Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 276 - cat2auto | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ชายหนุ่มทั้งสี่จ้องเขม็งไปที่ หวังเสียน, ถังหยินซวง,โม่ชิงหลงและโม่หยวน ริมฝีปากของพวกเขาโค้งขึ้นจนเป็นรอยยิ้ม

“โอ้!ผู้ฝึกวิชายุทธอย่างนั้นเหรอ ฮิฮิ!”

ชายหนุ่มคนหนึ่งมองไปที่โม่หยวน จากวิธีที่เขาเอาชนะผู้คุ้มกันสี่คนของพวกเขาได้ในพริบตา เขาสามารถวิเคราะห์ได้ทันทีว่าชายคนนี้น่าจะเป็นชาวยุทธอย่างแน่นอน เขาแอบชำเลืองมองและสังเกตไปที่หวังเสียนและโม่ชิงหลงด้วยความระมัดระวัง

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเล่นสนุกกับพวกแกเอง!”

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโทรออกไป “ห้องรับรองแขก VIP 3302 พาทุกคนมาที่นี่ในทันที!”

“คนพวกนี้นั้นเป็นผู้ฝึกวิชายุทธอย่างนั้นเหรอ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มมองไปที่โม่หยวนแล้วหัวเราะเบาๆ “พี่ชายกง! คนพวกนี้นั้นมันกล้า ตีคนของพวกเรา คงจะต้องสอนบทเรียนดีๆให้กับพวกมันเสียหน่อยแล้วล่ะ!”

“มั่นใจได้เลย! ฉันจะหักแขนหักขาพวกมันจนพิการพร้อมกับทำลายการบ่มเพาะของพวกมันทิ้งอีกด้วย!” หลี่กงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หลังจากนั้นพวกเขาก็หันไปมองทาง ถังหยินซวง ก่อนที่ชายหนุ่มคนหนึ่งจะพูดออกมาว่า “แล้วเราจะจัดการเธออย่างไรดี?”

“ตามแผนเดิมของพวกเรา ก็ช่วยกันรุมโทรมลงแขกเธอพร้อมกับถ่ายคลิปไว้ยังไงเล่า!” ชายหนุ่มอีกคนพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะพูดต่อไปอีกว่า “และฉันจะเป็นคนเปิดคนแรกเอง!”

“เชี่ย! นายมันจะขี้โกงมากเกินไปแล้ว พวกเราก็เล่นกับเธอพร้อมๆกันไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันไม่อยากเป็นคนสุดท้าย!”

“ฮ่าๆๆ! ฉันไม่คิดว่านายจะมีรสนิยมแปลกๆแบบนี้ แต่รุมโทรมเธอพร้อมๆกันก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากลองอยู่พอดี!” พวกเขาต่างหัวเราะแล้วพูดจาดูถูกถังหยินซวง ออกมาอย่างเปิดเผย

“มีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอน้องชายหลี่ ทำไมนายถึงเรียกให้คนของนายมาที่นี่ล่ะ?”

เสียงหัวเราะของพวกเขาถูกขัดจังหวะโดยชายหนุ่มอีก 4-5 คน ที่เดินมาพร้อมกับกลุ่มผู้ดูแลความปลอดภัยของโรงแรม

“โอ้รุ่นพี่! ทำไมพี่ถึงมาที่นี่ด้วยล่ะ!” ชายคนนั้นรู้สึกตกใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่เดินออกมาจากกลุ่มนั้นเป็นใคร

“พวกเรามาคุยธุระที่นี่กับผู้อาวุโสเหลียง ฉันได้ยินมาว่านายนั้นเรียกให้คนมาที่นี่ ฉันจึงตามมาดูด้วยว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าคนโง่ไหนที่กล้ามีเรื่องกับนาย!” ชายหนุ่มคนที่เพิ่งเดินเข้ามาหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ พร้อมกับยิ้มออกมา

“มีกลุ่มผู้คุ้มกันโง่ๆ ที่รนหาที่ตายมาหาเรื่องพวกเรา ผมก็เลยคิดจะสั่งสอนบทเรียนให้กับพวกมันสักเล็กน้อย!” ชายหนุ่มคนนั้นพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“ฮ่าๆๆ! มีคนกล้าหาเรื่องน้องชายหลี่ด้วยงั้นรึ พวกมันก็สมควรต้องได้รับบทเรียนจริงๆ!”

ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาในห้องเห็นบอดี้การ์ดสี่คนนอนสลบอยู่ขนเศษซากโต๊ะพร้อมกับมีอาหารและขวดสุราตกเลอะเทอะเกลื่อนกลาดไปทั่ว

“ฉันอยากรู้จริงๆว่าพวกมันนั้นเป็นใคร? ไอ้คนพว…!!”

