Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 191

191 – พนักงานประจํา

“ต้องการอะไรเหรอคะ” เจ้าของร้านถามด้วยความสงสัย

“คุณมากับผมเถอะ ไปที่ที่คุณควรไป” โจวเจ๋อกล่าว

เหล่าเต๋าตกตะลึง มีลางสังหรณ์ในหัวใจของเขา!

ใช่มั้ย?

ไม่?

แต่ก็ไม่แน่?

เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย?

เจ้าของร้านสาวเม้มปาก เธอมีสีหน้าเศร้าโศกแล้วพูดว่า

“ผมตายไปแล้วแต่ภรรยาของผมต้องเลี้ยงลูกสามคนด้วยตัวคนเดียว ดังนั้นช่วงเวลานี้ผมจึงให้เธอพักผ่อนแล้วผมออกมาขายของแทนเธอ”

เสียงนั้นยังเป็นเสียงผู้หญิงแต่สรรพนามของการเรียกตัวเองนั้นเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าคนที่กําลังพูดอยู่ตอนนี้คือสามีของเธอ

“ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนที่น่าสงสาร แต่การที่คุณขายของไม่มีคุณภาพแบบนี้ มิหนําซ้ําการที่คุณยังอยู่กับภรรยาของคุณมันยังเป็นการทําลายเธอด้วย ผมไม่อนุญาตให้คุณอยู่ที่นี่อีกต่อไป”

ขณะที่เขาพูดโจวเจ๋อเปิดลิ้นชักแล้วหยิบซาลาเปาที่ยังไม่ได้นึ่งออกมา จากนั้นเขาใช้มือบีบมันเล็กน้อยเพื่อให้เห็นไส้ข้างใน

“มิหนําซ้ําคุณยังขายของโกงเพื่อเลี้ยงดูลูก ถ้าเขาโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้เขาจะกลายเป็นคนดีได้ยังไง?”

ซาลาเปาในมือของโจวเจ๋อเปลี่ยนเป็นกระดาษเปื่อยยุ่ย เมื่อตกลงพื้นมันก็กลายเป็นสีดําสนิท

เหล่าเต๋าล้วงคอของตัวเองออกมาโดยตรง

“ถุย!”

เหล่าเต๋าอาเจียนอยู่ด้านข้างของร้านซาลาเปา อาหารทั้งหมดที่เขาเพิ่งกินถูกคายออกมาจนหมดสิ้น ดวงตาของเขามีน้ําตาคลอเบ้า หัวใจของเหล่าเต๋าเต็มไปด้วยความเสียใจ

ฉันคิดว่าฉันกระโดดออกจากหลุมได้สําเร็จแล้ว แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ ฉันปล่อยให้ตัวเองกระโดดลงไปในหลุมที่ใหญ่กว่าอย่างโง่เขลา

“ทิ้งร่างของเธอแล้วตามผมไปอย่าให้ผมต้องใช้กําลัง”

โจวเจ๋อกระตุ้นฝ่ายตรงข้าม เพราะตอนนี้เขามีความกระหายที่จะกลายเป็นพนักงานประจํามานานแล้ว

หญิงคนนั้นแสดงสีหน้าสลดใจเธอพยายามพูดให้โจวเจ๋อใจอ่อน

“ผมอยากอยู่กับเธอสักพัก ผมต้องการเห็นลูกของผมโตขึ้นหลังจากนั้นผมจะไปเอง”

โจวเจ๋อไม่แยแส คนตายทุกคนที่ยังไม่ไปนรกล้วนแล้วแต่มีความยึดติดของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงไม่จําเป็นต้องสนใจเรื่องความยึดติดของคนพวกนี้

ยิ่งกว่านั้นวิญญาณของสามีของผู้หญิงคนนี้ยังสร้างปัญหามากเกินไป ในไม่ช้าเรื่องอาหารที่ไม่สะอาดของพวกเขาจะสร้างปัญหาให้กับเธอ

“ปัง!”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ผลักแผงลอยที่อยู่ตรงหน้าให้ล้มทับโจวเจ๋อ จากนั้นเธอก็รีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

