Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 125

ตอนที่ 125 ณ ทะเลสาบ

จูเลียนกลับไปที่แคมป์ก็พบนานามิที่รออยู่ข้างนอกด้วยความเป็นห่วง เมื่อนานามิเห็นจูเลียนเธอก็รู้สึกโล่งใจ เธอกังวลมากเพราะพายุทรายโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้

นานามิ “นายโอเคไหม”

จูเลียน “ฉันฉันพบสิ่งที่น่าสนใจจริง ๆ ที่นั่น”

นานามิ “มันคืออะไรเหรอ”

จูเลียนหยิบฟอสซิลทั้งสองออกมาและโชว์ให้เธอเห็น

นานามิ “ฟอสซิลของโปเกมอนโบราณ!?”

นานามิอุทาน เธอรู้ว่าการหามันในโฮเอนนั้นยากแค่ไหนเพราะการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นเมื่อ 3000 ปีก่อน

จูเลียนสังเกตว่านานานมิสนใจพวกมันมาก

จูเลียน “ทําไมเธอไม่เอาพวกนี้ไปล่ะ?”

นานามิ “แต่นายเป็นคนเจอนะ”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วง ฉันมี คาบุทอปส์ อยู่แล้ว เธอควรเก็บไว้หนึ่งอันและให้ศาสตราจารย์ โอคิโดะ อีกอัน เขาก็อยากจะทําวิจัยเกี่ยวกับพวกนี้ด้วย”

นานามิ “ตกลง ฉันจะเก็บพวกเขาไว้”

นานามิรับพวกมันไว้อย่างมีความสุขและเก็บไว้ในกระเป๋าของเธอเนื่องจากพายุทรายได้หยุดแล้ว พวกเขาจึงเดินทางต่อไปยังเมืองฮาจิซึเงะ

ใช้เวลานานสามวันในการไปถึงเมืองฮาจิซึเงะและในระหว่างวันจเลียนก็ยังคงฝึกฝนโปเกมอนของเขาต่อไป พวกมันแข็งแกร่งขึ้นทุกวี่วัน

เมื่อพวกเขาเข้าไปในเมืองฮาจิซึเงะ พวกเขาก็เห็นว่าเมืองนี้กําลังได้รับการตกแต่ง ผู้คนและโปเกมอนต่างสวมชุดที่มีสไตล์และเข้ากัน

จูเลียน “ดูเหมือนว่าจะมีการประกวดที่นี่ด้วย”

นานามิ “โอ้ ฉันลืมไปเลยการประกวดจะจัดขึ้นก่อนการสอบของฉัน”

จูเลียน “แล้วการประกวดจะจัดขึ้นเมื่อไหร่?”

นานามิ “ฉันเดาว่าในอีกสองวัน”

จูเลียน “งั้นการสอบของเธอคงจะเป็นวันที่สาม ฉันจะไปดูรอบ ๆ เมืองตอนที่เธอเตรียมสอบ”

นานามิ “แต่นายต้องมากับฉันนะ มาดูการประกวดในวันที่สองด้วยกัน”

จูเลียนคิดสักพักแล้วพยักหน้า

จเลียน “เธอต้องการเข้าร่วมหรือเปล่า”

นานามิ “ไม่ ฉันไม่มีโปเกมอนและการแข่งขันไม่ใช่ของฉัน”

จูเลียน “งั้นเธอก็เพียงแค่ดูเพื่อเป็นแรงบันดาลใจสินะ”

นานามิ “ใช่แล้ว การเพาะพันธุ์โปเกมอนเป็นเรื่องของแรงบันดาลใจจากสิ่งอื่น ๆ และนํามาใช้ในงานของผู้เพาะพันธ์”

จูเลียนยิ้มและขับรถต่อไป แม้ว่าเมืองฮาจิซึเงะจะเรียกว่าเป็นเมืองที่ถือได้ว่าเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่ก็มีตึกสูง และถนนที่ดีสําหรับยานพาหนะในการเดินทาง

จูเลี่ยนจอดอยู่หน้าโรงแรมระดับห้าดาวและเช่าห้องให้พวกเขา เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องจูเลียนก็นอนลงบนเตียงและหลับตาลง เขารู้สึกเหนื่อยล้าเมื่อขับรถมานานเขาก็รู้สึกได้ว่านานามนั่งอยู่ข้างบนตัว เขาลืมตาขึ้นมาดูนานามิที่เปลือยครึ่งตัวนั่งอยู่บนตัวของเขาพร้อมกับรอยยิ้มซุกซนบนใบหน้าของเธอ

จูเลียน “ดูเธอกําลังซนอยู่นะ”

