Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 93

ตอนที่ 93 ลักลอบล่าสัตว์

จูเลียนได้รับการต้อนรับด้วยแสงแดดจ้ากระทบใบหน้าของเขา เขาลืมตาขึ้นและเห็นว่าเต็นท์ ถูกถอดออกแล้ว เขามองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็น เก็งก้า และ เอเลคิเบิลอยู่ในบริเวณนั้น เขาจึงเดาว่าพวกมันเป็นคนทํา/

จูเลียน ‘ก็เช้าแล้วนี่นะ’

จูเลียนลุกขึ้นยืนและยืดเส้นยืดสายเขาเห็น โกกะซารุ นั่งสมาธิกับ ฮีทราน ทาง คิโมริ ก็กําลังฝึกกับ ฟุชิกิบานะ

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของ คิโมริ’

ระบบ ‘ยืนยัน’

คิโมริ

ประเภท – หญ้า

ระดับ – 6

อายุ 8 เดือน

สายใย – 40%

HP – 40

โจมตี 39

ป้องกัน – 30

Sp. Atk – 56

Sp. Def – 44

ความเร็ว – 70

ทักษะ – Leer, Pound, Absorb, Bullet Seed

ความสามารถ – Overgrow (Locked), Unburden (Locked)

จูเลียน ‘เขามีความเร็วที่ดีและการโจมตีพิเศษ เขายังคงอยู่ในระดับหกดังนั้นทักษะของเขาจึงนับว่าดีเช่นกัน’

จูเลียนมีความสุขที่ได้พบ คิโมริ ที่ดี เขามองไปที่โปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขาและจําได้ว่าพวกมันเป็นอย่างไรตอนเมื่อพวกมันยังอยู่ในร่างเริ่มต้นและยิ้ม จากนั้นเขาก็นึกได้ว่า เก็งก้า และ เอเลคเบิล ไม่ได้อยู่ที่นี่

จูเลียน “เก็งก้า กับ เอเลคิเบิล อยู่ที่ไหน”

พี่จ๊อต ร่อนลงใกล้กับจูเลียนและชี้ไปที่หน้าผาอีกฝั่งของแม่น้ํา

จูเลียน ‘ฉันคงทําอะไรสองตัวนี้ไม่ได้’

จูเลียนถอนหายใจและส่ายหัว เขาเริ่มเก็บข้าวของและรอให้ เก็งก้า กับ เอเลคเบิล กลับมาในไม่ช้าทั้งคู่ก็มาถึงและหัวเราะเสียงดัง

จูเลียน ‘ฉันเดาว่าพวกนั้นคงไปแกล้งคนอื่นมาอีกแล้วล่ะสิ’

จูเลียน “เข้าไปในโปเกบอลของนายได้แล้ว”

จูเลียนส่งพวกมันกลับไปที่โปเกบอลยกเว้น คิโมริ เพราะเขาต้องการให้ คิโมริ เห็นโลกภายนอกป่าของมัน

จูเลียน “คิโมริ กระโดดมาบนไหล่ของฉัน”

คิโมริ ปีนขึ้นไปและนั่งบนไหล่ของจูเลียน จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นจักรยานของเขาและขี่ออกไปยังเมืองโทคะ

จูเลียน “พวกเรากําลังจะไปที่เมืองโทคะ ที่เราจะได้ต่อสู้ในยิมครั้งแรกด้วยกัน”

คิโมริ “K00?”

จูเลียน “อ้อ ฉันลืมบอกไปเราจะเดินทางไปรอบ ๆ โฮเอน ต่อสู้กับเทรนเนอร์และท้าทายยิม และแข็งแกร่งไปด้วยกัน

คิโมริ เข้าใจและพยักหน้าอย่างมีความสุข

จูเลียน “แต่ก่อนอื่นต้องฝึกและจับโปเกมอนใหม่ ๆ”

คิโมริ พยักหน้าและสนุกไปกับการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วบนไหล่ของจูเลียนขณะที่พวกเขากําลังขี่ผ่านถนนที่อยู่ถัดจากปา พวกเขาก็ได้ยินเสียงคํารามที่สั่นสะเทือนจน คิโมริ ตกใจ จูเลียนหยุดจักรยานของเขาและมองไปยังทิศทางของเสียง เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดและความโกรธจากเสียงคํารามนั้น

จูเลียน ‘มันคืออะไร?’

