Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 312

ตอนที่ 312สัตว์อสูรพิทักษ์เกาะ!

โว๊กกกก!

สัตว์อสูรตัวนั้นส่งเสียงร้องยาวออกมา เสียงของมันนั้นดังไปไกลหลายพันเมตรทีเดียว

“สิ่งมีชีวิตนั้นคืออะไร” หวังเสียน ถามอสูรที่ 15 ในขณะที่เขาพยายามสังเกตสัตว์อสูรหน้าตาประหลาดตัวนั้นอย่างตั้งใจ

“ราชามังกรนั่นคือยักษ์มัจฉา [เยี่ยฉ๋า] สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในตํานาน!”

อสูรที่ 15 มองไปที่สัตว์อสูรตัวนั้นก่อนจะพูดต่ออีกว่า ”ตามบันทึกในตํานานนั้นจะมีเกาะลึกลับบางแห่งที่เรียกว่าเกาะเซียนอมตะ เกาะเหล่านี้นั้นจะลอยตัวอยู่เหนือผิวน้ําทะเลและมันสามารถเคลื่อนที่ได้ ความพิเศษของเกาะประเภทนี้อีกอย่างนั่นก็คือมันสามารถอําพรางและซ่อนตัวเองได้ และส่วนมากเกาะเซียนอมตะที่ว่านี้ก็จะมีสัตว์อสูรที่ดุร้ายและทรงพลังคอยปกป้องอยู่ตลอดเวลา สัตว์อสูรชนิดนี้นั้นเรียกว่ายักษ์มัจฉา พวกมันจะมีท่อนล่างเป็นปลาใบหน้าคล้ายกับ จระเข้ มีลําตัวช่วงบนคล้ายกับยักษ์ และมีเกล็ดทั่วทั้งตัวเหมือนกับปลา!”

“ในตํานานนั้นได้กล่าวเอาไว้ว่าสัตว์อสูรยักษ์มัจฉานั้นเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในระดับชั้นสูง มันมีสติปัญญาที่คล้ายคลึงกับมนุษย์มาก ยักษ์มัจฉาบางตัวสามารถฝึกฝนและบ่มเพาะบําเพ็ญตบะได้ เมื่อผ่านพ้นเวลาไปถึงจุดหนึ่งระดับการฝึกฝนและการบ่มเพาะของพวกมันสูงมากขึ้นพวกมันจะสามารถก้าวข้ามเข้าไปสู่ระดับขอบเขตของสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ได้ และในบันทึกโบราณนั้นกล่าวไว้ว่าสัตว์อสูรประเภทนี้จะมีพลังที่น่ากลัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!”

ในขณะที่อสูรที่ 15 กําลังพูดอยู่และมองไปที่ยักษ์มัจฉา ใบหน้าของเขาก็แสดงความหวาดกลัวออกมา ” พวกมันจะลาดตระเวนไปรอบๆเกาะแห่งนี้เหมือนกับหมาเฝ้าบ้าน และความแข็งแกร่งของพวกมันแต่ละตัวนั้นก็น่ากลัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณขั้นสูงสุดหากต้องต่อสู้กับพวกมันในทะเลก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเลยทีเดียว!”

“และยิ่งไปกว่านั้นจากการที่กระผมและเหล่าชาวยุทธคนอื่นๆได้ค้นพบความลับของเกาะนี้นั้น เกาะนี้สามารถลอยตัวอยู่บนผิวน้ําได้จริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่วิเศษเท่ากับเกาะเซียนอมตะในตํานาน แต่เกาะแห่งนี้ก็ถือได้ว่าเป็นสมบัติที่วิเศษเช่นเดียวกัน มันจึงถูกเรียกว่าเกาะลอยน้ํา!”

“เกาะลอยน้ํา?”

หวังเสียนรู้สึกตกใจเล็กน้อย คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันในทันที

เกาะลอยน้ํา … นี่ไม่ใช่เกาะที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า แต่ลอยอยู่บนผิวน้ําทะเล

หินจะยังคงจมเมื่อโยนมันลงในน้ําทะเล แต่นี่คือเกาะทั้งเกาะ มันสามารถลอยอยู่บนผิวน้ําทะเลได้ มันช่างน่ามหัศจรรย์อย่างแท้จริง

” พื้นที่ทั่วทั้งเกาะมีระยะทางหลายสิบกิโลเมตร มีเรือหลายลําที่พยายามวนรอบเกาะและเข้าไปในหมอกสีขาว แต่มันก็ถูกจมลงเสียก่อนโดยฝูงของยักษ์มัจฉาที่มีไม่ต่ํากว่า 30 ตัว!” อสูรที่ 15 ยังคงอธิบายเกี่ยวกับเกาะลอยแห่งนี้ต่อไป

“แล้วสถานการณ์โดยรวมในตอนนี้ของผู้ฝึกยุทธคนอื่นๆนั้นเป็นอย่างไร? ทําไมดูเหมือนกับว่าพวกเขานั้นกําลังรออะไรบางอย่างกันอยู่เลยล่ะ?”

