Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 74

ตอนนี้จูเลียนพบว่าตัวเองอยู่ในทุ่งที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนพวกมันแกว่งไหวไปมาในทิศทางเดียวกับที่ลมพัดพา จูเลียนรู้สึกบึงกับดอกไม้เหล่านี้เป็นอย่างมากซึ่งบางชนิด ก็มีขนาดเล็ก บางชนิดก็มีขนาดใหญ่ ดูเหมือนพวกมันมีชีวิตอยู่และเดินได้ บางต้นอยู่ในจุดที่กลีบของพวกมันเคลื่อนไหวในลักษณะที่ผิดปกติ

จูเลียน “ที่นี่มันอะไร”

จูเลียนมองไปที่มิวที่กําลังนั่งอยู่บนไหล่ของเขาและแทะบล็อกป๊อกกี้อย่างมีความสุขเมื่อได้ยินคําถามของจูเลียน มิวลอยขึ้นและเริ่มมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นและมท่าทางให้จูเลียนตามไป จูเลียนเดินตามมิวอย่างเงียบๆ ในขณะที่มันพาเขาเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ ในทุ่งดอกไม้

หลังจากเดินมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าทะเลสาบขนาดใหญ่เขาไม่เคยเห็นผืนน้ําขนาดใหญ่ที่ยังคงนิ่งสงบโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แบบนี้ มันขยายออกไปไกลเกินกว่าที่เขาจะมองเห็นได้จูเลียนหลงใหลเมื่อได้เห็นทะเลสาบแห่งนี้ทันที น้ําในทะเลสาบนี้ใสมากจนมองเห็นก้นทะเลสาบและความจริงแล้วลึกแค่ไหนจากนั้นเขาก็มองไปข้างหน้าและเห็นเกาะเล็กๆ ที่อยู่ใจกลางทะเลสาบ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทําให้เขาซึ่งเพียงอย่างเดียวต้นไม้บนเกาะนี้มีขนาดใหญ่มาก ใบไม้ก็แตกต่างกันมากบางใบมีสีเขียวบางใบเป็นสีแดงบางส่วนเป็นสีส้มบางส่วนเป็นสีเหลืองและบางส่วนก็แห้งดูเหมือนใบไม้ทุกใบบนต้นไม้นี้อยู่ในเขตเวลาที่แตกต่างกัน เขารู้สึกคุ้นเคยกับพลังงานที่มาจากต้นไม้ต้นนี้

จูเลียนคิดว่านี่คือต้นไม้แห่งการเริ่มต้นไม่ใช่หรือ จากสิ่งที่ฉันจําได้ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นไม่ได้มี ลักษณะเช่นนี้ต้นไม้ต้นนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับต้นไม้ที่แสดงในอนิเมะ ทําไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ต้นไม้ต้นนี้คืออะไร และทําไมฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยกับมัน

จูเลียนไม่มีคําตอบว่าเขากําลังมองอะไรอยู่ เขาจึงหันไปหามิวเพื่อขอคําตอบมิวมองไปที่จู เลียนจากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ต้นไม้ต่อไป

จูเลียน “ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปที่เกาะเล็กๆ แห่งนั้น เพื่อหาว่ามันคืออะไร?

จูเลียนเดินไปข้างหน้าและแตะพื้นน้ําด้วยนิ้วของเขาและด้วยความประหลาดใจเขาพบว่ามีออมนิฟอร์ซอยู่ในน้ํา เขาสัมผัสได้ถึงโมเลกุลของน้ําแต่ละโมเลกุลจากนั้นเขาก็ดําลงไปในน้ําและรู้สึกว่าสัตว์ทุกชนิดค่อยๆ เข้ามาสัมผัสกับเขา มันแตะผิวหนังและเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาไม่ได้รู้สึกแตกต่างไปจากตอนที่เขาพยายามสังเกตมัน ในขณะที่ทําสมาธิเขารู้ว่าพระเจ้าทรงจํากัดเขาเขาจึงคิดว่าการสังเกตมีขีดจํากัด แต่คราวนี้เขาไม่ได้พยายามสังเกตดู Omniforce ที่พยายามเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยอัตโนมัติ เขาไม่รังเกียจมันและเริ่มว่ายน้ําเข้าหาเกาะในขณะที่เขาว่ายน้ํามากขึ้นเรื่อยๆ เขาตระหนักว่าเกาะกลางทะเลสาบนั้นไม่เล็กเลย เขาเข้าใกล้มันมากขึ้นมันก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น