จูเลียน “ไปตรวจสอบกัน”

จูเลียนขี่จักรยานและเข้าไปในปาโดยตรง เขาหลบต้นไม้ที่อยู่ข้างหน้าด้วยความชํานาญเพราะจักรยานของเขาจะลอยอยู่กลางอากาศเกือบตลอดเวลาเพราะพื้นดินมันไม่เรียบ เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็น บังกิราส ขนาดมหึมา รายล้อมไปด้วย เฮลการ์ มานิวลา และ กราเอนา

พวก เฮลการ์ และ กราเอนา บางตัวนอนอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับ พวกมันตายเพราะถูกบดขยี้ใต้ขาของ บังกิราส ฝั่ง บังกิราส ก็ปกคลุมไปด้วยบาดแผลลึก มันมีเลือดออกอย่างหนักมันอยู่ช่วงลมหายใจสุดท้ายของมันแล้ว

จูเลียนมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชายสองคนสวมเสื้อผ้าสีน้ําตาลและถือกรงซึ่งมี โยกิราส ที่หมดสติอยู่ข้างในมันถูกมัดอยู่

จูเลียนมองไปที่ชายสองคนนี้และดวงตาของเขาก็เย็นชา เขาสามารถเห็นได้อย่างง่ายดายว่าพวกเขาเป็นนักล่าโปเกมอนและพวกเขามาที่นี่เพื่อลอบล่าสัตว์ โยกิราส ตัวนี้และตอนนี้พวกเขาพยายามที่จะฆ่า บังกิราส นี้เนื่องจากเกร็ดของมันจะมอบเงินมหาศาลจากโลกใต้ดินและตลาดมืดได้

จูเลียนมองไปที่ คิโมริ ขณะที่มันกําลังสั่นมันทั้งโกรธ หงุดหงิด และกลัว จูเลียนตบหัวมันและทําให้มันสงบลง

จูเลียน “คิโมริ แม้ว่ามนุษย์และโปเกมอนจะอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างกลมกลืน แต่ก็มีบางส่วนที่เป็นขยะในโลกนี้และไม่สมควรมีชีวิตอยู่ แต่เราไม่สามารถฆ่าพวกมันได้แม้ว่าพวกมันจะผิด แต่ถ้าเราทํามันก็จะไม่มีความแตกต่างระหว่างพวกมันกับพวกเรา แต่นั่นไม่ใช่กับฉัน เราสามารถบดขยี้พวกมันได้”

คิโมริ สงบลงและฟังจูเลียนอย่างตั้งใจและจําคําพูดของเขาอยู่ในใจ จูเลียนเดินเข้าไปและมองไปที่ผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสอง

ผู้ลอบล่าสัตว์ต่างตกใจเมื่อมีคนไม่รู้จักเข้ามาอย่างกะทันหัน

นักล่า 1 “เฮ้ แกคิดว่าแกกําลังทําอะไรอยู่ หายไปจากนี่ซะหรือจะให้เราฆ่าแก”

นักล่า 2 “อย่าปล่อยมันไป ฆ่ามันก่อนที่จะหนีไปแจ้งตํารวจ”

นักล่า 1 “เฮลการ์ มานิวลา รีบฆ่า บังกิราส นั่นซะแล้วมาฆ่าไองเง่านี่”

นักล่า 2 “แกด้วย กราเอนา”

จูเลียน “โกกะซารุ ฮีทราน ดูแลพวกมันหน่อย”

