Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 117

ตอนที่ 117 พบผู้ดูแล

 

จูเลียนเดินตามหลัง เก็งก้า เข้าไปในถ้ําที่ดูเล็กกว่าถ้ําอื่น ๆ ในบริเวณที่มีทางเข้าถ้ําทั้งหมด

 

ขณะที่เดินผ่านถ้ําจูเลียนเห็นภาพแกะสลักตามปกติบนผนังมันเป็นเรื่องราวและงานเขียนในสมัยก่อน ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาอ่านเช่นกัน

 

หลังจากติดตาม เก็งก้า มาระยะหนึ่ง เขาสังเกตเห็นว่า เก็งก้ามองไปที่ด้านข้างของกําแพงด้วยความสนใจ

 

จูเลียน “เจออะไรรึเปล่า?”

 

เก็งก้า พยักหน้า

 

จูเลียน “ไปดูสิ ฉันจะหาทางไปที่นั่นต่อ”

 

เก็งกําา ค่อย ๆ ทะลุผ่านกําแพงและหายไปจากสายตาของจูเลียน แล้วจูเลียนก็เดินหน้าต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของเขา เขาสังเกตเห็นว่าผนังไม่ได้ถูกแกะสลักอีกต่อไป แต่มันมีเครื่องหมายการทําเหมืองอยู่ เขาสังเกตเห็นบางส่วนของ ember stone ที่ติดอยู่บนผนัง เขาเห็น spark stones และ green color stones ที่มีพลังงานไฟฟ้าและหญ้า

 

จูเลียนเคยเห็นเพียง ember stone และ spark stone เขาไม่เคยเห็นหินธาตุสีเขียว เขาดึงออกจากกําแพง และตรวจสอบด้วยพลังออมนิฟอร์ซของเขา จากนั้นเขาก็ทําเช่นเดียวกันกับหินอื่น ๆ เช่นกัน

 

จูเลียน หินเหล่านี้ไม่ใช่ของโลกนี้มันมาจากโลกที่แตกต่างกัน

 

ยิ่งจูเลียนมองไปรอบ ๆ ผนังถ้ําก็สังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบต่าง ๆ ได้มากขึ้น

 

จูเลียน อุกกาบาตที่ชนในโฮเอนนี้อาจเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่แตกต่างกันที่มีพลังชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมันอาจถูกทําลายและชิ้นส่วนของมันก็ตกอยู่ในโฮเอน

 

สมมติฐานที่จูเลียนคิดขึ้นมานั้นเป็นความจริงอย่างแท้จริง อุกกาบาตนี้เป็นชิ้นส่วนของดาวเคราะห์ที่ถูกทําลาย และส่วนหนึ่งของมันมาตกที่โลกและทําให้โปเกมอนหลายชนิดสูญพันธุ์ไปเป็นจํานวนมาก แต่มันก็ทําให้เกิดการเพิ่มขึ้นของสิ่งใหม่ ๆ อย่างโปเกมอนสายพันธุ์ใหม่เช่นกัน

 

จูเลียน จากสิ่งที่ฉันมีในตอนนี้ฉันสามารถพูดได้ว่าโลกนั้นมีโปเกมอนที่คนที่นี่ไม่รู้จักโดยสิ้นเชิง โลกนั้นมีเมก้า สโตน ที่ดึงพลังเต็มรูปแบบของโปเกมอนออกมาและอาจจะมีธาตุชนิดพิเศษที่พิเศษเฉพาะในโลกนี้เช่นกัน”

 

จูเลียนตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อเขาได้ข้อสรุปนี้ เมก้า สโตน เป็นสิ่งแปลกปลอมสําหรับโลกที่ถูกทําลายนี้ โลกที่จูเลียนมีชีวิตอยู่ในตอนนี้จะมีอะไรให้เขาตื่นตาอีกบ้าง

 

