Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 305

ตอนที่ 305 เตากลั่นและปรุงยา!

 

.

 

ในที่สุดพายุแห่งความวุ่นวายก็สงบลงอย่างเรียบร้อย

 

แต่อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออารมณ์และความกระตือรือร้นของสาวๆกลุ่มนี้เลยแม้แต่น้อย

 

ในเช้ามืดวันรุ่งขึ้นกลุ่มสาวๆทั้งสี่คน มาเคาะประตูห้องของหวังเสียน ตั้งแต่ตอนตี 5 อย่างคึกคักและกระปี้กระเป่า เพื่อที่จะลากเขาออกไปดูพิธีการชักธงชาติขึ้นสู่ยอดเสาของเมืองเซี่ยงไฮ้ ในทุกๆเช้าเวลาประมาณ 6 โมงเช้า ซึ่งถือได้ว่าเป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่มากเลยทีเดียว

 

หวังเสียน ถอนหายใจเล็กน้อยและรู้สึกพูดอะไรไม่ออก บางครั้งความกระตือรือล้นและพลังงานของเด็กสาวพวกนี้ก็มากจนเกินจินตนาการของเขา

 

หลังจากชมพิธีชักธงชาติแล้วพวกเขาก็ไปที่ร้านซาลาเปาชื่อดังในถนนซ่างจิงเพื่อทานซาลาเปากัน

 

ต่อจากนั้นก็ไปซื้อของกันอีกครั้ง หวังเสียน ทำได้เพียงช่วยถือถุงช้อปปิ้งของพวกเธอไว้ข้างหลัง ในขณะที่เขามองดูสาวสวยสี่คนเดินเข้าไปในร้านค้าทีละร้านอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

 

หลังจากเวลาบ่าย 3 โมงเย็นพวกเขาก็หยุดพักเมื่อได้รับโทรศัพท์จากซุยหวาง

 

‘นี่เป็นการช้อปปิ้งที่บ้าคลั่งมากเลยจริงๆ!’

 

หวังเสียน ถอนหายใจออกมายาวๆและแอบบ่นอยู่ในใจของเขาอย่างเงียบๆ ในขณะที่นั่งอยู่ในรถบนถนนโบราณของเมืองเซี่ยงไฮ้

 

ถนนเส้นนี้ถือได้ว่าเป็นถนนโบราณที่เก่าแก่มากเลยทีเดียว เพราะตามข้างถนนหนทางนั้นเต็มไปด้วยคฤหาสน์แบบ ซื่อเหอเยวี่ยน และคฤหาสน์บางหลังยังมีลักษณะคล้ายกับจวนแม่ทัพสมัยโบราณอีกด้วย

 

ในเมืองเซี่ยงไฮ้ คฤหาสน์แบบซื่อเหอเยวี่ยน นั้นอาจจะมีราคาไม่กี่ร้อยล้านหยวน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสามารถหาซื้อมาได้ เพราะคฤหาสน์ประเภทนี้โดยมากมักจะเป็นของตระกูลเก่าแก่ที่มีอำนาจและเบื้องหลังที่ค่อนข้างจะแข็งแกร่ง

 

แต่บนถนนเส้นนี้นั้นมีอาณาเขตภูเขาที่เรียกว่า ภูเขาเซิ่งซุย และบนบริเวณอาณาเขตภูเขาแห่งนี้มีคฤหาสน์ซื่อเหอเยวี่ยน ขนาดใหญ่อยู่ทางด้านหลังของภูเขา

 

หลายคนไม่ทราบว่าทำไมจึงตั้งชื่อภูเขาลูกนี้ว่าเซิ่งซุย แต่ผู้คนที่รู้จักประวัติของภูเขาลูกนี้จะเรียกมันว่า ซุยเจี่ยเซิ่ง หรือ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลซุย

 

มีภูเขาศักดิ์สิทธิ์สามแห่งในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ซึ่งเป็นตัวแทนของสามตระกูลระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังในเมืองเซี่ยงไฮ้

 

เมื่อหวังเสียนและกลุ่มของเขาขับรถมาถึงบริเวณทางเข้าของเขตภูเขา สาวกของตระกูลซุยก็ออกมาต้อนรับพวกเขาด้วยความเคารพ

 

“คารวะท่านผู้อาวุโส! ได้โปรดตามกระผมมาทางนี้เลยครับ!” ชายวัยกลางคนประสานมือคารวะกวนชูชิงอย่างนอบน้อม พร้อมกับเดินนำหน้าเพื่อพาพวกเขาเดินเข้าไปยังอาณาเขตของภูเขาเซิ่งซุย

 

“ค่ะ ขอบคุณมาก!” กวนชูชิงพยักหน้ารับ ในขณะที่เธอหันมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

เมื่อเดินมาถึงทางด้านในของคฤหาสน์แบบซื่อเหอเยวี่ยน ลานบริเวณโดยรอบนั้นส่วนใหญ่จะเชื่อมต่อกันกับประตูทางเข้า และประตูทั้ง 4 ทิศในขณะนี้ถูกเปิดออกทั้งหมด

 

กลุ่มสมาชิกทั้งหมดของคนตระกูลซุยแต่งตัวกันด้วยเสื้อผ้าชั้นดีและเรียบร้อยอย่างที่สุด พวกเขากำลังพูดคุยแลกเปลี่ยนบทสนากันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

 

และหัวข้อการพูดคุยในวันนี้ส่วนใหญ่กำลังพูดถึงการรับสมัครลูกศิษย์สายตรงคนสุดท้ายของท่านบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งแห่งตระกูลซุย

 

บางคนรู้สึกตัวสั่นและขนลุกตั้งชันเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

 

ความหวาดกลัวและเคารพยำเกรงต่อจักรพรรดิซุยผู้ซึ่งเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งและยกระดับตระกูลซุยของพวกเขาจนมาถึงระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์นั้นถือได้ว่าเป็นเสาหลักและเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางด้านจิตใจของพวกเขาทุกๆคนในตระกูลซุยเลยก็ว่าได้

 

เราจะสามารถสังเกตเห็นได้ว่าพวกเขาพูดคุยกันด้วยความเคารพอย่างสุดหัวใจจริงๆเมื่อพูดถึงบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งของพวกเขา

 

“อาณาเขตและบ้านทั้งหมดในพื้นที่แห่งนี้เป็นของคนตระกูลซุยทั้งหมดเลยอย่างงั้นเหรอ?”

 

เสี่ยวหยูรู้สึกทึ่งและประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อหันมองไปรอบๆ พื้นที่บ้านพักรวมถึงสวนป่าธรรมชาติและบรรยากาศโดยรอบแห่งนี้กว้างขวางเหมือนกับว่าเป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่แห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้ ความกว้างขวางของอาณาเขตภูเขาแห่งนี้นั้นน่าจะครอบคลุมพื้นที่หลายตารางกิโลเมตรเลยทีเดียว

 

“ใช่แล้วล่ะครับ! นี่คืออาณาเขตของตระกูลซุยในเขตภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลซุย และพื้นที่หลักที่สำคัญที่สุดก็อยู่ตรงด้านหน้าของพวกเรานี่เองครับ!”

 

ชายวัยกลางคนยิ้มและพยักหน้าตอบออกมาอย่างภาคภูมิใจ สิ่งนี้ถือได้ว่าเป็นจุดแข็งจุดหนึ่งของตระกูลซุยเลยก็ว่าได้

 

“เป็นอาณาเขตพื้นที่รอบภูเขาที่สวยงามมากเลยทีเดียว!”

 

“ช่างน่าประทับใจมากเลยจริงๆ!”

 

เสี่ยวหยู, หลานชิงเยว่ และคนที่เหลือรู้สึกประทับใจกับสถานที่แห่งนี้มากจริงๆ เฉพาะแค่เพียงซื่อเหอเยวี่ยน เพียงอย่างเดียวก็น่าจะมีมูลค่าเกินกว่าแสนล้านหยวนอย่างแน่นอน แต่นอกจากนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนที่มีเงินจะสามารถมีคฤหาสน์แบบซื่อเหอเยวี่ยนเช่นนี้ได้

 

คณะของหวังเสียนเดินตามชายวัยกลางคนขึ้นไปที่บริเวณด้านหนึ่งของภูเขา

 

ในขณะนี้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าภูเขาเซิ่งซุย แห่งนี้เพิ่งได้รับการปรับปรุงและตกแต่งประดับประดาขึ้นมาใหม่ น่าจะเนื่องมาจากการจัดงานพิธีรับลูกศิษย์ผู้สืบทอดของจักรพรรดิซุย

 

ภูเขาแห่งนี้มีความสูงประมาณ 40 ถึง 50 เมตร ซึ่งถือได้ว่าไม่สูงมากนัก และยังมีถ้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของภูเขาอีกด้วย

