Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 59

หนึ่งเดือนผ่านไปและจูเลียนก็กำลังมุ่งหน้าไปยังที่ราบสูงคราม (Indigo Plateau) เมื่อเขามาถึงใกล้กับ Victory Raod เขาเห็นผู้คนจำนวนมากวางธงและแบนเนอร์เพื่อต้อนรับคบเพลิงที่ใช้ในการจุดไฟสนามกีฬาที่บ่งบอกถึงจุดเริ่มต้นของ โปเกมอนลีก

จูเลียนขี่รถผ่านพวกเขาไปเพราะเขาไม่ต้องการเสียเวลาและเขาก็ไปถึงที่ราบสูงครามอย่างรวดเร็วและลงทะเบียนตัวเองในลีก หลังจากเดินทางมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงในที่สุดเขาก็มาถึงที่ราบสูงครามแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปที่สนามเพื่อตรวจสอบ

เมื่อเขาเข้ามาในสนามเขาก็เห็นสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ มันใหญ่กว่าที่เคยเห็นในยิมทั่วทั้งภูมิภาค จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมากและสงสัยว่าสนามนี้ใหญ่แค่ไหน

จูเลียน ‘สนามที่นี่ค่อนข้างฟุ่มเฟือย สนามกีฬาในโลกก่อนหน้าของฉันยังไม่มีที่ไหนเทียบได้กับที่นี่เลย’

จูเลียนมองไปที่คบไฟขนาดใหญ่ที่ยังไม่ค่อยสว่างและยิ้ม

จูเลียน ‘ฉันต้องการเห็นสี่ยอดฝีมือ แต่คำถามที่ใหญ่ที่สุดคือใครเป็นแชมป์ปัจจุบันของลีกอินดิโก เขาไม่เคยระบุไว้ในอนิเมะเลยแต่เขาไม่คิดว่าเป็นบลู ทางชิเงรุก็ทำหน้าที่เป็นคู่หูของเขาในอะนิเมะ วาตารุก็ยังคงเป็นสมาชิกของสี่ยอดฝีมือและเขาก็กลายเป็นแชมป์ของโจโตลีก ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่

จูเลียนสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ซักพักแต่ก็เลิกสนใจ

จูเลียน ‘ไม่ว่าจะเป็นใครก็หวังว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง’

จูเลียนเดินออกจากสนามกีฬาและมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านโปเกมอนที่เทรนเนอร์ทุกคนที่จะเข้าร่วมในลีกจะไปอยู่กับคนไม่กี่คนที่พวกเขาพามาด้วย เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นเทรนเนอร์หลายคนกำลังคุยกับโปเกมอนของพวกเขา บางคนก็ฝึกซ้อมและบางคนก็กำลังท้าทายกันและกัน จูเลียนยังถูกท้าทายหนึ่งหรือสองครั้ว แต่เขาก็เพิกเฉยและเดินไปยังจุดศูนย์กลางที่ใกล้ที่สุด

เมื่อเขาเข้าไปในศูนย์โปเกมอรเขาก็เห็นพยาบาลจอยและเขาก็รู้จักเธอเป็นอย่างดี เธอคือซาร่าคนที่เขาใช้เวลาสองสามคืนด้วยกัน ซาร่าก็ประหลาดใจที่ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

จูเลียน “ซาร่าเธอน่าจะยุ่งในวันนี้มันคงจะมีปัญหามากเพราะลีกนี้”

ซาร่า “อ่า จูเลียนดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้งและใช่มันเหนื่อยมากในวันนี้แถมภาระงานของฉันก็จะเพิ่มขึ้นอีกหลังจากลีกเริ่ม”

จูเลียน “พอเข้าใจ”

จูเลียนพยักหน้าขณะที่เขามองไปที่ซาร่าและสังเกตเห็นแหวนที่นิ้วนางขณะที่เขาประหลาดใจ

จูเลียน “เธอหมั้นแล้วเหรอ?”

