม่มีสิ่งกีดขวางและมันง่ายที่จะบดขยี้
เมื่อประตูเปิด ซูหยุนบอให้หลี่ซินและคนอื่นๆกลับไปก่อน
“เพราะอะไร?
“ข้าเกรงว่า นี่จะไม่ใช่ราชากระบี่ราชัน และข้าไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในโลง ข้าตั้งใจเปิด หากว่ามีสิ่งใดลำพังข้าสามารถหลบหนีได้ แต่พวกท่านกำลังบาดเจ็บ “
ขณะที่ซูหยุนพูด พวกเขารู้สึกหนาวขึ้นมาที่กระดูกสันหลัง
“งั้นเจ้าก็ระวังตัวด้วยล่ะ พวกเราจะตามหา ศิษย์พี่ลี่กวง “
“อืม!”
“หากว่านี่คือ ราชากระบี่ราชัน ให้เจ้ารีบออกไปจากที่นี่! ที่นี่มันอันตรายเกินไป “
หลี่ซิน พูดแล้วพาคนอื่นออกจากสนามนี้
ซูหยุน มองพวกเขาจากไปก่อนจะหันไปมองดลงหิน
เขาสูดลมหายใจลึก ยืนอยู่ที่ทางเข้า จ้องมองโลงหินแล้วดึงกระบี่ออกมา
ครืนนนน
กระบี่บินลอยขึ้นแล้วพุ่งไปที่โลงหิน
ฟึบ!
กระบี่หินกับโลงหิน ถูกหั่นราวกับกระดาษ
ฟิ้ววว!
สารสีแดงเลือด พุ่งออกมาจากโลงหินกับกระบี่หิน
“กะไว้แล้ว!”
สีหน้าของซูหยุนเปลี่ยนไป