Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 280

ตอนที่ 280 สังหารภายในหมัดเดียว!

 

.

 

“คลื่นเสียงสะกดวิญญาณ!”

 

เมื่อเห็นมือสังหารแทงมีดสั้นตรงมาที่เธออย่างรวดเร็ว หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ มือของเธอขยับอย่างรวดเร็ว นิ้วมือของเธอกดไปที่สายพิณพร้อมกับส่งพลังทั้งหมดของเธอตามออกไปด้วย

 

ติ้งงง!

 

พลังงานแห่งธาตุน้ำที่หนาแน่นพวยพุ่งออกมาอย่างฉับพลันราวกับน้ำตก

 

เชี๊ยะ!

 

“อ๊ะ!!” แต่ในทันใดนั้นถังหยินซวง ก็ตกใจมากเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าสายพิณของเธอขาด

 

เธอรีบกระแทกมือทั้งสองข้างของเธอลงบนพิณอย่างแรงอีกครั้ง หลังจากนั้นก็มีพลังงานแห่งธาตุน้ำปรากฏขึ้นมาอย่างหนาแน่นตรงหน้าเธอ

 

เส้นสายแห่งพลังงานธาตุน้ำที่ยาวประมาณ 5-6 เมตรพุ่งออกจากมือของถังหยินซวง ตรงเข้าไปหามือสังหารทั้งสี่ขององค์กรมนต์ดำ

 

“ฮ่าๆๆ! มีคำพูดประโยคหนึ่ง ในสำนักเสียงสวรรค์ว่า ‘เสียงดนตรีจะคงอยู่ไปตลอดกาล ตราบใดที่ยังมีสังคมแห่งมนุษย์ และสำนักเสียงสวรรค์นั้นจะยิ่งใหญ่กว่าสำนักใดๆทั้งหมด’ ช่างเป็นคำพูดที่อวดดีมากเลยจริงๆ!” กลุ่มมือสังหารระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

 

“แต่หากว่าจะใช้เสียงดนตรีนั้นเป็นอาวุธ ข้าว่ามันคงจะไม่ค่อยน่าเชื่อถือมากสักเท่าไหร่ อย่างเช่นความสามารถที่เจ้าแสดงออกมาในตอนนี้!” กลุ่มมือสังหารทั้งสี่คนยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อพวกเขาเห็นพลังแห่งธาตุน้ำกลายเป็นเชือกกำลังจะโจมตีพวกเขา

 

ควับ!ควับ!ควับ!ควับ!

 

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนสะบัดมือขึ้นพร้อมกัน มีดสั้น 4 เล่มพุ่งออกไปโจมตีที่พิณของถังหยินซวงอย่างรวดเร็ว

 

“แย่แล้ว!” ถังหยินซวง ตกใจเป็นอย่างมากเธอไม่สามารถหลบมีดสั้นที่โจมตีออกมาอย่างรวดเร็วเหล่านี้ได้ทัน

 

ปึกๆๆๆ!

 

แกร๊กกก!

 

มีดสั้นทั้ง 4 เล่มกระแทกลงบนพิณของเธอ จนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้เชือกน้ำทั้งสี่เส้นสลายตัวลงไปโดยอัตโนมัติ หลังจากที่ต้นกำเนิดพลังของมันพังทลายลงไป

 

“ไป!”

 

ถังหยินซวงมองไปที่พิณของเธอที่แตกหักจนกระจัดกระจาย หยดน้ำตาเล็กๆไหลลงมาจากดวงตาของเธอด้วยความเสียใจ แต่ในตอนนี้เธอไม่มีเวลาที่จะมาเสียใจมากนัก เธอทำได้เพียงแค่ตัดใจและรีบหันหลังพร้อมกับดึงตัวของหวังเสียนเข้ามากอดเอาไว้และพาเขาพุ่งทะยานไปบนผิวน้ำเพื่อหนีฝ่าวงล้อมออกไปให้เร็วที่สุด

 

หวังเสียนตัวแข็งค้างไปชั่วขณะ เขาค่อนข้างที่จะตกตะลึงกับปฏิกิริยาและการกระทำของถังหยินซวงเป็นอย่างมาก

 

กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเธอลอยเข้ากระทบจมูกของหวังเสียน ร่างกายอันอ่อนนุ่มแนบสนิทกับร่างกายของเขาในขณะที่เธอกอดเขาเอาไว้เพื่อพาตัวเขาหลบหนี มันทำให้ร่างกายส่วนล่างของเขาร้อนวูบวาบขึ้นมาในทันที หวังเสียนรู้สึกละอายใจเล็กน้อยที่ตัวเขาดันมีความคิดบางอย่างที่ไม่ดีขึ้นมาในตอนนี้

 

‘ฉันนี่มันเลวมากเลยจริงๆ ให้ผู้หญิงช่วยปกป้องตัวเองแล้วยังมีความคิดบ้าๆแบบนี้ขึ้นมาได้!’

