Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 72

ยามเช้าตรู่จูเลียนยังคงหลับอยู่ แต่เขานอนหลับได้ไม่นานนักเขาก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะมิวที่ใช้หางจมูกและทําให้เขาจามในขณะที่มันกระโดดบนตัวจูเลียนไปด้วย เขาตื่นขึ้นมาอย่างสับสนแต่เมื่อเขาเห็นมิวหัวเราะอยู่ใกล้ๆ เขาก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นและสงบลง

จูเลียน “เป็นอะไรเหรอมิว”

หลังจากได้ยินจูเลียนถามมิวก็ลอยเข้ามาหาเขาแล้วดึงแขนเสื้อและบอกให้เขาตามไป

จูเลียน “นายต้องการให้ฉันตามนายไปเหรอ”

มิวพยักหน้าขณะที่ดวงตาของมันเป็นประกายเจิดจ้า

จูเลียน “โอเครอสักครู่ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม

จูเลียนทําความสะอาดตัวเองอย่างรวดเร็วและติดตามมิวไป พวกเขาเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงส่วนที่แสงแดดไม่สามารถส่องผ่านใบไม้ของต้นไม้ที่ปกคลุมพื้นจากท้องฟ้าได้ จูเลียนสงสัยว่าทําไมมิวถึงนําเขามาที่นี่ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเขาผ่านชั้นพลังงานบางประเภทและสิ่งต่อไปที่เขาเห็นคือต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สูงตระหง่านบนท้องฟ้า แสงแดดอันอบอุ่นกระทบใบหน้าของเขาและพลังงานจิตวิญญาณจํานวนมากในอากาศ

จูเลียน เดี๋ยวก่อน ฉันอยู่ที่นี่แล้วเหรอนี่เป็นป่าเดียวกับที่ฉันจับ เอเลคิด และยังเป็นสถานที่ที่ฉันรู้สึกถึงการปรากฏตัวของมิวครั้งแรก ฉันไม่คิดว่าจะได้มาที่นี่อีก”

จูเลียน “มิวนี่บ้านนายเหรอ”

มิวพยักหน้าอย่างมีความสุขจากนั้นก็ลอยไปรอบๆ จูเลียน จากนั้นก็นั่งลงบนไหล่ของเขา จู เลียนหายใจเข้าลึกๆ และสูดอากาศบริสุทธิ์และพลังทางจิตวิญญาณภายในตัวเขาจากนั้นเขาก็ปล่อยโปเกมอนทั้งหมดออกมาข้างนอก

พวกมันทั้งหมดออกมาและมองไปรอบๆ ก็พบว่าสถานที่ใหม่แห่งนี้เป็นที่ดีมาก นี่เป็นครั้งแรกที่คาบิกอนไม่ได้นอนแต่เริ่มมองไปรอบๆ ในที่สุดมันก็พบพุ่มไม้หนาทึบที่เต็มไปด้วยผลไม้และเริ่มกินมัน จูเลียนส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นสิ่งนี้โปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาก็เริ่มมองไปรอบๆ เช่นกัน ตัวที่ตื่นเต้นที่สุดในบรรดาพวกมันคือเอเลคิเบิล เมื่อมันสังเกตเห็นว่านี่คือบ้านของมันเอง

จูเลียน “โอเคพวกนายไปเล่นกันได้ แต่กลับมาที่นี่ก่อนเย็นนะ”

เมื่อได้ยินว่าจูเลียนอนุญาตให้พวกมันเดินไปรอบๆ พวกเขาก็ออกไปอย่างรวดเร็วไปยังสถานที่ต่างๆ โกกะซารุ ฮีทราน และ เอเลคิเบิล สร้างกลุ่มขึ้นมา คาบุท็อปส์ เก็งก้า และ ฟุชิกิบานะก็สร้างอีกกลุ่ม ที่จ็อต บินหนีขึ้นฟ้าไป ส่วน เกี่ยราดอส พบทะเลสาบขนาดใหญ่และพาตัวเองไป ดําน้ําลึกลงไปและ คาบิกอน ไม่ได้ไปไหนเพราะมันยุ่งกับการกินในขณะที่โปเกมอนตัวเล็กๆ เริ่มมาเล่นรอบตัวมัน

มิวเริ่มลอยตัวอีกครั้งและดึงแขนเสื้อของจูเลียนและขอให้เขาเดินตามมันต่อไปจูเลียนไม่ได้กังวลกับโปเกมอนของเขาเพราะเขารู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองและเขาสามารถหาพวกมันทุกตัวเจอได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือจาก Omniforce ของเขามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จูเลียนหันไปเห็นคาบิกอนที่ยังคงกินอยู่

