Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 140

140 – ถ้าเธอไม่ตายในเวลาที่กําหนด

ผู้หญิงคนนั้นต้องการกลับบ้านไปหาครอบครัว ไปร่วมงานวันเกิดของลูกชายเธอ

ก่อนที่เธอจะมาที่นี่สามีของเธอคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เธอยอมมาที่นี่

เธอรู้ว่าที่นี่เขาทําอะไรกัน เธอรู้ว่ากล้องพวกนั้นมีไว้ทําไม แต่สุดท้ายเธอก็เห็นด้วยเธอยินยอมมาที่นี่ด้วยตัวเอง

นอนอยู่บ้านก็ตาย นอนที่นี่ตาย เธอรู้ว่าเธอจะกลายเป็นเบี้ยประกันให้กับคนอื่น แต่เบี้ยพนันนี้อย่างน้อยก็ยังทําเงินให้กับครอบครัวได้

ครอบครัวต้องการเงิน และลูกของเธอก็ต้องการเงินเช่นกัน

สามีคุกเข่าลงตรงหน้าเธอและสัญญาว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองรวมทั้งเป็นพ่อที่ดี

เธอยอมรับปากแต่เธอขอให้สามีมารับเธอที่นี่เพื่อไปร่วมงานวันเกิดของลูกครั้งสุดท้าย

นี่คือเหตุผลที่เธอนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล แม้ว่าจะไม่สามารถรักษาโรคนี้ได้ แม้ว่าเธอจะไม่สามารถกินได้แม้กระทั่งยาแก้ปวดแต่เธอก็ยังพยายามมีชีวิตอยู่

เธอผลักประตูแต่ประตูไม่ได้เปิดออกเพราะว่าเธอเหนื่อยเกินไป เธอหมดแรงแล้ว

ให้ตอนนี้สํานักงานมีเสียงทะเลาะกันไม่หยุด

เสียงทะเลาะกันทั้งสองฝ่ายดูคุ้นเคย คนหนึ่งเป็นหัวหน้าแพทย์ที่ทําหน้าที่ตรวจสอบร่างกายของเธอทุกวัน และอีกคนคือสามีของเธอ

เธอยิ้ม สามีของเธออยู่ที่นี่ อย่างน้อยเขาก็รักษาสัญญามารับเธอในวันนี้จริงๆ

เธอต้องการจะสั่งเสียให้สามีดูแลลูกเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นเธอจึงพยายามกลั้นใจอยู่

“ทําไมเธอยังไม่ตาย ทําไมเธอไม่ตาย!” สามีของเธอบ่น

“มันไม่ใช่ความผิดของเรา เธอจะตายหรือไม่ก็อยู่ที่กําลังใจของเธอเอง” นี่คือเสียงของหมอ

“ผมเดิมพัน 200000 ในสัปดาห์ที่แล้วว่าเธอจะตายภายในสัปดาห์นี้ แต่ทําไมเธอถึงยังรอดมาจนถึงตอนนี้ได้”

“กําลังใจของภรรยาคุณน่าพึ่งมาก ตามปกติแล้วหลังจากหยุดยาเธอไม่ควรจะมีชีวิตมาจนถึงตอนนี้”

“มันเป็นเพราะคุณ คุณบอกผมว่าเธอจะตายไปสัปดาห์ที่แล้ว เงิน 200000 ของฉันเอาคืนมา!”

“ปล่อย ปล่อย! คุณเป็นบ้าหรือไง ผมไม่ใช่ยมทูตผมไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเป็นหรือจะตาย”

“คุณทําได้ยังไง คุณรับเงินจากผมไปแล้วและบอกว่าเธอจะตายแต่เธอก็ยังรอดอยู่ คุณรู้ไหมว่าเงิน 200000 นี้เป็นเงินที่ภรรยาของผมขายตัวเองเพื่อมาที่นี่ เอาเงินของผมคืนมา! “

“ถ้าขืนคุณยังทําแบบนี้อีกผมจะเรียกรปฏแล้วนะ”

“ช่วยผมด้วยผมจะให้เงินคุณแสนนึง ทําให้เธอตายตอนนี้เลย!”

