Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 303

ตอนที่ 303 พวกเราต้องคุกเข่าให้เจ้าใช่หรือไม่?

.

ซุยหวางถือโทรศัพท์ในมือแน่น และลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์โกรธ

ในตอนแรกเขาค่อนข้างสับสนเล็กน้อยเมื่อลูกศิษย์คนโปรดของเขาโทรมาบอกว่าถูกรังแก แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงของเด็กหนุ่มอันโอหังดังเล็ดลอดผ่านโทรศัพท์เข้ามา ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลงในทันที

จากเสียงที่ได้ยินผ่านโทรศัพท์มานั้นอีกฝ่ายต้องการให้ตัวเขาไปที่นั่นและคุกเข่าลงต่อหน้าของเขา และยิ่งไปกว่านั้นเด็กหนุ่มคนนี้น่าจะเป็นลูกหลานของตระกูลซุยอย่างที่ลูกศิษย์ของเขาได้บอกเอาไว้

สายตาของซุยหวางในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่เพียงแต่ลูกหลานในตระกูลซุยของเขากลั่นแกล้งรังแกลูกศิษย์คนโปรดของเขาเท่านั้น แต่เด็กคนนี้ยังต้องการให้ตัวเขานั้นคุกเข่าลงกับพื้นอีกด้วย

ถึงแม้ว่าลูกหลานที่เกเรและไม่ซื่อสัตย์คนนี้อาจจะไม่รู้ความจริงว่า กวนชูชิงนั้นเป็นลูกศิษย์ของเขาก็ตามที แต่มันก็ยังน่าอับอายและขายหน้ามากเกินไปอยู่ดี ที่ลูกหลานในตระกูลซุยของเขานั้นกลายเป็นอันธพาลรังแกคนอื่นไปทั่วเช่นนี้ มันเป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจเป็นอย่างมากและไม่น่าให้อภัยได้เลยจริงๆ

“ดูเหมือนลูกหลานรุ่นหลังๆในตระกูลซุยของข้า จะเคยชินกับความมีอำนาจมากเกินไป จนเกิดความหยิ่งยโสและโอหังเช่นนี้!”

ใบหน้าของซุยหวางนั้นมืดมนลง ในฐานะเสาหลักและผู้ก่อตั้งตระกูลซุยเขาต่อสู้และดิ้นรนมาอย่างยากลำบาก เพื่อให้ตระกูลของเขานั้นยกระดับชั้นจนกลายเป็นตระกูลระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์และคงความยิ่งใหญ่จนมาถึงในปัจจุบันนี้

และในตอนนี้ตัวเขานั้นอายุค่อนข้างที่จะมากแล้ว ช่วงชีวิตของเขานั้นเหลือเพียงอีกไม่กี่สิบปี หากเขาไม่มีความก้าวหน้าในการบ่มเพาะเพิ่มมากขึ้น ฉะนั้นในระยะหลังกว่า 20 ปีมานี้ เขาจึงออกท่องเที่ยวไปทั่วประเทศเพื่อค้นหาลูกศิษย์ผู้ที่จะได้รับการสืบทอดวิชาความรู้ต่างๆของเขา

และในตอนนี้เขานั้นก็ได้พบกับ ลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ระดับยอดเยี่ยมมากที่สุด ความแข็งแกร่งของเธอคงจะสามารถแซงหน้าเขาได้โดยใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น

เมื่อเขาแก่ตัวลงลูกศิษย์ของเขาก็ยังคงรักษาความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลซุยเอาไว้ได้อย่างน้อยก็อีกหลายศตวรรษ

แต่เด็กหนุ่มจากตระกูลซุยของเขากล้าที่จะยั่วยุผู้อาวุโสของตัวเองและยังกล้าแสดงท่าทีที่หยิ่งผยองด้วยการที่จะให้เขาผู้ที่เป็นบรรพบุรุษของตระกูลคุกเข่าลงตลอดทั้งคืนจนเช้าอีกด้วย

ในตอนนี้ความโกรธของผู้เฒ่าซุยหวางปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง “ศิษย์รักในตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน อาจารย์จะให้คนไปที่นั่นภายใน 5 นาที!”

“ฮึ่มม! ข้านั้นไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการจัดการเรื่องภายในตระกูลมากว่า 20 ปีแล้ว ดูเหมือนว่าลูกหลานในตระกูลพวกนี้จะหลงลืมไปแล้วว่าบรรพบุรุษของพวกเขานั้นทำงานหนักมากแค่ไหนและก่อตั้งตระกูลมาด้วยความยากลำบากเพียงใด?”