หลังจากว่ายน้ําสักพักในที่สุดเขาก็มาถึงเกาะ เขาเหนื่อยเป็นครั้งแรกหลังจากมาถึงโลกนี้ เขารู้สึกเหนื่อย เขารู้สึกเหมือนว่ายน้ํามาชั่วนิรันดร์ แต่ก็รู้สึกเหมือนว่ามันเป็นเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาปีนขึ้นไปบนเกาะและกลิ้งตัวลงบนพื้นหญ้าหายใจเข้าลึกๆ และหลับตาลง ในขณะที่เขาฟื้นพลังขึ้นมาอย่างช้าๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นเขาก็พบว่ามิวอยู่บนหน้าอกมันมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น จูเลียนมองไปที่มิวและรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ จากนั้นเขาก็รู้ว่ามิวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง มันเล็กกว่าและเป็นสีชมพูเต็มๆไม่เหมือนกับตังที่ตามเขาซึ่งเป็นสีชมพูอ่อน

จูเลียน เป็นมิวอีกตัว?”

ในขณะที่เขากําลังคิดเรื่องนี้ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กระโดดขึ้นและลงที่ท้องของเขา เขาจับมิวที่หน้าอกของเขาเบาๆ แล้วลุกขึ้นนั่งเพื่อดูมิวอีกตัวที่ทรุดตัวลงนั่งบนตักของเขาเนื่องจากจู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่ง จูเลี่ยนตกใจมากเมื่อพบมิวอีกตัวที่ไม่ใช่ตัวที่ตามเขามามิวบนตักของเขาก็ตัวเล็กก ว่าและมีสีชมพูเต็มที่เหมือนกับตัวที่เขาถือไว้ในมือมิวที่อยู่บนตักก็ลอยขึ้นมานั่งบนไหล่ของเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างเขารู้สึกราวกับว่ามีสายตาหลายคู่จ้องมองมาที่เขา

จูเลี่ยน เป็นไปไม่ได้เหรอ?”

จูเลียนรีบหันกลับมาก็พบว่าตัวเองกําลังถูกจ้องมองโดยมิวอยู่ทุกหนทุกแห่งพวกมันมีจํานวนมากจนเขานับไม่ได้ บางตัวอยู่ใกล้เขา บางตัวมองเขาจากที่ไกลๆ บางตัวก็ห้อยลงมาจากต้นไม้ลึกลับแต่สิ่งที่เหมือนกันคือทุกตัวมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

จูเลียนตกตะลึงเมื่อเห็นแบบนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นมิวจํานวนมากในที่เดียวพร้อมกัน

จูเลียน เกิดอะไรขึ้น? ฉันฝันไปหรือนี่คือเรื่องจริง

จูเลียนขยี้ตาและยังคงพบว่าตัวเองถูกจ้องมองโดยมิวเหล่านี้

จูเลียน ดูเหมือนว่านี่เป็นเรื่องจริง

จูเลียนค่อยๆ ลุกขึ้นและมองไปที่ต้นไม้ตรงหน้าเขา เขาไม่เคยเห็นต้นไม้ที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนตลอดชีวิต เขาเงยหน้าขึ้นมองและพบว่าตัวเองล้มคว่ําไปข้างหลังโดยที่เขามองไม่เห็นว่าต้นไม้นี้สูงแค่ไหนเขาแค่เห็นใบไม้ที่มีสีต่างกันแวววาวที่ด้านบน

เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเข้าไปใกล้ต้นไม้มิวที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มเข้ามาใกล้เขาและในไม่ช้าหลายตัวก็เริ่มคุ้นเคยกับเขา บางตัวนั่งอยู่บนไหล่ของเขา ตัวหนึ่งอยู่บนหัวของเขา ตัวหนึ่งจับที่หลังของเขา และบางตัวเกาะที่หน้าอก

จูเลียนไม่สนใจโปเกมอนตัวน้อยน่ารักเหล่านี้ที่ห้อยอยู่กับเขา เขายิ้มเมื่อเห็นพวกมันไม่มีความรู้สึกระแวงแม้แต่น้อย เขาเดินไปข้างหน้าในที่สุดเขาก็พบมิวที่พาเขามาที่นี่ มันเข้าหาจูเลียนและนั่งบนไหล่เขา แบ่งปันไหล่กับอีกตัวหนึ่ง

