「 ฉันคิดอะไรดี ๆ ออกแล้วล่ะ ชิโนฮาระ ｣
ห้างสรรพสินค้าในวันหยุด
ฉันปลอมตัวด้วยแว่นกันแดดและแว็กซ์ ซ่อนใบหน้าด้วยเสื้อมีฮู้ดที่มีฮู้ด ไซออนจิ ซาราสะ ที่กำลังสนุกสนานอยู่กับการช้อปปิ้ง
เมื่อพูดถึงช้อปปิ้ง
ฉันไม่จำเป็นต้องมีของที่หมายตา แค่เดินผ่านก็ถือเป็นการเดินช็อปเหมือนกัน เมื่อต้องโกหกอยู่ตลอดเวลามันก็ชวนอ้วกอยู่เหมือนกัน ขางครั้งก็อยากอยู่สบาย ๆ แบบนี้บ้าง
「 ความคิดดี ๆ เหรอ… ? ｣
อดไม่ได้ที่จะสนใจคำพูดของเธอ
เมื่อเริ่มเหนื่อยจึงเริ่มมมองหาคาเฟ่ จนมาถึงคาเฟ่ชื่อดังที่อยู่ในห้างแล้ว
ไซออนจิที่มองมาด้วยสายตาซุกซนหลังจากมองเมนูจากป้าย
「 มาเล่นเกมกันเถอะ ｣
「 เอาล่ะ ฉันจะเล่นด้วยก็ได้ ｣
「 นายมีโอกาศครั้งเดียวนะ ถ้าตอบถูกฉันจะเลี้ยงเมนูที่แพงที่สุดเลย ｣
「 ถ้าตอบผิด นายต้องพาร์เฟ่ต์ขนาดใหญ่พิเศษช่วงโปรโมชั่นให้ฉัน ｣
「 พาร์เฟ่ต์ขนาดใหญ่พิเศษ… หืม ? ｣
จากรูปแล้ว
สิ่งที่ไซออนจินี่มันรูปร่างอย่างกะสัตว์ประหลาด
「 เอาเถอะ ｣
「 ฉันรับคำท้า ｣
「 มีอะไรล่ะ ? ｣
「 ฮึ่ม พาฉันไปที่นั้น ! ｣
ไซออนจิยิ้มอย่างมีความสุข
จากนั้นดวงตาสีทับทิมของเธอจับจ้อมงมาที่ฉัน
「 วันนี้ฉันกับชิโนฮาระมาเดทกันใช้ม๊า ? ｣
「 ไม่ใช่เดทสักหน่อย ก็แค่ช็อปปิ้งฆ่าเวลาเท่านั้นเอง ｣
「 มองภายนอกยังไงมันก็เดทแน่ชัด ๆ ｣
「 เป็นงั้นก็คงใช่อยู่หรอก ｣
「 ถ้าเดทกันก็ต้องจับมือสิ ? ｣
「 ไหนเธอบอกว่าต้องวางระยะห่างต่อกัน ยิ่งในที่มีคนเยอะ ๆ ｣
「 มีปัญหาเหรอย่ะ ! ｣
「 ถ้านายจับมือฉันตอนนี้ นายคิดว่าฉันจะตอบโต้ยังไงล่ะ ｣
มือที่ทาบอกของเธอไม่สั่นไหว ไซออนจิยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว
( กฏล่ะ… )
กลับกันแล้ว
ฉันที่ค่อย ๆ เอามือจับคางเพื่อนคิด
เป็นคำถามที่คลุมเครือและตรงไปตรงมามาก คำตอบน่าจะเป็นอารมณ์มากกว่าการกระทำ จำกัดในแคบยากมาก
( เธอย้ำว่าไม่ใช่เดต คำว่า “ไม่ชอบ” น่าจะใกล้เคียงที่สุดหรือเปล่า ? บลัฟฟ์ ? )
( แต่… )
จู่ก็นึกขึ้นมาได้
「 ฉันจะไม่แตะตัวเธอแบบนั้นหรอก ไซออนจิ ｣
ฉันยิ้มแล้วคว้ามือหญิงสาวตรงหน้าเอาไว้
「 ห๊าาา!! นะ…นะ…นายทำอะไรน่ะ ? ｣
「 เคล็ดลับของปัญหาคือการหาคำตอบด้วยการจับมือจริง ๆ ไงล่ะ… ｣
ฉันค่อย ๆ พูดออกมา
เพราะไซออนจิ ซาราสะหน้าแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ถึงจะมองมองไม่ค่อยชัดเพราะหมวกที่บังเอาไว้ก็เถอะ แต่ใบหู และคอของเธอแดงก่ำไปหมด
「 อืม… ｣
「 …เอ่อ ｣
「 คำตอบก็คือ “หน้าแดง” ไงล่ะ ｣
「 ไอ้เจ้าบ้าชิโนฮาระ ｣
ไซออนจิรีบปัดมือของฉันออกแล้วหันมาทางฉันด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด ในที่เอามือกระชากคอของเขา
「 ฉันวางแผนให้นายใจเต้นแรง ๆ และยอมแพ้แท้ ๆ แต่กลับเป็นฉันที่เจินซะเอง… ｣
「 นายโกง โกง โกงเห็น ๆ นายจับมือฉัน ｣
「 แย่เลยนะนั้น ｣
「 …แล้วจะทำยังไงกับพาร์เฟ่ล่ะ ｣
「 อา…. ｣
ดวงตาสีทับทิมของเธอมองไปที่เมนูอย่างโหยหา
「 งั้นก็มาหารกันมั๊ย ? ｣
ฉันพูดด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ
