Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 109

109 – ลิง

แต่การเคลื่อนไหวของเขายังคงช้าเกินไปเพราะในขณะที่เขาเริ่มขยับเท้าดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า

หญิงสาวชุดสีน้ำเงินที่ถูกโจวเจ๋อโจมตีอย่างหนักหน่วงก็หันไปมองในทิศทางของบาทหลวงคนนั้น

“ฉันนี่ช่างโชคร้ายจริงๆ…”

สิ้นคำบาทหลวงก็ก้มหน้าลง จากนั้นเขาก็หยิบมีดผ่าตัดที่เขาเพิ่งทิ้งลงพื้นก่อนจะมุ่งหน้าเข้าหาโจวเจ๋อ

“ซั่ว!

ซั่ว!”

มีดผ่าตัดสองอันเจาะเข้าที่หลังของโจวเจ๋อโดยตรง

“อา!”

โจวเจ๋อเงยหน้าขึ้นและเปล่งเสียงคำรามเงียบ ๆ

จากนั้นบาทหลวงก็ถือมีดผ่าตัดและพยายามดึงใบมีดลงด้านล่างเพื่อขยายเปิดบาดแผล แต่ดูเหมือนใบมีดจะติดอยู่ในกระดูกของโจวเจ๋อทำให้เขาไม่สามารถขยับต่อได้

“กรี๊ด!”

โจวเจ๋อหันกลับมาอย่างกะทันหัน และแขนของเขาถูกกวาดออกไปโดยตรง

ใช่

โจวเจ๋อไม่ได้เรียนศิลปะการป้องกันตัว และเขาไม่ได้ฝึกมวยไทยหรือเทควันโด ดังนั้นเมื่อเขาเป็นบ้าสิ่งที่เขาทำได้มีเพียงสัญชาตญาณเท่านั้น

ถ้ายุงกัดฉัน ฉันจะตบยุงให้ตาย

แขนของโจวเจ๋อปัดไปที่ใบหน้าของบาทหลวงโดยตรง และใบหน้าของบาทหลวงคนนั้นก็เกือบจะบิดเบี้ยว ใบหน้าของเขาถูกกระแทกอย่างรุนแรงก่อนที่เขาจะล้มลง

ใบหน้าทางซ้ายของบาทหลวงบวมขึ้นอย่างรวดเร็วและฟันหลายซี่ของเขาก็ถูกถ่มออกมาพร้อมกับน้ำลายเต็มปาก

“ไอ้บ้า!”

บาทหลวงล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อและกระดาษยันต์สองแผ่นก็ปรากฏขึ้น นี่คือยันต์ผนึกผีของปรมาจารย์หยินหยาง

บาทหลวงมุ่งหน้าเข้าหาโจวเจ๋ออีกครั้ง เขาหลบหมัดของโจวเจ๋อแล้วติดกระดาษยันต์สองแผ่นลงบนหน้าอกของโจวเจ๋อโดยตรง

ชั่วขณะหนึ่งกระดาษยันต์ก็เริ่มลุกไหม้และมีร่องรอยการไหม้อยู่สองรอยที่หน้าอกของโจวเจ๋อ กลิ่นเนื้อไหม้เริ่มฟุ้งกระจายทั่วบริเวณ

อย่างไรก็ตามโจวเจ๋อที่อยู่ในภาวะไร้สติก็กอดบาทหลวงคนนั้นไว้แน่นพร้อมกับโยนเขาลงบนพื้นคอนกรีตอย่างหนักหน่วง

“ปัง!”

ผนังปูนส่วนใหญ่พังลง และบาทหลวงคนนั้นก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่

ชายร่างใหญ่สองคนและผู้หญิงคนหนึ่งต่อสู้กันบนหลังคาอย่างไร้สติ

…………

“เฮ้ ไปสนใจตรงนั้น ดันเร็วๆ ดันมันออกไป ก่อนที่คนแก่พวกนั้นจะมาถึง เร็วเข้า!”

หัวหน้างานก่อสร้างสั่งการให้รถขุดมุ่งไปข้างหน้าและทำลายทุกสิ่งที่กีดขวาง

ด้านหน้าเป็นศาลเจ้าเก่าแก่ทรุดโทรม นี่ไม่ใช่ศาลเจ้าของเทพลัทธิเต๋าหรือพุทธศาสนา เป็นเพียงศาลเจ้าของเทพารักษ์ในพื้นที่เท่านั้น

“บูม!”

กำแพงศาลเจ้าถูกผลักลงพร้อมกับรูปปั้นที่ได้รับความเสียหาย
รถขุดและรถปราบดินทำงานร่วมกันเพื่อปรับสภาพของดินในบริเวณนี้ให้เรียบเสมอกัน

“เฮ้ หัวหน้านี่มันศาลเจ้าอะไร”

คนงานรู้สึกหวาดกลัวต่อสถานการณ์นี้มาก เขารื้อศาลเจ้าของผู้อื่น ซึ่งอาจทำให้เจ้าของศาลเจ้านี้ตามเอาเรื่องเขาได้

อันที่จริงในประเทศจีนยังมีคนมากมายที่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่