โจวเจ๋อเดินไปปิดเตาแก๊สที่ล้มอยู่ด้านข้างในขณะเดียวกันเล็บของเขาก็งอกออกมาพร้อมกับควันสีดําปกคลุมร่างกายของหญิงสาว

ผู้หญิงคนนั้นไม่สามารถหลบหนีได้เธอสะดุดล้มลงกับพื้นแต่ยังพยายามคลานต่อไป

โจวเจ๋อเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆพร้อมกับใช้เล็บนิ้วโป้งของเขาแทงเข้าใส่หน้าผากของหญิงสาว ทําให้วิญญาณที่อยู่ในร่างกายของเธอหลุดออกมา

นี้คือใบหน้าของผู้ชาย ชายคนนั้นยังคงดิ้นรนและคํารามด้วยความโกรธ

“เธอเต็มใจ เธอเต็มใจที่จะอยู่กับฉัน เธอบอกในความฝันทุกคืนว่าเราจะเลี้ยงลูกด้วยกัน เธอเต็มใจ!”

ชายคนนั้นกําลังโต้เถียงเพื่อตัวเอง แล้วจ้องไปที่โจวเจ๋ออย่างโกรธเคือง

“นั่นไม่ใช่เรื่องที่ผมใส่ใจ”

“…………” ผีผู้ชาย

โจวเจ๋อกล่าวออกไปตรงๆ ค่าผลงานของเขาหยุดอยู่ที่ 99% มานานแล้ว

และแม้ว่าจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย แต่ตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ไม่มีผีแม้แต่ตัวเดียวเข้ามาในร้านของเขา ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยผีตัวนี้ไป

ชายคนนั้นอึ้งไปครู่หนึ่ง เจตนาของโจวเจ๋อนั้นแน่วแน่ทําให้เขาไม่มีทางเลือกอื่น เขาจึงต่อรองออกไปเป็นครั้งสุดท้ายว่า

“พาผมกลับบ้านให้ผมเห็นลูกทั้งสามของผมอีกครั้ง”

ชายคนนั้นขอร้อง

“คุณไม่มีสิทธิ์จะต่อรองกับผม แล้วผมไม่ได้ทํางานนี้เพราะการกุศล”

“ที่บ้านผมยังมีผีอีกตัว!”

“มาคิดๆดูแล้วคุณก็จะจากไปตลอดกาลดังนั้นคุณควรจะได้กลับไปพบครอบครัวอีกครั้ง แม้ว่ากฎของฝ่ายหยินจะเข้มข้นแต่เห็นแก่ความรักที่คุณมีต่อลูกผมพอจะอนุโลมให้ได้”

เหล่าเต๋าที่เพิ่งจะอาเจียนเสร็จจู่ๆก็รู้สึกอยากอาเจียนอีกครั้งเมื่อได้ยินคําพูดของโจวเจ๋อ

“น้องชายสําเนียงของคุณไม่คุ้นเลยคุณเป็นคนที่ไหน” เหล่าเต๋าชวนคุยในขณะที่พวกเขาเดินทางกลับบ้าน ของชายคนนี้

“เสฉวน” ชายคนนั้นตอบ

“แล้วตายยังไง” เหล่าเต๋าถามอีกครั้ง

“เสพยามากเกินไป”

“อะไรนะ…”

เหล่าเต๋าเริ่มสนใจในทันทีและถามเหมือนเด็กน้อยที่อยากรู้อยากเห็น

“ตอนเสพพวกมันรู้สึกยังไง เจ๋งไหม?”

โจวเจ๋อเหลือบมองเหล่าเต๋า เหล่าเต๋าแลบลิ้นของตัวเองออกมาแล้วไม่กล้าถามอีก

“ฮ่าฮ่า แน่นอนมันสบายมากแม้กระทั่งตอนที่ฉันตายก็ไม่รู้เลยว่าตายไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ผีผู้ชายคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้ม

“คุณสบายแล้วมีประโยชน์อะไรในเมื่อครอบครัวของคุณต้องพบเจอกับหายนะ?” โจวเจ๋อมีใบหน้ามืดครึ้ม

ในฐานะแพทย์ในชีวิตที่แล้วโจวเจอรู้ดีถึงอันตรายของยาเสพติด ความเสียหายหลายอย่างที่เกิดกับร่างกายมนุษย์นั้นไม่สามารถย้อนกลับได้อย่างสมบูรณ์