จูเลียนยิ้มและนั่งตัวตรงก่อนปลดเสื้อชั้นในและดูดที่หัวนมของเธอในขณะที่พาเธอนอนลงบนเตียงและจูบกันอย่างเร่าร้อน ไม่นานทั้งคู่ก็พัวพันกันบนเตียงพร้อมกับการมีเซ็กส์แบบฮาร์ดคอร์ตลอดทั้งบ่าย

หลังจากเสร็จกิจแล้วจูเลียนก็ลุกขึ้นและมองไปที่นานามิที่เหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยเหงื่อ

นานามิ “ถ้านายทําฉันทุกครั้งแบบนั้น นายจะทําให้ฉันติดใจเอานะ”

นานามิพูดขณะที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา

จูเลียนยิ้มและตีก้นของเธอ

จูเลียน “เธอเป็นคนเริ่มเอง”

นานามิยิ้มและกอดจูเลียนแล้วเริ่มขยิ้มังกรของเขาอีกครั้ง

นานม “มาทําอีกรอบกัน”

จูเลียนไม่สนใจและทําต่ออีกรอบหลังจากทํากิจกรรมเสร็จอีกครั้งเขาพบว่านานามิหลับไปแล้ว เขามองออกไปก็เห็นว่ามันเป็นเวลากลางคืนแล้วเขาไม่รู้สึกง่วงเขาจึงตัดสินใจออกไปท่องเที่ยวรอบเมือง

เขาเดินออกจากโรงแรมและหยิบจักรยานออกมาและเริ่มมองไปรอบ ๆ เมืองแสงสียามค่ําคืนนั้นสวยงาม และการตกแต่งที่ติดตั้งไว้ก็ดูน่าหลงใหล หลังจากมองไปรอบ ๆ เมืองจูเลียนก็ตัดสินใจไปสํารวจป่าในบริเวณใกล้เคียง เขาได้ยินจากชาวบ้านว่าป่าบริเวณใกล้เคียงมีทะเลสาบที่เรืองแสงในเวลากลางคืนและนั่นเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดที่พวกเขาเคยเห็น

ในขณะที่เขาขี่จักรยานเข้าไปในป่า เขารู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่เขา พวกมันเป็นโปเกมอน แน่นอนแต่พวกมันไม่ได้โจมตีเขาเพราะพวกมันแค่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับมนุษย์ที่ขี่จักรยานในป่าของพวกมัน จูเลียนเห็น ไครอส บางตัวติดอยู่กับต้นไม้ใหญ่และดื่มน้ํานมของมัน เขาเห็น ทาเนโบ และ โคโนฮานะ บนต้น ไม้มองมาที่เขา พวกมันไม่เป็นมิตรนักและรักษาระยะห่างจากจูเลียนเพื่อเฝ้าดูเขา

หลังจากที่ไปสักพักในที่สุดเขาก็พบทะเลสาบและตามที่ชาวบ้านบอกไว้ทะเลสาบมันดูเหมือนจะเรืองแสง แต่เมื่อจูเลียนเข้ามาใกล้เขาก็สังเกตเห็นว่าบริเวณนี้ไม่มีต้นไม้ปกคลุมและแสงจันทร์ที่สะท้อนจากพื้นผิวของทะเลสาบทําให้ดูเหมือนมันเรืองแสง เขาจอดจักรยานและลงไปใกล้ทะเลสาบเพื่อมองไปที่ภาพสะท้อน น้ําในทะเลสาบสะอาดมากเขาสามารถมองเห็นกันทะเลสาบได้ถ้าเขาตั้งใจ เขาไม่พบเศษฝุ่นในน้ําเลยเขาสังเกตว่าทะเลสาบนี้เป็นที่อยู่ของโปเกมอนจํานวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่คือ โดจอช และ นามาซุน สิ่งนี้แสดงให้เห็นแล้วว่าทําไมทะเลสาบถึงสะอาด โดจ๊อช และ นามาซุน เหล่านี้เป็นตัวทําความสะอาดของทะเลสาบนั่นเอง

จูเลี่ยนตัดสินใจปล่อยโปเกมอนของเขาออกมาเพื่อที่พวกมันจะได้เพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ที่สวยงามนี้ เกี่ยราดอส และ มิโลคารอส ลงไปในทะเลสาบที่สะอาดเพราะพวกเขาชอบอย่างมาก ทะเลสาบนี้มีขนาดใหญ่ พอที่จะรองรับเกี่ยราดอส ไว้ได้ ดังนั้นมันจึงไม่รู้สึกอึดอัดนอกจากนี้มันยังเข้ากับ มิโลคารอส ได้ดีและดูเหมือนจะไม่ค่อยออกห่างจากกัน มิโลคารอส มักจะออกไปเที่ยวกับเกียราดอส เสมอเพราะมันจะสอนเธอว่าจะ แข็งแกร่งและใช้ท่าต่าง ๆ ได้อย่างไร ภายใต้แสงจันทร์ มิโลคารอส ที่ส่องแสงระยิบระยับทําให้เธอดูสวยงาม เมื่อเธอว่ายน้ําเคียงข้างเกียราดอส