หวังเสียนมองไปบนท้องฟ้าที่กําลังจะมีด ก่อนที่จะหันมองไปยังเรือทั้งยี่สิบลํา ที่จอดอยู่อย่างนิ่งๆไม่ไกลจากเรือของพวกเขา

” ตามที่ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มหนึ่งได้กล่าวเอาไว้ เมื่อถึงเวลากลางคืนหมอกทมิฬสีขาวโดยรอบจะค่อยๆจางหายไปเอง หากต้องการจะเข้าไปที่เกาะลอยน้ําแห่งนี้ จะต้องเข้าไปในเวลาตอนกลางคืนมันจะปลอดภัยมากกว่าเข้าไปในเวลากลางวัน!”

อสูรที่ 15 พูดต่อ ” เมื่อดวงจันทร์เริ่มขึ้นและหมอกทมิฬสีขาวสลายตัวไป กองเรือทั้งหมดก็จะรีบพุ่งตรงไปข้างหน้าเพื่อยึดครองพื้นที่รอบๆเกาะ แต่การยึดครองพื้นที่บนเกาะก็จะต้องขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งและระดับความสามารถกลุ่มกองกําลังของพวกเขาด้วย!”

หวังเสียนพยักหน้าเล็กน้อย เขามองไปสัตว์อสูรยักษ์มัจฉาที่ยังคงว่ายวนเวียนอยู่รอบๆเกาะและในทันใดนั้นความคิดนึงก็เกิดขึ้นมาในทันที

” พวกเจ้าจงรอข้าอยู่ที่นี่ก่อน! เมื่อได้รับคําสั่งของข้าแล้วให้พวกเจ้ารีบตรงเข้าไปที่เกาะลอยน้ํานั้นในทันที ข้าจะจัดการกับสัตว์อสูรยักษ์มัจฉาพวกนั้นเอง” หวังเสียนหันไปพูดกับกลุ่มของโม่ชิงหลง ก่อนที่เขาจะถอดนาฬิกาออกจากข้อมือวางไว้บนเรือยอร์ช แล้วเตรียมตัวที่จะลงไปในทะเล

” ขอรับองค์ราชา!”

ตูมมม!

เมื่อ หวังเสียน ดําลงไปในทะเลเขาสังเกตเห็นและรับรู้ได้ในทันทีว่าสมาชิกของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ได้ซ่อนตัวรอเขาอยู่ในส่วนลึกของก้นทะเลแล้ว

หลังจากนั้นเขาก็หันมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

บริเวณใต้ทะเล รอบๆเรือยอร์ชทั้ง 20 ลํานั้นมีชาวยุทธหลายคนที่กําลังดําน้ําอยู่ในทะเล พวกเขากําลังจ้องมองไปที่เกาะลอยน้ําแห่งนั้นอย่างใจจดใจจ่อ

“คนพวกนี้น่าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่บ่มเพาะพลังแห่งธาตุน้ําอย่างนั้นสินะ?” หวังเสียนคิดกับตัวเอง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลายร่างเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ในทันที และเพื่อป้องกันการพบเห็นจากผู้อื่นเขาจึงรีบว่ายน้ําลึกลงไปยังก้นทะเลในทันที

เมื่อเขาไปถึงความลึกประมาณหนึ่งร้อยสิบเมตรพื้นที่โดยรอบนั้นก็มืดสนิท เมื่อมองบริเวณโดยรอบแล้วเหมือนกับว่าเขาอยู่ในเหวลึกของก้นทะเลเลยทีเดียว

แต่อย่างไรก็ตามกลางวันหรือกลางคืนไม่แตกต่างกันสําหรับหวังเสียน เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งในปัจจุบันและความสามารถของเขา

เขาว่ายน้ําลึกลงมาถึงจุดหนึ่งแล้วเขาก็ได้พบกับกลุ่มสมาชิกของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเขา หลังจากนั้นเขาก็ลอยตัวไปหยุดยืนอยู่บนหลังของเต่ายักษ์

“ถวายพระพรพะยะค่ะองค์ราชามังกร!”