 

หวังเสียน รู้สึกพูดอะไรไม่ออกกับปฏิกิริยาทางร่างกายของเขา เขามองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของถังหยินซวง ในระยะใกล้พร้อมกับสำนึกขอโทษเธออยู่ในใจอย่างเงียบๆ

 

“พวกเจ้าคิดว่าจะสามารถหนีรอดพ้นเงื้อมือของพวกเรา องค์กรมือสังหารมนต์ดำได้อย่างนั้นรึ!”

 

เสียงที่เย่อหยิ่งดังขึ้นมาอีกครั้ง ในไม่ช้ามีดสั้นอีกสี่เล่มก็ถูกซัดเข้าใส่พวกเขาอีกครั้ง

 

“บ้าจริงๆ! อาวุธลับอีกแล้ว!”

 

ถังหยินซวง รู้สึกตึงเครียดเป็นอย่างมากคนพวกนี้นั้นมีระดับขั้นการบ่มเพาะอยู่ในระดับเดียวกันกับเธอและอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าเธออีกด้วย มิหนำซ้ำพวกเขายังมีด้วยกันถึงสี่คน อีกทั้งวิธีที่พวกเขาโจมตีเธอแต่ละครั้งนั้นสามารถทำให้เธอบาดเจ็บสาหัสได้เลยทันทีหากเธอนั้นไม่ระมัดระวังตัว

 

เธอหยุดยืนอยู่บนผิวน้ำ พร้อมกับหลบมีดสั้นทั้งสี่เล่ม เธอจับหวังเสียนไว้โดยมือข้างหนึ่งอย่างแน่นหนาเพราะเธอกังวลว่าเขานั้นจะตกลงไปในทะเลสาบ ใบหน้าของเธอในตอนนี้นั้นซีดเซียวเป็นอย่างมากเมื่อเธอเห็นว่ามือสังหารทั้งสี่คนกำลังใกล้เข้ามา

 

ฟุ๊บๆๆๆ!

 

มือสังหารทั้งสี่ปิดล้อมทางหนีของถังหยินซวงเอาไว้ และจ้องมองเธอด้วยสายตาที่อำมหิต

 

“จะหนีอย่างนั้นรึ? เจ้าถามพวกข้าหรือยังว่าจะยอมให้พวกเจ้านั้นไปได้หรือไม่ ฮิฮิฮิ!” มือสังหารทั้งสี่คน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยาะเย้ย ขณะที่จ้องมองเธอ

 

‘มันจบแล้ว! ฉันไม่สามารถสู้กับพวกเขาได้จริงๆ!’ ถังหยินซวงรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก ในครั้งนี้เธอรู้สึกว่าเธอนั้นจะต้องตายอย่างแน่นอน

 

เธอหันหน้าไปมองที่หวังเสียนและพูดด้วยสีหน้าอันขมขื่น “ฉันต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ ที่ต้องทำให้คุณต้องมาจบชีวิตลงไปพร้อมกับฉัน ฉันไม่คาดคิดว่ามือสังหารกลุ่มนี้จะเป็นคนขององค์กรมนต์ดำ คนพวกนี้นั้นแข็งแกร่งมากเกินไป!”