ซุยหวางวางสายโทรศัพท์และโทรออกไปยังผู้นำตระกูลซุยคนปัจจุบันในทันที “ไปที่ฟางหัวเลิฟโฮเตลเดี๋ยวนี้ ลูกศิษย์ของข้าถูกดูหมิ่นโดยเด็กหนุ่มจากตระกูลซุยของเราเอง เขาหยิ่งผยองมากเกินไป และยังกล้าพูดว่าจะให้ข้านั้นคุกเข่าขอโทษตัวเขาอีกด้วย พวกเจ้าทั้งหมดไปจัดการเรื่องนี้ให้ข้าให้เร็วที่สุด!”

ผู้นำตระกูลซุยคนปัจจุบันอายุ 75 ปีเป็นหลานของซุยหวาง เมื่อเขาได้ยินคำพูดที่รุนแรงและเจือไปด้วยความโกรธของท่านปู่ของเขา เขาก็ตกใจกลัวจนฉี่แทบจะราดกางเกง

เขาหวาดกลัวท่านปู่ของเขาอย่างแท้จริง ในสายตาของคนตระกูลซุยนั้น ท่านปู่ของเขานั้นเป็นผู้ยิ่งใหญ่และมีชีวิตเหมือนเทพเจ้าสำหรับพวกเขาเลยทีเดียว

คนในตระกูลซุยและในเมืองเซี่ยงไฮ้รุ่นเก่าๆทุกคนต่างรู้กันดีว่าจักรพรรดิซุยหรือซุยหวางนั้นปกติแล้วเป็นคนที่รักและให้เกียรติมิตรสหายเป็นอย่างมาก เขานั้นมีจิตใจที่ดีและชอบช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าตัวเองเสมอๆ

แต่ใครก็ตามที่กล้ายั่วยุจักรพรรดิซุยแห่งตระกูลซุยแล้วล่ะก็ นั่นเท่ากับว่าเป็นการขุดหลุมฝังศพให้ตัวเองอย่างแท้จริง

“ขอรับท่านปู! ผมจะรีบพาคนไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยอย่างดีที่สุดเลยครับ และได้โปรดมั่นใจว่าผมจะดูแลความปลอดภัยของท่านป้าอาวุโสได้อย่างแน่นอนเลยขอรับ!”

เหงื่อเย็นๆไหลปกคลุมไปทั่วทั้งใบหน้าของชายชราผู้นำตระกูลซุยในทันที ในฐานะที่เขาเป็นอันดับ 1 ใน 3 ผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ในเมืองเซี่ยงไฮ้ ในชีวิตนี้เขาไม่เคยหวาดกลัวและตื่นตระหนกมากขนาดนี้มาก่อน!

“ห้ามมิให้เส้นผมของเธอนั้นหลุดไปแม้แต่เส้นเดียว และต้องจัดการเรื่องทั้งหมดให้เสร็จภายใน 5 นาที!”

ซุยหวางวางสายโทรศัพท์ทันทีที่เขาพูดจบ

“ขอรับ!”

แม้จะได้ยินเสียงสัญญาณการวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว แต่ชายชราก็ยังคงตอบและพยักหน้าลงหงึกๆด้วยความหวาดกลัว

หลังจากนั้นเขารีบเรียกเหล่าผู้อาวุโสทั้งหมดในตระกูลมาอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“ในตอนนี้ท่านปู่โกรธเป็นอย่างมาก! ไปตรวจดูเดี๋ยวนี้ว่าใครนั้นเป็นผู้ที่ก่อปัญหาในครั้งนี้!”

เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ผู้อาวุโสของตระกูลซุย ทั้งหมดต้องออกมาด้วยความรีบร้อน

ผู้อาวุโสในตระกูลซุยแต่ละคนนั้นค่อนข้างมีอิทธิพลเป็นอย่างมากในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ ทุกครั้งที่พวกเขานั้นออกไปที่ใดก็ตามในเมืองเซี่ยงไฮ้ พวกเขาจะต้องได้รับเกียรติและความเคารพอย่างสูงเสมอๆ

แต่ในครั้งนี้พวกเขาต้องรีบออกมากันอย่างร้อนรน แม้แต่เสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายของพวกเขาก็ใส่ออกมาแบบลวกๆ มีเพียงชุดคลุมประจำตระกูลเท่านั้นที่ยังคงดูดีอยู่

เพราะพวกเขาทั้งหมดตระหนักได้ว่าปัญหาในครั้งนี้นั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

สิ่งที่พวกเขาหวาดกลัวมากที่สุดนั้นก็คือท่านปู่ของพวกเขานั่นเอง

ถ้าหากท่านปู่ของพวกเขาโกรธขึ้นมาแล้วล่ะก็ แม้แต่พวกเขาที่เป็นหลานแท้ๆก็คงต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรงแน่นอน