จูเลียนไม่มีความรู้สึกใดๆ สำหรับเธอ ความสัมพันธ์ของพวกเขาตั้งอยู่บนพื้นฐานของการได้รับประโยชน์จากกันและกัน เป็นเพียงเพื่อนต่างเพศเท่านั้น แต่เขารู้สึกประหลาดใจจริงๆ ที่เห็นแหวนในมือของเธอ

ซาร่า “ใช่ฉันหมั้นแล้ว เดาสิว่าจะเป็นใคร”

จูเลียน “ผมไม่รู้สิ ผมไม่ใช่ผู้หยั่งรู้ทุกอย่าง”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอีกคนอยู่ข้างหลังเขา

จุนซา “ก็ฉันไง”

เขาหันไปเห็นเจ้าหน้าที่จุนซาเพื่อนต่างเพศของเขาอีกคน ขณะที่เธอเข้ามาใกล้ๆ และจูบจูเลียนจากนั้นเธอก็โชว์แหวนให้จูเลียน

จูเลียนตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้

จูเลียน “เดี๋ยวก่อนนะ เธอสองคน?”

ซาร่า “ใช่ หลังจากที่คุณจากไป ฉันกับจุนซาก็สนิทกันมากขึ้นและตกหลุมรักกัน เราจึงตัดสินใจแต่งงานกัน”

จุนซา “แต่ไม่ต้องห่วงนายยังสนุกกับเราได้ถ้าต้องการ”

จุนซายังคงเจ้าชู้เหมือนเดิม เมื่อซาร่าได้ยินเธอก็หน้าแดงและพยักหน้าเห็นด้วย จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมากกับเหตุการณ์นี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเพื่อนต่างเพศทั้งสองของเขาจะตกหลุมรักกันและแต่งงานกัน แต่เขาก็รู้สึกมีความสุข จากใจของเขา

จูเลียน “ว้าว ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย แต่ฉันขอแสดงความยินดีกับเธอทั้งคู่ด้วย ฉันมีความสุขกับพวกเธอมาก”

จุนซา “เราจะมีความสุขมากขึ้นถ้านายใช้เวลาหนึ่งคืนกับเรา แต่มันเป็นไปไม่ได้เนื่องจากลีกกำลังดำเนินอยู่ใช่ไหมที่รัก”

ซาร่าพยักหน้าด้วยใบหน้าแดง จากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงต่ำ

ซาร่า “แต่คืนนี้เรายังว่าง”

จูเลียนประหลาดใจเมื่อได้ยินซาร่าพูด เขารู้ว่าเธอขี้อายมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เธอเต็มใจที่จะพูดออกมา เขาหันไปมองเจนนี่ เขารู้ว่าเธอเป็นวายร้ายที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ จุนซาทำให้ซาร่าเสียคนมาก จุนซาแค่หัวเราะอย่างเขินอายเมื่อเธอเห็นจูเลียนมองมาที่เธอและส่ายหัว

จุนซา “ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดีซะหน่อย เฮ้ จูเลียนมาร่วมกับเราคืนนี้สิ ได้โปรด”

จูเลียน “ตกลงถ้าเธอพูดอย่างนั้น แต่ก่อนอื่นฉันจะไปลงทะเบียนก่อน”

จูเลียนยอมรับแม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังคงเป็นเพื่อนต่างเพศของเขาและเขาก็ไม่คิดที่จะไม่หาช่วงเวลาสนุกสนานก่อนที่ลีกจะเริ่ม

จุนซา “ย่าาาาา นี่คือคีย์การ์ดห้องของเรา เราจะรอนาย”

จูเลียนรับคีย์การ์ดและเดินออกจากศูนย์เพื่อไปลงทะเบียนของตัวเอง เขาเข้าไปในอาคารก็พบเทรนเนอร์จำนวนมากกำลังลงทะเบียนตัวเองสำหรับลีกนี้ มีพนักงานต้อนรับจำนวนมากอยู่ทั่วห้องโถงที่กำลังช่วยเทรนเนอร์ลงทะเบียนสำหรับลีกนี้

จูเลียนเดินไปหาพนักงานต้อนรับผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้ไม่มีเทรนเนอร์อยู่ตรงหน้าเธอ เขาเดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มรูปงามเดินเข้ามาหา เธอก็รีบจัดการเสื้อผ้าของเธอและทักทายจูเลียน

ฝ่ายต้อนรับหญิง “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านโปเกมอน คุณมาที่นี่เพื่อลงทะเบียนสำหรับโปเกมอนลีกใช่ไหม”