 

เมื่อเห็นแววตาที่สิ้นหวังและท่าทางที่สำนึกผิดของ ถังหยินซวง หวังเสียน ก็ยิ้มออกมาบางๆ การแสดงออกของเขานั้นดูมีความลำบากใจและลังเลใจอยู่เล็กน้อย

 

แผนการล่อกลุ่มมือสังหารให้ออกมาในครั้งนี้นั้นเป็นความคิดของเขา และสถานการณ์ที่ทำให้เธอเกิดความสิ้นหวังและความยากลำบากขนาดนี้ ก็เกิดขึ้นมาจากตัวเขาอีกเช่นเดียวกัน

 

หากเขาลงมือตั้งแต่ครั้งแรกเหตุการณ์ทั้งหมดก็คงจะไม่ยืดเยื้อมาจนถึงในตอนนี้

 

ฉะนั้นหวังเสียนจึงรู้สึกค่อนข้างที่จะสำนึกผิดต่อเธอ แต่ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุอะไรลึกๆในใจของเขานั้นรู้สึกค่อนข้างที่จะดีใจที่เหตุการณ์มันดำเนินมาในลักษณะแบบนี้

 

‘หรือจะอาจเป็นเพราะว่าฉันนั้น…’

หวังเสียน สลัดความคิดแปลกๆที่ไม่เหมาะสมออกไปจากหัวของเขาในทันที

 

“ไม่เป็นไรคุณไม่ต้องกังวลมากนัก จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเราหรอก!”

 

หวังเสียน พูดออกมาพร้อมกับยิ้มให้ถังหยินซวง ก่อนที่เขาจะหันไปมองและสังเกตุมือสังหารระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณขององค์กรมือสังหารมนต์ดำ อย่างเงียบๆ

 

“ห๊าา?!” ถังหยินซวง รู้สึกสับสนกับคำพูดของหวังเสียน

 

ในขณะที่เธอกำลังจะถามซ้ำคำพูดของเขานั้น หวังเสียน ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของผมจะอยู่เพียงระดับขั้นที่ 7 แต่การฆ่าคนพวกนี้มันก็เป็นแค่เรื่องง่ายๆสำหรับผม!”

 

ในครั้งนี้เธอได้ยินคำพูดของหวังเสียน อย่างชัดเจน เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่มันก็น่าประหลาดใจมากเลยจริงๆที่เธอนั้นรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากเมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา

 

“เฮ้ย!!..”

 

อ๊ากก….!

 

เสียงตะโกนร้องอย่างตื่นตระหนกของมือสังหารทั้งสี่คนดังขึ้นมาอย่างฉับพลันจนทำให้ถังหยินซวงสะดุ้งตกใจ เธอรีบหันมองไปรอบๆในทันที

 

ดวงตาของเธอเบิกกว้างและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง

 

ผู้เชี่ยวชาญระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณทั้งสี่คน ถูกกักขังไว้โดยคุกน้ำอันทรงพลัง ใบหน้าของพวกเขาแสดงออกถึงความหวาดกลัว พวกเขาพยายามใช้พลังทั้งหมดที่พวกเขามีดิ้นรนและขัดขืนเพื่อให้ออกมาจากคุกน้ำให้ได้

 

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากเท่าไรก็ตามมันก็ไร้ผล พวกเขาทั้งสี่คนค่อยๆจมลงไปใต้ผิวน้ำอย่างช้าๆ ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังเกาะกุมอยู่จนเต็มหัวใจของพวกเขา

 

“บุ๋มๆๆๆ! (ไม่!..ม่ายย!..ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!) มือสังหารทั้งสี่คนพยายามดิ้นรนพูดจาขอร้องหวังเสียน ไม่เป็นภาษาในขณะที่อยู่ในคุกน้ำและกำลังจมลงไป

 

“ไม่ต้องห่วงคนทั้งองค์กรมนต์ดำของพวกเจ้า จะตามพวกเจ้าไปในไม่ช้านี้!” หวังเสียนพูดออกมาเบาๆ เขาไม่มีความสงสารคนพวกนี้เลยแม้แต่น้อย

 

ดวงตาของมือสังหารทั้งสี่คนเบิกกว้างในขณะที่ร่างของพวกเขาค่อยๆจมลงไปที่ก้นของทะเลสาบ

 

“คุณ!…” ถังหยินซวง หันไปมองรอบๆ เธอพบว่ามือสังหารทั้งสี่ จมหายลงไปในทะเลสาบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

หลังจากนั้นเธอหันไปจ้องมองใบหน้าของหวังเสียน ด้วยความตกตะลึง

 

แขนของถังหยินซวงยังคงกอดร่างกายของหวังเสียนเอาไว้แน่น เมื่อเธอรู้สึกตัวเธอจึงรีบปล่อยมือออกจากเขาในทันที

 