รถหรูราคาแพงหลายสิบคันขับออกจาก คฤหาสน์ซื่อเหอเยวี่ยนอย่างรวดเร็ว

ในระดับขั้นของตระกูลซุยในตอนนี้มีสมาชิกของตระกูลถึงรุ่นที่ 5 เมื่อรวมเหล่าลูกหลานและสาวกในเครือทั้งหมดของตระกูลซุยแล้ว ก็น่าจะมีสมาชิกอยู่หลายพันคน

“ฮ่าๆๆ! โทรเสร็จแล้วอย่างนั้นใช่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้นเราก็มารอดูกันว่าอาจารย์ของเธอนั้นจะเป็นใคร ถ้าเป็นสาวสวยรุ่นใหญ่นั่นก็คงจะดีมากเลยทีเดียว แต่ถ้าเป็นผู้ชายแก่หนังเหี่ยวแล้วล่ะก็ฉันจะตบให้คว่ำไปเลยทีเดียว!”

ซุยอ่าวหัวเราะออกมาเสียงดัง

“พี่อ่าวนี่มีรสนิยมที่ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ ฮ่าๆๆ!”

“ฮ่าๆๆ! นายมันจะไปรู้อะไร พี่อ่าวนั้นเล่นกับสาวๆหรือแม้กระทั่งโลลิน้อยๆมามากเสียจนเขานั้นเบื่อสาวเอ๊าะๆไปนานแล้ว ในตอนนี้เขาจึงอยากเปลี่ยนรสนิยมไปเล่นสาวใหญ่อายุกว่า 40 ปีขึ้นไปบ้าง ฮ่าๆๆ …พวกเราเองก็ควรจะเรียนรู้จากเขาเอาไว้บ้างนะ เหอๆๆ!” กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นพูดออกมากันด้วยรอยยิ้มอย่างสนุกสนาน

“ฮึ! หลังจากที่คนของอาจารย์ฉันมาแล้วหวังว่าพวกนายคงจะหัวเราะออกมาได้อย่างนี้กันนะ!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่อวดดีและคำพูดตลกไร้สาระของพวกเขา กวนชูชิง ก็พูดออกมาด้วยความรังเกียจ

“ก็เอาสิ! ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ้คนที่มานั้นมันจะยิ่งใหญ่มากขนาดไหน!”

หยวนเฟยจ้องมองไปที่กวนชูชิงและสาวๆที่เหลือ ด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย

“ฮึ่ม!” เสี่ยวหยู, กวนชูชิง, หลานชิงเยว่และผู้อาวุโสฟาง จ้องมองไปที่กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นพวกนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา

ในตอนนี้พวกเธอนั้นรู้สึกเยาะเย้ยความโง่เขลาของชายหนุ่มกลุ่มนี้กันอย่างเต็มที่ ทั้งๆที่พวกเขาน่าจะได้ยินการพูดคุยโทรศัพท์ของกวนชูชิงบ้าง แต่พวกเขาก็ไม่นึกเอะใจอะไรบ้างเลยหรืออย่างไร?

ช่างเป็นกลุ่มคนที่โง่เง่าเสียจริงๆ!

กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นยังคงพูดคุยแสดงความคิดเห็นและหัวเราะกันออกมาเสียงดังเกี่ยวกับกลุ่มของเด็กสาว ชายหนุ่มบางคนถึงกับยืนมองพวกเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่หื่นกระหาย

ในตอนนี้หวังเสียน และโม่ชิงหลงได้แต่ยืนยิ้มออกมาบางๆเพื่อรอดูละครสนุกฉากใหญ่ พวกเขาต่างนิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไรกันออกมา

“ผ่านมา 5 นาทีแล้ว เวลาของพวกเธอนั้นหมดเสียแล้วล่ะ สงสัยว่าอาจารย์ของเธอคงจะไม่กล้ามาเสียแล้วกระมัง ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้พวกเธอทั้งหมดคุกเข่าลงเสียดีๆ! ฉันไม่ได้มีเวลาที่จะมาพูดเล่นกับพวกเธอมากนัก!”

ซุยอ่าวมองไปที่นาฬิกาของเขาหลังจากผ่านไปห้านาที เขาจึงตะโกนพูดออกมาอย่างหมดความอดทน

บรืนนนน!

เอี๊ยดดดด!

ในเวลานี้มีรถหรูราคาแพงหลายคันวิ่งเข้ามาจอดที่ทางเข้าของโรงแรมอย่างรวดเร็ว

“ผู้อาวุโส!?”

“ท่านผู้นำตระกูล!?”

เหล่าชายชราและชายวัยกลางคนที่ยืนปิดล้อมอยู่ทางด้านนอก รู้สึกสับสนและตกใจเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็รีบตรงเข้าไปทักทาย กลุ่มชายชราที่กำลังเดินตรงเข้ามาที่ล็อบบี้ของโรงแรม บนชุดคลุมของเหล่าผู้อาวุโสนั้นปักด้วยตัวหนังสือสีทองว่า ‘ตระกูล sui’

“อยู่ตรงนั้น! รีบไปกันเถอะ!”

