Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 190

190 – ดอกไม้ป่าย่อมหอมกว่าดอกไม้บ้าน

ในขณะที่มือยื่นเข้ามาเหล่าเต๋าก็ตกตะลึง

จะทําอะไรอยากฆ่าคนปิดปากจริงๆเหรอ?

โจวเจ๋อเอื้อมมือออกไปค้นหาบุหรี่ของตัวเองแต่ไม่พบ หลังจากนั้นเขาจึงยื่นมือไปหาเหล่าเต๋าและอยากจะขอบุหรี่สักมวน แต่เขาพบว่าตอนนี้เหล่าเต๋านั่งตัวสันอยู่ด้านข้าง

กลัวจริงเหรอ?

โจวเจ๋อเหยียดมือออกไปตบไหล่เหล่าเต๋า

“อ๊ะ!”

เหล่าเต๋าเรียกสติของตัวเองกลับมาและมองไปที่โจวเจ๋อ

“ขอบุหรี่หน่อย”

“โอ้ใช่”

เหล่าเต๋าหยิบบุหรี่ออกมาทันทีแล้วยื่นให้โจวเจ๋อ จากนั้นเขาก็ช่วยโจวเจ๋อจุดไฟ

“เจ้านายคุณจอดรถทําไม”

“กินข้าว”

โจวเจ๋อพูดจบก็ผลักประตูออกแล้วลงจากรถไป

กินข้าว?

“เจ้านายคุณไม่ได้เอาน้ําผลไม้มาด้วยไม่ใช่เหรอ?”

มีร้านอาหารเช้าตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้าเรา มีทั้งปาท่องโก๋ บะหมี่ และซาลาเปา นี่เป็นสี่แยกเล็กที่มีการจราจรหนาแน่นดังนั้นจึงมีคนมากมายที่หยุดทานอาหารเช้าอยู่ที่นี่

โจวเจ๋อเดินไปที่ร้านขายซุปเนื้อ คนขายเป็นชายวัยกลางคน

“ซุปเนื้อสองชาม” โจวเจ๋อกล่าว

“โอเค แล้วอาหารรสเผ็ดล่ะ”

“อะไรก็ได้”

“ตกลง”

เจ้าของร้านหยิบชามออกมาสองชามก่อน ใส่หัวหอมและผักชีสลับกัน แล้วค่อยใส่เนื้อลงไป

หลังจากนั้น เขาก็เทซุปหนึ่งทัพพออกจากหม้อซุปที่ตั้งอยู่บนเตาถ่าน จากนั้นใส่เครื่องปรุงแต่ละอย่างลงในชาม

โจวเจ๋อหยิบพริกไทยและใส่ลงในชามของตัวเองค่อนข้างมาก เขาขอปาท่องโก๋อีกสองชิ้นแล้วนั่งลง

เหล่าเต๋านั่งอยู่ด้านข้างของโจวเจ๋อเขาถูมือของตัวเองไปมา นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้านายของเขาชวนกินข้าว!

ปฏิกิริยานี้ทําให้ชายชรารู้สึกปลื้มใจจริงๆ!

ควรจะร้องไห้เพื่อสร้างบรรยากาศดีไหม?

เหล่าเต๋ายังคงรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ของเมื่อคืน เวลานี้โจวเจ๋อฉีกปลาท่องโก๋ออกเป็นชิ้นๆแล้วแช่ลงไปในน้ําซุป

เหล่าเต๋าแม้ว่าจะท่องเที่ยวไปมาทั่วประเทศตลอดชั่วชีวิตนี้ แต่ลักษณะการกินอาหารของเจ้านายมันก็ทําให้เขารู้สึกไม่คุ้นเคย เขารู้ดีว่าการกินแบบนี้เป็นลักษณะการกินของคนเหอหนาน

และผู้คนจํานวนมากในเหอหนานก็เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยชามซุป

อย่างไรก็ตาม เหล่าเต๋าไม่ดื่มหรือขยับตัว ดังนั้นเขาจึงมองโจวเจ่ออย่างเงียบๆ

โจวเจ๋อรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับท่าทางของชายชราเขาจึงถามออกไปว่า

“เกิดอะไรขึ้น ไม่ชินกับมันหรือ?”

