Journey Towards Greatness: เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 115

ตอนที่ 115 ผู้บัญชาการหายไป?

ในขณะที่เขากําลังจะออกไปกลางเกาะเขาก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลังมันมาจาก ลาทีออสและลาทีอาส ทั้งสองตัวเข้ามาหาจูเลียน เขาลูบหัวของพวกมันและพวกมันก็ยอมเพื่อแสดงความขอบคุณต่อความช่วยเหลือของเขา

จูเลียนยิ้มและหันหลังจะจากไป แต่เขารู้สึกว่ามีคนจับแขนเสื้อของเขา เขาหันกลับไปเห็นลาทีออส งับแขนเสื้อด้วยปากของมัน

จูเลี่ยน [มีอะไร?]

จูเลียนใช้โทรจิตและพยายามคุยกับลาทีออส

ลาทีออสมองไปที่ลาทีอาส และพูดบางอย่างกับเธอในไม่ช้า ลาทีอาส ก็บินไปทางทิศตะวันตกด้วยความ เร็วสูง

จูเลียนรู้สึกสับสนเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไม่นาน ลาทีอาสก็กลับมาพร้อมกับบางสิ่งในปากของเธอ มันดูเหมือนไม้ตรีศูลเล็ก ๆ แต่ใบมีดกลับด้านลาทีอาสเข้ามาใกล้มากขึ้นและจูเลียนก็เห็นว่ามันคืออะไร นั่นคือขลุ่ยนั้นเอง

ลาทีออสหยิบขลุ่ยจากลาทีอาส และมอบให้จูเลียน

ลาทีออส [นี่คือ มิเห็นโนะฟุเอะ (ขลุ่ยอินฟินิตี้) เมื่อใดก็ตามที่คุณเป๋ามัน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนฉันจะไปช่วยคุณ]

จูเลียนประหลาดใจกับของขวัญชิ้นนี้ แต่เขาก็ยอมรับอย่างมีความสุข

จูเลียน [ขอบคุณ]

จูเลียนกล่าวขอบคุณและหันหลังเพื่อจะออกไป แต่แขนเสื้อของเขาถูกจับอีกครั้ง เขาหันกลับไปอีกครั้งก็เห็นลาทีออสงับแขนเสื้อของเขาด้วยปากของมัน

ลาทีออส ส่งสัญญาณให้จูเลียนนั่งบนตัวมัน จูเลียนมองไปที่ ลาทีออส จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของมัน ลาทีออส ลอยขึ้นและพุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วสูง จูเลียนคลุมตัวเองด้วย Omniforce เนื่องจากเขาไม่ เคยมีประสบการณ์ในการเดินทางด้วยความเร็วสูงนี้ จูเลี่ยนตกใจมากกับความเร็วที่ลาทีออสสามารถบินไปถึงเกาะกลางได้ เกาะนี้มีขนาดใหญ่มากแต่ลาทีออสยังคงไปถึงได้ภายในหนึ่งนาทีและมันก็ยังไม่ได้บินด้วยความเร็วเต็มที่

ลาทีออสพุ่งดิ่งลงไปและจูเลียนก็กระโดดลงจากลาทีออส และเฝ้าดูมันหายไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

จูเลียนมองไปที่ขลุ่ยในมือของเขาและรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่เปล่งออกมาจากมัน พลังดังกล่าวเชื่อมกับลาทีออสและลาทีอาส ขลุ่ยนี้ดูเหมือนว่ามันถูกสร้างขึ้นจากไม้ แต่จูเลียนก็ประหลาดใจที่พบว่ามันหนักแค่ไหนมันถึงกับหนักกว่าทั้งสเตน

จูเลียนเก็บขลุ่ยไว้ในกระเป๋ามิติของเขาและค่อย ๆ เดินไปที่ค่ายหลัก เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นคนจํานว นมากกําลังถือพลั่วในมือ นอกจากนี้ยังมีผู้บัญชาการสองคนคุยกันอย่างเงียบ ๆ

จูเลียนแอบเข้าไปในเต็นท์หลักของแคมป์อย่างเงียบ ๆ โดยมีสมาชิกองค์กรให้สลบและเมื่อเขาเข้าไปข้างในก็พบเอกสารบางอย่างกับคอมพิวเตอร์ที่ล็อกรหัสอยู่ จูเลียนไม่มีเวลาแฮ็คคอมพิวเตอร์ดังนั้นเขาจึงรีบไปดูเอกสารเพื่อทําความเข้าใจคร่าว ๆ เกี่ยวกับวิธีการทํางานขององค์กรเงา

อีกสิ่งหนึ่งที่จูเลียนสังเกตเห็นก็คือแม้แต่สมาชิกองค์กรก็มีการจัดอันดับระหว่างพวกเขาเอง ระดับต่ําสุดมีสายรัดแขนเส้นเดียว พวกเขานับเป็นมือใหม่อย่างสมบูรณ์ จากนั้นก็พวกมีสายรัดแขนสองเส้นที่มีประสบการณ์มากกว่าเล็กน้อยและได้ทําภารกิจหลายอย่างที่นําไปสู่การเลื่อนขั้นของพวกเขา จากนั้นสายรัดแขนสามเส้นก็หมายถึงสมาชิกที่มีประสบการณ์ขององค์กรเงา พวกเขาเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติภารกิจสําคัญภายใต้การเฝ้ามองของผู้บัญชาการ