จูเลียนเดินไปข้างหน้าและสัมผัสต้นไม้ด้วยมือของเขา ทันใดนั้นเขาก็ถูกเขย่าและในที่สุดเขาก็พบคําตอบ

จูเลียน มันเป็น Omniforce ที่แตกต่างจากแม่น้ํา ต้นไม้ทั้งต้นนี้ทําจาก Omniforce รากเปลือกไม้ และใบไม้ ทุกอย่างประกอบขึ้นจาก Omniforce และนั่นคือเหตุผลที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับมันแตกต่างจากน้ําที่มีอยู่เพียงอย่างเดียว

แต่เขาพบคําตอบเพียงส่วนเดียวเขายังไม่รู้ว่าต้นไม้ต้นนี้คืออะไรเขามองไปที่มิวและตัดสินใจคุยด้วยในที่สุด เขาไม่เคยคุยกับมิวทางโทรจิตเพราะปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาสั้นมาก และพวกเขาก็เพิ่งเข้าใจซึ่งกันและกันโดยไม่พูดอะไร

จูเลียน [มิวช่วยอธิบายที่ว่าต้นไม้นี้คืออะไร

มิวที่กําลังแชร์บล็อกกระตุ้นกับมิวเพื่อนของมันจู่ๆ ก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงของจูเลียนอยู่ในหัว

มิว ว้าาาาาา นายพูดกับฉันแบบนั้นได้เหรอ ฉันพยายามคุยกับนายหลายครั้ง แต่ฉันก็ไม่สามารถทําแบบนั้นได้เพราะฉันจะถูกกันเสมอ

จูเลียน [ฉันเข้าใจแล้วมันต้องเป็นเพราะ Omniforce]

มิว [Omnifooseu?]

ตูเลียน (ไม่ใช่ Omnifooseu มันคือ Omniforce ฉันไม่รู้ว่านายรู้เรื่องนี้หรือเปล่า]

มิว [ฉันรู้แค่การมีอยู่ของมันและมันก็เป็นที่มาของการดํารงอยู่ของเราด้วย ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่า Omnifooseu]

ทันใดนั้นมิวก็เริ่มพูดคุยกับเพื่อนร่วมสายพันธุ์และไม่นานหลังจากนั้นทุกตัวก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างมีความสุขไปทั่วทุกที่

มิวสทุกตัว [Ominfooseu, Ominfooseu, Omnifooseu]

พวกมันมีความสุขมากที่ได้รู้จักชื่อของบางสิ่งซึ่งเป็นสาเหตุของการกําเนิดของพวกมัน หากจูเลียนรู้ว่ามิวเหล่านี้เป็นอย่างไรเขาจะต้องปวดหัว

เมื่อเห็นมิวเต้นรําไปรอบๆ อย่างมีความสุข จูเลียนยิ้มจากนั้นเขาก็ถามคําถามกับมิวต่อไป

จูเลียน [มิวฉันยังไม่ได้รับคําตอบ]

จู่ๆ มิวก็หยุดและเริ่มอธิบายจูเลียน

มิว [ต้นไม้นี้คือต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลา มันถูกสร้างขึ้นโดยต้นไม้ดั้งเดิมและได้รับพรจากการสร้างสรรค์ของเเดียลกา และ พาลเกีย ต้นไม้นี้ยังเป็นแหล่งที่มาของการรักษาพื้นที่และเวลาของจักรวาลทั้งหมดและเราเป็นผู้พิทักษ์ของมัน]

จูเลียน “ต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลา

มิว (ใช่ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าต้นไม้นี้สร้างโดย Omnifooseu เรามีความสุขมาก ฉันเริ่มติดตามนายเพราะนายมีตัวตนเดียวกับต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลาและฉันคิดถูก]

จูเลียน (ฉันมีคําถาม ต้นไม้นี้เกี่ยวข้องกับต้นไม้แห่งการเริ่มต้นหรือไม่

มิว [ใช่แล้ว ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นขึ้นอยู่กับการใช้มิวเพื่อให้มันอยู่รอดทุกๆ 500 ปีเราจะเอาไข่ของสายพันธุ์เรามาหลอมรวมกับต้นไม้แห่งการเริ่มต้นเพื่อที่เมื่อมันฟักออกมาเขาจะปกป้องมันหลังจากเฝ้ารักษามา 500 ปี เขาจะกลับมาที่แห่งนี้และมีการส่งไข่มิวตัวใหม่ไปแทนที่]