จากสิ่งที่เขารู้ว่ามันมีหลายภูมิภาคในโลกนี้และภูมิภาคขนาดใหญ่เหล่านี้ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของทวีปขนาดใหญ่ ผู้คนในทวีปเหล่านี้ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในอีกด้านหนึ่งของโลกนี้หรือมีกี่ทวีปและประเภทพลังกับโปเกมอนที่พวกเขามีก็ยังไม่ค้นพบความลับมากมาย

 

จูเลียนสงบลงเพราะมันไม่ใช่เวลาที่จะคิดถึงเรื่องนี้ ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าเขาก็เริ่มเห็นเครื่องหมายการขุดเหมืองใหม่ ๆ บนกําแพง ดูเหมือนว่าเพิ่งขุดเมื่อไม่นานมานี้ยิ่งเขาไปไกลเท่าไหร่ก็จะเห็นเครื่องหมายการขุดมากขึ้น และในที่สุดหลังจากเดินไปครึ่งชั่วโมงเขาก็ได้ยินเสียงโลหะกระทบกันกับหิน

 

จูเลียน “พวกเขากําลังดําเนินการขุดอยู่ข้างหน้า”

 

จูเลียนชะลอฝีเท้าลงและเดินเข้าไปหาแหล่งที่มาของเสียงอย่างช้า ๆ เขาเห็นเงาสมาชิกไม่กี่คนที่ใช้พลั่วขุดแร่ออกมามันเป็นก้อนหินธาตุจํานวนมาก

 

เขาเห็นว่าสมาชิกเหล่านี้ถูกควบคุมโดยสมาชิกระดับสามเส้นที่กําลังตะโกนสั่งพวกเขา

 

หัวหน้าสมาชิก “หินพวกนี้มีประโยชน์ต่อสํานักงานใหญ่ ถ้านายทําลายมันแม้แต่ก้อนเดียวฉันจะรายงานไปที่สํานักงานใหญ่นะเฟ้ย”

 

คนงานเหมืองเป็นผู้ชายทั้งหมดที่กําลังสาปแช่งเขาด้วยเสียงต่ํา

 

สมาชิก 1 “ดูไอเวรนี่สิ เขาให้เราทํางานทุกอย่างและเขาบอกให้สาว ๆ ทําทุกอย่างที่ต้องการ ถ้าฉันมีสายรัดสามเส้นนะฉันจะแสดงให้เขาเห็น”

 

สมาชิก 2 “เฮเงียบ ๆ ถ้าเขาได้ยินนาย เราทุกคนจะมีปัญหา”

 

สมาชิก 1 ปิดปากและทําเหมืองต่อไป

 

จูเลียน ฉันต้องจัดการพวกนี้เพื่อไปต่อ

 

จูเลียนหยิบโปเกบอลออกมาและเรียกโปเกมอนของเขาออกมาอย่างเงียบ ๆ

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ ใช้ Sleeping powder”

 

ฟุชิกิบานะออกมาและส่งพลังแห่งการหลับใหลไปยังผู้ที่อยู่ในเหมือง ในไม่ช้าทุกคนก็ล้มลงกับพื้นและหลับสนิท

 

จูเลียน “ทําได้ดีมาก กลับมา”

 

เขาเรียก ฟุชิกิบานะ กลับมาและเดินผ่านสมาชิกที่กําลังหลับใหลไป เขาเห็นรถลากที่เต็มไปด้วยหินธาตุไฟ ไฟฟ้า หญ้า น้ํา และ ดิน

 

เขาหยิบพวกมันสองสามก้อนมาเก็บไว้ในกระเป๋ามิติและเดินไปข้างหน้าด้วย แล้วประหลาดใจเพราะเขาพบว่ากลุ่มหลักนั้นอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร เขาซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินและสอดแนมกลุ่มนี้ เขาเห็นผู้หญิงที่มีผมสีเขียวสวมแว่นตาสีเขียวและเครื่องแบบยาวสีขาวที่มี S และ L เขียนบนเครื่องแบบของเธอ

 

ชายร่างท้วมตัวสูงยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ เขามีผมสีบลอนด์สวมเครื่องแบบสีดํา / น้ําตาลที่มี SL เขียนอยู่บนเครื่องแบบเช่นกัน ชายคนนั้นมองแท็บเล็ตในมือและมีสมาชิกองค์กรอยู่รอบตัวพวกเขาซึ่งทั้งหมดมีสายรัดแขนเสื้อสามเส้น

