Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 327
ตอนที่ 327 ผลการประลอง!
เสียงของพิณยังคงเล่นดังอย่างต่อเนื่องโดยที่โน๊ตเพลงในก่อนหน้านี้นั้นเป็นเพียงการบรรเลงเริ่มต้นเพียงเท่านั้น
เพราะหลังจากนั้นเมื่อการเล่นพิณของถังหยินซวง ดังขึ้นอีกครั้งกลุ่มผู้อาวุโสและเหล่าสาวกทั้งหมดต่างรู้สึกว่าสายลมและสายฝนที่พวกเขาได้รู้สึกในก่อนหน้านี้นั้นเปลี่ยนไปกลายเป็นสายน้ำที่ไหลอยู่รอบๆร่างกายของพวกเขาอย่างแผ่วเบา
ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของทุกคนนั้นมันไม่สามารถแยกออกเลยว่านี่เป็นแค่เพียงภาพลวงตาเท่านั้น เพราะในตอนนี้พวกเขานั้นรู้สึกได้ว่าพวกเขานั้นยืนอยู่กลางสายน้ำที่กำลังไหลผ่านร่างกายของพวกเขาอยู่จริงๆ
เสียงของสายน้ำรวมถึงกระแสน้ำอันไหลเย็น ความสัมผัสที่รู้สึกได้ว่าร่างกายและเสื้อผ้านั้นเปียกน้ำอยู่จริงๆ สาวกแห่งสำนักเสียงสวรรค์บางคนถึงกับยกมือกวักน้ำที่ไหลอยู่รอบๆร่างกายของพวกเขาขึ้นมาเพื่อพิสูจน์ดู
ในตอนนี้ใบหน้าของหูชิงชิงแสดงออกถึงความตกใจเป็นอย่างมาก ดวงตาของเธอเบิกกว้างและแทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ร่างกายของเธอเริ่มสั่นเทาใบหน้ามืดมนและหมองคล้ำลงอย่างน่ากลัว
กรงเล็บปีศาจของเธอกดลงบนคีย์และดีดพิณงูปีศาจอย่างบ้าคลั่ง ออร่าสีดำกระจายออกมาจากรอบๆตัวเธอ มันพยายามรวมตัวกันเพื่อเปลี่ยนเป็นฝูงงูพิษสีดำอีกครั้ง
แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากเท่าไหร่ พิณงูปีศาจของเธอนั้นก็ไม่สามารถสร้างเสียงใดๆออกมาได้แม้แต่โน้ตดนตรีเดียว
ราวกับว่าสายน้ำที่ไหลอยู่ในขณะนี้เป็นสิ่งเดียวที่สามารถปรากฏขึ้นได้ในตอนนี้
เธอรู้สึกไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ จากนั้นออร่าปีศาจก็ไหลออกมาจากตัวเธอจนกลายเป็นงูพิษสีดำจำนวนมากล้อมรอบอยู่บนพิณงูปีศาจ
“อาาา!” หูชิงชิงเงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้าเล็กน้อยก่อนที่จะส่งเสียงตะโกนคล้ายกับกำลังพยายามรวบรวมพลังลมปราณของเธอทั้งหมดออกมาเพื่อการต่อสู้ในครั้งนี้
เธอพ่นลมหายใจสีดำทมิฬและกลิ่นอายของปีศาจออกมาและกลายเป็นงูพิษสีดำมากกว่าพันตัว
ฝูงงูพิษสีดำค่อยๆเคลื่อนไหวอย่างช้าๆและมั่นคงพวกมันจ้องมองไปยังถังหยินซวง และเริ่มตรงเข้าไปโจมตีเธอในทันที
แต่หลังจากที่ฝูงของงูพิษสีดำนับพันตัวเคลื่อนไหวได้ไม่นานคลื่นแห่งสายน้ำสีฟ้าครามสดใส ก็โหมกระหน่ำเข้าใส่ฝูงงูพิษสีดำอย่างรุนแรง
และเป็นอีกครั้งที่ฝูงของงูพิษสีดำถูกโจมตีจนกลายสภาพเป็นเหมือนกับหยดน้ำหมึกเปียกน้ำค่อยๆละลายหายไป
ฝูงงูพิษสีดำที่ปรากฏขึ้นอยู่เมื่อครู่นี้ถูกชะล้างและทำความสะอาดจนหายไปอย่างสิ้นเชิงราวกับว่ามันไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
“นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?… ข้าถูกควบคุมอยู่ในขตแดนโลกแห่งเสียงของถังหยินซวงอย่างนั้นเหรอ?” หูชิงชิง ร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจ
หลังจากนั้นไม่นานเหล่าสาวกของสำนักเสียงสวรรค์ก็เริ่มตั้งสติของตัวเองกลับมาได้ เขาจ้องมองไปที่สนามประลองอย่างตกตะลึง
“มันคือเขตแดนโลกแห่งเสียง! เมื่อครู่นี้ความนึกคิดและจิตวิญญาณของพวกเราถูกดึงเข้าสู่เขตแดนโลกแห่งเสียงอย่างนั้นเหรอ?”
