Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 20
จูเลียน “ฉันคือจูเลียน ในตอนนี้ฉันอยู่ในปัจจุบันและจะสร้างอนาคตที่ทุกคนจะจดจำฉันส่วนอดีตของฉันจะไม่มีวันผูกมัดฉันได้อีก ฉันเกิดใหม่แล้ว”
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงในหัวของเขา
*ติ๊ง* โฮสต์ของระบบ ‘ประสบความสำเร็จในด้านจิตวิญญาณ โฮสต์ได้รับภูมิปัญญาเพิ่มเติมและความสามารถใหม่ที่ชื่อว่า เสียงสะท้อน’
จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของฉัน’
__________________
สถานะ – โฮสต์
ชื่อ – จูเลียน
อายุ – 18 ปี
ความแข็งแรง – 76
ร่างกาย – 80
พลังป้องกัน – 70
ความฉลาด – 85
เสน่ห์ – 80
ภูมิปัญญา – 85
ทักษะ – การทำอาหาร ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธ ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด นักกีฬาต้นแบบ
ความสามารถ – เสียงสะท้อน (ล็อค)
___________________
จูเลียน ‘ระบบเสียงสะท้อนนี้ทำอะไรได้’
ระบบ ‘ฟังก์ชั่นของสกิลนี้ยังไม่รู้จัก โฮสต์ต้องคิดเอาเอง’
จูเลียน ‘ปล่อยไว้ก่อนละกัน ฉันควรท้ายิมวันนี้ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่นานเกินไป’
จูเลียนแต่งตัวและพร้อมที่จะไปยิม ระหว่างทางเขาเห็นสตีฟกำลังฝึกกับฟุชิกิดาเนะของเขา
จูเลียน ‘มันก็ดีสำหรับเขาล่ะนะ’
จูเลียนปั่นจักรยานไปที่ยิม เมื่อเขาไปถึงยิมเขาก็เห็นอาคารสีส้มที่มีสีขาวปิดทับประตูหน้าและมีสัญลักษณ์สายฟ้าขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่ข้างประตูแต่ละด้าน จูเลียนเดินเข้าไปดูคนสองคนที่สวมเครื่องแบบทหาร บางคนในสนามมองเห็นจูเลียนเดินเข้ามา พวกเขาก็เดาได้แล้วว่าเขาเป็นผู้ท้าชิงและเป็นเหยื่อรายต่อไปของหัวหน้าของพวกเขา มาทิส ผู้ช่วยสองคนนี้เป็นผู้ฝึกสอนที่หยิ่งผยองและชอบรังแกเด็กไม่มีประสบการณ์โดยใช้ชื่อเสียงของเจ้านายตัวเอง และตอนนี้พวกเขาไม่ชอบหน้าจูเลียนก่อนที่จะพูดคุยเสียอีก เมื่อเห็นว่าจูเลียนมีใบหน้าที่ทำให้พวกเขารำคาญ พวกเขาก็เดินมาหาจูเลียนด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
จูเลียน “เจ้าโง่สองนี่มันอะไรกัน ไปพาเจ้านายพวกนายมา”
เมื่อได้ยินจูเลียนเรียกพวกเขาว่าเจ้าโง่ครั้งแรกพวกเขาก็ตกตะลึงเพราะไม่มีใครเคยเรียกพวกเขาแบบนี้และตอนนี้พวกเขาก็โกรธ
ผู้ช่วย 1 “แกเรียกเราว่าอะไรนะ พูดอีกครั้งสิ”
ผู้ช่วย 2 “เออ พูดมาอีกครั้งสิ”
จูเลียน “พวกนายเป็นคนโง่หูหนวกรึไงถึงไม่ได้ยินที่ฉันพูดว่าไปพาเจ้านายของพวกนายมาที่นี่”
คราวนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาจนส่งความหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง ตอนนี้พวกเขากลัวและไม่อยากเผชิญหน้ากับจูเลียน พวกเขาจึงไปโทรหาเจ้านายของพวกเขา หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็กลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มีคนพิเศษอยู่ข้างหน้าด้วย คนๆ นั้นสูงมากและเดินไปหาจูเลียนด้วยก้าวที่กว้างมาก