“ฮึ่ม! เมื่อคุณมีความสามารถมากถึงขนาดนี้ แล้วทำไมในก่อนหน้านี้คุณถึงไม่ยอมทำอะไรเลยล่ะ?” ถังหยินซวงพูดออกมาอย่างโกรธเคือง

 

หวังเสียน ยิ้มออกมาอย่างเขินอายและส่ายหัวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดออกมา “จริงๆแล้วผมตั้งใจที่จะลงมือตั้งแต่ตอนที่เราอยู่บนฝั่งแล้ว ในจังหวะนั้นคุณดึงผมเข้าไปกอด….” หวังเสียน หยุดพูดก่อนที่จะจบประโยคเมื่อเขาเห็นว่า ถังหยินซวงหน้ามุ่ยและเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ใบหน้าของเธอนั้นก็ยังมีสีแดงจางๆออกมา

 

“ฮึ!แล้วทำไมคุณไม่บอกหรือพูดอะไรกับฉันสักคำเลยล่ะ!” ถังหยินซวง พูดออกมาอย่างไม่ค่อยจะพอใจเขา แต่ลึกๆในใจของเธอในตอนนี้นั้นกลับรู้สึกแปลกๆรวมไปถึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก

 

ถังหยินซวงส่ายหัวเบาๆ ก่อนที่เธอจะหันหลังทะยานกลับไปที่บนฝั่ง

 

เศษซากของงูพิษลอยอยู่บนผิวน้ำและบนพื้นจนเต็มไปหมด มันคือฝูงงูพิษที่เข้ามาโจมตีเธอในก่อนหน้านี้ และถูกคลื่นคมดาบจากเสียงพิณเธอสังหาร

 

เมื่อเธอขึ้นไปยืนอยู่บนฝั่งเธอเห็นพิณ ที่แตกหักและเสียหายของเธอกองอยู่ที่พื้น เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆอยู่หลายครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆย่อตัวลงเก็บเศษพิณที่กระจัดกระจายนำมารวมกันทีละชิ้น

 

หวังเสียน ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขารู้สึกเสียใจมากจริงๆที่ไม่ได้ลงมือในก่อนหน้านี้

 

เสียงของการต่อสู้ยังคงดังอยู่อีกทางด้านหนึ่ง หวังเสียน หันหน้าไปมองการต่อสู้ของโม่ชิงหลงและโม่หยวน ที่กำลังต่อสู้กับมือสังหารระดับก่อกำเนิดลมปราณสี่คน ประกายตาอันเย็นยะเยือกพร้อมกับกลิ่นอายสังหารแพร่กระจายออกมาจากตัวเขาในทันที

 

โม่ชิงหลงกำลังต่อสู้และสร้างความกดดันให้กับผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณสองคนขององค์กรมือสังหารมนต์ดำอย่างหนัก ตัวเขานั้นเหมือนกับมังกรปีศาจที่อยู่ในร่างมนุษย์ เขาเหวี่ยงกงเล็บสีดำทมิฬของเขาเพื่อโจมตีไปรอบๆ อย่างรุนแรง

 

ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณสองคนจากองค์กรมือสังหารมนต์ดำมีสภาพที่อนาถเป็นอย่างมาก ร่างกายของพวกเขานั้นมีแต่บาดแผลเต็มไปหมด มิหนำซ้ำบนพื้นยังเต็มไปด้วยเศษซากของแมลงและสัตว์มีพิษที่นอนตายกันอยู่อย่างเกลื่อนกลาด บางตัวที่ยังไม่ตายก็ไม่กล้าจะขยับเขยื้อน พวกมันตัวสั่นและขดตัวอยู่กับที่อย่างหวาดกลัว

 

“พวกเจ้าสองคนรีบฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้วรีบมาช่วยพวกเราเดี๋ยวนี้!”

 

ชายชราใบหน้าอัปลักษณ์ กำลังป้องกันกรงเล็บของโมู่ชิงหลงอย่างทุลักทุเล เขาตะโกนเรียกชายชราระดับผู้เชี่ยวชาญก่อกำเนิดลมปราณทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้อยู่กับโม่หยวน ด้วยท่าทางที่ร้อนรน

 

“เชี่ยเอ้ยย!”

