Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 324

ตอนที่ 324 เริ่มพิธีคัดเลือกธิดาสวรรค์!

กระบี่เล่มนี้อยู่คู่กับพิณห่าวจงเพื่อคอยปกป้องผู้เป็นเจ้าของพิณนั้นมีชื่อเรียกว่ากระบี่คู่รัก

ตามบันทึกในประวัติศาสตร์ในตอนท้ายสุดของพิณห่าวจง มันได้ถูกมอบให้กับหญิงสาวนางหนึ่งโดยสามีของนาง และยิ่งไปกว่านั้นสามีของนางได้นํากระบี่บางหยุนสุ่ยเข้ามารวมเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของพิณห่าวจงเพื่อให้ภรรยาของเขานั้นเอาไว้ป้องกันตัวเอง

กระบี่บางหยุนสุยนั้นเป็นหนึ่งในกระบี่ที่มีชื่อเสียงที่ดีมากเล่มหนึ่งเลยทีเดียว ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีชื่อเสียงเท่ากับดาบโบราณที่มีชื่อทั้งสิบก็ตาม แต่มันก็ได้รับการยกย่องจากชาวยุทธหลายๆคนว่าเป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยมเล่มหนึ่งเลยทีเดียว

กระบี่เล่มนี้นั้นเหมาะสําหรับผู้หญิงเป็นอย่างมาก ด้ามดาบนั้นเป็นสีแดงเพลิงแกะสลักคล้ายกับขนนก ส่วนตัวกระบี่มีลักษณะบางคล้ายกับปีกจักจั่น แต่สีของตัวกระบี่นั้นเป็นสีฟ้าครามคล้ายกับสีของหยดน้ําทะเล มันถูกหลอมขึ้นมาจากโลหะที่ก่อตัวขึ้นจากบ่อเหมันต์หมื่นปี

คุณสมบัติของกระบี่เล่มนี้เป็นอาวุธวิญญาณที่เกี่ยวกับธาตุน้ําโดยตรง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงอาวุธวิญญาณระดับ 9 แต่ความแข็งแกร่งของธาตุน้ําในตัวกระบี่นั้นมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับอาวุธวิญญาณระดับ 10 บางชิ้นได้เลยทีเดียว

และเนื่องจากมันถูกเก็บและหลอมรวมไว้กับพิณห่าวจง นักประวัติศาสตร์บางคนจึงตั้งชื่อของมันเอาไว้ว่า “เสียงแห่งสวรรค์พิณห่าวจง กระบี่บางหยุนสุยปกป้องคู่รัก

หลังจากผ่านกาลเวลาและประวัติศาสตร์อันยาวนาน ชาวยุทธในโลกยุทธภพรุ่นหลังๆจึงจดจําและกล่าวขานสั้นๆเพียงว่า “พิณห่าวจง กระบี่คู่รัก” ทั้งสองสิ่งนี้ไม่สามารถแยกห่างจากกันได้ เปรียบดังคู่สามีและภรรยาที่จะไม่แยกจากกัน

เมื่อนึกถึงข้อมูลและตํานานคู่รักที่เกี่ยวกับ พิณห่าวจงและกระบี่คู่รัก ถังหยินซวง ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงพร้อมกับทําหน้ามุ่ยออกมาอย่างน่ารัก

เธอดึงกระบี่คู่รักออกมาจากพิณห่าวจง ก่อนที่จะดึงมันออกจากฝักอย่างช้าๆ

ซึ้งงงงง!–

เสียงที่สั่นสะท้านดังออกมาจากจิตวิญญาณของกระบี่เหมือนกับเสียงของสายน้ําไหลดังก้องกังวานแสดงออกถึงความคมของตัวกระบี่

ด้ามกระบี่สีแดงเพลิงและตัวกระบี่ที่เป็นสีฟ้าครามบอบบางเหมือนกับหยดน้ําทะเล มองดูแล้วเป็นการเล่นสีระหว่างตัวด้ามจับและตัวของกระบี่สวยงามและลงตัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