จูเลียน “คาบิกอนนายอยากมาไหม”

คาบิกอนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่จูเลียนจากนั้นมันก็มองไปที่ผลเบอร์รี่ในมือของมัน และมันก็ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันควรไปกับจูเลียนหรือควรจะอยู่กินต่อ จูเลียนเห็นสิ่งนี้ก็หัวเราะ จูเลียนรู้ว่าคาบิกอนรักทั้งคู่ ทั้งเขาและการกินดังนั้นการเลือกหนึ่งในสองอย่างนั้นจะเป็นเรื่องยากสําหรับมัน

จูเลียน “โอเค โอเค นายไม่ต้องคิดมาก แค่นั่งที่นี่และสนุกกับเวลาของนาย ฉันจะไปกับมิว ถ้าคนอื่นกลับมาก็บอกให้รอฉัน”

คาบิกอนทุบหน้าอกของมันราวกับว่ากําลังพูดว่า “ไว้ใจได้เลย” จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้จากนั้นก็เดินจากไปในขณะที่มิวนั่งบนไหล่ของเขาและระบุทิศทาง

โกกะซารุ ฮีทราน และ เอเลคิเบิล กําลังเดินไปมาในป่าขณะที่พวกมันเห็นสิ่งใหม่ๆ อยู่ทุกหนทุกแห่ง

โกกะซารุ [เฮ้ เอเลคิเบิล ฉันคิดว่านายรู้ทางที่นี่นะ]

โกกะซารุถาม เอเลคิเบิล เพราะมันเป็นคนที่บอกให้พวกมันติดตามมา เพราะมันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับไวนี้ แต่ก็ต้องจบ้วแต่เพราะ เลเลดิเบิล ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่นี้เลย ล่อยโปเกมอนทั้งหมดออกมาข้างนอก

พวกมันทั้งหมดออกมาและมองไปรอบๆ ก็พบว่าสถานที่ใหม่แห่งนี้เป็นที่ดีมาก นี่เป็นครั้งแรกที่คาบิกอนไม่ได้นอนแต่เริ่มมองไปรอบๆ ในที่สุดมันก็พบพุ่มไม้หนาทึบที่เต็มไปด้วยผลไม้และเริ่มกินมัน จูเลียนส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นสิ่งนี้โปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาก็เริ่มมองไปรอบๆ เช่นกัน ตัวที่ตื่นเต้นที่สุดในบรรดาพวกมันคือเอเลคิเบิล เมื่อมันสังเกตเห็นว่านี่คือบ้านของมันเอง

จูเลียน “โอเคพวกนายไปเล่นกันได้ แต่กลับมาที่นี่ก่อนเย็นนะ” เก็งก้าจามขณะที่มันคิดว่าตัวเองต้องเป็นหวัด

โกกะซารุ [ใช่นายพูดถูก เอเลคเบิล คงไม่สร้างปัญหาที่ไม่จําเป็น

เอเลคเบิล (นายกําลังพูดอะไร ฉันสร้างปัญหาอะไร ฉันไม่เคยสร้างปัญหาตั้งแต่วันที่ฉันเกิด]

ฮีทราน [จ้า จ้า นายเป็นนักบุญ พวกเราทุกคนรู้ว่านายทําอะไรถ้าปล่อยให้ เก็งก้า อยู่ คนเดียว นายลืมไปหรือเปล่าว่านายทั้งคู่โดนเตะตูดเมื่อนายพยายามขโมยเมก้าสโตนของเกียรา ดอส พวกนายโชคดีที่เขายอมง่ายๆ ในวันนั้น]

เอเลคเบิล [ฮ่าฮ่า นั่นเป็นเพียงการเล่นตลกที่ไม่เป็นอันตรายที่เราทํา พี่ชาย เกียราดอสโกรธ เราแบบไม่มีเหตุผลต่างหาก]

โกกะซารุ [นายน่าจะรู้ว่าเมก้าสโตนของเขาเป็นสมบัติล้ําค่ามาก แค่สัมผัสมันก็ทําให้เขาโกรธ ได้แล้ว]

เอเลคเบิล [ไม่ต้องห่วงพี่โกกะซารุ ฉันจะไม่ทําอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ฉันสัญญา

ไอ

โกกะซารุ [วันนี้อย่าสร้างปัญหา]

เอเลคิเบิล [อย่ากังวลไปเลย ชิลเข้าไว้]

เอเลคเบิล พูดและเดินไปข้างหน้าโดยทิ้ง โกกะซารุ และ ฮีทราน ไว้ข้างหลัง ทั้งคู่มองหน้ากันและรู้ว่า เอเลคเบิล กําลังจะทําให้เกิดปัญหา ดังนั้นพวกมันจึงตามไป

