Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 131

ตอนที่ 131 โคลอี้

จูเลียนเดินไปรอบ ๆ โรงเรียนจนกระทั่งการสอบของนานามิจบลง โรงเรียนโปเกมอนก็ไม่มีอะไรพิเศษเหมือนกับโรงเรียนอื่น ๆ ในเมืองทั่วไป

หลังจากรอประมาณสามชั่วโมงในที่สุดนานามิก็สอบจนเสร็จ

จเลียน “เป็นไงบ้าง”

นานามิ “ฉันคิดว่ามันเป็นไปด้วยดีนะ

จูเลียน “เยี่ยมมาก เราไปเมือง ฮิวะมาคิ ได้ไหม”

นานามิ “โอเค เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่”

จูเลียน “วันนี้ เราไปกันได้เลย”

นานาม “กลับโรงแรมก่อนแล้วไปกันเลยเถอะ”

จูเลียนพานานามิกลับโรงแรมเพื่อเตรียมตัวให้พร้อม จูเลียนออกไปเติมสต็อกของเขาและกลับมาก็พบว่านานามิพร้อมแล้ว เพราะพวกเขาไม่มีอะไรทําอีกพวกเขาจึงออกจากเมืองและมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองคินเซทซึเหมือนเดิมวิธีเดียวที่จะไปทางตะวันออกของโฮเอน ต้องไปที่เมืองคินเซทซีที่เชื่อมต่อกับเส้นทางหลาย ๆ เมืองและยังเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดทางตะวันออกของโฮเอน

ในขณะที่ขับกลับไปที่เมืองคินเซทซึโดยใช้ถนนหมายเลข 11 พวกเขาก็ไม่ประสบปัญหาใด ๆ ถนนนั้นสงบและไม่มีสัญญาณของพายุทรายให้เห็น

เมื่อพวกเขาไปถึงเมืองคินเซทซึหลังจากขับมาหลายวันพวกเขาก็พักที่นั่นหนึ่งวันก่อนเดินทางต่อไปตามถนนหมายเลข 19

หลังจากเดินทางจากถนนหมายเลข 18 ถึง 19 เขาก็เห็นว่ามันมีทุ่งหญ้าและเนินเขาใหญ่มากมายรอบๆที่นี่เขาสังเกตว่าที่นี่สามารถเห็นนกในภูมิภาคต่างๆ บินมาที่นี่ได้ จูเลียนนึกถึงภาพของภูมิทัศน์ที่เปลี่ยนไปมากเพียงแค่ย้ายจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

ในขณะที่เขาเพลิดเพลินกับทิวทัศน์เขาได้ยินเสียงบางอย่างบินมาทางพวกเขาด้วยความเร็วสูงเขาหันไปเห็นโปเกมอนตัวใหญ่สีฟ้าที่มีปีกสีแดงพุ่งเหมือนเครื่องบินไอพ่นในอากาศเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนนั้นและเธอก็มีผมสีแดงและดวงตาสีเขียวเปล่งประกายแต่ดวงตาคู่นี้ดูเหมือนสายตาคนตายมันไม่มีความประหม่าหรือความรู้สึกใด ๆ

เมื่อจูเลียนเห็นผู้หญิงคนนี้เขาก็ตกใจ เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วกลับคืนสติ

จูเลียน “โคลอี้?”

จูเลียนเหยียบคันเร่งและไล่ตาม โบมันด้า ไป นานามิตกใจเมื่อเห็นจูเลียนทําแบบนี้เธอได้ยินจูเลียนเรียกชื่อผู้หญิงคนหนึ่งและมองไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านบนตัว โบมันด้า

นานามิ ‘เธอคือคนที่จูเลียนเคยพูดถึง?”

นานามิรู้สึกกระวนกระวายใจและหัวใจเต้นเร็วเมื่อตกอยู่ในห้วงความคิด

จเลียนไล่ตาม โบมันด้า แต่อีกฝ่ายก็บินด้วยความเร็วเต็มที่ เมื่อมันมองย้อนกลับไปและเห็นใครบางคนไล่ตามมันจึงเพิ่มความเร็วอีก

จูเลียน “พี่จ๊อต ออกมา”

จูเลียน “พี่จ๊อต คอยจับตาดู โบมันด้า ติดตามไปให้ถึงที่สุด”