ตัวกระบี่นั้นมีน้ําหนักที่เบาเป็นอย่างมาก แต่ความคมและความแข็งแกร่งของมันนั้นก็ไม่ธรรมดาเช่นเดียวกัน

ถังหยินซวง กวาดแกว่งกระบี่เบาๆพลังออร่าแห่งธาตุน้ําก็โหมกระหน่ําออกมาจากตัวกระบี่อย่างรุนแรง ถึงแม้ว่าตัวเธอนั้นจะไม่เชี่ยวชาญเพลงกระบี่มากนัก แต่ตัวเธอก็พอจะมีพื้นฐานทางด้านนี้อยู่บ้างเช่นเดียวกัน

หลังจากนั้นเธอมองไปที่ช่องด้านล่างของพินห่าวจง ที่ด้านล่างของช่องเก็บกระบี่นั้นมีม้วนคัมภีร์เกี่ยวกับเพลงกระบี่อยู่ด้านใน มันเป็นจริงอย่างที่จิตวิญญาณของกระบี่ส่งถึงเธอ

ทักษะวิชาเพลงกระบี่หยุนสู่ย! [เพลงกระบี่เมฆาวารี]

ถึงแม้ว่าพิณห่าวจงจะเป็นอาวุธวิญญาณระดับ 10 และกระบี่หยุ่นสู่ยจะเป็นเพียงอาวุธวิญญาณระดับ 9 แต่อาวุธวิญญาณทั้งคู่นั้นกับสื่อถึงกันได้อย่างน่าแปลกประหลาด มันเป็นเหมือนอาวุธวิญญาณที่สร้างขึ้นมาคู่กันอย่างแท้จริง

ถังหยินซวง กอดอาวุธวิญญาณทั้งคู่เอาไว้อย่างรักใคร่ด้วยดวงตาที่พร่ามัวและเหม่อลอย

เมื่อเธอได้สติขึ้นมาและนึกถึงความหมายแฝงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังอาวุธวิญญาณทั้งคู่นี้ ใบหน้าของเธอนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับพูดพึมพําออกมาเบาๆ

”เนื่องจากข้าได้ยอมรับอาวุธวิญญาณทั้งคู่นี้เป็นอาวุธคู่กายของข้าแล้ว ข้าก็คงไม่อาจละทิ้งความสัมพันธ์ตามชื่อของอาวุธวิญญาณทั้งคู่นี้ได้ นั่นก็หมายความว่าผู้ที่มอบอาวุธวิญญาณทั้งคู่นี้ให้กับข้านั้น”

แววตาของเธอนั้นเปลี่ยนไปเป็นเหมือนกับแสงดาวระยิบระยับยามค่ําคืน เธอยิ้มออกมาบางๆอย่างอ่อนโยนก่อนจะเก็บกระบี่คู่รักกลับเข้าไปในตัวพิณห่าวจง พร้อมกับห่อมันไว้ด้วยผ้าไหมชิ้นที่หวังเสียนได้นํามามอบให้กับเธออย่างระมัดระวัง

เธอแหงนหน้ามองไปที่ดวงจันทร์กลมโตและสว่างไสวนอกห้องนอนของเธอด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้เธอนั้นรู้สึกอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เธอจึงกลับไปนอนที่เตียงของเธอพร้อมกับหลับ ไปด้วยรอยยิ้ม

เช้าวันรุ่งขึ้นบนลานกว้างของเขตภูเขาทั้ง 9 แห่ง ในอาณาเขตของสํานักเสียงสวรรค์ ถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่รื่นเริงสามารถได้ยินเสียงดนตรีที่ไพเราะ และเสียงนกร้องขับขานพร้อมกับบินไปมาเหมือนกับว่าพวกมันนั้นกําลังเต้นรําอยู่บนท้องฟ้า

นอกเหนือจากเสียงดนตรีที่ไพเราะและมีเสน่ห์แล้วเสียงนกร้องและเสียงลมพัดใบไม้ไหว ยังก่อให้เกิดเสียงสําเนียงและออร่าทางธรรมชาติที่ฟังแล้วรู้สึกเบากายและเบาสบายใจเป็นอย่างมาก

