Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 79

ตอนที่ 79 กองทัพเงา

ภายในห้องขนาดใหญ่ สมาชิกสามคนของสี่หัวกะทิที่เฝ้าดูการต่างก็เงียบลง

วาตารุ “มันจะยากสําหรับเราที่จะได้รับชัยชนะเหนือเขา ไม่เพียงแต่คาบิกอนของเขาเท่านั้น โปเกมอนของเขาตัวอื่นก็แข็งแกร่ง”

คิคุโกะ “แน่นอน ดูเหมือนว่าจะมีแชมเปี้ยนคนใหม่เร็วๆ นี

ชิบะ “ชิ ฉันต้องต่อสู้กับเขาเป็นคนต่อไป ฉันต้องเริ่มฝึก”

ชิบะลุกขึ้นและพุ่งออกไปโดยทิ้งวาตารุและคิคุโกะไว้

คิคุโกะ “เธอควรฝึกให้หนักขึ้นและพยายามขึ้นด้วย”

คิคุโกะลุกขึ้นและเดินออกไปอย่างช้าๆ วาตารุอยู่ข้างหลังและมองไปที่จูเลียนบนหน้าจอ

วาตารุ “จูเลียน…คู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ฉันกําลังรออยู่”

วาตารุก็ออกจากห้องไปเช่นกันปล่อยให้ห้องว่างเปล่า หลังจากนั้นไม่นานคนงานคนหนึ่งก็เข้ามาในห้องเพื่อเก็บจานบนโต๊ะขณะที่เขาก้มลงและถอดเครื่องบันทึกเสียงใต้โต๊ะออกและเก็บไว้ใน กระเป๋าและจากไปอย่างเงียบเชียบ

ที่ไหนสักแห่งในพื้นที่โฮเอนภายในป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้ทุกหนทุกแห่ง ชายคนหนึ่งเดินสวมเครื่องแบบสีน้ำตาลที่มีตัวอักษร “ L” ปักอยู่ เขาเดินไปสักพักเข้ามาใกล้ก้อนหินและวางมือบน นั้น ในไม่ช้าแสงจ้าก็สว่างขึ้นและมีรูสี่เหลี่ยมเล็กๆ ปรากฏขึ้นจากนั้นก็มีแผ่นตัวเลขโผล่ออกมา จากทั้งหมดชายคนนั้นก็ป้อนรหัสผ่านและในไม่ช้าพื้นใกล้หินก็ค่อยๆ ลอยขึ้นเผยให้เห็นบันได ชายคนนั้นเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วขณะที่หินและพื้นดินกลับสู่สภาพเดิม

ชายคนนั้นเข้าไปในลิฟต์ซึ่งพาเขาลงไปข้างล่าง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเขาก้าวออกไปและเข้าไปในโถงทางเดินยาวมีประตูกลอยู่ด้านข้างของโถงทางเดิน มีเพียงไม่กี่คนที่สวมเครื่องแบบเดีย วกันกับชายคนนี้ที่สามารถมองเห็นเข้าและออกได้ผ่านประตูเหล่านี้

ชายคนนั้นเดินไปข้างหน้าและเข้าไปในห้องที่อยู่ด้านซ้ายสุดของโถงทางเดินทันทีที่เขาเข้าไป ในห้องคนที่อยู่ในห้องมองมาที่เขา ชายคนหนึ่งผมสีดํามองมาที่เขาและถามคําถาม

“จุดประสงค์ของนายคืออะไรมาร์คัส”

มาร์คัส “ตัวแทนจากคันโตส่งไฟล์เสียงมา เขาไม่ต้องการให้พบ IP ของสถานที่แห่งนี้ เขาจึงส่งไปที่สาขาข้างๆ”

ชายที่มีผมสีดําพยักหน้าและส่งสัญญาณให้มาร์คัสเดินตามเขาไป ไม่นานมาร์คัสก็ถูกพาไปยังทางลับซึ่งนําไปสู่ห้องหนึ่งหน้าประตูมีผู้หญิงผมแดงสวมชุดสีน้ําตาลรออยู่เมื่อมาร์คัสมองเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา

มาร์คัส “โคลอี้ วันนี้ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเธอ”

โคลอี้มองมาร์คัสด้วยสีหน้ารังเกียจ

โคลอี้ “หมูน่าขยะแขยง”