“ ตอนฉันยังเด็ก ยังมีคนกราบไหว้ที่นี่อยู่บ้าง ตอนนี้พวกผู้เฒ่าผู้แก่บอกว่าเทพประจำศาลนี้หายตัวไปนานแล้ว พวกเราเรียกเธอว่าหญิงชุดสีฟ้า ว่ากันว่าเธอมาอยู่ที่นี่เพราะเจ้าแม่กวนอิมส่งมาศาลเจ้าของที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ในการขอลูกชาย”

“แล้วเราจะทำต่อไหม”

“ทำต่อสิวะ แกไม่รู้หรือไงว่าเราต้องทะเลาะกับคนแก่พวกนั้นมากแค่ไหนกว่าที่เราจะมีโอกาสทำลายศาลเจ้านี้ แกคิดว่าศาลเจ้าที่ผุพังขนาดนี้ยังมีคนบูชาอยู่เหรอ? ทุกวันนี้ใครอยากได้ลูกชายเขาก็ไปจัดการกันอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งนั้น

ยิ่งกว่านั้นเมื่อยังเด็ก ฉันคิดว่าหญิงชุดฟ้าเป็นคนดีมาก แต่ต่อมาเมื่อฉันโตฉันจึงพบว่าไม่เคยมีเรื่องราวของเธอในเรื่องเล่าอะไรเลย ฉันคิดว่าคนแก่พวกนั้นคงจะเพ้อเจ้อกันขึ้นมาเอง “

หัวหน้าคนงานถ่มน้ำลายลงบนพื้นและตะโกนว่า

“จัดการที่นี่ให้เสร็จก่อนพระอาทิตย์ตกดินไม่งั้นพวกแกจะซวย!”

…………

บนชั้นดาดฟ้า ร่างของหญิงสาวในชุดสีน้ำเงินถูกโจวเจ๋อทุบจนล้มลงกับพื้น เมื่อหญิงสาวในชุดสีฟ้าล้มลง นัยน์ตาของนักบวชก็กลับมาชัดเจน

เขายืนขึ้นและจับหน้าอกของตัวเองด้วยความเจ็บปวด มีแต่สวรรค์เท่านั้นถึงจะรู้ว่าหน้าอกของเขากระดูกหักไปกี่ซี่ เมื่อเขาเห็นโจวเจ๋อวิ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง เขาก็รีบวิ่งกลับไปที่ทางเดินและหายตัวไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ในช่วงครึ่งทางของการวิ่ง โจวเจ๋อร่างกายก็ชะงักงัน เขาเดินโซซัดโซเซไปด้านข้าง แสงสีเขียวในดวงตาค่อยๆหายไป และสีทองแดงบนร่างกายของเขาก็ค่อยๆจางลง เหลือเพียงบาดแผลที่น่ากลัวอยู่เต็มร่างกายของเขา

โจวเจ๋อตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดเขาก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ก่อนจะเดินโซซัดโซเซตกจากหลังคา

ด้านหลังอาคารเป็นพื้นที่ทิ้งขยะ มีถุงขยะกองซ้อนกันราวกับภูเขา มีแมวและสุนัขจรจัดจำนวนมากที่กำลังมองหาอาหารอยู่ใกล้ๆ

“ปัง!”

“เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว!!!”

“วังวังวัง!!!”

เมื่อ โจวเจ๋อชนเข้ากับสถานที่แห่งนี้

แมวและสุนัขก็แตกตื่นตกใจ

โจวเจ๋อเกือบจะหมดสติไปแล้ว มีเพียงนิ้วของเขาเท่านั้นที่ยังคงงอตามสัญชาตญาณ

สุนัขจรจัดผู้กล้าหาญสองตัวมารวมกันและดมจมูกของโจวเจ๋อ

“กรี๊ด!!!”

ในเวลานี้ ลิงสีทองที่มีค้อนของเล่นพลาสติกก็กระโดดเข้ามาพร้อมกับโบกค้อนพลาสติกในมือใส่หมาแมวพวกนั้น

จากนั้นมันก็มองไปที่ชายที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามลิงสีทองก็ไม่รู้ทำไมมันจึงรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก แต่มันจำไม่ได้ว่าตัวมันเคยมีเรื่องอะไรกับผู้ชายคนนี้มาก่อน

มันอาศัยอยู่ที่นี่มาสักระยะหนึ่งแล้ว สุนัขและแมวจรจัดเหล่านี้ก็นับได้ว่าเป็นบริวารของมัน วันนี้มีอาหารอยู่ในกองขยะค่อนข้างมากจึงเป็นวันที่ดีวันหนึ่งสำหรับลิงตัวน้อย

แต่ใบหน้านี้ทำให้มันรู้สึกอึดอัดจริงๆ แม้จะไม่รู้ว่าความรู้สึกอึดอัดมาจากไหนก็ตาม!

“บูบู!”

ลิงใช้ค้อนของเล่นพลาสติกเคาะหัวโจวเจ๋อหลายครั้ง

เจ้าทำให้ข้าไม่มีความสุข ข้าก็จะทำให้เจ้าไม่มีความสุขด้วย!

หลังจากเคาะหลายครั้งสติเฮือกสุดท้ายของโจวเจ๋อก็หมดลง

“โฮ!”

ลิงทิ้งค้อนของเล่นพลาสติกในมือทันที มันกังวลว่าผู้ชายคนนี้อาจจะถูกค้อนของมันทุบตีจนเสียชีวิตไปแล้ว