พิจ็อต พยักหน้าและบินขึ้นฟ้าไล่ตาม โบมันด้า ไป โคลอี้ที่นั่งอยู่ด้านบนของ โบมันด้าหันไปรอบๆและมองไปที่จูเลียนแต่มันมีบางอย่างที่แตกต่างออกไปเกี่ยวกับเธอ

จูเลียน “ดวงตาของเธอดูไร้ชีวิตชีวา”

จูเลียนรู้สึกกังวลเมื่อเห็นแบบนี้ รูม่านตาของเธอเป็นสีเขียวเรื่องแสงแทนที่จะเป็นรูม่านตาสีน้ําตาลตามปกติของเธอ

นานามิได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็พยายามสังเกตดวงตาของโคลอี้ เธอมองไม่เห็นชัดขนาดนั้น แต่เธอบอกได้ว่าดวงตานั้นไม่ได้เปล่งประกายของชีวิต

ใบหน้าของโคลอี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เธอดูเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่แสดงความรู้สึก เธอเคาะหัว โบมันด้าราวกับจะออกคําสั่งบางอย่าง โบมันด้า ยิง Dragon Pulse ไปทางจูเลียน แต่จูเลียนขยับรถและหลบไปแต่มันทําให้รถสั่นเล็กน้อยแต่เขาก็พูดต่อ

จูเลียน “พี่จอต อย่าทําร้ายเธอ เธออาจได้รับบาดเจ็บ

พิจ็อต พยักหน้าและพุ่งไปที่ โบมันด้า และเริ่มเบี่ยงเบนความสนใจโดยการบินวนรอบ ๆ มันและทําให้มันเสียสมาธิจูเลียนยึดเกาะถนนและเหยียบคันเร่งอีกครั้ง

เมื่อเห็น พีจอต ที่น่ารําคาญบินอยู่รอบ ๆ โคลอี้ ก็เคาะหัว โบมันด้า อีกครั้งและมันก็พุ่งลงไปที่เนินเขาใกล้ ๆ พีจอตก็ไล่ตามมันไปโดยรักษาระยะห่างไว้

เมื่อเขาไปถึงใกล้เนินเขา เขาก็ลงจากรถและหยิบจักรยานออกมาในขณะที่เขานั่งลงเขาก็สังเกตเห็นนานามิตามมาและนั่งอยู่ข้างหลังเขา เขามองไปที่เธอหนึ่งครั้งจากนั้นสตาร์ทจักรยานและขี่ขึ้นเนินเมื่อเขาไปถึงเนินเขา เขาก็เห็น พี่จ๊อต กําลังบินไปรอบ ๆ ท้องฟ้าเพื่อหลบการโจมตีของโบมันด้าเขาเห็นโคลอี้ยืนอยู่ตรงนั้นมองไปที่ พี่จ๊อตโดยไม่เคลื่อนไหว

จูเลียนเดินเข้ามาหาเธอและมองไปที่เธออย่างใกล้ชิดเขาสังเกตเห็นพลังจิตจํานวนมากที่เปล่งออกมาจากร่างกายของเธอมันเท่ากันหรือแข็งแกร่งกว่าเก้งก้าเพียงเล็กน้อย

จูเลียน “โคลอี้”

จูเลี่ยนเรียกเธอและโคลอี้มองลงไปที่จูเลียน นานามิยืนอยู่ข้างหลังเขาและมองไปที่โคลอี้เธอรู้สึกแปลก ๆ เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น เธอไม่รู้สึกว่าอีกฝ่ายเหมือนมนุษย์เลย

จูเลียนมองดูออร่ารอบ ๆ โคลอี้อย่างระมัดระวัง

จูเลียน สิ่งที่ควบคุมเธอได้ไม่ใช่มนุษย์อย่างแน่นอน

จากนั้นจูเลียนก็มองไปที่ โบมันด้า และเห็นว่ามันอยู่ภายใต้การควบคุมจิตใจเช่นกัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมันก็ยังมีความตระหนักรู้

จูเลียน ฉันต้องคว่ํา โบมันด้า ถ้าฉันต้องการช่วยเธอ

จูเลียน “คาบุทอปส์ ออกมา ช่วย พล็อต จัดการ โบมันด้า ตัวนั้น”

จูเลี่ยนส่ง คาบุทอปส์ ออกไปเพราะนอกจากความเชี่ยวชาญประเภทหินกับน้ําแล้วคาบุทอปส์ยังสามารถควบคุมน้ําแข็งได้ด้วยดังนั้นการกําจัดมังกรจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่สําหรับคาบุทอปส์