จูเลียน “ใช่ครับ คุณผู้หญิงสวยคุณช่วยผมได้ไหม”

พนักงานต้อนรับหน้าแดงเมื่อได้ยินจูเลียนเรียกเธอว่าคนสวย

ฝ่ายต้อนรับหญิง “แน่นอน ฉันขอรหัสเทรนเนอร์ของคุณหน่อย”

จูเลียนให้บัตรแก่เธอและรอให้หญิงสาวทำงานให้เสร็จ

ฝ่ายต้อนรับหญิง “เสร็จแล้วค่ะ”

จูเลียน “ขอบคุณ ฉันจะรู้ได้ไหมว่าฉันจะต่อสู้ในสนามไหนและกับใคร”

ฝ่ายต้อนรับหญิง “ที่นี่ค่ะ กดปุ่มนี้มันจะเลือกสนามให้โดยอัตโนมัติระหว่าง น้ำ หญ้า หิน และน้ำแข็ง และเทรนเนอร์ที่จะให้คุณต่อสู้ด้วย เมื่อคุณชนะในสนามประเภทต่างๆ ทั้งหมดแล้วคุณจะผ่านเข้ารอบ 16 อันดับแรก แล้วคุณจะสามารถต่อสู้ในอินดิโกสเตเดี้ยมได้”

จูเลียนกดปุ่มในขณะที่กล่องโฮโลแกรมเริ่มเคลื่อนที่ไปรอบๆ สนามทั้งสี่ประเภทและในที่สุดก็หยุดที่ หญ้า จากนั้นมันก็จะเลือกเทรนเนอร์แบบสุ่มชื่อและเลือก อลัน ให้โดยอัตโนมัติ

ฝ่ายต้อนรับหญิง “เรียบร้อย การต่อสู้ครั้งแรกของคุณจะอยู่ในสนามหญ้าพบกับอบันในวันพรุ่งนี้เวลา 14.00 น. ตรงเวลาด้วยนะคะ”

จูเลียน “ขอบคุณ แล้วผมจะไปตรงเวลา”

จูเลียนรับบัตรประจำตัวของเขาคืนและเดินออกไปจากที่นั่น ในขณะที่หญิงสาวคนนั้นยังคงหลงใหลในรูปลักษณ์ของเขา

หลังจากใช้เวลาเดินไปรอบๆ เมืองและดูแลโปเกมอนของเขาอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องของจุนซากับซาร่า เมื่อเขาเข้าไปเขาก็ได้รับการต้อนรับจากพวกเธอที่สวมชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ จากนั้นพวกเขาก็ใช้เวลาทั้งคืนอย่างสนุกสนานพร้อมเสียงที่ครวญครางของจุนซากับซาร่าดังก้องอยู่ในห้องโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

วันรุ่งขึ้นจูเลียนตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น เขาพอใจในคืนที่ผ่านมามาก พวกเขาทั้งคู่มีความสุขกันดีมาก ดังนั้นเขาจึงสนุกกับมันมากจริงๆ เขาลุกขึ้นจากเตียงและพบว่าทั้งสองคนได้ออกไปทำงานแล้ว เขาทำความสะอาดตัวเอง สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำตัวโปรด และมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาอินดิโกที่เทรนเนอร์ทุกคนมารวมตัวกัน

เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นซาโตชิถือคบเพลิงและวิ่งไปที่บันไดที่นำไปสู่คบเพลิงขนาดยักษ์ที่ด้านบนสุดของสนามกีฬา เขาส่งมอบให้กับผู้หญิงที่รออยู่ที่นั่นขณะที่เธอวิ่งขึ้นไปด้านบน เมื่อเธอกำลังจะไปถึงคนสองคนที่อยู่ในชุดสีขาวและนำคบไฟไปจากเธอ จูเลียนที่เห็นแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเพราะเขารู้ว่าพวกเขาคือใคร

จูเลียน ‘แม่ง ตัวตลกพวกนี้น่ารำคาญกว่าเด็กใจแตกที่ร้องไห้ในร้านค้าซะอีก’

เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อทุกสิ่งในขณะที่ไปนั่งม้านั่งเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับสิ่งใด