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เว้นเสียแต่ว่าจะอยู่ในระดับเดียวกับท่านเจ้าสำนักเพียงเท่านั้นจึงจะสามารถสร้างเขตแดนโลกแห่งเสียงได้!”
“เสียงพิณของศิษย์พี่ถังหยินซวงช่างทรงพลังอะไรเช่นนี้ เสียงพิณงูปีศาจของศิษย์พี่หูชิงชิงถึงกับถูกระงับโดยสิ้นเชิง!”
ในตอนนี้ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้ที่กำลังดำเนินอยู่ในสนามประลองอย่างใจจดใจจ่อ
พวกเขาเห็นหูชิงชิงกำลังบรรเลงดีดพิณงูปีศาจอยู่อย่างบ้าคลั่ง แต่พวกเขาไม่สามารถได้ยินเสียงดนตรีดังออกมาจากพิณของเธอเลยแม้แต่น้อย
ในทางตรงกันข้ามถังหยินซวงกำลังดีดพิณของเธออยู่อย่างสง่างาม เสียงพิณของเธอที่ดังออกมานั้นเหมือนกับสายน้ำเย็นที่ชุ่มช่ำไหลออกมาอย่างแผ่วเบา
งูสีดำที่ หูชิงชิง ปล่อยออกมาในก่อนหน้านี้ได้ถูกกระแสน้ำชะล้างออกไปจนหมดสิ้น กลุ่มคนทั้งหมดที่กำลังดูการประลองอยู่ต่างพบว่า ในตอนนี้นั้นสนามประลองเหมือนจมอยู่ใต้ผืนน้ำสีฟ้าครามโดยไม่รู้ตัว ริ้วระลอกคลื่นของสายน้ำพริ้วไหวคดเคี้ยวไปมาราวกับเป็นกระแสธารแห่งธรรมชาติ และในจุดที่หูชิงชิงอยู่นั้น คลื่นกระแสน้ำเริ่มก่อตัวหมุนวนเป็นวงกลมคล้ายกับว่ากำลังจะห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้
“นี่มันอะไรกัน!…ทำไมข้าถึงไม่ได้ยินเสียงดนตรีของศิษย์พี่หญิงหูชิงชิงเลย ข้าได้ยินแต่เสียงของกระแสน้ำไหลที่พริ้วแผ่วเบาอยู่รอบๆตัว! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” สาวกชายคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความมึนงง
“การปราบปราม! นี่คือการกำหราบและปราบปรามของเขตแดนโลกแห่งเสียงโดยสมบูรณ์ในตำนาน พิณงูปีศาจของหูชิงชิง ถูกปราบปรามลงอย่างสมบูรณ์จนไม่สามารถส่งเสียงดนตรีและทำนองใดๆออกมาได้เลย เพราะมันถูกครอบงำโดยพิณของฝ่ายตรงข้าม!” ชายวัยกลางคนที่เป็นศิษย์พี่ของสำนักเสียงสวรรค์อธิบายออกมา
“การกำราบและปราบปรามโดยสมบูรณ์อย่างนั้นเหรอ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร พิณงูปีศาจของหูชิงชิงคันนั้นคืออาวุธวิญญาณระดับ 9 เชียวนะ” สาวกอีกคนหนึ่งพูดแย้งออกมา
เหล่าสาวกของสำนักเสียงสวรรค์หลายคนแสดงความตื่นตะลึงกันออกมา พิณงูปีศาจคันนี้นั้นคืออาวุธวิญญาณระดับ 9 ที่เป็นอาวุธครึ่งขั้นก่อกำเนิดจิตวิญญาณ มันจะสามารถถูกปราบปรามและครอบงำลงอย่างสมบูรณ์ได้อย่างไร…
“มันจะต้องเป็นอาวุธวิญญาณระดับ 10 ขึ้นไปอย่างแน่นอน มันคืออาวุธก่อกำเนิดจิตวิญญาณโดยสมบูรณ์!”