 

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ดูแล ขณะที่เธอจ้องมองไปที่กําแพงตรงหน้าเธอ

 

ผู้ชายตัวใหญ่ข้าง ๆ เธอหยุดมองที่แท็บเล็ตของเขาและมองไปที่เธอ

 

ชายตัวใหญ่ “ผู้ดูแล ดูแล้วมันมาจากด้านหลังกําแพงนี้”

 

ผู้ดูแล “ทุบกําแพงเลย”

 

ชายตัวใหญ่ “ครับ”

 

เขาโยนโปเกบอล และเฮลการ์ก็ออกมา มันเป็นเฮลการ์ขนาดใหญ่ที่มีกล้ามเนื้อและเขาที่หนาและใหญ่

 

ชายตัวใหญ่ “เฮลการ์ ทําลายกําแพงนั่น”

 

เฮลการ์ ตั้งท่าและพุ่งเข้าใส่กําแพงและใช้ Headbutt พุ่งทะลุกําแพงทําให้มันแตกเป็นเสี่ยง ๆ

 

ขณะที่กําแพงถูกทําลายจนหมด สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือทุ่งหญ้าขนาดใหญ่

 

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นทุ่งหญ้าลึกเข้าไปในถ้ําและภายในชิ้นส่วนของอุกกาบาต

 

ผู้ดูแลมองไปที่ทุ่งหญ้าตรงหน้าแล้วยิ้ม

 

ผู้ดูแล “พวกนายสามคนรอที่นี่ แกรนท์มากับฉัน”

 

ผู้ดูแลเดินเข้าไปและแกรนท์ก็เดินตามเธอไป พวกสมาชิกที่เหลือไม่พูดอะไรและยืนอยู่หน้ากําแพงที่พังทลาย

 

จูเลียนเห็นพวกเขาเข้าไปและคิดหาทางเข้าไปด้วย เขาไม่ต้องการใช้โปเกมอนของเขาเพราะตอนนี้พื้นที่มี ขนาดเล็กสําหรับโปเกมอนของเขา

 

จูเลียน ฉันต้องดูแลพวกนั้นด้วยตัวเองแล้วมั้ง

 

จูเลียนแอบเข้ามาใกล้แล้วจู่ ๆ พวกสมาชิกที่ยืนเฝ้าก็หันมาเห็นจูเลียน แต่ก่อนที่พวกเขาจะทําอะไรจูเลียนได้เริ่มการโจมตีแล้ว

 

จูเลียนเหวี่ยงลูกเตะไปที่กรามของสมาชิกคนแรก สมาชิกคนที่สองขยับไปข้างหน้าเพื่อส่งหมัด แต่จูเลียนหลบและจับหน้าของอีกฝ่ายด้วยมือของเขาและกระแทกศีรษะของอีกฝ่ายลงกับพื้น สมาชิกคนที่สามพยายามเตือนผู้ดูแลแต่ก่อนที่เขาจะหลบหนี จูเลียนก็จับเขาจากด้านหลังและใช้ German Suplex ทุ่มอีกฝ่ายลงไป ทั้งสามคนถูกจัดการภายในไม่กี่วินาที

 

จูเลียนปัดฝุ่นบนเสื้อโค้ทของเขาและมองไปที่สมาชิกที่หมดสติทั้งสาม

 

จูเลียน เรื่องง่าย ๆ

 

เขาเดินเข้าไปในทุ่งหญ้าผ่านกําแพงที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ และมองไปรอบ ๆ หญ้ารอบ ๆ นี้เติบโตเท่า ๆ กัน แม้ว่าจะไม่มีแสงแดดก็ตาม เขาก้มตัวลงและสัมผัสพื้นจากนั้นก็กําแพงรอบ ๆ

 

จูเลียน “นี่คือสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น

 