แก๊งร็อคเก็ตจะจุดคบเพลิงขนาดใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็ยกมันขึ้นจากที่ของมันโดยใช้หุ่นยนต์ Metapod ขนาดใหญ่และวางไว้ที่หลังของมัน ซาโตชิพยายามต่อสู้กับพวกเขาเพื่อเอาคบเพลิงกลับมาและพวกแก๊งร็อคเก็ตก็พยายามที่จะ เผาเขาโดยใช้เปลวไฟ

(A / N – แม้ว่าโปเกมอนจะเป้นการ์ตูนสำหรับเด็ก แต่ฉากนี้ก็แปลกประหลาดจริงๆ ลองจินตนาการถึงคนที่พยายามเผาเด็กอายุ 10 ขวบดูสิ [นี่แหล่ะด้านมืดของโปเกมอน])

โชคดีสำหรับซาโตชิที่ทันใดนั้นก็มี ไฟร์ ปรากฏขึ้นจากเปลวไฟและระเบิดแก๊งร็อคเก็ตไปจากนั้นนำไฟกลับไปที่เดิมและจุดไฟขึ้นและมันก็หายไป

จูเลียนมองดูเปลวไฟที่ลุกโชน เขาเดินไปและเข้าร่วมกับกลุ่มเทรนเนอร์เพื่อให้พิธีเปิดเกิดขึ้น

ผู้ประกาศ “สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษพิธีเปิดจะดำเนินต่อไป นี่คือท่านประธานทามะรันเซะ ที่จะขึ้นมาทักทายครับ”

จากนั้นจูเลียนก็มองไปที่ชายร่างเล็กที่มีหนวดเคราสีขาวที่ยืนอยู่บนแท่น

ทามะรันเซะ “ยินดีต้อนรับทุกคนและงานนี้เป็นกิจกรรมพิเศษสำหรับผู้ที่รักโปเกมอนอย่างแท้จริงมาร่วมแข่งขัน ที่นี่คือคบเพลิงที่เปลวไฟของ ไฟร์ ลุกโชนสว่างไสวเพื่อจุดไฟให้หัวใจและวิญญาณของเราต่อสู้อย่างกล้าหาญและให้ไฟนี้คงอยู่ในตัวคุณ”

จูเลียน ‘ช่างเป็นคำพูดที่น่าเบื่อ’

เมื่อทามะรันเซะพูดจบเสียงโห่ร้องของฝูงชนก็ดังขึ้นและโปเกมอนลีกก็เริ่มขึ้น

จูเลียนเดินออกไปจากสนามในขณะที่เขารอให้การแข่งขันเริ่มขึ้นเนื่องจากเขามีเวลาว่างจึงตัดสินใจที่จะดูการต่อสู้ของชิเงรุและซาโตชิ

ในขณะที่เขากำลังไปที่สนามประเภทน้ำแข็งเพื่อดูการแข่งขันของชิเงรุเขาก็เห็นคู่ต่อสู้รอบแรกของเขา อลัน ที่ล้อมรอบด้วยนักข่าวและจากสิ่งที่เขาสามารถฟังได้ อลันคนนี้เป็นหนึ่งในคนโปรดของแฟนๆ เนื่องจากเขาเคยขึ้นถึง 16 อันดับแรกในลีก จูเลียนไม่ได้รังเกียจเขาในขณะที่เขาเดินผ่านไป เมื่ออลันเห็นจูเลียนเดินผ่านไป เขาก็จำได้ว่าจูเลียนเป็นคู่ต่อสู้ของเขาในรอบแรก

อลัน “เฮ้ กลัวก่อนที่การแข่งขันของเราจะเริ่มขึ้นอีกเหรอ นายไม่มีความกล้าที่จะสบตากับฉันเลยเหรอ”

จูเลียนไม่สนใจเขาและปฏิบัติต่อเขาเหมือนอากาศและยังคงเดินไปข้างหน้าเมื่อเห็นจูเลียนไม่ให้ความสนใจเขาเลยนั่นก็ทำให้อลันรู้สึกโกรธ

อลัน “ฮา ฉันรู้ดีว่เทรนเนอร์อย่างนายก็เป็นเพียงความเสื่อมเสียของเทรนเนอร์มืออาชีพอย่างพวกเรา”