จูเลียนปล่อย โกกะซารุ และ ฮีทราน จากโปเกบอลของพวกมัน จูเลียนเข้าไปหาผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสองในขณะที่ โกกะซารุ และ ฮีทราน มุ่งหน้าไปยังเหล่าโปเกมอนของผู้ลอบล่าสัตว์ มานิวลา เห็น โกกะซารุ ใกล้เข้ามาดังนั้นมันจึงพุ่งเข้าหา โกกะซารุ ด้วยกรงเล็บที่แหลมคมและพยายามโจมตีใส่อีกฝ่าย แต่ โกกะซารุ จับมือของ มานิวลา และมองอย่างเย็นชา จากนั้นมันก็ชกเข้าที่ท้ องโดยใช้ Focus Punch มานิวลา ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่มันจะกระเด็นไปโดนต้นไม้ จากนั้นต้นไม้ก็หักออกไปหมด แต่มานิวลา ยังไม่หยุดทะลุต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งจนในที่ สุดก็ถึงต้นไม้ต้นที่ 5 ถึงจะหยุด มานิวลา ถึงยังไม่จายแต่มันจะไม่ฟื้นตัวเป็นเวลาหลายเดือน

เฮลการ์ และ กราเอนา รู้สึกกลัวเมื่อเห็นคู่หูของพวกมันล้มลง พวกมันค่อย ๆ ถอยไปข้างหลังในขณะที่พวกมันยังคงมองไปที่ โกกะซารุ พวกมันกลัวอย่างไร้เหตุผล ดังนั้นพวกมันจึงไม่สังเกตเห็น ฮีทราน ที่อยู่ข้างหลังในขณะที่พวกมันถอยห่างออกไปพวกมันก็ชนเข้ากับบางอย่าง ดังนั้นพวกมันจึงหันไปรอบ ๆ และเห็นโปเกมอนตัวใหญ่สูง 3 เมตรกําลังมองลงมาพวกมันรู้สึกได้ ถึงอุณหภูมิรอบข้างที่ร้อนขึ้น พวกมันต้องการที่จะหลบหนีแต่พวกมันรู้สึกหายใจไม่ออกเมื่อมีสัตว์ ประหลาดทั้งสองตัวนี้อยู่

ฮีทราน ตรึงพวกมันไว้ด้วยขาของมันและกระทืบพวกมันซ้ํา ๆ จนกว่าพวกมันจะกระเด็นออกไปทั้งหมด

ผู้ลอบล่าสัตว์มองไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นและทันใดนั้นก็รู้ว่าพวกเขาซวยแล้ว ตอนนี้พวกเขากลัวอย่างมากพวกเขาจึงดึงปืนออกมาและชี้ไปที่จูเลียน

นักล่า 1 “หยุด…หยุดตรง….ตรงนั้นไม่งั้นฉัน..ฉัน…ฉันจะยิง!!”

จูเลียนไม่หยุดและยังคงเดินหน้าต่อไปและในวินาทีถัดไปเสียงปืนก็ดังขึ้น แต่เมื่อผู้ลอบล่าสัตว์ เห็นว่ากระสุนถูกหยุดโดยจูเลียนด้วยมือเปล่าพวกเขาก็หน้าซีดไปหมด

จูเลียน “แกเป็นขยะของสังคม ฆ่าและขายโปเกมอนด้วยความโลภของตัวเองเพียงเพื่อเงิน”

จูเลียนจับคอเสื้อของผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสองและกดพวกเขาลงกับพื้น จากนั้นเขาก็กระทืบเข่าของพวกเขาและได้ยินเสียงหักสั้น ๆ จูเลียนทําให้ขาของพวกเขาพิการไปตลอดชีวิต

เขาทําแบบเดียวกันอีกครั้ง แต่มันเป็นแขนข้างหนึ่งของพวกเขา พวกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งไปมากับพื้นจากนั้นจูเลียนจึงจับกรงและปล่อย โยกิราส และปลุกมัน เมื่อมันตื่นขึ้นมันก็เห็นแม่ของมันได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก มันเห็นเธอหายใจหนักหน่วงขณะที่เธอใกล้จะสิ้นชีพ เธอได้รับพิษแล้วและตอนนี้ไม่อาจฟื้นตัว