โคลอี้ไม่สนใจมาร์คัสโดยสิ้นเชิงและหันกลับมา

มาร์คัส “ธ.เธอ?” มาร์คัสรู้สึกโกรธมากที่ได้ยินโคลอี้พูด เขาเคยพยายามที่จะให้ของขวัญเธอมาก่อน แต่เธอก็ปฏิเสธเขามาโดยตลอดเมื่อเขาพยายามจะจับกดเธอ แต่เธอก็ทําให้ซี่โครงของเขาหัก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามาร์คัสก็ไม่เห็นเธอเลยจนถึงวันนี้

มาร์คัส เพียงแค่รอฉัน ฉันจะทําให้เธอเป็นผู้หญิงสารเลวของฉันในสักวันหนึ่ง

ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ มาร์คัสส่ายหัวด้วยความผิดหวังหลังจากเห็นมาร์คัสทําตัวแบบนี้ มาร์คัสรู้สึกอับอายแต่เขาได้รับการสนับสนุนจากผู้นําคนหนึ่งดังนั้นเขาจึงทําตัวสูงส่งและวางอํานาจ

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งสวมแว่นตาและเสื้อคลุมสีดําเดินออกมาพร้อมกับ แฟ้มในมือของเธอ “โคลอี้เธอทั้งสองคนเข้ามาได้” เธอพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับชายผมดํา โคลอี้และมาร์คัสเข้าไปในห้องและเห็นชายคนหนึ่งเขามีผมสีน้ําตาลและมีแผลเป็นลึกตามใบหน้าของเขา คนๆ นั้นนั่งบนเก้าอี้ขณะที่เขาเล่นกับ Mega Stone ในมือของเขา

“โคลอี้เธอทําได้ดีมาก ด้วยข้อมูลทั้งหมดที่เธอนํามาเราจะประสบความสําเร็จอย่างแน่นอน แต่มันต้องใช้เวลา”

โคลอี้เพียงแค่นิ่งเงียบและพยักหน้าจากนั้นชายคนนั้นก็มองไปที่มาร์คัส

“นายมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อะไร?”

มาร์คัส “บอส ตัวแทนที่เราส่งไปสอดแนมสี่กัวกะทิแห่งคันโตได้ส่งไฟล์เสียงมา”

ชายคนนั้นมองไปที่มาร์คัสเป็นครั้งที่สองแล้วพูดต่อ

“มันมีเรื่องอะไร?”

มาร์คัส “ผมยังไม่ได้ฟัง”

“เล่นเลย”

มาร์คัสนําเครื่องเล่นเสียงออกมาและเล่นเสียง โคลอี้ มาร์คัส และชายคนนั้นได้ยินชิบะ คิคุโกะ และวาตารุพูดถึงจูเลียน

หลังได้ยินคลิปเต็มชายบนเก้าอี้ก็กอดอก

“สิ่งนี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ คันโดไม่ควรมีแชมป์จนกว่า Jhoto League จะเสร็จสิ้นหรือแผ นของเราจะถึงวาระ ถ้าผู้ชายคนนี้ที่ชื่อจูเลียนแข็งแกร่งอย่างที่พวกเขาอธิบายไว้มันจะเป็นปัญหามาก เราไม่สามารถอนุญาตให้แชมป์คนอื่นเข้าร่วมได้ คณะกรรมการของลีกได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของเราแล้ว หากจูเลียนคนนี้กลายเป็นแชมป์ลีกจะได้รับขุมพลังอีกแห่งและจะบุกเราแน่นอน เราต้องหยุดเขาในตอนนี้”

โคลอี้ที่ได้ยินสิ่งนี้ก็หวั่นไหวจากข้างใน เธอคิดถึงคนๆ หนึ่งที่เธอพบในคันโตและสัญญากับเขา ว่าเธอจะกลับมาหาเขา ตอนนี้ได้ยินคนที่เรียกว่าจูเลียนจะเป็นแชมป์เธอก็ภาวนาให้คนๆ นี้ไม่ใช่ คนที่เธอได้พบ

โคลอี้ “จูเลียนฉันหวังว่านี้ไม่ใช่คุณ โปรดรอฉันอีกหน่อย ฉันจะไปหาคุณโดยเร็วที่สุด”