ในขณะเดียวกันในที่นั่งของเหล่าผู้อาวุโสแห่งสำนักเสียงสวรรค์ ต่างก็รู้สึกตกใจกันเป็นอย่างมากแม้แต่เจ้าสำนักแห่งสำนักเสียงสวรรค์ก็ยังยืนขึ้นจ้องมองไปที่พิณตรงหน้าถังหยินซวงด้วยความตกตะลึง
“อาวุธวิญญาณที่เป็นเครื่องดนตรีระดับ 10 อย่างนั้นหรือ!”
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร!”
“พิณที่อยู่ในระดับอาวุธก่อกำเนิดจิตวิญญาณ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ในสำนักเสียงสวรรค์ของเรานั้นมีพิณระดับก่อกำเนิดจิตวิญญาณอยู่เพียงคันเดียวเท่านั้น นั่นก็คือพิณเสียงสวรรค์! ถังหยินซวงนำพิณคันนี้มาจากที่ไหนกัน?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความประหลาดใจและสับสน
“ถ้าพิณคันที่ถังหยินซวงกำลังเล่นอยู่ไม่ใช่อาวุธวิญญาณระดับก่อกำเนิดจิตวิญญาณ มันจะสามารถยับยั้งและกำหราบพิณงูปีศาจของหูชิงชิงได้อย่างไร?” เหล่าสาวกของสำนักเสียงสวรรค์เองก็อยู่ในอาการตกตะลึงไม่แพ้กันพวกเขาจ้องมองไปที่พิณในมือของถังหยินซวง ด้วยสายตาที่แวววาว
“นั่นคือพิณห่าวจง มันต้องเป็นพิณห่าวจงอย่างแน่นอน!”
ในขณะนี้ถังหยินซวง เริ่มลงมือดีดพิณของเธอขึ้นมาอีกครั้ง ในทันใดนั้นสายน้ำที่กำลังหมุนวนอยู่รอบๆตัวของหูชิงชิง ก็หมุนวนถี่เร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ใบหน้าของหูชิงชิงหมองคล้ำลงไปในทันทีเมื่อเธอได้ยินเสียงจังหวะท่วงทำนองจากพิณของถังหยินซวง เธอมองไปที่กระแสน้ำวนอันรุนแรงที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาโจมตีเธอด้วยความหวาดกลัว
เธอพยายามพุ่งตัวหลบหนีการโจมตีของกระแสน้ำวน แต่ในขณะนั้นเองเธอรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติไป เธอจึงรีบก้มมองไปดูที่เท้าของเธอในทันที
หูชิงชิงรู้สึกตกใจและหวาดกลัวเป็นอย่างมากเมื่อพบว่า ตั้งแต่ครึ่งขาของเธอลงไปนั้นได้ถูกกระแสน้ำรัดตรึงเอาไว้จนหมดแล้ว
ความรู้สึกของเธอในตอนนี้นั้นเหมือนติดอยู่กับบ่อโคลนดูดแทบจะขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้เลย แรงรัดตรึงของกระแสน้ำนั้นไม่ได้ทำให้เธอบาดเจ็บก็จริง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะต่อต้านมันได้เลยแม้แต่น้อย
“นี่เป็นคลื่นพลังแห่งเสียงดนตรีจริงๆอย่างนั้นรึ! นี่เป็นเขตแดนในโลกแห่งเสียงอย่างที่ในตำนานเคยกล่าวเอาไว้อย่างนั้นใช่หรือไม่?”