นกหลายหมื่นตัวกระพือปีกและเคลื่อนไหวไปตามสายลมและเสียงดนตรี

เหล่าสาวกทั้งหมดของสํานักเสียงสวรรค์ ต้องออกมาฝึกฝนเล่นเครื่องดนตรีกันตั้งแต่ในตอนเช้าตรู่

และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วันนี้เป็นวันที่ภูเขาทั้ง 9 ของสํานักเสียงสวรรค์นั้นเต็มไปด้วยเสียงดนตรีที่ไพเราะทุกประเภท

การคัดเลือกโอรสสวรรค์นั้นได้สิ้นสุดลงไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน สําหรับในวันนี้นั้นจะเป็นการคัดเลือกธิดาสวรรค์แห่งสํานักเสียงสวรรค์

ถังหยินซวงอุ้มพิณห่าวจงออกมาจากบ้านพักของเธออย่างทะนุถนอม เมื่อเธอเดินมาถึงสวนหลังบ้านส่วนบนของยอดเขา เธอได้กระทําเช่นเดียวกันกับเช้าวันอื่นๆ เธอจะทําความสะอาดสถานที่ที่เธอจะวางพิณด้วยความสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบเรียบร้อย

ถึงแม้ในขณะนี้ทั่วทั้งยอดเขาทั้ง 9 จะเต็มไปด้วยเสียงดนตรี ของสาวกคนอื่นๆที่กําลังฝึกซ้อมกันอย่างขะมักเขม้น แต่มันไม่ได้ส่งผลต่ออารมณ์ของเธอเลยแม้แต่น้อย

ดวงตาของถังหยินซวง สว่างขึ้นในขณะที่เธอมองไปยังพิณห่าวจงที่วางอยู่อย่างเรียบร้อย ตรงหน้าเธอวางนิ้วเรียวยาวของเธอลงบนสายพิณเบาๆ

บริ้งงงง

เสียงดนตรีและเสียงตัวโน้ตดังขึ้นก้องกังวานไปทั่วรัศมีกว่าหนึ่งพันเมตร

” เกิดอะไรขึ้น ทําไมพิณของข้าถึงไม่มีเสียง”

“นี่มันแปลกๆ เกิดอะไรขึ้น เสียงของโน้ตดนตรีเมื่อครู่นี้นั้นได้ลบเสียงโน้ตดนตรีอื่นๆออกไปจนหมดสิ้น!”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทําไมเอ้อหูของข้าถึงไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลย [1]

[ซอเอ้อหูหรือซออู่ 2 สาย]

ในขณะนี้มีเสียงการพูดคุยที่ประหลาดใจของเหล่าสาวกอยู่รอบๆตัวเธอ

ถังหยินซวงเองก็รู้สึกตกใจมากเช่นเดียวกัน เธอจ้องมองไปที่พิณห่าวจงซึ่งวางอยู่ตรงหน้าเธอด้วยรอยยิ้มบางๆ เธอค่อยๆยกมันขึ้นมาพร้อมกับอุ้มมันกลับไปที่ห้องของเธอในทันที

ในขณะนี้ผู้หญิงคนหนึ่งบนยอดเขาเก้ายอดลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“นั่นมันเสียงอะไรกัน? หรือว่าจะเป็นเสียงของพิณแห่งสวรรค์!”

“ไม่! มันไม่ใช่ มันไม่เหมือน….”

หญิงสาวลุกขึ้นยืนหลับตาและต้องการฟังอย่างตั้งใจอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงของพิณที่ได้ยินในก่อนหน้านี้ดังขึ้นมาอีกเลย ในท้ายที่สุดเธอก็นั่งลงด้วยความสับสน

“เมื่อวานนี้ ฟางเฉินจือได้กลายเป็นโอรสสวรรค์ไปแล้ว และในวันนี้ข้าไม่รู้ว่าใครจะได้เป็นธิดาสวรรค์ของสํานักเรากันแน่!”

