Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 164

164 – คุณเหลียงเป็นคนรวย

โจวเจ๋อรู้ว่าเจ้านายที่เหล่าเต่ําเรียกไม่ได้หมายถึงเขา

แต่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจที่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้

ถังซื้อและเหล่าเต๋อุ้มชายคนหนึ่งเข้าไปในร้านหนังสือ ขณะที่เจ้าของรถคันนี้ยังคงหัวเราะไม่หยุดเหมือนมีความสุขเต็มที่

โจวเจ๋อรู้สึกเห็นใจเขา เจ้าของรถผู้โชคร้ายคนนี้ถูกคนตาบอดสะกดจิตให้พามาที่นี่

แต่จะแก้การสะกดจิตได้อย่างไร?

โชคดีที่หลังจากผู้ชายคนนั้นและแมวของเขาถูกอุ้มลงจากรถ คนขับรถก็ดูเหมือนจะทนไม่ไหวก่อนที่เขาจะล้มลงและนอนหลับอยู่ตรงนั้น

ในที่สุดคนขับก็ถูกส่งไปยังโรงแรมใกล้เคียงโดยซูชิงหลาง ส่วนเจ้าของโรงแรมจะเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าโจวเจ๋อก็ไม่ชัดเจน

เขาเดินตรงขึ้นไปที่ชั้นสองและมาถึงห้องนอนของถังซื้อ ชายคนนั้นนอนอยู่ที่นั่นโดยไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ

พูดตามตรงโจวเจ๋อรู้สึกขอบคุณเขามาก ถ้าเขาไม่ได้สร้างเรื่องใหญ่โตในเฉิงตู ความสัมพันธ์ของเขากับเด็กหญิงตัวน้อยอาจจะไม่เป็นเช่นนี้

บางทีในเวลานี้พวกเขาอาจกําลังวางแผนฆ่ากันอยู่ด้วยซ้ํา

“อาการหนักหรือเปล่า”

โจวเจ๋อถาม

ถังซื้อไม่ตอบ เธอเช็ดใบหน้าของเขาด้วยผ้าขนหนูเปียกด้วยความทะนุถนอม

“ผมไม่ได้มีเจตนาร้าย ผมแค่สงสัยว่าด้วยอาการของเขาตอนนี้มันจะมีใครไล่ตามเขา มาหรือเปล่าผมไม่ได้ตั้งใจจะทําอะไรเขาแต่หากมีใครบางคนไล่ตามมา ผมจะได้เตรียมตัว

เพราะคุณไม่มีบัตรประจําตัวของผีผู้พิทักษ์ ดังนั้นคุณจึงไม่ได้ถูกรับรองให้อยู่ในโลกนี้ บางทีอาจมีผู้พิทักษ์คนอื่นมาตามล่าคุณ ”

ถังซื้อมองไปที่โจวเจ๋อแล้วพูดด้วยความสงสัยว่า

“บัตรประจําตัวผีผู้พิทักษ์?”

ไม่รู้จริงหรือหลอก?

โจวเจ๋อหยิบหนังสือรับรองของตัวเองมาเขย่าต่อหน้าของถังซื้อ

“ด้วยสิ่งนี้คุณสามารถล้างความผิดของตัวเองและอาศัยอยู่บนโลกนี้ได้ จนกว่าร่างกายที่คุณอาศัยอยู่ตอนนี้จะแก่ชราและตายไป ของสิ่งนี้มีประโยชน์จริงๆเพียงแต่ว่ามันค่อนข้างหายากสักหน่อย”

ในเวลานี้ชายที่อยู่ในอาการโคม่าก็รู้สึกตัวเล็กน้อย เขาพยายามล้วงบางอย่างออกจากเสื้อสเวตเตอร์ของเขาก่อนที่ของพวกนั้นจะตกลงพื้น

