Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 130

ตอนที่ 130 การสอบของนานามิ

จูเลียนเดินไปที่โปเกบอลและหยิบมันขึ้นแล้วยิ้ม ในที่สุดเขาก็จับ อับโซล ได้

จูเลียน “ออกมา อับโซล”

เขาโยนลูกบอลขึ้นไปในอากาศและอับโซลก็ออกมาและมองไปรอบ ๆ ก่อนมองไปที่จูเลียน

จูเลียน “นับจากนี้นายจะเป็นส่วนหนึ่งของทีมดังนั้นสนิทกับทุกตัวไว้ล่ะ”

อับโซล ไม่ได้ทําอะไรและจ้องไปที่จูเลียน

จูเลียน ระบบแสดงสถานะของอับโซล

ระบบ ยืนยัน

อับโซล

ประเภท – มืด

ระดับ – 28

อายุ – 1 ปี

สายใย – 40%

HP – 90

โจมตี – 130

ป้องกัน – 70

Sp. Atk – 85

Sp. Def – 80

ความเร็ว – 97

ทักษะ – Future Sight, Perish Song, Quick Attack, Double Team, Ice Beam, Bite, Night Slash, Psycho Cut

ความสามารถ – Super Luck (ปลดล็อค), Justified (ปลดล็อค)

จูเลียน โจมตีทางกายภาพที่รวดเร็วพร้อมด้วยท่าไม้ตายที่ดี การฝึกฝนของเขาคงไม่ลําบาก

เขาพอใจกับโปเกมอนที่เขาจับได้

ซาโตชิ “จูเลียนยินดีด้วยที่จับโปเกมอนตัวใหม่ได้!”

จูเลียนพยักหน้า

จูเลียน “จบการฝึกแล้ว นายควรกลับไปพักผ่อน การพักผ่อนก็เป็นส่วนสําคัญในการเติบโตอย่างแข็งแกร่ง”

ซาโตชิพยักหน้าและจากไปกับเพื่อน ๆ ของเขา จูเลียนอยู่ข้างหลังและดูว่า อับโซล มีปฏิกิริยากับโปเกมอนของเขาอย่างไร เขาก็เห็นว่า อับโซล หลีกเลี่ยงโปเกมอนตัวเก่าของเขาแต่พยายามผูกมิตรกับโปเกมอนตัวใหม่ของเขาเท่านั้น

จูเลียนเห็นว่า อับโซล ระวังตัวมากและไม่ไว้ใจคนอื่นง่าย ๆ มันผูกมิตรกับโปเกมอนที่อายุน้อยกว่าเพราะพวกมันยังคงเป็นเด็กและไว้วางใจได้ง่าย โปเกมอนตัวอื่น ๆ ของจูเลียนเติบโตขึ้นและมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่แม้ว่าพวกมันจะไม่ทําอะไรก็ตาม นี่เป็นเหตุผลว่าทําไม อับโซล ถึงระวังพวกมัน เก็งก้ามองไปที่สมาชิกใหม่ในครอบครัวของพวกมัน มันรู้ว่าพลังงานที่ อับโซลมีในตัวตรงข้ามกับมันโดยสิ้นเชิงแต่มันไม่สนใจมันชอบที่อับโซลพยายามหลีกเลี่ยงตัวเอง

จูเลียนเห็นการเข้าหาของ เก้งก้า ต่อ อับโซล แต่เขาไม่เข้าไปยุ่ง เขาต้องการดูว่า อับโซล จะทํายังไงเก้งก้าเข้าไปหา อับโซล อย่างช้า ๆ จากเงามืด อับโซล ซึ่งนอนอยู่บนพื้นก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวแต่มัน มองไม่เห็นว่ามาจากทางไหน

จูเลียนเฝ้าดูอย่างระมัดระวังและประหลาดใจเมื่อเห็น อับโซล สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเก็งก้าการตรวจจับเก้งก้าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยหากเก้งก้า ต้องการแต่อับโซลก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของมันและนั่นก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ถึงความรู้สึกที่เฉียบแหลม

จูเลียนสงสัยว่า อับโซล ทําได้อย่างไร ไม่ใช่ว่า อับโซล ของเขาแตกต่างจาก อับโซล ตัวอื่น ๆ มันก็เหมือนกับสายพันธุ์อื่น ๆ ของมันแท้ ๆ

เขาจําบางสิ่งที่ชาวบ้านในโฮเอนพูดเกี่ยวกับ อับโซล ได้ ทุกครั้งที่ อับโซล ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน มันจะนําหายนะมาสู่พวกเขา]

ความเชื่อนี้แข็งแกร่งมากจนมนุษย์พยายามที่จะลบ อับโซล ออกไปจากโลกและพวกมันก็เกือบจะสูญพันธุ์ในเวลาต่อมาก็พบว่าอับโซลรู้หรือรู้สึกได้ว่าภัยพิบัติจะเกิดขึ้นเมื่อใดและจะหลบหนีได้อย่างไร