“ใช่ๆ ดูจากสภาพของภรรยาของคุณก็รู้”

เหล่าเต๋าเข้าใจสภาพจิตใจของโจวเจ๋อดีดังนั้นเขาจึงรีบประจบประแจงในทันที

“แล้วยังไง ในหมู่บ้านของฉันไม่ว่าใครก็เสพทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังหาเงินได้จากมัน ฉันวิ่งส่งของเพียงรอบเดียวก็ทําเงินได้มากกว่าแสนหยวนแล้ว “

“ไร้สาระถ้าคุณหาเงินได้มากขนาดนั้นแล้วทําไมเมียของคุณถึงต้องมาขายซาลาเปาแบบนี้” เหล่าเต๋าไม่เชื่อ

ผีตัวนั้นเหลือบมองเหล่าเต๋าและพูดตรงๆว่า

“ฮ่าฮ่าถ้าผมหลอกคุณชาติหน้าขอให้ผมไปเกิดเป็นลูกหมาเลย”

เมื่อมาถึงบ้านโจวเจ๋อก็พูดขึ้นว่า

“มีผีอีกตัว อยู่ที่ไหน?”

โจวเจ๋อไม่คิดจะเสียเวลาใดๆอีก

โจวเจ๋อเดินเข้าไปในบ้านมีเด็กผู้ชายสองคนและเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง พวกเขาน่าจะเป็นเด็กประถมของโรงเรียนแถวๆนี้เห็นได้จากผ้าพันคอสีแดง

โจวเจ๋อค้นหาไปทั่วบ้าน บ้านมีขนาดไม่ใหญ่นักดังนั้นเมื่อเปิดประตูห้องน้ําเข้าไปเขาจึงมองเห็นผีตัวนั้นซึ่งเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ในอ่างห้องน้ํา

“เขาเป็นลูกชายของฉันเอง พอฉันตายไปแล้วเขาก็ใช้เงินเก็บทั้งหมดของฉันเพื่อซื้อยามาล็อตหนึ่งแล้วไปส่งที่เฉิงตูก่อนจะถูกตํารวจยิงตายที่นั่น”

“ก็สมควรแล้ว”

โจวเจ๋อมองไปที่ชายคนนั้นพูดตามตรง เขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อชายผู้นี้ หรือแม้แต่ลูกชายของเขาที่กลายเป็นผี

“ผลกรรมคืออะไร? ฉันไม่เชื่อว่ามีเรื่องกรรมในโลก ฉันตายพระเสพยาเกินขนาด ในขณะที่ลูกชายของฉันตายเพราะไปส่งยาซึ่งมันเป็นของที่ผิดกฎหมาย พวกเรายอมรับความเสี่ยงอยู่แล้วตั้งแต่ที่คิดจะลงมือทํา”

โจวเจ๋อยกมือขึ้นและประตูนรกก็เปิดออก

พูดตามตรง กับคนแบบนี้เขาไม่คิดจะเสียเวลาอธิบายอะไรอีก

วิญญาณของชายหนุ่มถูกโยนเข้าไปในนรกโดยตรงแม้ว่าเขาจะพยายามต่อสู้แต่เขาก็ทําอะไรไม่ได้

โจวเจ๋อไม่รีบเปิดดูใบรับรองของเขา แต่เขาจับชายที่เป็นพ่อแล้วผลักเข้าไปในประตูนรก ชายคนนั้นไม่ได้ต่อต้านขัดขืนเขาเพียงมองออกมาด้วยสายตาเย็นชา

“โลกนี้มีคนชั่วมากมาย ต่อให้เป็นคนดีที่สุดในโลกฉันก็ไม่เคยเห็นว่าพวกเขาจะมีอายุเกินร้อยปีสักคน”

โจวเจ๋อไม่โต้กลับเขาส่งชายคนนั้นเข้าไปในรถแล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว

โจวเจ๋อหยิบสมุดรับรองของตัวเองออกมาดูและคําว่า (ชั่วคราว) ที่ด้านล่างชื่อของเขาหายไปแล้ว ในเวลานี้ มันมีตัวอักษรเขียนว่า “ผู้พิทักษ์หยินหยาง” แทน