“อีกแสน? คุณจะเอาเงินแสนมาจากไหน? ”

“ผมขายลูกชายไปแล้วในราคาแสนหยวน!ผมจะไถ่เขาคืนมาหลังจากที่ผมได้เงิน หมอช่วยฆ่าเธอด้วยไม่งั้นลูกชายผมตายแน่นอน! “

“คุณนี่ชั่วจริงๆ ผมไม่เคยเห็นใครชั่วถึงขนาดนี้ แต่ผมช่วยคุณไม่ได้แม้กระทั่งการที่เราคุยกันอยู่ตอนนี้ก็ยังมีกล้องบันทึกไว้”

“แล้วผมจะทํายังไง? ถ้าอย่างนั้นขอให้ผมไปพบกับภรรยาได้ไหม ให้ผมคุยกับเธอบอกเธอว่า ถ้าเธอไม่ตายก่อน 16:13 นลูกชายของเราจะเป็นคนตายแทน!ผมขอร้องละหมอผมขอร้องช่วยผมที ”

“นี่มันผิดข้อกําหนดผมทําไม่ได้ พวกเรามีลูกค้าขาประจําจํานวนมากดังนั้นผมไม่อาจละเมิดข้อตกลงได้แน่นอน แต่ผมจะบอกเรื่องนี้กับเธอให้ถือว่าช่วยคุณก็แล้วกัน”

เสียงของชายทั้งสองยังคงดําเนินต่อไป แต่ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่นอกประตูดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธแค้น ที่บานประตูเต็มไปด้วยรอยเล็บของเธอ

นอกโรงพยาบาลโจวเจ๋อและเหล่าเต่ยืนอยู่ตรงนั้น

“คุณยังมีกระดาษยันต์เหลืออยู่หรือเปล่า”

“ไม่มีเหลืออยู่แล้วครับเจ้านาย 2 ใบสุดท้ายที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษถูกผมใช้ตอนที่ช่วยคุณจัดการกับสาวไร้หน้า ถ้ามันยังเหลืออยู่ผมจะยกให้เจ้านายแน่นอน”

“โอ้ ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว” โจวเจ๋อเลิกสนใจเขา

เหล่าเต๋าถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเอื้อมมือไปแตะเป้าโดยไม่รู้ตัว

ในเวลาต่อมาก็เกิดไฟลุกไหม้ที่เป้ากางเกงของเขาอย่างรวดเร็ว มันเกิดขึ้นเร็วมากชายชรารีบล้วงเข้าไปดึงกระดาษยันต์สีแดงแผ่นหนึ่งออกมาจากเป้ากางเกง

“ ฟู่ มันร้อน มันร้อน ร้อนจริงๆ”

ขณะที่เหล่าเต๋าตบเป้าของตัวเองเพื่อดับไฟ เขาก็มองเห็นสายตาของโจวเจ๋อแล้วรีบพูดว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้านายมันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงผมก็ไม่รู้ มันเหมือนกับเวทมนตร์จริงๆ”

“ผมไม่ได้มีความสนใจในกระดาษยันต์ของคุณ” โจวเจ๋อกล่าว

“แล้วเจ้านายถามหามันทําไมหรอครับ?”

“ผมแค่อยากจะเตือนคุณว่ามีผีร้ายบางตัวที่ตายด้วยความแค้น และเมื่อพวกเธอปรากฏตัวขึ้นมันจะทําให้แผ่นยันต์ของคุณลุกไหม้ทันที ความรู้นี้ผมได้มาจากซูชิงหลาง”

“…” เหล่าเต๋า

เขายังคงดูเป้าของเขาเพื่อขจัดความรู้สึกแสบร้อน เหล่าเฝ้ามองไปที่โรงพยาบาลตรงหน้าซึ่ง ตอนนี้มีความมืดสลัวยังไงชอบกล

แม้ว่าเหล่าเต่จะไม่มีทักษะปราบผีเหมือนกับนักพรตทั่วไป แต่เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในโรงพยาบาล

“คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้” โจวเจ๋อถาม

เหล่าเต๋ามันงงอยู่ครู่หนึ่ง?

คุณเป็นผีหรือผมเป็นผี มีผีสิงอยู่ที่นี่ แล้วคุณถามผมว่าคิดอย่างไร ทําไมถึงได้ไร้สาระขนาดนี้!

แต่เหล่าเต๋าก็รีบตอบออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง

“เจ้านาย มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ!”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาเห็นว่าโจวเจ๋อไม่ได้เข้าไปจึงพูดว่า

“เจ้านาย คนพวกนี้เป็นแค่ขยะผมว่าเราอย่าไปช่วยพวกเขาดีกว่า”

เหล่าเต๋ากังวลว่าโจวเจ๋อจะเข้าไปจับผีโดยตรง

เขารู้ดีว่าโจวเจ๋อเป็นคนที่เข้มงวดกับกฎเกณฑ์มาก ซึ่งแตกต่างจากเจ้านายเก่าของเขาโดยสิ้นเชิง

“เราเข้าไปไม่ได้เพราะรูปภคนนั้นจะไล่เราออกมาอีก” โจวเจ๋อกล่าว

“ดี?”

