Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 81

ตอนที่ 81 เจ้าสปายเก้งก้า

ที่บ้านพักใกล้โรงแรมของจูเลียน ชายในชุดสูทสีดํากําลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

ชายในชุดสูทสีดํา “บอส การลอบสังหารล้มเหลวเป้าหมายแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด ผมคิดว่าเราควรถอยไปก่อน”

บุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์คือผู้นําของกองกําลังเงา เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินรายงาน “ทําตามที่นายต้องการและอย่าเปิดเผยอะไรหากนายถูกจับได้”

ชายในชุดสูทสีดํา “ครับบอส”

เขาวางโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและมองไปที่ชายคนหนึ่งที่ถูกมัดไว้บนเก้าอี้ในสภาพที่ถูกทุบตี

ชายในชุดสูทสีดํา “ชายคนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะจําอะไรไม่ได้จริงๆ แต่เป็นไปได้อย่างไร? ฉันจะต้องดูด้วยตัวเอง

หลังจากคิดสักพักชายคนนั้นก็เดินจากไปโดยทิ้งมือสังหารที่หมดสติไว้ข้างหลัง

ที่ไหนสักแห่งในภูมิภาคโฮเอน โคลอี้ที่กําลังท่องอินเทอร์เน็ตก็เห็นรูปถ่ายของจูเลียนอยู่ทุกที่

โคลอี้ “เป็นนายจริงๆ ฉันหวังว่านายจะปลอดภัยจนกว่าฉันจะไปหานาย”

เธอถอนหายใจและมองลงไปก่อนตบหัวโปเกมอนของเธอ

โคลอี้ “ไปกันเถอะ โบมันเดอร์”

โบมันเดอร์อุ้มเธอขึ้นแล้วบินหนีขึ้นไปบนท้องฟ้า

กลับไปที่จูเลียน เขามีความสุขกับวันพักผ่อนและกําลังรับประทานอาหาร

จูเลียน “ยังมีเวลาอีก 2 วันสําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปไม่จําเป็นต้องตึงเครียด”

จูเลียนนอนลงในอ่างน้ำร้อนและหลับตาหายใจเข้าอย่างสบายๆ

จูเลียน “ชีวิตดีขึ้นมากจริงๆ”

แต่วันอันสงบสุขของเขามาถึงจุดสิ้นสุดเพราะเขาได้ยินเสียงเคาะประตู

จูเลียน “ใครกัน?”

จูเลียนเช็ดตัวให้แห้งและสวมเสื้อคลุมแล้วเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดประตูเมื่อเขาเปิดประตูเขาก็เห็นชายชราสวมเครื่องแบบพ่อบ้าน ชายชราก้มลงและยื่นโทรศัพท์มือถือให้เขา จูเลียนมองชายชราคนนี้เพื่อดูในขณะที่และรับโทรศัพท์

จูเลียน “นั่นใคร”

“จูเลียนฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นเทรนเนอร์ที่ดีมากและคุณยังเด็กอยู่ คุณไม่อยากเสียทุกอย่างไปใช่หรือไม่?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นจูเลียนก็หัวเราะออกมา

จูเลียน “แกคือคนที่มอบหมายงานให้นักฆ่าหรือคนที่สั่งการอีกทีล่ะ ฉันเดาว่าแกอาจจะเป็นหัวหน้าใหญ่ ใช่ไหม?”

“คุณเป็นคนที่ฉันฆ่าไม่ได้ง่ายๆ จริงๆ เราจะลืมเหตุการณ์นี้ไปแล้วมาเป็นหุ้นส่วนกันแทนดีไหม”

จูเลียน “ฉันไม่สนใจที่จะเป็นหุ้นส่วนกับองค์กรอาชญากรรมใดๆ แต่ฉันอยากรู้เกี่ยวกับจุดประสงค์ของแกสําหรับการพยายามลอบสังหารฉัน”

“เมื่อคุณรู้แบบนั้นฉันจะบอกคุณว่าหยุดตรงนั้น เลิกการขึ้นสู่ตําแหน่งแชมป์ไม่เช่นนั้นความตายเท่านั้นที่รอคุณอยู่”

จูเลียน “โฮ แกส่งมือสังหารมาด้วยเหตุผลเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ตลกจริงๆ แต่ฉันก็ไม่เคยอยากเป็นแชมป์ ฉันกําลังท้าทายพวกเขาเพื่อความสนุกสนาน แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่าแกกําหนดเป้าหมายฉันอย่างไร ฉันก็จะทําลายองค์กรของแกจนไม่เหลืออะไรเลย อย่าคิดว่าแกจะซ่อนตัวได้ตลอดไป ฉันมีวิธีตามหาพวกแก”