จูเลียน [ฉันเข้าใจแล้ว]

มิว [ฉันก็เคยเป็นผู้พิทักษ์ต้นไม้แห่งการเริ่มต้น]

มิวพูดอย่างภาคภูมิใจว่าการเป็นผู้พิทักษ์ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นเป็นงานที่สําคัญมากสําหรับเผ่าพันธุ์ของพวกมัน

มิวดูมีความสุขมากและเริ่มเล่นกับเพื่อนๆ จูเลียนนั่งลงและผ่อนคลายเมื่อรู้สึกอบอุ่นที่เกาะแห่งนี้ เขาอยากอยู่ที่นี่แม้เพียงเล็กน้อย แต่ความฝันของเขายิ่งใหญ่กว่าสิ่งยั่วยวนใดๆ จูเลียนอยู่รอบๆ การเล่นกับมิวตัวน้อยที่จู่ๆ ก็มารบกวนการทําสมาธิ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเล่นกับพวกมัน เขารู้สึกแปลกมากที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ แม้ว่าเขาจะใช้เวลาอยู่ที่นี่นานมาก แต่ก็ยังรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาที

จูเลียน “เวลาและอวกาศรอบๆ ที่นี่แปลกมาก แม้แต่ใบไม้ของต้นไม้ก็ได้รับผลกระทบจากมันเดียลกา และ พาลเกีย ก็น่ากลัวจริงๆ”

ในที่สุดจูเลียนก็ตัดสินใจที่จะจากไป เพราะเขากังวลเกี่ยวกับโปเกมอนตัวอื่นของเขา เขาจึงหันไปหามิว

จูเลียน [มิวฉันคิดว่าฉันควรไปแล้ว]

มิว (ววววว ออกไปเร็วจัง ฉันอยากเล่นมากกว่านี้

จูเลียน [คราวหน้าก็ได้นะ โปเกมอนของฉันอาจรอฉันอยู่มิว โอเค แต่เดี๋ยวก่อนฉันมีของจะให้นะ]

จูเลียนสงสัยว่ามิวต้องการจะมอบอะไรให้เขาจึงรออย่างเงียบๆ มิวเข้าไปในต้นไม้และหายตัวไปหลังจากนั้นไม่นานมันก็โผล่ออกมาจากต้นไม้พร้อมกับไข่โปเกมอนสีฟ้าขนาดเล็ก มันหมุนไปรอบๆ และบอกอะไรบางอย่างกับมิวตัวอื่นๆ ทันใดนั้นมิวทุกตัวก็เริ่มคุยกันแล้วทุกตัวก็พยักหน้า อย่างมีความสุข

จากนั้นมิวก็ลอยไปหาจูเลียนและยื่นไข่สีฟ้าใบเล็ก

จูเลียน [ไข่?]

มิว [นี่คือไข่พิเศษและพวกเราทุกคนอยากให้นายดูแลมันและทําให้มันแข็งแรงขึ้น

จูเลียนมองไปที่ มิว ทั้งหมด พวกมันพยักหน้าให้เขาอย่างมีความสุข

จูเลียน [ถ้านายพูดอย่างนั้นฉันก็จะดูแลมันอย่างดี

มิว (ถ้าอย่างนั้นเราจะแยกจากกันที่นี่ ฉันอาจจะไปเยี่ยมนาย แต่ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อไหร่

จูเลียนพยักหน้าและเขาคลุมไข่ด้วยผ้าอุ่นๆ และใส่มันลงในออมนิฟอร์ซของเขาและวางไว้ในกระเป๋าจากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไป ทันใดนั้นเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขาตระหนักว่าเขาไม่มีทางเข้าใกล้ต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลาได้อีกต่อไป ในไม่ช้าเขาก็หาทางกลับมาและเห็น คาบิกอน นอนหลับขณะที่โปเกมอนตัวเล็กเล่นอยู่บนท้องของมัน เมื่อจูเลียนเห็นก็หัวเราะเขาพบว่าเวลาผ่านไปไม่นานนักเขาจึงตัดสินใจที่จะ