“วิญญาณร้ายตัวนี้ทรงพลังมาก เมื่อประกอบกับคนที่ตายที่นี่ล้วนแล้วแต่มองไปที่นาฬิกา ความเคียดแค้นของพวกเขาจะฝังอยู่ที่นาฬิกาเรือนนั้น

ดังนั้นเมื่อคนคนนี้กลายเป็นวิญญาณร้ายเธอจะได้พลังจากความเคียดแค้นของคนอื่นด้วย คิดว่าวิญญาณร้ายตัวนี้น่าจะมีความสามารถในการฆ่าคนธรรมดาได้เช่นกัน? รู้สึกยังไงบ้าง ตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อยแล้วหรือยัง!”

ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“คนคนนั้นกําลังจะมาทางนี้แล้ว” เหล่าเต๋ารู้สึกตกใจเล็กน้อย

โจวเจ๋อพยักหน้า

“เราจัดการเขาก่อนดีไหม” เหล่าเต๋าเสนอความคิด

โจวเจ๋อส่ายหัว

“แล้วจะทํายังไงถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นบ้าขึ้นมา?” เหล่าเต๋ากังวลเล็กน้อย

“มีใครบางคนปลดปล่อยผีผู้หญิงคนนั้นออกจากโซ่ตรวน ซึ่งเท่ากับการเปิดกรงที่กักขังผีผู้หญิงคนนั้นไว้ให้หลุดออกมา ดูท่าแล้วรปภคนนั้นก็คงจะถูกจัดการไปแล้วเช่นกัน”

“แล้วเจ้านายจะเข้าไปหรือเปล่า” เหล่าเต๋าพูดด้วยเสียงสั่น “ถ้าเจ้านายเข้าไปผมจะ เข้าไปด้วย”

“ผีตัวนั้นแข็งแกร่งเกินไป เราสองคน คนหนึ่งแก่ คนหนึ่งทุพพลภาพ สู้มันไม่ได้แน่นอน”

“ผมทําได้…” เหล่าเต๋าพยายามปลุกใจตัวเองถึงแม้เขาจะรู้ว่าไม่มีทางสู้ได้แน่นอน

แต่จู่ๆเหล่าเต๋าก็นึกภาพหนึ่งขึ้นในใจได้

เจ้านายเพิ่งบอกว่ามีคนตัดโซ่ตรวนของผีผู้หญิงและนาฬิกาขนาดใหญ่แล้วปล่อยให้ผีร้ายออกจากกรง

เหล่าเต๋านึกถึงเจ้านายที่ยืนอยู่หน้านาฬิกาใหญ่ส่วนมือของเขากําลังเล่นเล็บของตัวเองอยู่

ใช่ มันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน!

” อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!!”

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!!!”

ในโรงพยาบาลเล็กๆ ก็มีเสียงกรีดร้องเป็นระยะๆ เหล่าเต่ยืนอยู่ที่ประตูและมองดู ผู้คนจํานวนมากในเสื้อคลุมสีขาววิ่งไปมาภายในโรงพยาบาลราวกับว่ามีอะไรกําลังไล่ตามพวกเขาอยู่

แต่พวกเขาก็ยังคงวนเวียนอยู่ภายในห้องล้มลุกคลุกคลานซ้ําแล้วซ้ําเล่า มันเหมือนกับว่าพวกเขามองไม่เห็นประตูทางออก

“ผีเป็นคนปิดกั้นไม่ให้พวกเขาออกมาข้างนอกเหรอ?” เหล่าเต๋ามองโจวเจ๋อแล้วถาม

โจวเจ๋อไม่ได้ตอบคําถามเขายังคงจดจ้องสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้อง

เวลานี้เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกําลังวิ่งไล่ตามหมอพยาบาลแล้วถามว่า

” ฉันตายแล้วหรือ”

“กี่โมงแล้ว”

“ฉันตายแล้วเหรอ?”

เธอร้อนรน เธอกังวล เธอลังเล

ถ้าเธอไม่ตายในเวลาที่กําหนด ลูกชายของเธอจะได้รับความเดือดร้อนไปด้วย

ถ้าเธอไม่ตายในเวลาที่กําหนด ครอบครัวของเธอจะแตกสลาย

ถ้าเธอไม่ตายในเวลาที่กําหนด เธอจะทําผิดพลาดครั้งใหญ่!