เอเลคิเบิล เดินไปข้างหน้าโดยปล่อยอากาศแห่งความเย่อหยิ่งรอบตัวมันขณะที่โปเกมอนตัวเล็กๆ ที่อยู่ใกล้มันวิ่งหนีไปอย่างหวาดกลัว โกกะซารุ และ ฮีทราน ปวดหัวเมื่อเห็นภาพนี้ พวกมันบอกเป็นพิเศษว่าอย่าสร้างปัญหา แต่ตอนนี้เห็นชัดๆ ว่า เอเลคิเบิล กําลังแสดงออกอย่างไร ความเย่อหยิ่งแบบนี้พวกมันรู้ว่าจะทําให้เกิดปัญหาตามมา ขณะที่พวกมันคิดเหตุการณ์นั้นก็ได้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกมันแล้ว

ฮาบูเนค เดินไปข้างหน้าและขวางเส้นทางของพวกเอเลคเบิล

ฮาบูเนค [หยุดตรงนั้นซะ แกกล้าอวดดีในเขตของฉันได้ยังไงกัน]

จากนั้นก็มองไปที่ โกกะซารุ และ ฮีทราน แล้วพูดต่อ

ฮาบูเนค [พาลูกสมุนของแกหนีกลับบ้านไปด้วย]

เมื่อ โกกะซารุ กับ ฮีทราน ได้ยิน ฮาบูเนค พูด พวกมันก็โกรธมาก พวกมันคิดว่าจะจากไปแต่เมื่อได้ยิน ฮาบูเนค พูดเรื่องไร้สาระ พวกมันก็คิดว่าจะเพิกเฉยและทิ้งชะตากรรมไว้ในมือ เอเลคเบิล

เอเลคเบิล มองโปเกมอนตรงหน้าด้วยท่าทางที่สงสัย มันหันกลับมามองไปที่ โกกะซารุและฮีทราน

เอเลคเบิล [พี่ๆ รู้ไหมว่าเจ้าหนอนตัวนี้พูดอะไร]

โกกะซารุ และ ฮีทราน ไม่ตอบสนองและหลับตาลง

เอเลคเบิล โอ้ เข้าใจแล้ว หนอนตัวนี้ไม่สมควรคุยกับเราด้วยซ้ํา

เอเลคิเบิล หลับตาลงและนั่งลงโดยไม่สนใจ ฮาบูเนค อย่างสมบูรณ์ เมื่อมันเห็นแบบนี้มันก็โกรธมาก

ฮาบูเนค [แกกล้าเยาะเย้ยฉันในอาณาเขตของฉันได้ไง! ตายซะ]

ฮาบูเนค เหวี่ยงหางของมันไปทาง เอเลคเบิล ด้วยความโกรธโดยใช้ Poison Tail เอเลคเบิลสัมผัสได้ถึงการโจมตีที่เข้ามาและลืมตาขึ้นทันทีแล้วคว้าหางของ ฮาบูเนค ตรงใต้ใบมีด

เอเลคิเบิล [เจ้าหนอนจิ๋วนี่กล้าโจมตีฉันเรอะ]

ตอนนี้ ฮาบูเนค เหงื่อแตกพลั่ก มันรู้สึกว่าหางของมันถูกบดขยี้ด้วยมือของ เอเลคเบิล จากนั้นมันก็ได้รับของขวัญอันน่าทึ่ง เอเลคเบิล โจมตีมันด้วย Thundershock ดวงตาของ ฮาบูเนคปดออกมาและควันก็เริ่มลอยออกมาจากปากแล้วมันก็ล้มลงบนพื้น

เอเลคเบิล [ตายแล้วเหรอ]

ฮีทราน [ไม่ใช่แค่เป็นลม แต่เขาจะต้องใช้เวลาในการรักษาหลังจากนั้น]

โกกะซาร [เอาล่ะไปกันเถอะเขาสมควรได้รับสิ่งนั้นแล้ว กล้ามาเรียกฉันว่าลูกสมุนของเอเลค เบิล]

ฮีทราน [ใช่ ไปกันเถอะ]

ทั้งคู่เดินจากไปโดยปล่อยให้ เอเลคเบิล ที่กําลังตรวจสอบ ฮาบูเนค โดยใช้นิ้วจิ้มมัน

เอเลคเบิล (เดี๋ยวก่อนรอฉันด้วยสิ)

เอเลคเบิลติดตามพวกมันไป ในขณะที่พวกมันเริ่มสํารวจป่าที่ไม่รู้จักนี้มากขึ้น