จูเลียนประทับใจคนในสมัยโบราณจริง ๆ พวกเขาสร้างทุ่งหญ้าภายในอุกกาบาตได้ ในทางเทคนิคอุกกาบาตนี้เคยเป็นชิ้นส่วนของโลกมาก่อน

 

จากนั้นเขาก็เห็นรอยเท้าบนพื้นหญ้า เขารู้ว่ารอยเท้าเหล่านี้เป็นของผู้ดูแลและผู้บัญชาการที่อยู่กับเธอ เขาเดินตามรอยเท้าและในไม่ช้าทั้งคู่ก็อยู่ในสายตาของเขา พวกนั้นยืนอยู่หน้ากําแพงขนาดใหญ่และกําแพงนี้ปกค ลุมไปด้วยหินมันวาวขนาดใหญ่ จูเลียนรู้สึกตกใจเมื่อเห็นหินแวววาว (shiny rock) เหล่านี้มันดูเหมือนนาฬิกา พระอาทิตย์ที่มีอยู่ในภูมิภาคคาลอส

 

เขามองไปรอบ ๆ และเห็นว่ากําแพงรอบ ๆ หินเหล่านี้กําลังก่อตัวเป็น เมก้า สโตน บางก่อนได้ก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ และบางก้อนยังคงก่อตัวอยู่

 

จูเลียน โอ้ หินคริสตัลเหล่านี้เป็นเหตุผลเบื้องหลังการสร้างหินเมก้า สโตนสินะ

 

ผู้ดูแลและผู้บัญชาการรู้สึกบึงกับฉากตรงหน้ามากจนพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของจูเลียน เขาค่อย ๆ ดึงหน้ากากของเขาออกมาและสวมมันเพราะเขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนให้พวกนั้นเห็น

 

แกรนท์ “ผู้ดูแล เราพบคริสตัลมากมายที่นี่เราก็สามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดายขึ้น”

ผู้ดูแล “หึหึหึ หัวหน้าจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ กับความฝันของเขา คริสตัลมากมายนี้จะทําให้เราครองโลกสําเร็จและเมื่อไหร่ที่ฉันจะได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นผู้นําองค์กรเงา นายจะได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้ดูแล”

 

แกรนท์ “ผู้ดูแล คุณสุดยอดมาก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

 

ผู้ดูแล “ก่อนอื่นเรามาขุด เมก้า สโตน ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้วดีกว่าจากนั้นแจ้งให้หัวหน้าทราบ”

 

แกรนท์ “ตกลง ผมจะเรียกสมาชิกขององค์กรมา”

 

แกรนท์หันไปและเห็นชายสวมหน้ากากกับเสื้อคลุมสีดําจ้องมองพวกเขา

 

แกรนท์ตัวแข็งเมื่อเขาเห็นจูเลียน

 

แกรนท์ “นาย? นายเป็นใครมาทําอะไรที่นี่!”

 

ผู้ดูแลหันกลับมาหลังจากได้ยินเสียงแกรนท์และก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

 

จูเลียน “ฉันเป็นเพื่อนเก่าของบอสนาย ทําไมนายไม่ไปถามเขาเองล่ะ”

 

แกรนท์ “ไอพวกข้างนอกย้ายกันของพวกแกมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

 

จูเลียน “อย่าตะโกนไปไอ้โง่ พวกเขาจะไม่มาหรอกก็ฉันดูแลพวกเขาไปแล้ว”

 

ผู้ดูแลเริ่มจริงจังขึ้น เธอรู้ว่าไม่มีใครสามารถมาที่นี่ได้โดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับสมาชิกองค์กรและผู้บัญชาการอีกสองคน

 

ผู้ดูแล “คุณเป็นใคร”

 

จูเลียน “เธอหูหนวกเหรอ ไม่ได้ยินที่ฉันบอกเหรอว่าฉันเป็นเพื่อนเก่าของบอสเธอ”

 

ผู้ดูแล “ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร ออกไปจากที่นี่ไม่งั้นนายจะต้องเสียใจ!”