“ศิษย์พี่หูชิงชิง ไม่สามารถต่อสู้ได้เลยแม้แต่น้อย เธอพ่ายแพ้แล้วจริงๆอย่างงั้นรึ?!”
“ตั้งแต่เริ่มต้นการประลองมันใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง และศิษย์พี่ถังหยินซวง ลงมือเพียงแค่ 2 กระบวนท่าเท่านั้นเองใช่หรือไม่?” สาวกหญิงคนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ห่าวจง! นี่คือพิณห่าวจงจริงๆอย่างนั้นเหรอ?”
“น่าจะมีความเป็นไปได้สูงเลยทีเดียว พิณห่าวจงคันนี้นั้นได้รับการยอมรับว่าเป็นเครื่องดนตรีอันดับ 1 แห่งโลกยุทธภพ ในประวัติศาสตร์มันยังมีชื่อเสียงเหนือกว่าพิณเสียงสวรรค์เสียด้วยซ้ำ!” สาวกคนหนึ่งพูดเสริมออกมา
“ใช่แล้ว! นั่นคือรูปลักษณ์ของพิณห่าวจงจริงๆด้วย ข้าเคยเห็นรูปวาดของมันอยู่ในหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์เครื่องดนตรีที่อยู่ในห้องสมุดของสำนักเรานี่แหละ!”
เสียงของเหล่าสาวกที่กำลังดูการประลองอยู่ด้านล่างเวทีต่างพูดคุยกันออกมาอย่างตื่นเต้น
ในที่นั่งของเหล่าผู้อาวุโสและเจ้าสำนักของสำนักเสียงสวรรค์ พวกเขาต่างมองไปที่พิณห่าวจงอย่างตั้งใจ “นี่คือเครื่องดนตรีที่เป็นอาวุธวิญญาณอันดับหนึ่งแห่งโลกยุทธภพ พิณห่าวจงจริงๆอย่างนั้นหรือ?” เหล่าผู้อาวุโสหลายคนพูดพึมพำออกมา
ใบหน้าของรองเจ้าสำนักเสียงสวรรค์มืดมนลงไปในทันที เขารู้สึกเจ็บปวดแทนหลานสาวของตัวเองที่กำลังถูกโจมตีอยู่ในเขตแดนโลกแห่งเสียงของถังหยินซวง และเธอคงจะได้รับความพ่ายแพ้แล้วอย่างแน่นอน
“เจ้ายอมรับความพ่ายแพ้เสียแต่โดยดีเถอะ!” ถังหยินซวง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง ก่อนที่เธอจะหยุดการดีดพิณของเธอลง และในทันทีนั้นเขตแดนโลกแห่งเสียงก็หายไปในทันที
กลุ่มผู้อาวุโสและเหล่าสาวกของสำนักเสียงสวรรค์ จ้องมองไปที่หูชิงชิงที่ยังคงถูกสายน้ำรัดตรึงอยู่อย่างแน่นหนาบนเวทีประลอง
และถึงแม้ว่าหูชิงชิงจะพยายามดิ้นรนจนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม แต่กระแสน้ําที่อยู่รอบๆตัวเธอก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
นี่คือความน่ากลัวของพิณห่าวจง ถึงแม้ว่าผู้เป็นเจ้าของพิณจะหยุดการดีดพิณลงไปแล้วก็ตามที แต่หากเจ้าของพิณยังไม่ปลดเจตจำนงออกจากเป้าหมาย จิตวิญญาณของพิณห่าวจงก็ยังคงผนึกและรัดตึงเป้าหมายเอาไว้อย่างต่อเนื่อง!
ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ การประลองระหว่างทั้งคู่นั้นแทบจะไม่สามารถเรียกว่าการประลองได้เลย เพราะหูชิงชิงพ่ายแพ้ในแบบที่เรียกได้ว่าไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้เลยด้วยซ้ำ
และแม้แต่ตัวถังหยินซวงเอง ก็แทบจะไม่ได้ใช้พลังในการต่อสู้ใดๆเลย เธอเพียงแค่ดีดพิณออกมาอย่างง่ายๆ ไม่กี่จังหวะเท่านั้นเอง การประลองระหว่างทั้งคู่ก็จบลงอย่างง่ายดาย มันเป็นเหมือนเด็กเล็กๆที่ต่อสู้กับผู้ใหญ่
แต่อย่างไรทุกคนนั้นก็รู้ดีว่าพลังและความสามารถทั้งหมดที่ถังหยินซวงแสดงออกมานั้นมาจากอาวุธวิญญาณระดับ 10 ในตำนานพิณห่าวจง
พิณห่าวจงที่เป็นอาวุธระดับก่อกำเนิดจิตวิญญาณโดยสมบูรณ์และยังเป็นอาวุธวิญญาณที่เป็นเครื่องดนตรีอันดับ 1 แห่งโลกยุทธภพอีกด้วย
และในขณะเดียวกันกลุ่มคนทั้งหมดก็นึกถึงคำพูดของถังหยินซวงในก่อนหน้านี้ได้ คำพูดที่เธอท้าประลองกับหูชิงชิงโดยใช้พิณฝึกซ้อมและต้องการที่จะต่อสู้กันอย่างยุติธรรม
และในตอนนั้นทุกคนต่างล้อเลียนถังหยินซวง ว่าเธอนั้นเป็นคนไร้ยางอายและเสียสติ พวกเขายังเยาะเย้ยเธออีกว่าหวาดกลัวความพ่ายแพ้เสียจนต้องหน้าด้านท้าประลองโดยใช้พิณฝึกซ้อมแทน และพวกเขายังพูดยืนยันอีกว่าอาวุธอันทรงพลังก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของผู้ฝึกยุทธที่เป็นเจ้านายของอาวุธวิญญาณเช่นเดียวกัน
แต่ในตอนนี้ปรากฏว่าความจริงแล้วนั้นตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
ถังหยินซวงนั้นมีอาวุธวิญญาณระดับก่อกำเนิดจิตวิญญาณที่เป็นพิณอันดับ 1 ของโลกยุทธภพอยู่ในมือ แต่ที่เธอพูดออกมาเช่นนั้นเพียงเพราะว่าต้องการที่จะประลองและแข่งขันกับหูชิงชิงอย่างยุติธรรม เธอไม่ต้องการที่จะเอาเปรียบคู่ต่อสู้ของเธอโดยใช้อาวุธที่เหนือกว่า
เมื่อคิดได้ดังนี้กลุ่มผู้อาวุโสและเหล่าสาวกแห่งสำนักเสียงสวรรค์ก็ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
พวกเขาวัดความนึกคิดและจิตสำนึกของคนอื่นโดยใช้บรรทัดฐานของตัวเองเป็นที่ตั้ง
เพียงแค่คุณธรรมความนึกคิดและจิตใจของถังหยินซวงก็เหนือกว่าพวกเขามากมายนัก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่โดนพวกเขาพูดจาเยาะเย้ยถากถางเธอก็ไม่คิดจะตอบโต้อะไรออกมา สิ่งนี้แสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าจิตใจและคุณธรรมของเธอนั้นสูงส่งเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ที่ไอ้เด็กบัดซบหน้าอ่อนคนนั้น ที่ไม่ติดแม้กระทั่งอันดับของเทียนเจียวแห่งโลกยุทธภพ จะมีปัญญาหาอาวุธวิญญาณระดับ 10 ที่เป็นถึงเครื่องดนตรีอันดับ 1 แห่งโลกยุทธภพมามอบเป็นของขวัญให้กับถังหยินซวงได้!” โอรสสวรรค์เฉินจื่อ พูดพึมพำออกมาด้วยความสับสน ในขณะที่เขาจ้องมองไปยังพิณที่อยู่ตรงหน้าของถังหยินซวง ด้วยแววตาแห่งความโลภ!
………
จบบท
EndNote: ขอแก้ไขนะครับ อาวุธวิญญาณระดับที่ 9 นั้นเป็นอาวุธระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดจิตวิญญาณ และอาวุธวิญญาณระดับ 10 ขึ้นไปถึงเป็นอาวุธระดับก่อกำเนิดจิตวิญญาณโดยสมบูรณ์