กลุ่มสมาชิกของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ต่างคุกเข่าลงบนพื้นทะเลเพื่อทําความเคารพหวังเสียน จอมราชันย์ของพวกเขา

“ไปกันเถอะ!” หวังเสียนยืนอยู่บนหลังของเต่ายักษ์พร้อมกับโบกมือไปข้างหน้า

เต่ายักษ์ค่อยๆขยับร่างกายอันใหญ่โตของมันและว่ายน้ําขนานไปกับพื้นก้นทะเลอย่างช้าๆ 

ไม่นานหลังจากนั้นหวังเสียนและเหล่าสาวกของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็เข้าสู่พื้นที่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว

ในทันทีที่พวกเขาก้าวเข้ามาสู่หมอกสีขาว หวังเสียน ก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่ามีสายตาอันดุร้ายข้องมองมายังกลุ่มของพวกเขา

“การรับรู้ของพวกมันช่างน่ากลัวมากจริงๆ พวกมันสามารถค้นพบพวกเราได้เลยในทันที เมื่อก้าวเข้ามาในอาณาเขตของพวกมัน!? หวังเสียนเงยหน้าขึ้นไปมองทางด้านบนเล็กน้อย 

เมื่อสัตว์อสูรยักษ์มัจฉากว่าสิบตัวที่กําลังลาดตระเวนอยู่รอบๆเกาะ ได้สังเกตเห็นกลุ่มของหวังเสียน พวกมันก็รีบตรงมาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ขนาดลําตัวของพวกมันที่ใหญ่มากที่สุดนั่นก็คือประมาณ 4 เมตร

กรงเล็กข้างหนึ่งของมันมีลักษณะคล้ายอาวุธอันทรงพลังและยาวกว่าร่างกายของพวกมันเสียด้วยซ้ํา

กว้ากกก! ออกไป!”

สัตว์ประหลาดเหล่านั้นร้องคํารามออกมาเสียงดัง และความหมายของเสียงร้องที่หวังเสียนสามารถเข้าใจได้นั่นก็คือการขับไล่ให้พวกเขานั้นออกไปจากอาณาเขตของพวกมัน

สัตว์ประหลาดยักษ์มัจฉาทั้งสิบตัว ลอยอยู่ในทะเลตรงหน้าของหวังเสียน พวกมันจ้องมองไปทางหวังเสียนและสาวกแห่งวังมังกรด้วยสายตาที่ดุร้าย

[สัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉา : ระดับ 9]

[พลังงานมังกรที่สกัดได้ : 38,756 ]

[สัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉา : ระดับ 10 ]

[พลังงานมังกรที่สกัดได้ : 155,434 ]

” สัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉาระดับ 9 และระดับ 10 อย่างนั้นเหรอ?”

หวังเสียนจ้องมองไปยังสัตว์อสูรเหล่านั้นด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งในขณะที่เขายืนอยู่บนหลังของเต่ายักษ์ ”ยอมให้พวกข้าเข้าไปหรือว่าจะยอมตาย!”

พรึบบบ!

ในขณะที่หวังเสียนพูดจบ เต่ายักษ์, อ่าวฉีเทียนและสมาชิกตัวอื่นๆของวังมังกร ต่างจ้องมองไปยังสัตว์อสูรยักษ์มัจฉาเหล่านั้นด้วยสายตาที่เย็นชา

” พวกเจ้าจงออกไปจากที่นี่ซะเดี๋ยวนี้!”

สัตว์อสูรยักษ์มัจฉาก็ไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย พวกมันดึงหอยสังข์ที่มีลักษณะคล้ายกับแตรสงครามสมัยโบราณออกมา

ว้วววววว !

เสียงเป่าหอยสังข์ส่งคลื่นความถี่สูงแพร่กระจายไปในทะเลไกลหลายกิโลเมตร แม้แต่บนพื้นผิวน้ําทะเลที่ไม่ไกลมากนักก็ยังคงได้ยินเสียงคลื่นความถี่นี้ด้วยเช่นกัน

“นั่นมันเสียงอะไร?”

บนผิวน้ําทะเลกลุ่มชาวยุทธที่อยู่บนเรือยอร์ชรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆนั้น

“ดูนั่น! ดูสัตว์อสูรยักษ์มัจฉาที่อยู่ในหมอกทมิฬพวกนั้นหายไปกันหมดแล้ว!”

” พวกมันน่าจะดําลงไปรวมกันอยู่ที่ใต้ทะเล สัตว์อสูรพวกนี้นั้นมีความฉลาดที่สูงมาก เป็นไปได้ไหมว่าพวกมันจะรวมตัวกันและเตรียมซุ่มโจมตีพวกเรา?”