 

จูเลียน “นั่นคือสิ่งเดียวกับที่ผู้บัญชาการสามคนพูดกับฉันแต่ฉันก็ยังสบายดี”

 

ผู้ดูแล “นายหมายถึงใคร”

 

ทันใดนั้นเครื่องสื่อสารที่เอวของเธอก็เริ่มดังขึ้นและเสียงที่แตกดังออกมา

 

ผู้ดูแลตึงเครื่องสื่อสารและดึงเสาอากาศออกเพื่อให้ได้สัญญาณที่ดีขึ้น

 

โคซาบุโร่ “บอสมีใครบางคนแทรกซึมเข้ามาในค่าย ฉันไม่พบ แบรด เซลี และ ซาบัค ที่ไหนเลย แต่ฉันพบสัญญาณของการต่อสู้ขนาดใหญ่”

 

จูเลียน หอ? เขาไม่พบพวกเขาเหรอ ฉันทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่นนะ แล้วพวกเขาจะหายไปไหน? ใครทํากันช่างน่าสนใจ

 

ผู้ดูแลตกใจและเธอมองไปที่จูเลียน

 

ผู้ดูแล “ทําไมไม่แจ้งฉัน”

 

โคซาบุโร่ “ผู้ดูแล คุณไม่อยู่ในช่วงระยะการสื่อสาร ตอนนี้ผมกําลังใช้ตัวเพิ่มสัญญาณเพื่อสื่อสารกับคุณ”

 

เธอตัดสายและมองไปที่จูเลี่ยน

 

ผู้ดูแล “ต้องการอะไร”

 

จูเลียน “ฉันแค่อยากให้คนงี่เง่าอย่างพวกเธอหยุดสิ่งที่เธอกําลังทําอยู่”

 

ผู้ดูแล “ฮ่าฮ่า งั้นนายก็พยายามเล่นบทฮีโร่สินะ”

 

จูเลียน “ไม่ ไม่ ไม่ เธอเดาผิดทั้งหมดฉันไม่ได้ตั้งใจจะเล่นฮีโร่เลยฉันแค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขและพวกงี่เง่าอย่างเธอ พร้อมกับกลุ่มโง่ ๆ อย่างแม็กม่าและอควา ก็กําลังทําให้ชีวิตของฉันยากลําบากมาก ดังนั้นถ้าเธอหยุดตอนนี้ฉันจะไม่รบกวนเธอและฉันอาจจะช่วยเธอทั้งองค์กร”

 

ผู้ดแล “ฮ่า ๆ ๆ นายคิดว่านายคนเดียวสามารถหยุดองค์กรได้เหรอ นายเป็นแค่คนโง่ แม้แต่แชมป์ก็ไม่กล้า

 

จูเลียน พวกเขากําลังดําเนินการขุดอยู่ข้างหน้า

 

จูเลียนชะลอฝีเท้าลงและเดินเข้าไปหาแหล่งที่มาของเสียงอย่างช้า ๆ เขาเห็นเงาสมาชิกไม่กี่คนที่ใช้พลั่วขุดแร่ออกมามันเป็นก้อนหินธาตุจํานวนมาก

 

เขาเห็นว่าสมาชิกเหล่านี้ถูกควบคุมโดยสมาชิกระดับสามเส้นที่กําลังตะโกนสั่งพวกเขา

 

หัวหน้าสมาชิก “หินพวกนี้มีประโยชน์ต่อสํานักงานใหญ่ ถ้านายทําลายมันแม้แต่ก้อนเดียวฉันจะรายงานไปที่สํานักงานใหญ่นะเฟ้ย”

 

คนงานเหมืองเป็นผู้ชายทั้งหมดที่กําลังสาปแช่งเขาด้วยเสียงต่ํา

 

สมาชิก 1 “ดูไอเวรนี่สิ เขาให้เราทํางานทุกอย่างและเขาบอกให้สาว ๆ ทําทุกอย่างที่ต้องการ ถ้าฉันมีสายผู้ดูแลพยักหน้า

 

แกรนท์เดินไปข้างหน้าและส่งโปเกบอลของเขาออกไป

 

แกรนท์ “เฮลการ์ ออกมา”