บังกิราสมองไปที่จูเลียนและร้องเบา ๆ จูเลียนเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด เธอต้องการให้เขาดูแลลูกของเธอ จูเลียนเข้าหาบังกิราสที่ล้มลงและก้มตัวลงตบเบา ๆ ที่ โยกิราส ที่กําลังกอดแม่ของมัน และไม่ต้องการทิ้งเธอไป บังกิราส ใช้ลมหายใจสุดท้ายของเธอบอกให้ลูกชายของเธอติดตามจูเลียนไป เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อใจลูกชายของเธอฝากไว้กับคนแปลกหน้าคนนี้ แต่เนื่องจากเขาช่วยพวกเธอ เธอจึงหวังว่าเขาจะดูแลลูกชายของเธอ

เธอสูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายและหลับตา คิโมริ เห็นฉากทั้งหมดนี้แม้ว่าเขาจะแสดงความกล้าหาญแต่เขาก็ยังหวั่นไหวอยู่ข้างใน โกกะซารุ เข้าหามันและปลอบโยนมัน โกกะซารุใกล้ชิดกับ จูเลียนมากที่สุดและรู้ว่าจูเลียนจะทําอะไรและคิดอย่างไร มันรู้ว่าจูเลียนทําสิ่งนี้เพื่อเสริมสร้างความมุ่งมั่นของ คิโมริ

จูเลียนหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโทรหาตํารวจและแจ้งให้พวกเขาทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าวในไม่ช้าเจ้าหน้าที่จุนซาและเจ้าหน้าที่ตํารวจอีกไม่กี่คนก็มาถึงจุดนั้นและเห็นโปเกมอนที่ตายแล้วและหมดสติสองสามตัวเธอเห็นผู้ลอบล่าสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสองจึงพาพวกเขาไปจากนั้นเธอจึงสอบถามจูเลียนเกี่ยวกับสถานการณ์

จูเลียน “ฉันได้ยินเสียงคํารามมาจากที่นี่และเมื่อฉันมาที่นี่ ฉันเห็นทั้งสองคนนี้จับตัว โยกิราส ได้แล้วและพยายามจะฆ่าแม่ของมัน ฉันจึงขัดขวางและหยุดพวกมัน ฉันสู้กับพวกมันแต่ในการต่อสู้ก็ทําให้พวกมันได้รับบาดเจ็บ”

จุนซามองไปที่จูเลียนและไม่พูดอะไร แม้ว่าเธอจะเห็นว่าผู้ลอบล่าสัตว์ได้รับบาดเจ็บเพียงใด แต่เธอก็ไม่สามารถทําอะไรได้เลยเนื่องจากการลักลอบล่าสัตว์เป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงมาก และ ทั้งสองเป็นหนึ่งในคนที่ทางการต้องการตัวมากที่สุด

จุนซา “โอเค ขอบคุณสําหรับความร่วมมือฉันจะฝัง บังกิราส ที่นี่และรับลูกของมันไป”

จุนซาเข้าหา โยกิราส เพื่อพามันไป แต่มันรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจูเลียน จูเลียนเห็นสิ่งนี้และรู้สึกสงสาร โยกิราส

จูเลียน “เจ้าหน้าที่จุนซาฉันจะพา โยกิราส ไปกับฉัน มันกําลังกลัวกับสถานการณ์นี้และดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะเชื่อใจฉันเท่านั้น”

จขุนซามองไปที่โยกิราส ที่ตัวสั่นอยู่ข้างหลังจูเลียน เธอหลับตาถอนหายใจและเห็นด้วย

จุนซา “โอเค แดูแลเขาด้วยล่ะ”

จูเลียนพยักหน้าและอุ้ม โยกิราส ขึ้นมาและจับมันไว้ใกล้หน้าอกของเขาจนกระทั่งพวกเขาฝังบังกิราส ลงในพื้น จูเลียนมองไปที่โยกิราส และตบหัวมันเบา ๆ

จูเลียน “ไปกันเถอะ”

โยกิราส พยักหน้าและจูเลียนก็เดินไปที่จักรยานของเขาและขออกไป

จุนซามองไปที่จูเลียนและรู้สึกว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่จําไม่ได้ว่าที่ไหน

จุนซา “ฉันว่าฉันคงคิดไปเอง”