 

ผู้เชี่ยวชาญอีกสองคนจากองค์กรมือสังหารมนต์ดำ ก็กำลังต่อสู้อยู่กับโม่หยวนด้วยสภาพที่ไม่ต่างกันกับชายชราทั้งสองคนเท่าใดนัก ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะได้เปรียบโม่หยวนอยู่เล็กน้อย แต่ด้วยร่างกายที่มีระดับการป้องกันที่แข็งแกร่งของโม่หยวน พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากมายนัก

 

มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะสามารถเอาชนะโม่หยวนได้

 

“บัดซบ! คนพวกนี้ทำไมแข็งแกร่งมากขนาดนี้!” ชายชราผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณอีกคนหนึ่ง สบถออกมาด้วยความหงุดหงิด

 

ในตอนนี้พวกเขานั้นวางแผนจะหลบหนีออกไปในทันที เมื่อยืนยันว่าเป้าหมายหรือถังหยินซวงได้ถูกสังหารไปแล้ว

 

“พวกเจ้าทุกคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต การสังหารสาวกจากสำนักมังกรของพวกเรานั้นไม่สามารถให้อภัยได้ องค์กรมนต์ดำของพวกเจ้าจะต้องถูกกวาดล้างให้สิ้น!”

 

“ถูกกวาดล้างให้สิ้น!”

 

โม่ชิงหลงและโม่หยวน ตะโกนออกมาพร้อมกัน ในขณะที่พวกเขานั้นโจมตีออกไปอย่างรุนแรง

 

“ที่นี่จะเป็นหลุมฝังศพของพวกเจ้า!”

 

หวังเสียนพูดพร้อมกับก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ!

 

“ระยำ! ฮั่นอิ๋งกับคนที่เหลือนั้นอยู่ที่ไหนกัน?!”

 

ชายชราระดับก่อกำเนิดลมปราณที่กำลังต่อสู้อยู่กับโม่หยวนอย่างดุเดือด เห็นหวังเสียนเดินมาทางพวกเขา ความรู้สึกที่ไม่สบายใจและลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเขา จนตัวเขาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้อีกต่อไป

 

“ไอ้เด็กบัดซบ! ปากดีนักนะแก ข้าจะสังหารแกทิ้งซะเดี๋ยวนี้!”

 

ชายชรารีบปลีกตัวออกจากการต่อสู้กับโม่หยวนในทันที เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับภูตผีและเข้าไปโจมตีหวังเสียนโดยตรง

 

ตู้มมมม!

 

ในฐานะมือสังหารเทคนิคการเคลื่อนไหวและความรวดเร็วของเขานั้นย่อมยอดเยี่ยมมากอย่างแน่นอน

 

ชายชรารวดเร็วมากในขณะที่เขาเข้าไปโจมตีหวังเสียน แต่อย่างไรก็ตามความเร็วที่เขาเข้าไปโจมตีนั้นยังไม่เทียบเท่ากับความเร็วที่เขาประเด็นกลับออกมา! แรงส่งกลับนั้นรวดเร็วราวกับเครื่องบินเจ็ทเลยทีเดียว!

 

ร่างสีดำของชายชรากระพริบหายไปในพริบตาเหลือเพียงแต่เงาที่เห็นแค่รางๆเท่านั้น

 

บรูมมมม!

 

ร่างของชายชราถูกฝังอยู่ในภูเขาที่อยู่ด้านหลัง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเลือดสดๆไหลทะลักออกมาจนเต็มปากและจมูก บนหน้าอกของเขานั้นเป็นหลุมลึกคล้ายกับถูกทะลวงด้วยกำปั้น

 

“นะ…นั่น..มันเกิดอะไรขึ้น?”

 

ชายชราอีกสามคนจากองค์กรมือสังหารมนต์ดำ ตกตะลึงกันอย่างสิ้นเชิงพวกเขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

พวกเขาหันไปมองที่หวังเสียน เห็นเพียงแค่เขาสะบัดมือเบาๆพร้อมกับนำผ้าออกมาเช็คมือของเขาและโยนมันทิ้งไปด้วยสีหน้าที่รังเกียจ

 

สังหารผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

 

“นี่!!… “

 

ไม่ไกลออกไปนัก ถังหยินซวง ที่กำลังเก็บเศษชิ้นส่วนของพิณที่เสียหายของเธออยู่ เธอได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ทั้งหมดด้วยตาของเธอเอง หัวสมองของเธอรู้สึกว่างเปล่าไปในทันที เธอยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นจนเหมือนกับรูปปั้นหิน

 

“ผู้ชายคนนี้!?…”

 

……….

 

จบบท