 

ความร้อนแรงแห่งเปลวไฟที่พวยพุ่งออกมานั้นค่อนข้างจะร้อนแรงเป็นอย่างมากเลยทีเดียว แต่ความร้อนส่วนมากก็ถูกป้องกันด้วยสนามพลังขนาดใหญ่หรืออาจจะเป็นวงเวทย์อาคมชนิดหนึ่งก็ได้

 

มีบ้านพักหลายหลังที่อยู่ด้านบนภูเขาและมีลักษณะคล้ายกับบ้านสมัยโบราณเป็นอย่างมาก

 

“ท่านบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งนั้นพักอยู่ในเรือนหลังนี้ ขอเชิญผู้อาวุโสเข้าไปข้างในได้ตามสะดวกเลยครับ!”

 

ชายวัยกลางคนชี้ไปที่บ้านโบราณหลังหนึ่งที่ใหญ่มากที่สุด

 

“ขอบคุณมากค่ะ!”

 

กวนชูชิง พยักหน้าพร้อมกับกล่าวคำขอบคุณและรีบเดินตรงเข้าไปในอาคารหลังนั้นในทันที

 

“ท่านอาจารย์คะ! ศิษย์มาแล้วค่ะ!”

 

“เข้ามาเถอะ!”

 

เสียงของซุยหวางดังขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี กลุ่มของหวังเสียนทั้งหมดเดินเข้าไปพร้อมกับกวนชูชิง

 

ที่ด้านในของเรือนพักเขากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย

 

“มาแล้วรึ ศิษย์รักของข้า!”

 

ซุยหวางวางหนังสือลงและยิ้ม เขาสวมเสื้อคลุมของตระกูลซุย หนวดเคราและทรงผมของเขาถูกจัดแต่งอย่างเรียบร้อย ท่วงท่าของเขานั้นดูสง่างามเป็นอย่างมากให้ความรู้สึกถึงกลิ่นอายของชนชั้นปกครองอย่างแท้จริง

 

เขาดูแตกต่างจากเวลาปกติที่เคยอยู่ด้วยกันในเมืองเจียงเฉิงเป็นอย่างมาก

 

“ว้าวว! ท่านอาจารย์ในตอนนี้ท่านดูดีเป็นอย่างมากเลยทีเดียวเลยค่ะ ท่านอาจารย์หล่อมากเลยจริงๆ เหมือนกับเจ้าสำนักใหญ่ๆที่ฉันเคยดูในทีวีเลยทีเดียว!” กวนชูชิง กล่าวชมอาจารย์ของเธอด้วยรอยยิ้ม

 

“ฮ่าๆๆ! เจ้าปากหวานจริงๆลูกศิษย์ข้า! แต่ข้าจะบอกความจริงให้เจ้าได้รู้เอาไว้ เมื่อตอนสมัยที่ข้ายังเป็นหนุ่มๆอยู่นั้นข้าหล่อเหลามากกว่าตอนนี้หลายเท่านัก สาวๆในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ต่างอยากได้ข้าเป็นคู่ครองกันทั้งนั้นแหละ ฮ่าๆๆ!”

 

ซุยหวาง หัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่เขาลูบหัวของกวนชูชิงด้วยความเอ็นดู “เสี่ยวชิง อีกสักครู่นึงเจ้าต้องไปเปลี่ยนเป็นชุดพิธีการของตระกูลซุย ข้าได้สั่งให้คนรับใช้ได้จัดเตรียมชุดไว้ให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว งานพิธีรับลูกศิษย์ในคืนนี้ เป็นพิธีที่สืบต่อกันมาแบบโบราณ มันอาจจะน่าเบื่อสักเล็กน้อยเจ้าก็ช่วยทนหน่อยก็แล้วกันนะ!”

 

“เอาละเอาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเจ้าก่อนเถอะ!”