เหล่าบรรดาชาวยุทธต่างพูดคุยกันด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

ในเวลานี้ดวงจันทร์บนท้องฟ้าได้สาดแสงเรืองๆ ลงมาปกคลุมผิวน้ําทะเลจนเผยให้เห็นเกาะลอยน้ําอันลึกลับ

ด้วยที่พวกเขานั้นเป็นผู้ผู้ฝึกตนระดับสูง การมองเห็นของพวกเขานั้นจึงค่อนข้างที่จะมีวิสัยทัศน์ที่ดีมาก เกาะที่สวยงามเต็มไปด้วยพืชพันธุ์สมุนไพรและต้นยาจิตวิญญาณหลากหลายร้อยชนิด อันอุดมสมบูรณ์ก็พลันปรากฏขึ้นกับสายตาของพวกเขา

ดวงตาของพวกเขาทั้งหมดลุกโชนด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังสามารถยับยั้งชั่งใจตัวเองเอาไว้ได้และไม่ได้รีบมุ่งหน้าตรงเข้าไปที่เกาะในทันที พวกเขาพยายามกวาดสายตา มองและสังเกตบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวังตัว

ในขณะนี้กลุ่มสัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉาประมาณร้อยกว่าตัวได้มารวมตัวกัน และยืนประจันหน้าอยู่กับกองทัพแห่งวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของหวังเสียน

ที่ด้านหน้าสุดมีสัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉาที่สูงกว่า 6 เมตรเป็นผู้นํา

แขนของมันมีลักษณะคล้ายกับสามง่ามที่เป็นอาวุธอันทรงพลัง มีเกล็ดที่คล้ายกับเกล็ดปลาอยู่ทั่วทั้งตัว ใบหน้าที่เหมือนกับจระเข้พร้อมกับมีเขี้ยวยาวอันแหลมคมอยู่เต็มปากดูแล้วให้ความรู้สึกที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

“ออกไปให้พ้นจากบริเวณนี้ไม่อย่างนั้นตายยย!” ยักษ์มัจฉาตัวที่เป็นเหมือนกับหัวหน้าคํารามออกมาเสียงดัง

หวังเสียนยิ้มและมองไปที่ฝูงของยักษ์มัจฉา ในหมู่พวกมันทั้งหมดนั้นมีสัตว์อสูรระดับ 

“สัตว์อสูรผู้พิทักษ์ยักษ์มัจฉาอย่างนั้นเหรอ? เป็นชื่อที่ดีมากเลยทีเดียว!”

หวังเสียน กวาดสายตามองกลุ่มยักษ์มัจฉาทั้งร้อยกว่าตัว ในขณะที่กําลังลูบเคราที่ไม่มีอยู่จริงของเขา

ในความคิดของหวังเสียนสัตว์อสูรพวกนี้เหมาะกับการเป็นผู้พิทักษ์มากจริงๆ หากได้ยักษ์มัจฉาพวกนี้ คอยลาดตระเวนเป็นผู้พิทักษ์อยู่ที่ด้านนอกวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเขา มันคงจะดีไม่น้อย

เพราะอีกไม่นานวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็กําลังจะถูกสร้างขึ้นมา และกลุ่มยักษ์มัจฉากลุ่มนี้นั้นก็โผล่ออกมาในจังหวะที่เหมาะสมเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!

หากเขาสามารถนําพวกมันมาเป็นสาวกแห่งวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ ยักษ์มัจฉาพวกนี้ก็จะกลายเป็นทหารยามลาดตระเวนที่คอยพิทักษ์วังมังกรศักดิ์สิทธิ์ชั้นเยี่ยมของเขาเลยทีเดียว

“อืม! หลังจากที่สร้างวังมังกรศักดิ์สิทธิ์เสร็จแล้วฉันควรจะเรียกพวกมันว่าอะไรดี “ทหารยามมังกร” ไม่! ฉันควรจะเรียกพวกมันว่า “ผู้พิทักษ์วังมังกรศักดิ์สิทธิ์” อืมมม! แต่มันก็ยังฟังแปลกๆอยู่ดี!”

“ไสหัวออกไปหรือตายยยยย!”

EndNote: เยี่ย หรือยักษ์มัจฉา น่าจะเป็นสัตว์ประหลาดในตํานานของจีน ไม่เหมือนกับสุพรรณมัจฉา ตัวละครในเรื่องรามเกียรติที่เป็นเมียหนุมานหรอกนะครับ อันนั้นเธอสวยมากเลยทีเดียว ไม่งั้นหนุมานไม่จับปล้ําทําเมียหรอกเนอะ!