(โคลอี้ก็เป็นสายรัดแขนสามเส้น ถ้าเธอทําภารกิจอีกไม่กี่ภารกิจสําเร็จเธอก็จะได้เป็นผู้บัญชาการ)

กลุ่มสายรัดแขนหนึ่งเส้นสิบคนอยู่ภายใต้บัญชาสายรัดแขนสองเส้น และสายรัดแขนสองเส้น 10 คน อยู่ภายใต้สายรัดแขนสามเส้นหนึ่งคน และสายรัดแขนสามเส้นเหล่านี้ก็อยู่ภายใต้ผู้บัญชาการ

จูเลียนอ่านเอกสารก็พบว่าพวกองค์กรเงากําลังวางแผนที่จะครอบครองโลกและพวกเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะช่วยให้พวกเขาบรรลุผลสําเร็จ แต่ก็ไม่ได้ระบุไว้ว่ามันคืออะไร แต่มันเกี่ยวข้องกับจุดประสงค์ในการรวบรวม Mega Stone จํานวนมาก

จูเลียน สิ่งที่พวกนี้เก็บไว้คืออะไรกัน ถึงสามารถช่วยให้พวกนี้ครอบครองโลกได้?

จูเลียนคิดเรื่องนี้แล้วจู่ ๆ เขาก็เริ่มขมวดคิ้ว

จูเลียน ถ้าพวกนั้นพยายามที่จะครอบครองโลกจริง ๆ ก็คงจะมีสงคราม

จูเลียนคิดถึงตัวตนเก่าของเขาและสงครามส่งผลกระทบต่อเขาอย่างไร แม้ว่าเขาจะแตกต่างอย่างสิ้นเชิง จากตัวตนเก่าของเขา แต่เขาก็ยังไม่ต้องการที่จะพบกับสงครามอีก

จูเลียน ดูเหมือนว่าความฝันของฉันที่จะได้เดินทางรอบโลกอย่างสงบสุขคงเป็นเพียงความฝัน

จูเลียนเก็บเอกสารคืนและตอนนี้ก็พยายามหาวิธีกําจัดสมาชิกของ Shadow Legion ก่อนออกจากเกาะนี้ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้พวกนี้เก็บ Mega Stone ไปได้มากกว่านี้ไม่เช่นนั้นชะตากรรมของโลกนี้อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

เขาเดินออกจากเต็นท์อย่างเงียบ ๆ และมองไปที่ผู้บังคับบัญชาที่คุยกัน

เทจิโอะ “เฮ้ โคซาบุโร่เจ้าแบรดอยู่ไหนเรอะ”

โคซาบุโร่ “ไม่รู้สิ เขาควรจะอัปเดตสถานการณ์ให้เราได้แล้วนะในตอนนี้”

เทจิโอะ “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขารึเปล่า?”

โคซาบุโร่ “ใครจะสนล่ะ เขาเพิ่งได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้บัญชาการฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องเสียเปล่านะที่มอบ Mega Stone ให้เขา หากเขาตายก็ไม่มีใครสนใจหรอก แต่ผู้ดูแลคงโกรธอย่างแน่นอนหากพวกนั้นไม่สามารถหา Mega Stone บนภูเขาได้”

เทจิโอะ “ฮ่าฮ่าฮ่า นายพูดถูกเขาไม่มีประโยชน์ แต่ฉันคิดว่าเราควรตรวจสอบเขานะ ไม่งั้นผู้ดูแลเอเลนอร์จะไม่พอใจเรา”

โคซาบุโร่ “นายพูดถูกลองติดต่อผู้สื่อสารทางเขาสิ”

เทจิโอะ “โอเค…แบรดนายอยู่ที่นั่นไหม แบรด…นายได้ยินฉันไหม? มีอะไรจะรายงานไหม?”

โคซาบุโร่และเทจิโอะขมวดคิ้วเพราะพวกเขาไม่ได้รับคําตอบใดๆ

โคซาบุโร่ “ทําไมเขาไม่ตอบกลับล่ะ”

เทจิโอะ “พิกัดที่เขาอยู่คือที่ไหน”

โคซาบุโร่ “ฉันคิดว่าน่าจะตะวันออกเฉียงใต้

เทจิโอะ “ทางตะวันออกเฉียงใต้สินะ ให้ฉันติดต่อเซลีดู เธออยู่ใกล้เขาที่สุด”

เทจิโอะ “เซลีเธอเห็นแบรดไหม….เซลี? เซลี? เฮ้ เซลี เธออยู่ไหมเนี่ย”