จูเลียนหยุดและมองไปที่อลันคนนี้ที่พูดเรื่องไร้สาระ

จูเลียน “แค่หุบปากและสนใจเรื่องธุรกิจของตัวเองไปเถอะ นายไม่สมควรเลียรองเท้าของฉันด้วยซ้ำ นายน่าจะรู้สึกโชคดีที่ฉันใจดีพอที่จะคุยกับแมลงอย่างนายนะ ไอ้แมลง”

เมื่อพูดจบ จูเลียนก็เดินจากไปโดยทิ้งอลันที่ตัวสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว เพราะเขาไม่เคยถูกดูถูกแบบนี้มาก่อนในชีวิต

ผู้สื่อข่าวที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุได้บันทึกการเผชิญหน้าระหว่างจูเลียนกับอลันไว้อย่างรวดเร็ว

จูเลียนไม่อยากพูดแบบนี้เลย แต่เมื่อได้ยินอลันพูดเรื่องไร้สาระเขาก็เลยแลกเปลี่ยนคำสองสามคำและจากไป

ผู้สื่อข่าวที่ถ่ายการเผชิญหน้าแบบเต็มรูปแบบก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์นี้และถ่ายทอดสดไปในเครือข่ายทีวีของพวกเขา

ศาสตราจารย์โอคิโดะที่นั่งอยู่ในห้องแล็บกำลังดูทีวีก็ทำกาแฟหกหลังจากที่ได้ยินคำตอบของจูเลียน ฮานาโกะที่นั่งข้างเขาก็ประหลาดใจกับคำตอบของจูเลียนเช่นกัน

ฮานาโกะ “โอ้ ตายจริง”

โอคิโดะ “ฮ่าๆ จูเลียนก็แบบนี้แหล่ะ แม้ว่าเขาจะใจดีและช่วยเหลือทุกคน แต่บางครั้งเขาก็รุนแรงกับคำพูดของเขา หากมีคนพูดพล่ามไร้สาระกับเขา”

ฮานาโกะ “ฉันคิดไม่ถึงเลย”

โอคิโดะ “ฮานาโกะ เธอไม่ต้องกังวลหรอก เขาทำแค่กับคนแปลกหน้าเขาจะไม่รุนแรงกับคนที่รู้จักเขา”

ฮานาโกะ “ค่อยน่าโล่งใจหน่อยนะคะ”

ย้อนกลับไปที่จูเลียน เขากำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ชมขณะที่เขาเฝ้าดูชิเงรุที่เข้าสู่สนามน้ำแข็งเพื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ของเขา ชิเงรุที่เห็นว่าจูเลียนมาดูการแข่งขันของเขา มันก็กลายเป็นมุ่งมั่นและเขาก็เริ่มการต่อสู้ทันที การต่อสู้ดำเนินไปด้วยดี และชิเงรุก็ชนะโดยที่โปเกมอนของเขาแพ้ไปตัวหนึ่ง

จูเลียนพยักหน้าเมื่อเห็นว่าชิเงรุมีสมาธิที่ดีมากในระหว่างการต่อสู้ ต่อไปเขาจะไปดูการต่อสู้ของซาโตชิ ทางซาโตชิก็เอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาครั้งแรกได้โดยใช้ แครบ ที่พัฒนาเป็น คิงเกลอร์ และเอาชนะโปเกมอนสองตัวถัดไปได้โดยใช้เพียง คิงเกลอร์ เท่านั้น

จูเลียน ‘คิงเกลอร์นั่นต้องเป็นสัตว์ป่าที่แข็งแกร่งถึงจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าซาโตชิจะไม่เคยฝึกฝนมันมาก่อน แต่ถ้าเขาฝึกฝนมันอย่างถูกต้องเขาก็จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้เร็วขึ้นและไม่ต้องพูดถึงเรื่องโชคของเขา ฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นคนโง่จริงๆ แม้ว่าเขาจะรู้สึกตื่นเต้นมากในอนิเมะก็ตาม’

หลังจากได้เห็นการต่อสู้ของซาโตชิที่ใช้เวลาเพียง 15 นาทีก็ทำให้เขาเพิ่มเวลาอีก 45 นาทีก่อนการต่อสู้ของเขา เขาจึงตัดสินใจไปที่ห้องรอที่สนามหญ้าและนั่งสมาธิสักหน่อย