Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 118

ตอนที่ 118 ค้นหา Mega Stone

แกรนท์ส่ง เฮลการ์ ออกมามันมองไปที่จูเลียนและคํารามเสียงยาวแหลม

จูเลียนรู้สึกเฉย ๆ เมื่อเห็นฉากนี้ เขาคิดว่าเขาไม่จําเป็นต้องใช้วิธีที่รุนแรงอะไร แต่เขาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าคิดผิด

จูเลียน ฉันควรจะรู้ว่าพวกงี่เง่าเหล่านี้จะไม่ฟังคําเตือนแม้ว่ามันจะเป็นผลดีต่อพวกเขาเองก็ตาม เพราะพวกเขาชอบที่จะใช้วิธีที่ยากลําบาก งั้นฉันก็จะแสดงให้พวกนี้เห็น

ดวงตาของจูเลียนกลายเป็นเย็นชาเมื่อจ้องไปที่ เฮลการ์ ที่กําลังคําราม ทันใดนั้น เฮลการ์ ก็รู้สึกกดดันอย่างมาก มันมองไปที่ดวงตาสีแดงเย็นชาของจูเลียนและรู้สึกหนาวสั่น มันพยายามฝทนสู้กลับโดยคํารามดังขึ้น แต่มันก็เริ่มรู้สึกกลัว หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้นสัญชาตญาณของมันบอกให้มันจะวิ่งไปให้ไกลที่สุด ยิ่งเฮลการ์จ้องที่จูเลียนมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น มันก็รู้สึกว่าจูเลียนเป็นปีศาจ

แกรนท์มองไปที่เฮลการ์ของเขา และไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเกิดอะไรขึ้นต่อหน้าต่อตา เฮลการ์ของเขาตัวสั่นด้วยความกลัวต่อหน้าจูเลียนแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ทําอะไรก็ตาม

แกรนท์ “เฮลการ์ แกกําลังทําอะไรอยู่กันหา!?”

ผู้ดูแลก็สังเกตเห็นมันอย่างชัดเจนและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอมองไปที่จูเลียนก็เห็นดวงตาของเขา เธอรู้สึกหนาวสั่นและถูกกดดันโดยไม่มีเหตุผล

ผู้ดูแล ตาของเขา

ผู้ดูแล “แกรนท์ ใช้ mega evolving”

ผู้ดูแลคิดไอเดียนี้ขึ้นมาเมื่อเธอคิดได้ว่าโปเกมอนจะมีความมั่นใจและกล้าหาญมากขึ้นได้อย่างไรหลังจากที่เทรนเนอร์มีประสบการณ์ไม่เพียงพอ โปเกมอนอาจเป็นอันตรายต่อเขา หรือ เธอในช่วง mega evolving

แกรนท์ “ครับ!”

เขาใช้คีย์สโตนของเขาและพยายามที่จะพัฒนาเฮลการ์ของเขา ขณะที่คีย์สโตนเริ่มปล่อยพลังงานที่ไปหลอมรวมกับเมก้าสโตนที่แขวนอยู่บนเฮลการ์ ตัวของเฮลการ์ก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้น กระดูกที่อยู่บนหลังเริ่มเติบโตและสร้างโล่ที่เหมือนมีความคมขึ้นมา

เฮลการ์ประสบความสําเร็จในการวิวัฒนาการร่างเมก้า และความกดดันที่มันรู้สึกก็ได้ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงมีน้ําหนักอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มันไม่ได้กลัวเหมือนเมื่อก่อน

จูเลียนมองสิ่งนี้และรู้สึกเบื่อหน่าย

จูเลียน “พวกนายทําให้ฉันเสียเวลา”

จูเลียนโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศ

จเลียน “จบมันเลย

ผู้ดแลร์ดีว่าหากเธอไม่ลงมือสิ่งต่าง ๆ อาจแย่ได้ ดังนั้นเธอจึงส่งโปเกมอนของเธอไปด้วย

ผู้ดูแล “ไปเลย ฟูดิน Mega Evolve”

ทันทีที่เธอส่งฟูดินออกมาเธอก็ใช้การวิวัฒนาการกับมันทันที มันเริ่มลอยขึ้นไปบนอากาศโดยมีช้อนห้าช้อนอยู่เหนือหัว

โปเกบอลของจูเลียนเปิดออกและฮีทราน ก็ออกมาและลงสู่พื้นจนทําให้พื้นสั่น

แกรนท์ “โปเกมอนตัวนั้นมันอะไรกัน”

ผู้ดูแลยังขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าโปเกมอนนี้คืออะไร

ผู้ดูแล “ใครสนใจกัน โจมตีซะ ฟูดิน ใช้ Psycho Cut”

แกรนท์ “เฮลการ์ Dark Pulse”

ฮีทราน ไม่สนใจการโจมตีที่เข้ามามันอ้าปากและใช้ Crunch

กรามขนาดใหญ่ที่ทําจากพลังแห่งความมืดก่อตัวขึ้นตรงหน้าและบดขยี้การโจมตีที่เข้ามา จากนั้นมันก็ยีนด้วยขาหลังและนําสองขาหน้าของมันกระทืบลงไปที่พื้นอย่างเต็มกําลังและใช้แผ่นดินไหวที่พื้นสั่นสะเทือน และทําให้พื้นใต้เฮลการ์พังทลายลงและสร้างความเสียหายอย่างมากจากแรงกระแทกของเปลือกโลกใต้พื้น ฟูดินไม่ได้รับผลกระทบเพราะลอยอยู่ในอากาศแต่ก็ยังสะดุ้งและส่ง Psycho Cut ออกไปอีกรอบ