ตอนนี้ทั้งคู่กังวลมากเซลีก็ไม่ตอบกลับเช่นกัน เซลีเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการชั้นนําขององค์กรเงาและหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอนั่นจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ต่อองค์กรของพวกเขา

โคซาบุโร่ “ลองติดต่อซาบัคดูเขาอาจจะรู้บางอย่าง”

พวกเขาพยายามติดต่อซาบัคแต่ก็ไม่ได้รับคําตอบใด ๆ เช่นกัน ซาบัคเป็นผู้บัญชาการชั้นยอดขององค์กรเงาและเขาก็มีอํานาจมากกว่าผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ในองค์กร

ตอนนี้พวกเขากังวลอย่างสิ้นเชิงผู้บัญชาการจากเจ็ดคนขากสิบห้าคนได้รับมอบหมายให้มาที่เกาะนี้และตอนนี้สามคนไม่มีการตอบกลับเลย ทั้งเทจิโอะและโคซาบุโร่ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลค่ายหลักและผู้บัญชาการอีกสองคนอยู่ด้วยกัน ส่วนผู้ดูแลเอเลนอร์ดูแลอยู่ภายในศาลเจ้า

โคซาบุโร่ “ติดต่อผู้ดูแล แจ้งเรื่องนี้ให้เธอทราบ”

เทจิโอะ “เดี๋ยวฉันจะติดต่อทันทีเลย”

ขณะที่เทจิโอะพยายามติดต่อผู้ดูแล โคซาบุโร่ก็รู้สึกกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

โคซาบุโร่ “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาทั้งสามกัน เอาจริงดิมีมดมาบุกรุกเหรอ?”

เทจิโอะ “ฉันติดต่อเธอไม่ได้ เธอคงจะเลยช่วงสื่อสารไปแล้ว”

โคซาบุโร่ “ชิ จากสิ่งที่ฉันรู้ผู้ดูแลได้สั่งให้คนไล่ล่า ลาทีอาส และ ลาทีออส มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน”

เทจิโอะ “เราจะทําอย่างไรดี เราไม่สามารถละทิ้งที่นี่ได้ เราคนหนึ่งต้องอยู่ที่นี่ในขณะที่อีกคนต้องไปตรวจสอบที่นั่น”

โคซาบุโร่นิ่งเงียบเขารู้ว่านี่เป็นทางออกเดียว แต่เขาไม่ต้องการไปตรวจสอบที่นั่น เทจิโอะก็ไม่ต้องการไปเช่นกัน

โคซาบุโร่ “โอเค นายควรไปตรวจสอบนะ”

เทจิโอะ “ทําไมฉันต้องไปฟะ!? นายควรจะสิ ใช่ไหมล่ะ ก็นายชอบอวดว่านายกับโปเกมอนของนายแข็งแกร่งไม่ใช่เหรอ?”

โคซาบุโร่และเทริโอะกําลังทะเลาะกัน ในตอนนี้จูเลียนกําลังนั่งอยู่บนต้นไม้เพื่อเฝ้าดูคนโง่สองคนขณะที่กินช็อคโกแลตไปด้วย

จูเลียน โอ้ มีผู้บัญชาการอีกสองคนกับผู้ดูแลระบบหนึ่งคนสินะ

จูเลียนมองตรงไปและเห็นหอคอยที่แกะสลักด้วยงานเขียนโบราณที่อยู่ห่างออกไป 200 เมตรจากจุดของเขา

จูเลียน พวกนั้นบอกว่าเสียการติดต่อไป นั่นต้องหมายความว่าศาลเจ้าคงสร้างอยู่ใต้ดินและอยู่ลึกมาก

จูเลียนนําเครื่องสื่อสารที่เขาหยิบมาจากสมาชิกองค์กรก็พบว่าพวกมันทั้งหมดเป็นของระดับไฮเอนด์

จูเลียน “แม้แต่เครื่องสื่อสารระดับไฮเอนด์นี้ก็ไม่สามารถส่งสัญญาณไปถึงอีกฝั่งได้ เจ้าอุกกาบาตหรือเกาะนี้มันใหญ่แค่ไหนกันนะ

จูเลียน ดูเหมือนเคยมีผู้คนจากสมัยโบราณที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้พวกเขาได้หายไปและเกาะนี้ก็สูญหายไปจากยุคปัจจุบัน สิ่งป้องกันที่ปกคลุมเกาะนั้นมันแปลกมากราวกับที่มาจากป่าที่ไม่รู้จักนั่น

จูเลียนนั่งอยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้และมองไปที่เทจิโอะกับโคซาบุโร่ที่กําลังเถียงกันสักพักและในที่สุดก็ได้ข้อสรุป

ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะไปเพราะไม่สามารถไปคนเดียวได้และให้สมาชิกระดับสายรัดแขนสามเส้นคอยดูแลคนอื่น

เมื่อเห็นพวกเขาออกไป จูเลียนจึงตัดสินใจดําเนินแผนการ

จูเลียน ตอนนี้พวกนั้นจากไปแล้ว ฉันก็ควรจะเริ่มได้ซะที