 

“พวกเจ้านำลูกศิษย์ของข้าไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย!” ซุยหวาง หันไปพูดกับหญิงรับใช้สองสามคน ที่ยืนรออยู่ที่ด้านนอกประตู

 

“เจ้าค่ะนายท่าน!” หญิงชราที่เป็นเหมือนกับแม่บ้านใหญ่ของตระกูล เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กสาวสองคน เธอมองไปที่กวนชูชิงด้วยความเคารพก่อนที่จะเชิญเธอออกไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย

 

“เชิญทางนี้ค่ะคุณหนู!” หญิงชราและเด็กสาวรับใช้สองคนกล่าวเชิญกวนชูชิง พร้อมกับเดินนำเธอไปยังอีกห้องหนึ่ง

 

“ค่ะ!” กวนชูชิง ยิ้มออกมาบางๆก่อนที่จะเดินตามแม่บ้านชราและเด็กสาวรับใช้ไป

 

“ตามไปดูกันเถอะ!” เด็กสาวที่เหลือทั้งสามคน รีบวิ่งตามกวนชูชิงไปร่วมสนุกอย่างกระตือรือร้น

 

ตอนนี้ในห้องจึงเหลือเพียงแค่ ผู้เฒ่าซุยหวาง, หวังเสียนและโม่ชิงหลงเพียงเท่านั้น

 

“นี่ตาเฒ่าซุย! สถานที่พักของท่านนี่น่าประทับใจมากเลยทีเดียว!”

 

หวังเสียน นั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆกับผู้เฒ่าซุยหวาง

 

เขาจิบชาและพูดออกมาด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย

 

“ฮ่าๆๆ! มันต้องยอดเยี่ยมมากอยู่แล้วล่ะ เพราะนี่เป็นสถานที่ตอนที่ข้าได้เลือกตอนก่อตั้งตระกูลเป็นระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ยังไงล่ะ ฮ่าๆๆ!”

 

ซุยหวางภูมิใจมากขณะที่เขายกย่องตัวเองอย่างไร้ยางอาย

 

หวังเสียน ยิ้มออกมาเล็กน้อยเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขาค่อนข้างที่จะเข้าใจอารมณ์คนแก่ขี้เหงาที่ไม่ค่อยจะมีเพื่อนอย่างตาเฒ่าซุยคนนี้ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาอยากจะคุยโม้กับคนอื่นๆ

 

แต่ด้วยความที่ตัวเขานั้นไม่มีเพื่อนที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกันอยู่เลยจึงไม่สามารถพูดคุยกับใครได้

 

แต่เมื่อเขาได้มาพบกับหวังเสียน เขาจึงรู้สึกถูกชะตาและคุยกันถูกคอเป็นอย่างมาก

 

และนับตั้งแต่ที่พวกเขาลากเครื่องบินมาด้วยกันเมื่อวานนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม จนเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทได้เลยทีเดียว

 

นอกจากนี้ถึงแม้ว่าผู้เฒ่าซุยหวางอาจจะมีอายุมากแล้ว แต่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเด็ก ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย

 

หวังเสียน เองก็มีความประทับใจที่ดีต่อผู้เฒ่าซุยหวางคนนี้มากเช่นเดียวกัน

 

“ข้าสามารถสังเกตเห็นได้ว่าท่านนั้นมีของดีมากมายอยู่ในเขตภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ตาเฒ่าซุยท่านช่วยพาข้าไปเดินดูรอบๆหน่อยได้หรือไม่?”

 

“ฮ่าฮ่า! แน่นอนได้อยู่แล้วล่ะ ข้าจะพาเจ้าไปเดินเที่ยวดูพื้นที่รอบๆเอง เพราะตัวข้าก็ไม่ได้จัดการดูแลพื้นที่ในตระกูลมาเกือบร้อยปีแล้ว ข้าก็อยากจะรู้เช่นเดียวกันว่าเด็กๆในตระกูลพวกนี้ได้ทำอะไรไว้บ้าง!”

 

ซุยหวางยืนขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ เขาส่งสัญญาณให้หวังเสียนเดินออกไปพร้อมกับเขา

 

“นี่คือภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลซุยและไม่ใช่ว่าตั้งชื่อภูเขาลูกนี้เพื่อให้มันดูขลังหรอกนะ แต่เพราะว่ามันมีสิ่งที่พิเศษตามชื่อที่ตั้งเอาไว้จริงๆ!”

 

ซุยหวางยิ้มและหันมองไปรอบๆ ในขณะที่พวกเขานั้นเดินอยู่บริเวณที่ด้านหลังภูเขา

 

“มีสมบัติดีๆอยู่ในถ้ำนั้นใช่ไหม?” หวังเสียนถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

“ใจเย็นๆ! เข้าไปดูกันก่อนเถอะแล้วเจ้าจะรู้เอง ฮึๆๆ!”