ชายชราผู้นำตระกูลซุยกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณล็อบบี้ของโรงแรม ก่อนที่พวกเขาจะเห็นกลุ่มแก๊งเด็กวัยรุ่นยืนปิดล้อม กลุ่มของหญิงสาวทั้งสี่คนเอาไว้ ด้วยท่าทางที่ยโสโอหัง

ในตอนนี้ใบหน้าของผู้นำตระกูลซุยเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก

กลุ่มผู้อาวุโสที่ติดตามเขามาอยู่ทางด้านหลังก็ดูเคร่งเครียดมากด้วยเช่นเดียวกัน

ลูกหลานในตระกูลซุยบัดซบคนนี้ บังอาจล่วงเกินผู้อาวุโสระดับสูงในตระกูลแบบนี้ได้อย่างไร?

เหตุการณ์นี้ไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลของพวกเขานั้นต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงและต้องอับอาย แต่ที่สำคัญที่สุดนั้นเขาทำให้ท่านปูของพวกเขานั่นต้องโกรธมากอีกด้วย

“ในตอนนี้พวกเรามาแล้ว! พวกเจ้าจะให้พวกเรานั้นคุกเข่าลงต่อหน้าพวกเจ้าอย่างนั้นใช่หรือไม่?”

เสียงพูดดังสะท้อนก้องอยู่ในล็อบบี้ของโรงแรม ทำให้กลุ่มชายหนุ่มเหล่านั้นสะดุ้งตกใจกันในทันที

ซุยอ่าวรู้สึกมึนงงและสับสนเป็นอย่างมาก เขาไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีกลุ่มคนเดินเข้ามาทางด้านหลังของเขาในตอนนี้

“ใครกันวะ?”

เขาหันหลังกลับมาด้วยความโมโหพร้อมกับตะโกนด้วยเสียงอันดัง

“!!..นี่!..”

เมื่อเขาเห็นกลุ่มผู้อาวุโสที่กำลังเดินตรงเข้ามาในล็อบบี้ของโรงแรม ร่างกายของเขานั้นก็ยืนแข็งทื่อเหมือนกับหินไปในทันที

กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นที่เหลือนั้นตกใจจนตาเหลือกออกมา เหงื่อหยดออกมาจากบนใบหน้าของพวกเขาเหมือนกับน้ำ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นว่ากลุ่มชายชรากลุ่มนี้นั้นคือใคร

กลุ่มชายชราทั้งหมดยี่สิบคนเดินตรงเข้ามาในโรงแรมด้วยชุดคลุมของตระกูลซุยที่เด่นสะดุดตาเป็นอย่างมาก

ตรงกลางกลุ่มมีชายชราถือไม้เท้าหยกหัวมังกรและชุดคลุมของเขานั้นเด่นสะดุดตามากที่สุด

กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นที่ปิดล้อมล็อบบี้ของโรงแรมอยู่ รีบแหวกทางหลบกันอย่างรวดเร็ว ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านจนเกือบจะทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยความหวาดกลัว

บรรยากาศในตอนนี้นิ่งสงบและเย็นยะเยือกจนสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองได้อย่างชัดเจน

“ผะ…ท่าน!…ท่านผู้นำตระกูล!”

ซุยอ่าวเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าสมาชิกรุ่นที่สามของตระกูลซุยรวมทั้งท่านปู่ของเขาก็มาอยู่ที่นี่ด้วย

ความรู้สึกของเขาในตอนนี้นั้น มึนงงและสับสนไปหมด

“ท่านผู้นำตระกูล, ท่านผู้อาวุโสและท่านปู่ ทำไมพวกท่าน…ทำไมพวกท่านถึง…?!” ซุยอ่าว พูดตะกุกตะกักออกมาไม่เป็นคำ ความไม่สบายใจและความหนาวเย็นเกาะกุมขั้วหัวใจของเขา จนร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน แต่เขาไม่กล้าคิดในสิ่งที่เลวร้ายมากไปกว่านี้

ชายชราผู้นำตระกูลซุย มองไปที่ซุยอ่าวด้วยสายตาที่เย็นชา ถึงแม้เขาจะรู้ว่าลูกหลานคนนี้นั้นเป็นผู้ที่โดดเด่นมากที่สุดของตระกูลซุยก็ตาม

แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรในขณะนี้ เขาเปลี่ยนสายตาจ้องมองไปยังหวังเสียน และในที่สุดสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ กวนชูชิง และรีบเร่งฝีเท้าเดินตรงเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

เหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบเร่งเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน

……….

จบบท