“ยังจะต้องถามอีกอย่างงั้นเหรอศิษย์พี่ ข้าว่ายังไงก็ต้องเป็นศิษย์พี่หญิงหูอย่างแน่นอน ในตอนนี้ศิษย์พี่หญิงหูนั้นเป็นครึ่งขั้นก่อกําเนิดลมปราณแล้ว และเธอก็ยังมีเครื่องดนตรีวิญญาณที่เป็นอาวุธวิญญาณระดับ 7 อยู่ในครอบครองอีกด้วย ในบรรดาลูกศิษย์หญิงเธอน่าจะมีความแข็งแกร่งมากที่สุด!”

“มันคงยังยากที่จะสรุปได้ว่าใครนั้นแข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาศิษย์รุ่นนี้ ถังหยินซวง, ฟางเฉินจือ และโอหยางหยาน ต่างก็อยู่ในระดับครึ่งขั้นก่อกําเนิดลมปราณกันทั้งนั้น แล้วพวกเขาต่างก็เป็นคู่แข่งกันมานานแล้วด้วย!”

“แต่การแข่งขันชิงตําแหน่งธิดาสวรรค์ในครั้งนี้ข้าคิดว่า ศิษย์พี่หญิงหูมีเปอร์เซ็นที่จะสามารถได้เป็นธิดาสวรรค์มากถึง 80 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว เพราะเราไม่สามารถพิจารณาเพียงแต่ความแข็งแกร่งของศิษย์ที่เข้าแข่งขันเพียงอย่างเดียวได้ เราควรพิจารณาถึงอิทธิพลและคนที่สนับสนุนศิษย์พี่หญิงหูด้วย เพราะในตอนนี้ศิษย์พี่หญิงนั้นมีระดับครึ่งขั้นก่อกําเนิดลมปราณถึง 2 คนอยู่ภายใต้บังคับบัญชา และหนึ่งในนั้นก็ยังติดเทียนเจียวอันดับที่ 20 อีกด้วย!”

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเหล่าสาวกของสํานักเสียงสวรรค์ก็ได้เดินทางไปยังสนามฝึกซ้อมหลัก

ระหว่างทางไปที่นั่นเหล่าสาวกหลายคนต่างจับกลุ่มพูดคุยสนทนากันอย่างดุเดือด และสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันนั้นก็คงหนีไม่พ้นเรื่องเกี่ยวกับเครื่องดนตรีของพวกเขาที่ไม่สามารถสร้างเสียงดนตรีออกมาได้เมื่อเช้านี้

ถังหยินซวงนําพิณติดตัวมาด้วย 2 คัน ในขณะที่เธอเดินไปที่สนามฝึกซ้อมหลักนั้น ระหว่างทางเหล่าสาวกคนอื่นๆต่างทักทายเธอด้วยความเคารพ

นอกจากนี้ยังมีสาวกบางกลุ่มที่มองมายังเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

สนามฝึกซ้อมหลักของสํานักเสียงสวรรค์นี้อยู่ตรงกึ่งกลางของภูเขาทั้ง 9 ลูก สํานักเสียงสวรรค์แห่งนี้นั้นมีสาวกไม่มากเท่าไหร่นัก เมื่อนับรวมๆแล้วมีเหล่าสาวกชายหญิงอยู่ประมาณพันกว่าคนเพียงเท่านั้น

แต่เหล่าสาวกของสํานักเสียงสวรรค์ค่อนข้างที่จะโดดเด่นกันทุกคน พวกเขามีความหล่อเหลา และสวยงามในแง่ของรูปลักษณ์ รวมถึงท่วงท่าและน้ําเสียงของพวกเขาเองด้วย

แต่อย่างไรก็ตาม ถังหยินซวงนั้นยังคงเปล่งประกายมากที่สุดในบรรดาเหล่าสาวกทั้งหมด เพราะรูปร่างหน้าตาและทรวดทรงของเธอนั้นเหมือนกับนางฟ้าเลยทีเดียว