มันคือหนังสือรับรองของผีผู้พิทักษ์มากกว่าสิบใบ

ซูชิงหลางนั่งสูบบุหรี่บนโซฟา ข้างหน้าเขามีเบียร์แก้วใหญ่ตั้งอยู่

โจวเจ๋อเดินลงมาข้างล่างและหยิบเบียร์แก้วนั้นดื่มจนหมดในครั้งเดียว

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?” ซูชิงหลางรู้ว่าปกติแล้วโจวเจ๋อไม่ชอบดื่ม

“มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่คุณพยายามอวดว่าตัวเองมีคอนโด 20 หลังต่อหน้าสาวที่เลี้ยงคอร์กี้คนนั้น”

“…” ซูชิงหลาง

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่งซูชิงหลางก็รินเบียร์อีกแก้วให้กับโจวเจ๋อและชายทั้งสองคนก็นั่งดื่มเบียร์ของตัวเองไปเงียบๆ

“เมื่อวานมีเรื่องอะไรเหรอ”

“ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะเล่าแล้ว”

“ก็แค่ขี้เถ้าถูกขโมยไปเองไม่ใช่หรือ คุณก็แค่คิดซะว่ามันเป็นเล็บเท้าที่ถูกตัดออกก็เท่านั้น”

” เพราะมันไม่ใช่คุณคุณเลยพูดแบบนั้นได้”

“นั่นมันไม่เกี่ยวกันเลย รู้ไหมถ้าวันหนึ่งขี้เถ้าของฉันถูกขโมยไปเหมือนคุณ ฉันก็แค่จะนอนห่มผ้าแล้วหัวเราะออกมาดังๆ”

ใบหน้าของซูชิงหลางนั้นจริงจัง

“ใช่สิลองเป็นหลุมศพบรรพบุรุษของคุณถูกใครบางคนมาขุดคุณจะรู้สึกยังไง ผมว่าผมควรเอาเรื่องนี้ไปโพสต์ถามในเว่ยป่อดีกว่า” โจวเจ๋อกล่าว

“ฮ่าฮ่า แล้วโรงพยาบาลบ้าก็จะมารับตัวคุณในวันต่อไป” ซูชิงหลางรู้ดีว่าโจวเจ๋อไม่ได้จริงจังอะไรในเรื่องนี้

“อีกหน่อยผมก็หาตัวมันเจอแล้ว รุ่ยรุ่ยกําลังค้นหาอยู่” ตอนนี้โจวเจ๋อทําได้เพียงรอข่าวเท่านั้น

ในเวลานี้โจวเจ๋อและซูชิงหลางมองไปที่บันได และเหล่าเด็ก็แบกชายคนหนึ่งลงมาด้วย

“เกิดอะไรขึ้น?” โจวเจ๋อถาม

ถังซื้อไม่สนใจโจวเจ๋อ มีรถแท็กซี่อยู่ข้างนอกถังซื้อและชายคนนั้นขึ้นแท็กซี่ด้วยกัน ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังจะจากไป

เพิ่งมาถึงก็จะไปแล้ว ชายคนนั้นยังอยู่ในอาการโคม่าสิ่งสําคัญที่สุดคือเขาต้องพักผ่อนให้เพียงพอ

แท็กซี่ออกไปแล้ว แต่ด้วยความประหลาดใจของโจวเจ๋อชายชราไม่ได้ไปกับพวกเขาด้วย

โจวเจ๋อคิดว่าเหล่าเต่จะตามพวกเขาไปซะอีก

เหล่าเตเดินกลับมาที่ร้านราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่ได้ไปกับพวกเขาเหรอ” โจวเจ๋อถาม

เหล่าเต๋สั่นศีรษะและมองดูโจวเจ๋อด้วยรอยยิ้มเรียบ

“เจ้านาย คุณถึงจะดูแลคุณเหลียงเอง ก่อนหน้านั้นคุณถึงได้จัดที่พักใหม่ไว้แล้ว พวกเขากําลังจะไปเซี่ยงไฮ้ เธอกล่าวว่าตอนนี้พวกเขามีใบรับรองแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สะดวกที่จะอยู่ด้วยกันในเขตของคุณ”

“แล้วทําไมคุณไม่ได้ตามพวกเขาไป” โจวเจ๋อถาม

” ผมตั้งใจแล้วว่าจะติดตามรับใช้เจ้านาย!”