โปเกมอนตัวอื่น ๆ ก็ชอบเล่นน้ําเช่นกันยกเว้น โกกะซารุ และ ฮีทราน เนื่องจากพวกมันไม่ชอบน้ํามาก จุปไทล์ ปืนขึ้นไปบนต้นไม้และนั่งที่นั่นขณะที่มองลงไปที่ป่าอันกว้างใหญ่ในขณะที่มันกําลังเหม่อมองอยู่มันจึงสังเกตเห็นเงาข้ามทะเลสาบไป จุปไทล์ ด้วยสายตาที่เฉียบแหลมของมัน มันจึงเห็นร่างโปเกมอนจาง ๆ ที่ซ่อนตัว อยู่หลังพุ่มไม้ที่กําลังมองไปที่จูเลียนและโปเกมอนของเขา

จูเลียนสังเกตเห็นการจ้องมองนั้นแต่ไม่ได้สนใจ เขารู้ว่ามันต้องเป็นโปเกมอนที่แค่อยากรู้อยากเห็น เขายังรู้สึกว่าโปเกมอนตัวนี้มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะต่อสู้ดังนั้นจูเลียนจึงตัดสินใจรอดูโปเกมอนตัวนี้ว่ามันจะเผชิญหน้ากับเขาหรือไม่ เขาเตือนโปเกมอนที่มีอายุมากกว่าแล้วเตือนว่าอย่าปล่อยแรงกดดันและทําให้ผู้มาเยือนตกใจ

ไม่ว่าโปเกมอนป่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนหากสัมผัสกับความกดดันของโปเกมอนตัวเก่าของจูเลียนมันก็จะกลัว และวิ่งหนีไป

จูเลียนไม่ต้องรอนานในไม่ช้โปเกมอนหลังพุ่มไม้ก็เผยตัวออกมา มันเป็นโปเกมอนที่มีขนสีขาวยืนอยู่ด้วยขาทั้งสี่ มันมีใบหน้าสีเข้มและมีเขาคล้ายใบมีดที่ด้านข้างของศรีษะ

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นโปเกมอนตัวนี้ มันคือ อับโซล

อับโซล มองไปรอบ ๆ และเห็นโปเกมอนส่วนใหญ่ของจูเลียนไม่ได้สนใจมันโดยสิ้นเชิง เพราะพวกมันไม่ได้สนใจ อับโซล เป็นพิเศษ แต่ อับโซล ก็ไม่ได้สร้างปัญหาเพราะมันรู้สึกได้ว่าโปเกมอนเหล่านี้แข็งแกร่ง มันมอง นักคราร์ โยกิราส มิโลคารอส คีร์เรีย และ จุปไทล์ ก็สามารถบอกได้ว่าทั้งห้านี้อาจเป็นคู่ที่เหมาะสมสําหรับมัน

อับโซล มองไปที่ มิโลคารอส และต้องการสู้กับเธอ แต่เขาสังเกตเห็นดวงตากลมโตคู่หนึ่งใต้น้ําจ้องมองมาที่มัน มันจึงล้มเลิกความคิดจากนั้นมองไปที่ โยกราส นักคราร์ และ คีร์เรีย แต่เมื่อเห็นขนาดของมันแล้วมันก็ไม่ได้ต้องการต่อสู้กับพวกนั้น ในที่สุดมันก็มองไปที่ จุปไทล์ ที่จ้องมองมัน

มันว่ายน้ําข้ามทะเลสาบอย่างแน่วแน่และเข้ามาใกล้ จุปไทล์ ก่อนคํารามท้าทาย ตาของ จุปไทล์ พรี่ลงและ มันก็กระโดดลงจากต้นไม้และมันยืนพร้อมที่จะต่อสู้ จุปไทล์ มองไปที่จูเลียน ทางจูเลียนเพียงแค่พยักหน้าและอนุญาตให้ จุปไทล์ ต่อสู้ จูเลี่ยนตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปยุ่ง เขาต้องการดูว่า อับโซล นี้เก่งแค่ไหน จูเลียนสนใจ ที่จะจับมันดังนั้นเขาจึงต้องการดูว่า อับโซล พัฒนาตัวเองในป่านี้ได้อย่างไรโดยไม่พึ่งพาเทรนเนอร์