ในขณะที่เขาพูดเขากวาดสายตามองไปทั่วห้อง ฉับพลันเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของคนสองสามคน เขาเบิกตากว้างและหยุดคำพูดของเขาในทันที

“พวกมันยืนอยู่นั่นไง! คนพวกนี้นั้นเป็นบอดี้การ์ดของนักร้องระดับชั้นสอง คนพวกนี้มันช่างอวดดีจริงๆ!”

ชายหนุ่มคนที่มีปัญหากับถังหยินซวง ยิ้มเยาะพร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มของหวังเสียน

เขามองไปที่กลุ่มคนที่มาพร้อมกับรุ่นพี่ของเขาพร้อมกับพูดออกมาว่า “หักแขนหักขาและทำลายตันเถียนของพวกมัน แล้วโยนพวกมันออกไปทิ้งไว้ที่ข้างถนน!”

“แค่กๆๆ!…อะแฮ่มๆ..น้องชายหลี่นายล้อเล่นกับฉันใช่ไหม? นี่ไม่ตลกเลยนะ!” เมื่อเขาได้ยินชายหนุ่มวัยรุ่นพูดเช่นนั้น ตัวของเขาก็สั่นสะท้าน เหงื่อหยดไหลออกมาเต็มใบหน้า พร้อมกับถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

“ห๊ะ? มีอะไรอย่างนั้นเหรอครับรุ่นพี่!”

ชายวัยรุ่นที่ชื่อว่าหลี่กงรู้สึกงุนงงเล็กน้อยเขาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มคนที่เขาเรียกว่ารุ่นพี่ ด้วยความประหลาดใจ

รุ่นพี่ของเขานั้นไม่ตอบสนองคำพูดของเขา สายตาของเขาแอบชำเลืองมองไปยังกลุ่มของหวังเสียน โดยที่เขาไม่กล้าหันไปมองโดยตรง

เขารู้สึกหวาดกลัวมากจริงๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการพูดอะไรออกมา แต่เขาไม่กล้าพูดออกมาต่างหาก

“พี่ชายจ้าว! ดูสาวสวยคนนั้นสิ ถูกใจพี่หรือเปล่า ถ้าพี่ถูกใจพวกเรายินดียกให้พี่นอนกับเธอเป็นคนแรก ฮิๆๆ!”

บรรดาชายหนุ่มที่อยู่ในห้อง VIP รู้สึกว่าชายหนุ่มที่พวกเขาเรียกว่าพี่จ้าว ทำตัวแปลกๆพวกเขาก็เลยคิดว่า พี่จ้าวคนนี้ถูกใจ ถังหยินซวง

คำพูดของพวกเขาทำให้ชายหนุ่มคนที่พวกเขาเรียกว่าพี่จ้าว รู้สึกโกรธขึ้นมาในทันที เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับรีบประสานมือและโค้งตัวลงอย่างนอบน้อม

ชายหนุ่มที่อยู่ในห้อง VIP ต่างรู้สึกสับสนว่าทำไมพี่จ้าว ที่พวกเขานับถือถึงทำตัวแบบนี้ พวกเขาต่างตกใจจนตัวแข็งกันไปในชั่วขณะ

ถังหยินซวง ก็รู้สึกงุนงงเธอเห็นท่าทางที่หวาดกลัวของเขาในขณะที่เขามองไปที่หวังเสียน

“หวัง!…หมอเทวะหวัง!..คุณหมอเทวะหวังครับ!”

เสียงพูดอันสั่นเครือของเขาดังขึ้นมาจนทุกคน ที่อยู่ในห้องได้ยินกันอย่างชัดเจน

ในระหว่างที่ทุกคนในห้องกำลังตกใจอยู่นั้น มีชายวัยกลางคนรีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวและเดินโซเซจนเกือบจะล้มลง

ในขณะนี้ชายวัยกลางคนรู้สึกว่าร่างกายและขาของเขานั้นอ่อนแรงเป็นอย่างมาก ความหวาดกลัวเกาะกุมเข้าไปในจิตใจของเขาจนเกือบจะเป็นลมล้มลงไป เขาอดสาปแช่งในใจลึกๆไม่ได้ว่าทำไมตัวเขาถึงได้ช่างโชคร้ายมากถึงขนาดนี้

ลูกศิษย์ของเขาคนนึงเดินชนกลุ่มคนทั้งสาม พร้อมกับตะโกนพูดจาหยาบคายใส่พวกเขา โชคดีที่ตัวเขานั้นอยู่ใกล้ๆจึงสามารถหยุดและจบปัญหาลงได้โดยดี

แต่อย่างไรก็ตามมีลูกศิษย์อีกคนนึงมารายงานเขาว่าลูกศิษย์ของสำนักชิงมู่ อีกคนได้ก่อปัญหาสร้างความขุ่นเคืองใจให้กับคนทั้งสามคน หลังจากที่ตัวเขานั้นพึ่งจะรู้สึกโล่งใจได้ไม่นาน

เป็นไปได้ไหมว่าเทพเจ้าต้องการที่จะทำลายสำนักชิงมู่ของพวกเขาให้ล่มสลายลงไป ถึงได้ดลบันดาลโชคร้ายให้กับพวกเขาอย่างนี้!