มาทิส “ฉันได้ยินมาว่าแกเรียกผู้ช่วยสองคนของฉันว่าเจ้าโง่”
จูเลียน “ใช่ ตอนฉันได้คุยกับพวกเขาฉันรู้สึกจะสูญเสียเซลล์สมองไปบางส่วน เพียงแค่เห็นใบหน้าของพวกเขาฉันก็หงุดหงิดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าสมองของนายยังคงอยู่ได้อย่างไร นายควรดูแลพวกเขานะและจ้างคนที่เหมาะสมกว่านี้”
มาทิสเมื่อได้ยินที่จูเลียนพูดกับเขาก็รู้สึกอับอายและจ้องมองไปที่ผู้ช่วยของเขาที่ปะทะกับเจ้าเด็กลิ้นแหลมคนนี้
มาทิส “ฉันเข้าใจแล้ว แกเป็นคนที่หยิ่งมาก หวังการต่อสู้นี้จะน่าสนุก”
จูเลียน “เริ่มได้เลย ฉันไม่มีเวลาให้เสียมากกับที่นี่”
จูเลียนไม่แม้แต่จะรำคาญเมื่อได้ยินมาทิสพูดและเดินไปที่สนามพร้อมยืนอยู่ที่ปลายด้านหนึ่งของสนาม เมื่อเห็นคนที่หยิ่งผยองเช่นนี้ มาทิสรู้สึกโกรธมากและคิดจะทำร้ายโปเกมอนของจูเลียนอย่างเลวร้าย เขาเดินไปอีกด้านหนึ่งของสนาม
มาทิส “มาดูกันว่าแกจะหยิ่งผยองได้แค่ไหนหลังจากที่แกพ่ายแพ้อย่างยับเยิน”
จูเลียน “เออๆ ฉันได้ยินแล้ว นายจะเริ่มการต่อสู้ได้หรือยัง หรือนายจะพูดพึมพัมไปรอบๆ แบบนี้”
ครั้งนี้จูเลียนทำให้มาทิสหัวเสียมากและตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะต่อสู้อย่างโหดร้ายในครั้งนี้
มาทิส “โอเค แกต้องการที่จะต่อสู้ก็ไม่ว่ากัน เราทั้งคู่จะใช้โปเกมอนคนละตัว โปเกมอนใครที่ไม่สามารถต่อสู้ได้ก็ถือว่าแพ้ ไปเลยไรชู” เขาเรียกไรชูออกมา
จูเลียน “ในที่สุด ไปเลยฟุชิกิโซ” เขาเรียกฟุชิกิโซออกมา มันตกลงบนพื้นจนฝุ่นในสนามรบกระจาย มันแข็งแกร่งกว่า ใหญ่กว่า และหนักกว่าฟุชิกิโซตัวอื่นๆ เมื่อเห็นฟุชิกิโซตัวใหญ่นี้ทั้งมาทิสและไรชูก็กระวนกระวายใจ
ผู้ช่วย 1 “เฮ้ ไม่ใช่ว่าฟุชิกิโซมันตัวใหญ่ไปหน่อยเหรอ”
ผู้ช่วย 2 “ใช่ มันใหญ่มาก ฉันหวังว่าเจ้านายจะชนะนะ”
การฟังผู้ช่วยของเขาที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเขาทำให้เขาโกรธและกังวลมากขึ้นในเวลาเดียวกัน
มาทิส “มาเริ่มกันเถอะไรชูใช้ Thunderbolt”
จูเลียน “ฟุชิกิโซสวนกลับด้วย energy ball” ลูกบอลพลังงานถูกสร้างขึ้นในไม่กี่วินาทีตามความเคยชินของฟุชิกิโซและตอนนี้มันสามารถยิงลูกบอลพลังงานได้หลายลูกแบบทีละลูก เมื่อลูกบอลพลังงานและสายฟ้าปะทะกันสายฟ้าก็ถูกปัดเป่าออกไปอย่างง่ายดาย และลูกบอลพลังงานยังคงพุ่งเข้าใส่ไรชูแล้วส่งมันลอยไป มาทิสไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่าของไรชูของเขาจะพ่ายแพ้อย่างง่ายดายแบบนี้ เขากัดฟันตัวเอง
จูเลียน “เห้อ ฉันไม่รู้ว่านายจะอ่อนแอแบบนี้หลังจากเห็นโปเกมอนจำนวนมากถูกส่งไปยังศูนย์โปเกมอน ฉันคิดว่าอย่างน้อยนายก็จะต้องท้าทายกว่านี้ดูเหมือนว่าฉันคิดผิดไป ฟุชิกิโซจบงานนี้เลยใช้ leach seed”
ฟุชิกิโซปล่อยเมล็ดไปทางไรชู