เหล่าสาวกที่มาถึงสนามซ้อมหลักก่อนหน้านั้น ต่างยืนรอกันอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พวกเขาไม่ได้พูดคุยหรือส่งเสียงใดๆกันออกมาเลย

และการมาถึงของถังหยินซวง ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนจํานวนมากในทันที

นอกจากเธอแล้วยังมีเด็กสาวอีก 2-3 คนที่สามารถดึงดูดความสนใจของเหล่าสาวกคนอื่นๆได้เช่นเดียวกัน

“ศิษย์พี่หญิงหูมาแล้ว!”

ในขณะนั้นเองมีเสียงตะโกนดังออกมาจากกลุ่มของเหล่าสาวก เมื่อทุกคนหันมองไปพวกเขาก็เห็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์และรูปร่างที่ร้อนแรง กําลังเดินตรงไปที่สนามฝึกซ้อมด้วยท่าทางที่สง่างาม

เธอแต่งกายด้วยชุดสีดําแนบสนิทกับทรวดทรงอันสมบูรณ์ของเธอ เมื่อมองดูแล้วเธอเหมือนกับซัคคิวบัสในยามรัตติกาล ทุกการกระทําและทุกท่วงท่าของเธอนั้นดึงดูดความสนใจของเหล่าสาวกชายให้ใจเต้นแรงได้ในทันที [2]

สาวกชายจํานวนมากอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ําลายลงคอเหมือนคนที่กําลังหิวกระหาย

เธอเป็นหนึ่งในสาวกเพียงไม่กี่คนที่สามารถฝึกฝนทักษะคลื่นเสียงกระซิบแห่งภูตพรายได้

ทักษะคลื่นเสียงกระซิบแห่งภูติพรายนั้นเป็นทักษะที่สะกดและครอบงําจิตใจระดับสูงมากทักษะหนึ่งเลยทีเดียว โดยเฉพาะหญิงสาวที่ฝึกฝนทักษะวิชานี้นั้นสามารถใช้เสน่ห์ของเธอครอบงําเหล่าเพศชายให้อยู่ใต้คําสั่งของเธอได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียว

และในขณะนี้มีชายหนุ่มสองคนเดินตามหลังเธอมาด้วยท่าทางที่ภาคภูมิใจ ถึงแม้ว่าในขณะนี้ เหล่าสาวกของสํานักเสียงสวรรค์จะรวมตัวกันอยู่อย่างมากมาย แต่พวกเขาก็ยังคงเชิดหน้าและมีความรู้สึกที่เหนือกว่าคนอื่นๆ

“โอ๊ะ! ทําไมศิษย์พี่หญิงหูถึงไม่ได้นําพิณชาประจําตัวของศิษย์พี่มาด้วยล่ะ แต่เธอกลับนําพิณคันอื่นมาแทน!”

“ใช่เลยล่ะ! แล้วพิณคันนี้ที่ศิษย์พี่หญิงนํามานั้นดูธรรมดาเป็นอย่างมาก แต่จะไม่ว่าอย่างไรก็ตามความสามารถของศิษย์พี่นั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเธอจะใช้พิณธรรมดาก็ตามที่!”

ในขณะนี้โอรสสวรรค์เฉินจือสวมชุดเต็มยศแบบโบราณของสํานักเสียงสวรรค์ เดินออกมาด้วยท่วงท่าที่สง่างาม และมีเหล่าสาวกสิบกว่าคนเดิมตามหลังเขามาเหมือนกับเหล่าทหารองครักษ์

ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขานั้นจะค่อนข้างจะเย็นชาเป็นพิเศษ แต่ความความสง่างามก็ยังคงสาดประกายออกมาจากตัวของเขา

” คารวะโอรสสวรรค์!” เหล่าสาวกที่อยู่ใกล้ๆกันกับเขาต่างรีบทักทายเขาด้วยความเคารพ

โอรสสวรรค์เฉินจือพยักหน้ารับอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ด้านล่างของเวทีแล้วนั่งลงยังตําแหน่งของเขา