“หมอเทวะหวังครับ! ผมต้องกราบขออภัยเรื่องนี้จริงๆ ผมขอทราบได้ไหมครับว่าไอ้บัดซบคนไหนกล้าสร้างความขุ่นเคืองให้กับคุณ?” ชายวัยกลางคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้อง ถามหวังเสียนด้วยความเคารพ

แต่ใบหน้าของเขานั้นแสดงความโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด ในตอนนี้เขานั้นต้องการจะลงโทษคนที่ก่อปัญหาให้กับสำนักอย่างรุนแรงที่สุด

“ผมว่าคุณคงต้องถามพวกเขาเอาเองแล้วล่ะ!” หวังเสียน มองไปที่กลุ่มคนในห้องพร้อมกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก

ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้อาวุโสของสำนักชิงมู่ หันไปมองกลุ่มสาวกของสำนัก ด้วยสายตาที่ดุร้าย

“หมอเทวะหวังครับ! ผมจะจัดการเรื่องนี้และให้คำตอบที่น่าพอใจกับคุณเองครับ!”

ผู้อาวุโสจากสำนักชิงมู่ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“ไอ้พวกบัดซบ!”

ชายหนุ่มทุกคนที่อยู่ในห้องต่างตกตะลึง เมื่อรู้สึกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้งนั้นมันผิดปกติและไม่ถูกต้องอย่างที่สมควรจะเป็น

ในทันใดนั้นผู้อาวุโสจากสำนักชิงมู่ก็พุ่งตรงเข้ามาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ชายวัยกลางคนเขาใช้พลังและความเร็วของเขาโจมตีไปยังชายหนุ่มทั้งสี่คนอย่างไร้ปรานี

อ๊ากกกก!

เสียงร้องโหยหวนดังก้องอยู่ในห้อง VIP ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าน้องชายหลี่ รู้สึกตกใจอย่างที่สุด

“ผู้อาวุโสหลิว ผมชื่อว่าหลี่กงเป็นลูกชายของผู้อาวุโสหลี่ในสำนัก ท่านจำผมไม่ได้หรือ!” เขาตะโกนร้องออกมาเสียงดังด้วยความเสียขวัญ

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นคนสั่งสอนแทนพ่อของแกเอง!” ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้อาวุโสของสำนักชิงมู่ คำรามออกมาด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาส่งฝ่ามือไปยังร่างกายของชายหนุ่มคนนั้น

อ๊ากกกก!

ชายหนุ่มคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขารู้สึกสิ้นหวังและหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง เขาแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเขาในตอนนี้

ผู้อาวุโสจากสำนักชิงมู่ โจมตีพวกเขาจนทำให้พวกเขาแขนขาหักพร้อมกับทำลายจุดตันเถียนของพวกเขาจนรากฐานการบ่มเพาะสูญสลาย

นี่คือผู้อาวุโสจากสำนักของพวกเขาเอง! ทำไมถึงทำกับพวกเขาเช่นนี้?

เขาหันไปจ้องมองชายสามคนที่แต่งตัวเหมือนบอดี้การ์ดของถังหยินซวง

หลังจากผู้อาวุโสของสำนักชิงมู่ โจมตีคนทั้งหกคนจนพิการ เขารีบเดินไปหาเสียน ด้วยท่าทางที่หวาดกลัว

“หมอเทวะหวังครับ!…ผมได้ทำการลงโทษคนพวกนี้จนพิการจนหมดแล้วครับ ขอได้โปรดอภัยและอย่าได้ขุ่นเคืองสำนักของพวกเราอีกต่อไปเลยนะครับ!” ผู้อาวุโสของสำนักชิงมู่พูดออกมาพร้อมกับเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาด้วยความประหม่า

กลุ่มชายหนุ่มสามสี่คนที่อยู่ในห้องและหาเรื่องกลุ่มของหวังเสียน ในก่อนหน้านี้ นอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด พวกเขารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในตอนนี้!

……..

จบบท