เหล่าเด็กล่าวด้วยใบหน้าซื่อตรง

“ขอบคุณ” โจวเจ๋อรู้สึกซาบซึ้ง

“คุณเหลียงไม่สามารถเปิดร้านได้ในเร็วๆนี้ ต่อให้ผมไปกับพวกเขาด้วยมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรดังนั้นผมจะอยู่รับใช้เจ้านายที่นี่ดีกว่า”

โจวเจ๋อพยักหน้าและไปที่บาร์ของเขา ช่วงนี้ธุรกิจค่อนข้างดีและเขาก็ส่งผีไปนรกหลายตัวทําให้มีเงินในลิ้นชักค่อนข้างมาก

โจวเจ๋อหยิบเงินครึ่งหนึ่งออกมาแล้วยัดใส่มือของเหล่าเต๋

”เอาไปให้พวกเขา พวกเขาย้ายที่อยู่ใหม่แล้วต้องดูแลคนป่วยอาจจําเป็นต้องใช้เงิน”

โจวเจ๋อกังวลว่าถ้าถังซื้อไม่มีเงิน เธอจะปล้นธนาคารโดยตรง ผู้หญิงคนนั้นจะทําอะไรก็ได้เท่าที่เธออยากทํา

แต่โจวเจ๋อไม่คิดว่าเหล่าเต่จะส่ายหัวตรงๆ

” เจ้านาย คุณเหลียงรวยมาก เขามีบ้านพักหลายแห่งในเซี่ยงไฮ้ อีกทั้งยังมีอสังหาริมทรัพย์อีกหลายแห่งในเมืองสําคัญสําคัญของประเทศไทย รวมไปถึงยังมีหีบที่บรรจุทองคําอีกหลายใบ”

“.

” โจวเจ๋อ

หัวใจของเขาเจ็บปวดเกินจะบรรยาย

โจวเจ๋อรู้สึกว่าเขาได้รับการโจมตีที่รุนแรงถึงสองครั้งในหนึ่งชั่วโมง

เหล่าเต๋คืนเงินให้โจวเจ๋อและเดินไปเล่นกับลิงน้อย

ในเวลานี้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาที่ประตู เธอสวมเสื้อผ้าขาดๆ ซึ่งไม่อาจจะปิดบังร่า งกายของเธอได้มิด

อันที่จริงแล้วภายใต้การบริหารประเทศของรัฐบาลกลาง ชีวิตความเป็นอยู่ของคนทั่วไปก็ดีนมากมันยากที่จะมีใครสวมเสื้อผ้าอนาถาขนาดนี้

ในยุคใหม่และนโยบายใหม่ ด้วยความช่วยเหลือของมาตรการบรรเทาความยากจนที่กําหนดเป้าหมายความช่วยเหลือไปที่ครอบครัวยากจนทั้งหมด

นั่นทําให้คนจีนส่วนมากแทบจะไม่มีคนยากจนถึงขั้นไม่มีอันจะกินแล้ว แม้ว่าในบางเมืองจะยังมีขอทานอยู่บ้างแต่ก็ใช่ว่าพวกเขาจะเป็นคนน่าสงสารจริงๆสักหน่อย

เหล่าเต่ยังคงทําความสะอาดโต๊ะ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆที่เดินเข้ามาในร้า

เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าลิงน้อยจึงกระโดดไปนั่งบนหัวของเหล่าเต้ มือของลิงน้อยจับหัวของเหล่าเตและพยายามหมุนไปทางเด็กหญิงคนนั้น

“มีผีหรือเปล่า”

ชายชราถามเบาๆ

ไม่มีทาง ในร้านหนังสือแห่งนี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่มองไม่เห็นผี

เด็กหญิงตัวเล็กๆมองไปที่เหล่าเต่า ก่อนที่เธอจะเดินช้าๆไปหาโจวเจ๋อด้วยสีหน้าหวาดกลัว