มาทิส “ไรชูรีบหลบมัน” ไรชูหลบเมล็ดในระยะใกล้แบบหนึ่งเส้นผม แต่เขาไม่ได้รับโอกาสครั้งที่สองที่จะหลบการโจมตีที่กำลังจะมาถึง
จูเลียน “ใช้ vine whip จับขาของเขาแล้วฟาดจนกว่าจะสลบ”
ในขณะที่ไรชูยังคงอยู่ในอากาศหลังจากหลบเมล็ดไปมันก็ไม่มีทางที่จะพยุงตัวเองเพื่อหลบการโจมตีครั้งต่อไปได้ ในขณะที่ขาของมันถูกพันรอบด้วยแส้เถาวัลย์และถูกกระแทกลงบนพื้นไป 5 ครั้งก็ทำให้เห็นไรชูของมาทิสจอดอย่างสมบูรณ์ เล่นไปมาแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดและทำให้เขาเจ็บปวดอย่างมาก เมื่อการแข่งขันหยุดลงไรชูก็สลบบนพื้นและมีอาการบาดเจ็บ มาทิสวิ่งไปหาไรชูและรับเขาขึ้นมา
มาทิส “ไรชูนายโอเคไหม”
จูเลียน “เจ็บไหมล่ะที่เห็นโปเกมอนของนายบาดเจ็บแบบนี้ นี่คือสิ่งที่นายทำกับเทรนเนอร์คนอื่นๆ ที่มาท้าทายนาย คราวหน้าพยายามผ่อนปรนให้มากกว่านี้ อย่าทำร้ายโปเกมอนคนอื่นอย่างที่นายเคยทำในอดีต”
จูเลียนหันไปทางผู้ช่วยทั้งสองและมองพวกเขาอย่างเย็นชา
จูเลียน “ถ้าฉันเห็นพวกนายเป็นไอโง่ที่วิ่งไปมาเพื่อรังแกเทรนเนอร์คนอื่นด้วยชื่อเสียงของเจ้านายของนาย ครั้งต่อไปพวกนายจะโดนอย่างหนักเชียว” พวกเขาแค่ก้มหน้าลง ไม่กล้าที่จะสบตากับจูเลียน
มาทิสลุกขึ้นยืนและส่งไรชูของเขากลับไปที่โปเกบอลแล้วเดินไปหาจูเลียนและมอบ Thunder Badge ให้แล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร จูเลียนก็ไม่พูดอะไรและเรียกฟุชิกิโซกลับ
‘ดูเหมือนว่าเขาจะยังคงหยิ่งอยู่ แต่ฉันหวังว่าเขาจะเปลี่ยนวิธีการของเขาและหยุดทำร้ายโปเกมอนของเทรนเนอร์คนอื่นๆ ล่ะนะ’
เขาใส่ Thunder Badge ไว้ในกล่องตราร่วมกับอีกสามตราที่ได้มาก่อนหน้า แล้วเดินออกจากยิมไป
จูเลียน ‘การต่อสู้ในยิมครั้งต่อไปของฉันจะอยู่ในยิมของเมืองยามาบูคิ แต่หัวหน้ายิมที่นั่นดูเหมือนจะมีปัญหาในการควบคุม ฉันไม่อยากไปท้าทายผู้หญิงแปลกๆ เลยแฮะ ดูเหมือนว่าฉันต้องไปที่ยิมอื่นก่อนและหวังว่าเด็กๆ อย่างพวก ซาโตชิจะไปถึงที่นั่นอย่างรวดเร็วและทำให้เธอกลับมาเป็นปกติ ไปที่ศูนย์โปเกมอนแล้วดูแผนที่ก่อนดีกว่าว่าฉันควรไปเมืองไหนต่อไป’
จูเลียนไปที่ศูนย์โปเกมอน เขาได้รับแผนที่อย่างละเอียดจากพยาบาลจอย เนื่องจากแผนที่ที่เขามีนั้นเรียบง่ายมากเกินไปและไม่ได้แสดงภูมิประเทศที่เหมาะสม เขาจึงกลับไปที่ห้องและดูแผนที่อันใหม่
จูเลียน “ดูเหมือนเมืองเดียวที่ฉันจะไปได้ตอนนี้คือเมืองเซคิจิคุ หัวหน้ายิมของยิมนี้คือ เคียวผู้ใช้ยาพิษ ฉันมีฮีทรานอยู่ดังนั้นไม่ต้องกังวล แต่ก่อนไปเมืองเซคิจิคุ ฉันควรไปชมเมืองชิออนก่อน ฉันรู้ว่าที่นั่นมีโปเกมอนผีจำนวนมากอาศัยอยู่ วังว่าฉันจะจับมันได้นะ เอาล่ะ ดังนั้นเมืองเซคิจิคุคือเป้าหมายต่อไป”
จูเลียนตัดสินใจและเริ่มเตรียมตัวเพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดหมายต่อไปด้วยการซื้ออาหารและวัตถุดิบจำนวนมากสำหรับทำอาหารโปเกมอนให้กับเหล่าโปเกมอนที่กำลังเติบโต