 

ซุยหวางหัวเราะเบา ๆ และพาหวังเสียน เข้าไปในถ้ำที่อยู่ตรงกลางของภูเขาศักดิ์สิทธิ์

 

ในทันทีที่พวกเขานั้นเข้าไปถึงอุณหภูมิที่ร้อนแรงจากภายในถ้ำก็ปะทุออกมาอย่างรุนแรง ความร้อนที่กระจายตัวออกมานั้นมีอุณหภูมิอย่างน้อย 100 องศา

 

หากคนธรรมดาเข้ามาในถ้ำจะถูกเผาในทันที ถ้ำแห่งนี้เปล่งแสงสว่างเป็นสีแดงออกมา

 

หวังเสียนเงยหน้าขึ้นมองไปที่บนผนังถ้ำและเห็นลูกปัดวิญญาณเปลวเพลิงขนาดใหญ่สองเม็ดฝังอยู่ด้านบน

 

ด้านล่างมีธารหินหนืดหลอมเหลวไหลผ่านและบ่อลาวาขนาดใหญ่ที่ด้านล่างของถ้ำ ที่เหนือบ่อลาวามีแท่นหินสำหรับนั่งฝึกฝนบ่มเพาะอยู่หลายแห่ง

 

ที่ด้านหลังของผนังถ้ำมีประตูหินสีแดงขนาดใหญ่อยู่ หวังเสียนรู้สึกสนใจเล็กน้อยว่าจะมีอะไรอยู่ที่ด้านหลังประตูแห่งนั้น

 

“นี่คือพื้นที่พิเศษสำหรับฝึกฝนและบ่มเพาะของสมาชิกระดับสูงของตระกูลซุย และลูกปัดวิญญาณสองลูกที่อยู่ด้านบนผนัง หนึ่งในนั้นคือสมบัติจิตวิญญาณที่สามารถกลั่นร่างกายและชำระล้างไขกระดูกเพื่อเพิ่มพรสวรรค์ให้แก่ร่างกายของผู้ฝึกยุทธได้ สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะ!” ผู้เฒ่าซุยหวางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างภาคภูมิใจ เพราะกว่าที่เขาจะได้รับลูกปัดเปลวเพลิงรูปนี้มา เขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักหนาสาหัสเลยทีเดียว

 

“โอ้ว ไม่เลวเลย! สมบัติจิตวิญญาณระดับสูงชิ้นนี้ถือว่าดีมากเลยทีเดียวล่ะตาเฒ่าซุย!”

 

หวังเสียน พูดชมออกมาอย่างจริงใจ เพราะลูกปัดจิตวิญญาณทั้งสองลูกนี้ เป็นสมบัติจิตวิญญาณระดับ 10 ซึ่งสูงกว่าสมบัติจิตวิญญาณแห่งเปลวไฟที่เขาได้รับมาจากคนของสำนักเทพอัคคี

[จากตอนที่ 257-260]

 

ถึงแม้ว่าลูกปัดเปลวเพลิงนี้จะมีระดับสูงกว่าสมบัติจิตวิญญาณแห่งเปลวไฟเพียงแค่ 1 ระดับขั้น แต่อย่าประมาทเพียงเพราะว่ามันต่างกันเพียงแค่ 1 ระดับเพียงเท่านั้น เพราะระดับขั้นที่แตกต่างกันเพียงแค่ 1 ระดับนี้นั้น เปรียบได้กับผู้ฝึกยุทธที่มีระดับขั้นก่อกำเนิดลมปราณขั้นกลางกับผู้ฝึกยุทธที่มีระดับขั้นก่อกำเนิดลมปราณขั้นสูงได้เลยทีเดียว ระดับขั้นที่แตกต่างกันนี้จึงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้อย่างแน่นอน

 

“ตามข้ามาสิน้องชายหวังเสียน! ข้าจะพาเจ้าไปดูห้องกลั่นและปรุงยาของข้า!”

 

ผู้เฒ่าซุยหวางยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจอีกครั้ง นี่นับว่าเป็นโอกาสดีที่เขาจะสามารถโอ้อวดของดีให้กับหวังเสียนดูได้

 

เมื่อพวกเขาเปิดประตูเข้าไปยังด้านหลังของประตูหินสีแดงนั้น ภายในมีพื้นที่มากกว่า 330 ตารางเมตรถือได้ว่ากว้างขวางเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

 

ที่ตรงกลางห้องมีเตาปรุงยาขนาดใหญ่วางอยู่ให้เห็นอย่างเด่นชัด!

 

……….

 

จบบท