ทันทีที่ คาบุทอปส์ ออกมามันก็เริ่มโจมตี โบมันด้า และทําให้อีกฝ่ายหล่นลงมาอย่างรวดเร็วขณะที่พี่จอตตรึงมันลงกับพื้นจนหมดสติ

เมื่อเห็น โบมันด้า ตกลงมาร่างกายของโคลอี้ ก็เริ่มเรืองแสงสีเขียวและเธอก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศเธอพยายามที่จะหลบหนีแต่ก่อนที่เธอจะสามารถทําได้พลังจิตรอบตัวของเธอก็ได้ถูกพลังที่มองไม่เห็นกําจัดและเธอก็ล้มลง

จูเลียนใช้พลัง Omniforce ของเขาเพื่อระงับพลังจิตที่ออกมาจากร่างกายของเธอ เขาเข้าหาเธออย่างรวดเร็วและกดจุดที่ทําให้เธอหมดสติ

นานามิเดินเข้ามาและมองโคลอี้อย่างเป็นห่วง

นานามิ “เธอสบายดีไหม”

จูเลี่ยนนิ่งเงียบและเริ่มใส่ Omniforce เข้าไปในร่างกายของโคลอี้เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นและในไม่ช้าเขาก็พบเหตุผลเขาพบว่ามีเส้นความคิดบาง ๆ ที่เชื่อมต่อกับพลังชีวิตของเธอเองถ้าเขาพยายามที่จะลบจิตสํานึกนี้โคลออาจตาย

เมื่อเห็นแบบนั้นจูเลียนก็ขมวดคิ้ว

จูเลียน “เธอไม่เป็นไร แต่ชีวิตของเธออาจตกอยู่ในอันตราย ฉันต้องหาที่มาที่ไปของพลังจิตนี้”

นานามิกังวลมากตอนนี้เธอรู้ว่าจูเลียนห่วงใยผู้หญิงคนนี้ที่หมดสติมากและเธอไม่สามารถช่วยอะไรได้

จูเลียนครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งและพยายามหาทางแก้ปัญหา

จูเลียน “ปล่อยเธอไว้ที่นี่ก่อน”

จูเลียนวางโคลอี้ลงบนพื้นและเรียกโปเกมอนของเขากลับมาและเดินกลับไปที่จักรยานของเขา

นานามิ “เราจะทําแบบนั้นได้ยังไง เราพาเธอไปด้วยไม่ได้เหรอ”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงฉันรู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่ แม้ว่าเราจะพาเธอไปด้วยเมื่อเธอได้สติกลับคืนมาเธอก็จะเริ่มตอบโต้และต่อต้านเรา มันอาจกลายเป็นอันตรายได้ ชีวิตของเธอจะไม่ตกอยู่ในอันตรายจนกว่าสิ่งนั้นที่ควบคุมเธอนั้นปลอดภัยดี ฉันทิ้งเครื่องติดตามไว้ในตัวเธอเมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธออาจจะไปยังสถานที่ที่สิ่งที่ควบคุมเธออยู่”

นานามิ“ฉันเข้าใจแล้ว”

นานามิเงียบในสถานการณ์เช่นนี้ดีที่สุดสําหรับเธอที่จะฟังจูเลียน เธอรู้สึกไร้ประโยชน์เพราะเธอไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ พวกเขากลับไปที่รถและออกไปไกลจากบริเวณเนินเขาเล็กน้อย

หลังจากรอสักพัก โบมันด้า ที่หมดสติก็ตื่นขึ้นมาเพื่อดูเจ้านายของมันที่พื้น มันเดินเข้าไปหาเธอและเริ่มเลียเธอ

ในที่สุดโคลอี้ก็ตื่นขึ้นมา แต่ดวงตาของเธอยังคงเหมือนเดิมมันเป็นสีเขียวเปล่งประกายเธอยืนขึ้นและกระโดดขึ้นไปบน โบมันด้า และบินออกไปทางตะวันออกเฉียงใต้

จูเลียนสังเกตมันและเห็นว่าเมืองใหญ่ทั้งสองตั้งอยู่ในทิศทางนั้นคือเมืองลารูซและเมืองรูเน

จูเลียน ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะมาที่สองเมืองนี้ในที่สุด

จเลียนถอนหายใจและขับรถต่อไปยังเมืองฮิวะมาคิ