จูเลียนขยี้โทรศัพท์มือถือในมือและมองไปที่ชายชราตรงหน้าเขา ชายชรานิ่งอยู่ที่นั่นตลอดการสนทนาหลังจากนั้นเขาก็โค้งคํานับอีกครั้งและเดินจากไป จูเลียนมองเขาสักพักแล้วปิดประตู

จูเลียน มีองค์กรอาชญากรรมนอกเหนือจากที่ฉันเคยเห็นหรือได้ยินมา และพวกเขาทําผิดพลาดอย่างร้ายแรงโดยการแทรกแซงชีวิตที่สงบสุขของฉัน ฉันจะมอบนรกให้พวกมัน

จูเลียนนําเก็งก้าของเราออกมาเพื่อไปทําการสืบ

จูเลียน “เก็งก้า ตามตาแก่ที่อยู่ข้างนอกไปและดูว่าเขาพบใครและทําอะไร”

เก็งก้า พยักหน้าและหายไปจากสายตาของเขา

จูเลียน “ตอนนี้ก็พักผ่อนรอกันเถอะ”

เก้งก้า ติดตามชายชราในขณะที่มันล่องหน ในตอนแรก เก็งก้า ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรที่น่าสงสัยเกี่ยวกับชายชราคนนี้ เขากําลังไปรอบๆ โรงแรมเพื่อทํางานของเขาเหมือนคนงานคนอื่นๆ แต่ใช้เวลาไม่นานเมื่อค่ำแล้วชายชราก็เริ่มแสดงท่าทางมีพิรุธ เขาจะมองไปรอบๆ และพยายามดูว่ามีใครแอบสอดแนมหรือติดตามเขาอยู่หรือไม่ หลังจากพบว่าไม่มีใครอยู่เขาจึงเปลี่ยนจากเครื่องแบบเป็นชุดลําลองแล้วออกไป

เก็งก้า ตามหลังชายชราและพวกเขาก็เข้าไปในที่พักใกล้โรงแรม ชายชราเคาะห้าครั้งตามจังหวะไม่นานประตูก็เปิดออกและเห็นชายในชุดสูทสีดําเชิญชายชราเข้าไปข้างใน เก็งก้าก็ค่อยๆ ผ่านกําแพงและเริ่มฟังพวกเขา

ชายในชุดสูทสีดํา “บทสนทนาของพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชายชรา “ฉันไม่ได้ต้องการมีส่วนร่วมในธุรกิจที่น่าเบื่อของนายและเจ้านายของนาย แต่ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขาและนี่คือทั้งหมดที่ฉันจะทําให้”

ชายในชุดสูท “ฉันรู้แล้วน่าตาแก่ ตอนนี้บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ชายชรา “เจ้าหนุ่มนั่นหัวเราะที่เจ้านายของนายขู่เขา ฉันคิดว่าพวกนายควรซ่อนตัว ชายหนุ่มคนนั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลย เขายังประกาศว่าเขาจะทําลายองค์กรของนายเพราะพยายามจะลอบสังหารเขา”

ชายในชุดสูทสีดํา “เขาคิดว่าเขาสามารถทําลายทั้งองค์กรด้วยตัวคนเดียวได้หรือไง?”

ชายชรา “ฉันไม่รู้และฉันไม่สนใจบอกแบรดว่านี่เป็นความหวังดีครั้งสุดท้าย ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นหนี้อะไรกับเขา กลับไปโฮเอนและอยู่อย่างสงบ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนายถ้านายอยู่ที่นี่ในคันโต ฉันผิดหวังในตัวนายฉันคิดว่านายจะรับใช้ภูมิภาคของนายด้วยทักษะที่ฉันสอนนาย แต่นายเป็นเพียงคนหลงผิดอีกคนหนึ่งที่ตาบอดเพราะอํานาจและความโลภ ดูแลตัวเองด้วยไซมอน”

ชายชราเดินจากไปโดยทิ้งไซมอน (ชายในชุดสูทสีดํา) ไว้ข้างหลัง ขณะที่ไซมอนมองไปที่ด้านหลังของชายชรา

ไซมอน “แม้ว่าคุณจะเป็นครูของฉันคุณก็ไม่ได้ให้อะไรฉันเลย แต่ตอนนี้ฉันมีเงินและอํานาจและนั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