แม้ว่าโคลอี้จะหวั่นไหวจากภายใน แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาทางใบหน้า

ชายบนเก้าอี้กระแทกโต๊ะของเขาด้วยความโกรธ

“พวกแกออกไป” เขาตะโกนางหลังและมองไปที่เจ้านาย

มาร์คัสเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาโกรธก็รีบวิ่งหนีไป ของเธอชายคนนั้นมองเธอและขมวดคิ้ว

“ทําไมเธอไม่ออกไป”

โคลอี้ “บอส ฉันขอลาออก”

ชายคนนั้นขมวดคิ้วหลังจากฟังเธอ

“ทําไม?”

โคลอี้ “ตามกฎขององค์กรของเราหากบุคคลทําภารกิจสําเร็จตามจํานวนที่กําหนดเขา เธอได้รับ คนๆ นั้นอนุญาตให้ออกจากองค์กรได้ ฉันได้ทําครบตามจํานวนที่กําหนดแล้วดังนั้นฉันจึงต้องการลาออก”

“ทําไมเธอไม่ทําต่อไปล่ะ ฉันจะเลื่อนตําแหน่งเธอ”

โคลอี้ “บอส ฉันอยากใช้ชีวิตปกติ”

ชายคนนั้นขมวดคิ้วมากขึ้น

“เธอรู้ไหมว่าเธอต้องปฏิบัติตามกฎบางอย่างหลังจากออกจากองค์กร”

โคลอี้ “ใช่ ฉันไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับองค์กรของเราให้ใครรู้ได้หรือมีเพียง ความตายเท่านั้นที่รอฉันอยู่”

“ฉันเข้าใจแล้ว เธอรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น โอเค ฉันยอมรับการลาออกของเธอ แต่ก่อนอื่นเธอต้องทําภารกิจที่สําคัญก่อน หลังจากเสร็จสิ้นเธอก็จะได้รับอนุญาตให้ออกไป ถ้าเธอพยายามหลบหนีฉันจะส่งคนไปฆ่าเธอ”

โคลอี้กัดฟันเมื่อได้ยินคําตอบของเขา

โคลอี้ “แต่ว่า?”

“ไม่ เธอมีทางเลือกเพียงสองทางทางหนึ่งคือทําภารกิจนี้ให้สําเร็จ อย่างที่สองคือตายหรือทํา งานให้ฉันต่อไป”

ตอนนี้โคลอี้ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้

โคลอี้ “ตกลง ฉันรับภารกิจ”

“ดี เธอไปได้แล้ว รายละเอียดของภารกิจนี้จะถูกส่งถึงเธอ”

โคลอี้เดินจากไปโดยทิ้งชายคนนั้นไว้ข้างหลัง เมื่อประตูปิดเขาก็ตบมือและทันใดนั้นชายในชุด สีดําก็ปรากฏตัวต่อหน้า เขาชายคนนี้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาและทํางานสกปรกทั้งหมดให้เขา

“ไปที่คันโตและฆ่าผู้ชายที่ชื่อจูเลียน”

“ครับท่าน”

ชายในชุดดําหายไปจากสายตาอย่างรวดเร็วชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปที่ Mega Stone ใน มือขณะที่ความคิดแล่นผ่านเข้ามาในใจของเขา

“ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครซักคนมาทําลาย Shadow Legion (กองทัพเงา) ของฉัน”

โคลอี้เดินไปที่ห้องทํางานของเธอและพบมาร์คัสที่นั่น

มาร์คัส “มานี่สิโคลอี้ วันนั้นฉันแค่ล้อเล่น ฉันว่าจะพาเธอไปทานอาหารเย็นเพื่อเป็นการขอโทษ”

โคลอี้ตอนนี้อารมณ์ไม่ดีและเห็นมาร์คัสก็ทําให้เธอโกรธ

โคลอี้ “ฟังนะคุณหมูน่าขยะแขยง ถ้านายพูดกับฉันอีกฉันจะตัดลิ้นของนายออกจากปากของนาย”

จู่ๆ มาร์คัสก็รู้สึกคอแห้งและรีบวิ่งหนีไป โคลอี้มองไปยังทิศทางของคันโต

ฉันหวังว่านายจะสบายดีนะ