นี่ถือได้ว่าเป็นที่นั่งที่สงวนไว้สําหรับกลุ่มผู้อาวุโสระดับสูงของสํานักเสียงสวรรค์ และโอรสสวรรค์ของสํานักก็มีคุณสมบัติจะนั่งที่นี่เช่นเดียวกัน

ในไม่ช้าเจ้าสํานักและรองเจ้าสํานักรวมถึงเหล่าผู้อาวุโสของสํานักเสียงสวรรค์ก็เดินทางมาถึงสนามฝึกซ้อมหลักอย่างพร้อมเพียงกัน

จบบท

EndNote : [1] ซอเอ้อหู เป็นเครื่องดนตรีประเภทสี มีประวัติตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง อายุมากกว่า 1,000 ปี ในสมัยนั้น เรียกว่าซีฉิน เวลาต่อมาเผ่าหู ได้นํามาพัฒนาและเป็นที่นิยมเล่นเครื่องดนตรีนี้ถูกเรียกว่า หูฉินด้วยลักษณะซอที่มีสองสาย จึงถูกเรียกว่าเอ้อหูในปัจจุบัน เพราะคําว่าเอ้อ แปลว่าสองในภาษาจีนนั่นเอง ลักษณะของเสียงที่เป็นเอกลักษณ์เสียงยามบรรเลงเพลงเศร้า ก็เปรียบเสมือนเสียงคนร้องไห้สะอึกสะอื้น บรรเลงเพลงครึกครื้นก็มีพลัง สร้างความตื่นตาตื่นใจได้ทันที

[2] ปีศาจแฝงฝัน หรือซัคคิวบัส (Succubus) ตามความเชื่อแล้ว ลักษณะของซัคคิวบัสจะเป็นปีศาจที่อยู่ในรูปของผู้หญิงที่มีเสน่ห์เย้ายวน ที่แฝงด้วยอาคมจนยากที่ชายใดจะปฏิเสธได้ เชี่ยวชาญด้านการหลอกล่อผู้ชายร่างจริงจะมีปีก ตาคล้ายงู แต่สามารถแปลงกายให้คล้ายมนุษย์ได้ จะล่าเหยื่อในฝัน โดยจะหลอกล่อเหยื่อ แล้วมอบความฝันสุดปรารถนาให้กับชายที่โดนสิ่งแลกกับไอชีวิตของเหยื่อ เหยื่อจะสูญเสียพลังงานอย่างมากบางทีอาจถึงชีวิต ปีศาจประเภทนี้ในขณะที่ยังไม่โตเต็มที่ จะเป็นได้ทั้งชายและหญิง เมื่อโตเต็มที่จึงจะเลือกเพศ โดยปีศาจประเภทนี้ที่เป็นชาย จะมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าอินคิวบัส (incubus) ซึ่งต่างก็มีพฤติกรรมการล่าคล้ายกัน หากแต่จะเลือกเหยื่อที่เป็นเพศตรงข้ามกับตนเอง พฤติกรรมของซัคคิวบัสนั้นเชื่อได้ว่ามีเค้าโครงมาจากลิลิมซึ่งเป็นลูกสาวของลิลิธในตํานานของชาวยิว

เป้าหมายที่เป็นเหยื่อของซัคคิวบัส มักจะอยู่ที่บาทหลวงหนุ่มๆ เพื่อเป็นการขโมยพลังที่จะใช้ต่อสู้กับซาตานไป เช่นเดียวกับอินคิวบัสที่ส่วนใหญ่จะมีเป้าหมายเป็นแม่ชีสาวๆ ซึ่งสิ่งที่ซัคคิวบัสขโมยไปจากผู้ชายคือน้ําอสุจิ เพื่อนําไปใช้ในการสร้างภูตผีใหม่ๆขึ้นมา โดยเชื่อกันว่าการที่ผู้ชายฝันเปียกเพราะการทําร้ายจากซัคคิวบัสนั่นเอง