“ไม่ ไม่ ไม่ ผมเคยกินอยู่บ้าง”

เหล่าเต๋ารู้สึกหวาดระแวง หรือว่ามีอะไรแปลกๆกับซุปนี้!

เหล่าเต๋าหันศีรษะและมองดูเจ้านายอีกสองสามครั้ง?

ซุปนั้นมีของแปลกๆอย่างแน่นอน!

คราวนี้เจ้านายจะต้องล้อเล่นอีกแน่ๆ! เขากําลังรอให้ฉันดื่มซุปนี้แล้วทําตัวโง่ๆ!

“มันร้อนเกินไปเดี๋ยวผมรออีกสักหน่อยก็แล้วกัน” เหล่าเต๋าอธิบาย

โจวเจ๋อพยักหน้าและฉีกปาท่องโก๋ในมือต่อไป

อันที่จริงเหล่าเต๋าก็หิวนิดหน่อย เขามองไปที่เจ้านายอีกครั้งจากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า

“เจ้านายเดี่ยวผมไปฝั่งตรงข้ามเพื่อซื้อซาลาเปาก่อนนะ”

พูดจบเหล่าเต๋าก็วิ่งข้ามถนนไปซื้อขนมปังนึ่ง หลังจากกลับมาเขาก็เคี้ยวซาลาเปาอย่างเอร็ดอร่อยๆ

ให้ตายสิของที่ซื้อมาด้วยเงินของตัวเองมักจะเป็นของที่ดีที่สุด!

ซาลาเปาพวกนี้ใหญ่โดยิ่งกว่าหน้าอกของน้องสาวที่ขายซาลาเปาซะอีก

เหล่าเต๋ายื่นซาลาเปานั่งให้โจวเจ๋อ

โจวเจ๋อหยิบซาลาเปานึ่งมาวางไว้ข้างชามซุป จากนั้นเขาก็มองไปที่ดวงตาของเหล่าเต๋าและยิ้ม

เอ๊ะทําไมมองฉันแบบนี้

ไม่ฉันไม่กระโดดลงไปในกับดักที่คุณวางไว้แน่นอน ไม่มีทางที่ฉันจะดื่มน้ําซุปพวกนี้!

เหล่าเต๋าคิดขณะเดี๋ยวซาลาเปานึ่ง การรับใช้ผีพวกนี้ก็เหมือนกับการอยู่กับเสือ อารมณ์ของพวกเขาแปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้

ชามน้ําซุปที่อยู่ตรงหน้าแม้ว่ามันจะดูน่าอร่อย แต่ไม่รู้ว่าพวกมันถูกทําขึ้นมาจากอะไร อาจจะเป็นเนื้อหนูหรือตะขาบก็ได้

“เจ้านาย กินเถอะซาลาเปานอร่อยจริงๆ” เหล่าเต๋าคะยั้นคะยอ

โจวเจ๋อหยิบซาลาเปามาวางบนโต๊ะแล้วพูดว่า

“ซาลาเปานี่ไม่ถูกสุขลักษณะ”

“ผมไม่ถือ ถ้าเจ้านายไม่กินเดี่ยวผมจัดการเอง”

เหล่าเต๋าหยิบซาลาเปามาจากโจวเจ๋อและเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยแต่เขาไม่ได้ดื่มน้ําซุปลงไป!

เขาวางแผนจะหาข้อแก้ตัวว่าหลังจากกินซาลาเปาพวกนี้เขาก็อิ่มพอดี

โจวเจ๋อมองไปที่เหล่าเต๋าและส่ายหัว

เฮ้ ผิดหวังแล้วใช่ไหม เห็นไหมว่าฉันฉลาดรู้ทันคุณหมดแล้ว?

เหล่าเต๋าเต็มไปด้วยความสุข

จากนั้นเหล่าเต๋าก็เห็นโจวเจ๋อหยิบน้ําซุปขึ้นมาดื่ม หลังจากนั้นเขาก็ใช้ตะเกียบคีบเนื้อขึ้นมาทาน

จะเห็นได้ว่าถึงแม้จะใส่พริกจํานวนมากลงไปแต่การกินของโจวเจ๋อก็ยังคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ซึ่งสอดคล้องกับรูปแบบการกินที่สม่ําเสมอของเขา

เหล่าเต๋ารู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย เจ้านายก็ดื่มซุปจริงๆเหรอ?