ฮีทราน ใช้ Crunch อีกครั้งและคราวนี้มันมีขนาดใหญ่กว่าเดิม ก่อนที่จะกระทืบทั้ง ฟูกิน และ Psycho อย่างสมบูรณ์

เพียงไม่กี่วินาที่ทั้งคู่ก็พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์

แกรนท์และผู้ดูแลตกใจจนก้าวถอยหลังด้วยความกลัว

แกรนท์ “ผู้ดูแล เราควรทําอย่างไรดี”

ผู้ดูแลมองไปที่แกรนท์และคิดว่าเขาไร้ประโยชน์จริง ๆ เธอมองไปที่จูเลียนและพยายามคิดหาทางไปจากที่ผู้ดูแล “อย่างที่คุณบอก เราจะหยุดสิ่งที่ทําอยู่และจะไม่กลับมาที่เกาะนี้อีกเลยโอเค บาย”

ผู้ดูแลเริ่มเดินออกไปและเดินผ่านจูเลียนไป แกรนท์ก็เดินตามเธอไปอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขากําลังจะเข้าใกล้และรู้สึกว่าพวกเขากําลังตะหนีออกไป พวกเขาก็ได้ยินเสียงใครพูดอยู่ข้าง ๆ พวกเขา

จูเลียน “ใครบอกว่าออกไปได้?”

จูเลียนสบตากับพวกเขาและวางมือบนไหล่ของพวกเขาแล้วพูดใส่หูพวกเขาจนตัวแข็งที่อและหันหน้าไป ด้านข้างเพื่อมองดูจูเลียนที่กําลังยิ้ม ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกตัวหนักและสลบไป

จูเลียน “พวกโง่”

จูเลียนอุ้มพวกเขากลับมาและหยิบเก้าอี้สองตัวออกจากกระเป๋ามิติและเชือกจากนั้นเขาก็มัดพวกเขาเข้ากับ มัน

จูเลียน “พวกเขาจะต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นคืนสติ”

เขามองไปที่หินคริสตัลขนาดใหญ่บนผนังและเพดานก่อนจะเริ่มตรวจสอบ ในไม่ช้าเขาก็พบว่าทั้งเกาะนี้ขึ้นอยู่กับผลึกเหล่านี้เป็นแหล่งพลังงาน

จูเลียน “คริสตัลนี้ยังทําหน้าที่เป็นเชื้อเพลิงให้กับทั้งเกาะ หากถูกนําออกไปเกาะอาจตายได้”

เขายังตระหนักว่าความเขียวขจภายในทุ่งหญ้าแห่งนี้ก็เป็นเพราะคริสตัลเหล่านี้เช่นกัน

จูเลียน “ฉันจะนําส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปมอบให้ศาสตราจารย์โอคิโดะ”

จูเลียนหักชิ้นส่วนเล็ก ๆ จากคริสตัลและเก็บไว้ในกระเป๋ามิติ จากนั้นเขาก็ปล่อยโปเกมอนของเขาออกมา

จูเลียน “ลองดูว่าพวกนายพบหินที่เชื่อมโยงกับนายไหม”

โปเกมอนทั้งหมดของเขาพยักหน้ายกเว้น โกกะซารุ พีจอต และ เกียราดอส คาบิกอน มองไปรอบ ๆ และกลับไปนอนต่อเพราะนี่เป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดในโลกสําหรับมัน

โปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขาเริ่มมองไปรอบ ๆ และตัวแรกที่พบเมก้าสโตนคือ ฟุชิกิบานะ ซึ่งเป็นเมก้าสโตนที่อยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งมีพลังชีวิตมากมายอยู่ในนั้น

ในไม่ช้า คาบุทอปส์ ก็พบในสระน้ํา เอเลคเบิลมองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็พบอยู่ด้านบนสุดติดกับเพดานที่ล้อมรอบด้วย spark stone

หินเมก้าสโตนทั้งสามก้อนนั้นดูแตกต่างกันทั้งหมด

จูเลียน “พีจอต ช่วย เอเลคิเบิล เอาเมก้าสโตนที่เขาต้องการหน่อย”

พี่จอต บินไปทาง เอเลคิเบิล และถามมันว่าอันไหน จากนั้น เอเลคิเบิล ก็ชี้ไปที่อันหนึ่งทางขวา พีจอตบินขึ้นไปและฉีกเพดานออกแล้วนํากลับไปให้เอเลคเบิล

ฮีทราน ไม่พบสิ่งที่น่าสนใจนอกจาก ember stone ที่มันกินเข้าไป

จูเลียนมองไปที่โปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขา จุปไทล์ มิโลคารอส รารูโทส และ โยกิราส พวกมันดูเหมือนจะยุ่งกับการเล่นและไม่พบสิ่งใดที่ดึงดูดพวกมัน

จูเลียน บางที่สําหรับพวกที่เหลืออยู่อาจอยู่ในเมืองรูเน่”

จูเลียนคิดและมองไปที่โปเกมอนที่ได้เมก้าสโตน พวกมันดูมีความสุขมาก

จูเลียนสังเกตเห็นว่าผู้ดูแลและแกรนท์กําลังจะตื่นขึ้น เขาจึงเรียกโปเกมอนทั้งหมดกลับมาและเก็บเมก้าสโตนไว้ในกระเป๋าแล้วเดินไปหาผู้ดูแลกับแกรนท์ที่หมดสติ แล้วนั่งบนเก้าอี้รอให้พวกเขาตื่น