ชายชราไม่ตอบกลับและเดินจากไป เก็งก้า มองไปที่ชายชรามากกว่าไซมอนเขามองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้และพบมีดกับปืนอยู่รอบๆ หลังจากนั้นเก็งก้าก็กลับไปหาจูเลียนเพื่อบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อ เก้งก้า ไปถึงห้องของจูเลียน มันก็ส่งความทรงจําของมันไปยังจูลียนโดยตรง นี่เป็นอีกพลังของพลังของจูเลียนเพื่อดูความคิดและความทรงจําของบุคคลหรือโปเกมอนหากพวกเขาต้องการแสดงให้เขาเห็น จูเลียนสามารถบังคับคนเพื่ออ่านใจของพวกเขาได้ แต่นั่นจะทําให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บทางจิตใจดังนั้นจูเลียนจึงไม่ต้องการใช้วิธีนี้

หลังจากดูความคิดของเก็งก้าแล้ว จูเลียนก็ได้รู้เรื่องใหม่ๆ

จูเลียน หัวหน้าใหญ่ขององค์กรนี้ชื่อแบรด และชายสีดําชื่อไซมอน ดูเหมือนว่าพวกเขามาจากโฮเอน

จูเลียนคิดสักพักเกี่ยวกับเรื่องนี้

จูเลียน “โฮเอน ฉันวางแผนที่จะไปที่นั่นเป้นที่ต่อไปแต่คงต้องใช้เวลา ฉันจะปล่อยให้พวกเขาทําในสิ่งที่พวกเขากําลังทําอยู่ แต่ก่อนอื่นฉันควรไปหาไซมอนคนนี้ก่อน มาดูกันว่าเขาจะให้ข้อมูลอะไรกับฉันได้บ้าง”

เมื่อตกกลางคืนจูเลียนจึงเดินออกจากโรงแรมและไปที่บ้านพักที่เขาเห็นในความคิดของเก้งก้า เขาเข้าไปใกล้ประตูและเคาะประตูห้าครั้งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายชราใช้ ไซมอนที่กําลังสูบบุหรี่ เมื่อได้ยินเสียงเคาะก็สะดุ้ง

ไซมอน “ทําไมตาแก่ถึงมาเยี่ยมตอนนี้?”

เขาเดินไปและเปิดประตูก็พบกับหมัดที่รวดเร็วเป็นพิเศษเข้าที่ใบหน้าของเขา เขาไม่มีเวลาตอบโต้และถูกกระแทกอย่างรุนแรง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองถูกมัดติดกับเก้าอี้และข้างหน้าเขาคือจูเลียนที่ถือขวดน้ำไว้ในมือ

จูเลียน “พักผ่อนสบายดีไหมไซมอน”

ไซมอนจ้องมองจูเลียนอย่างโกรธเกรี้ยว

ไซมอน “แกคิดว่าฉันจะพูดอะไรกับแกเหรอ แม้ว่าแกจะทรมานฉัน ฉันก็ไม่คิดเปิดปาก”

จูเลียน “แกทําให้ฉันผิดหวังไซมอน ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ต้องทรมานคน ฉันรู้ดีว่าแกจะตอบทุกคําถามที่ฉันถามโดยไม่มีการขัดขืนใดๆ”

หลังจากผ่านไปห้านาทีจูเลียนก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับดื่มโซดาที่เขาเอามาจากตู้เย็นของบ้าน กลับมาทางด้านที่บ้านไซมอน เขาถูกจูเลียนลบความทรงจําเกี่ยวกับการพบกันของพวกเขาไปแล้ว

จูเลียน “พวกเขาเป็นองค์กรที่อยู่ใต้ดินและฐานหลักของพวกเขาอยู่ที่โฮเอน พวกเขายังมีสาขาในภูมิภาคอื่นๆ ด้วยเช่นกัน แต่พวกเขาไม่ได้ใช้งานเลย พวกเขาจะเริ่มทํางานเมื่อได้รับคําสั่งจากสํานักงานใหญ่เท่านั้น แบรดเป็นบอสใหญ่ร่วมกับคนอื่นๆ อีกสี่คนที่แข็งแกร่งพอๆ กับแชมป์ของภูมิภาค”

หลังจากคิดสักพักจูเลียนก็เข้าใจ

จูเลียน “ฉันเข้าใจแล้ว แชมป์เปี้ยนคนอื่นที่ได้รับการสวมมงกุฎจะทําให้เกิดความไม่สมดุลและความได้เปรียบที่พวกเขามีต่อคณะกรรมการของลีกจะถูกทําลายและเป็นอันตรายต่อองค์กรของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามลอบสังหารฉันเพื่อที่มันจะไม่เกิดขึ้น แต่ก็ยังมีบางอย่างขาดหายไปจุดประสงค์ของกลุ่มนี้คืออะไร และพวกเขากําลังมองหาอะไร?

จูเลียนเดินกลับไปที่ห้องพักในโรงแรมและนอนลงบนเตียง

จูเลียน “อย่าคิดมากไปดีกว่า ฉันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันไปที่โฮเอน”