ฉันคิดมากไปหรือเปล่า?

ซุปนี้โอเคไหม?

เหล่าเต๋าไม่คิดว่าโจวจะเสียสละตัวเองเพื่อหลอกล่อเขา

เหล่าเต๋ามองดูโจวเจ๋อที่ยังคงดื่มซุปและกินปาท่องโก๋ด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก และในที่สุดเขาก็ยืนยันแล้วว่าน้ําซุปนั้นไม่มีอะไรผิดปกติเขาแค่คิดมากไปเท่านั้น!

เหล่าเต๋าไม่รอช้าเขารีบก้มหน้าดื่มน้ําซุปทันที นี่เป็นน้ําซุปต้นตํารับจากจงหยวนรสชาติของมันค่อนข้างร้อนแรง แต่ก็หอมกรุ่นไปทั่วทั้งปาก

เหล่าเต๋าเลิกกินซาลาเปานึ่ง แม้แต่ในเมืองเหอหนานก็ไม่ง่ายเลยที่จะหาร้านซุปที่มีรสชาติต้นตํารับ วันนี้พวกเขามาพบร้านนี้โดยบังเอิญดังนั้นเขาจึงต้องการเพลิดเพลินกับน้ําซุปให้มากที่สุด

โจวเจ๋อกินอาหารไปหนึ่งในสามก่อนจะวางตะเกียบลงด้านข้าง

เหล่าเต๋ากินเสร็จก็ตบท้องแล้วรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย?

เมื่อคิดว่าจะสั่งเพิ่มอีกชามหรือไม่โจวเจ๋อก็หยิบกระเป๋าเงินออกมาแล้วจ่ายค่าอาหารก่อนจะลุกขึ้นทันที

ชายชรารู้สึกผิดเล็กน้อยจึงรีบแย่งกุญแจรถมาจากโจวเจ๋อพร้อมกับพูดว่า

“เจ้านายเหนื่อยแล้วเดี๋ยวให้ผมขับรถแทน”

โจวเจ๋อส่ายหัว

“เชื่อผมเถอะว่าคุณจะต้องเหนื่อยกว่าผมแน่นอน”

เจ้านายเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!

ไม่เพียงแต่ชวนฉันมาทานอาหารเช้า แต่ยังรู้สึกเกรงใจลูกน้องอีกด้วย!

ในตอนที่เหล่าเต๋าต้องการจะบีบน้ําตาออกมาเพื่อสร้างบรรยากาศ โจวเจ๋อก็เดินไปอีกฟากหนึ่งของถนนและเหล่าเต๋าก็ไม่ชักช้เขารีบเดินตามไปทันที

จากนั้นเหล่าเต๋าเห็นโจวเจ๋อหยุดที่แผงขายซาลาเปาที่เขาเพิ่งซื้อมา

เฮ้ เฮ้ ถึงแม้ว่าเจ้าของร้านนี้จะมีหน้าอกใหญ่มาก แต่ของอิงอิงก็ไม่ใช่ว่าจะเล็ก คุณสามารถดูได้ตลอดเวลาเท่าที่คุณต้องการ ไม่คิดว่าคุณจะเป็นเจ้านายที่หน้าชื่อใจคดขนาดนี้

โอ้ เหมือนกับคําสุภาษิตโบราณที่ว่าดอกไม้ป่าย่อมหอมกว่าดอกไม้บ้าน

“ไส้เนื้อหรือไส้ผักคะ”

เจ้าของร้านถามอย่างอบอุ่น โจวเจ๋อส่ายหัวแล้วชี้ไปที่เจ้าของร้าน

เจ้าสัตว์ร้าย มาดูกันว่าคุณจะจัดการน้องสาวคนนี้ได้อย่างไร?

เหล่าเต๋าตื่นเต้นที่ได้เห็นเจ้านายของเขาแสดงท่าทางเจ้าชู้ออกมา