และในยุคปัจจุบันนี้ อับโซล ก็หายากมากและไม่ไว้ใจคนอื่นง่าย ๆ

ทันใดนั้น เกิ่งก้า ก็ปรากฏตัวต่อหน้า อับโซล และทําให้ อับโซล ตกใจและถอยหนีออกไป มันมองไปที่เก๋งก้าและคํารามฝั่ง เก้งก้า ก็หัวเราะและจากไป

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเมื่อเห็นว่า อับโซล สงบลงแล้ว จูเลียนจึงตัดสินใจที่จะมุ่งหน้ากลับ เขาเรียกทุกตัวกลับมาแล้วเอาจักรยานออกมาและกลับไปที่เมือง

วันนั้นกําลังจะจบลงและพรุ่งนี้ก็เป็นวันสอบของนานามิ เขาจึงกลับไปที่โรงแรมและเห็น นานามิที่นอนอยู่บนเตียงโดยมีหนังสืออยู่ข้าง ๆ เธอ

จเลียน “เธอคงเหนื่อยกับการเรียนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาล่ะนะ”

จูเลียนเข้าหาเธอและวางเธอในตําแหน่งที่เหมาะสมและห่มด้วยผ้าห่ม

จากนั้นเขาก็ทําความสะอาดตัวเองและเข้านอนกับเธอบนเตียงและหลับไป

วันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นมาพบว่านานามิกําลังเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก

จูเลียน “เธอพร้อมหรือเปล่า”

นานามิ “แน่นอน ฉันขอให้ตัวเองโชคดีล่ะนะ”

จูเลียน “ก็ขอให้โชคดีนะ”

จูเลียนลุกขึ้นจากเตียงและเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อที่เขาจะได้นั่งรถไปที่ห้องสอบ

จูเลียน “สถานที่จัดสอบอยู่ที่ไหน”

นานามิ “ในโรงเรียนโปเกมอนทางตะวันตกของเมือง”

จูเลียน “เข้าใจละ เตรียมตัวให้เร็วไม่งั้นเธอจะพลาดการสอบ”

นานาม “ขอห้านาที่”

จูเลียนพยักหน้าแล้วเดินออกไปที่ลานจอดรถ นานามิมาถึงหลังจากนั้นสิบนาทีและพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังโรงเรียนโปเกมอน

เมื่อพวกเขาไปถึงแล้วนานามิก็ไปตามทางของเธอเองเพราะเธอต้องลงทะเบียนตัวเองสําหรับการสอบเนื่องจากจูเลียนไม่มีอะไรทําเขาจึงตัดสินใจตรวจสอบโรงเรียน ในขณะที่เขาเดินเตร่ไปรอบ ๆโรงเรียนเขาก็เห็นเด็ก ๆ บางคนทะเลาะกัน

จูเลียน พวกเด็ก ๆ ชอบมีปัญหาอยู่เสมอ

จูเลียนรําคาญและพยายามเดินหนี แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเขา

“คุณที่สวมเสื้อคลุมสีดําคุณช่วยฉันทีได้ไหม” จูเลียนมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าเขาเป็นคนเดียวที่สวมเสื้อคลุมสีดํา เขาหันกลับไปก็เห็นผู้หญิงสวมแว่นที่พยายามห้ามไม่ให้เด็ก ๆ ทะเลาะกัน

จูเลียนถอนหายใจแล้วจับเด็กขึ้นมาด้วยการดึงหลังคอเสื้อ

“ขอบคุณมากค่ะ ฉันเป็นครูพาร์ทไทม์ที่นี่ ฉันต้องดูแลเด็ก ๆ เหล่านี้ แต่เมื่อไม่นานมานี้เด็กผู้ชายทั้งสองก็ทะเลาะกัน”

จูเลียน “พวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร”

ครู “คนหนึ่งบอกว่าเขาเห็นผู้หญิงผมแดงและตาสีเขียวเรื่องแสง โบมันด้า และบินด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเครื่องบิน ส่วนอีกคนไม่เชื่อเขาจึงทะเลาะกัน”

จูเลียน “เด็ก ๆ มักจะเป็นแบบนี้ พวกเขามักโต้เถียงกัน เดี๋ยวสักพักก็ลืมเรื่องนี้กันเอง ไม่ต้องกังวล”

ครู “ฉันคิดว่าคุณพูดถูกค่ะ”

จูเลียนออกจากที่นั่นหลังจากที่เด็ก ๆ หยุดทะเลาะกัน

จูเลียน ผู้หญิงผมสีแดงและดวงตาสีเขียวเรื่องแสงขี่ โบมันด้า ฟังดูน่าสนใจ ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นคิดขึ้นมาได้อย่างไรหรือมันอาจจะเป็นเรื่องจริงกันนะ?