Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 215
ตอนที่ 215 หินเดิมพัน
.
“ชิงเยว่! คุณต้องการหยกจำนวนมากเท่าไหร่?” หวังเสียนถามหลานชิงเยว่ ที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอกำลังบึ้งตึงอยู่
“ฉันต้องการหยกระดับต่ำประมาณ 600 กิโลกรัม หยกระดับกลาง 100 กิโลกรัม หยกระดับสูง 50 ถึง 60 ชิ้นและหยกระดับสูงสุดมากกว่า 1,000 กรัม!” หลานชิงเยว่ ตอบ
ในฐานะ บริษัท อัญมณีชั้นนำในประเทศจีน บริษัทเครื่องประดับทะเลครามต้องใช้จ่ายเงินมากกว่าพันล้านต่อปีในการจัดซื้อและทำธุรกรรมกับบริษัทตัวแทนในประเทศหินหยก
พวกเขาได้ร่วมมือกันทำธุรกิจกับบริษัทที่จัดตั้งขึ้นในประเทศหินหยกเมื่อหลายปีก่อน และส่วนมากบริษัทเครื่องประดับทะเลครามจะทำการผ่อนชำระเป็นงวดๆ หลังจากที่พวกเขาได้รับหยกตามจำนวนที่พวกเขาต้องการแล้ว
แต่อย่างไรก็ตามบริษัทที่เคยให้ความร่วมมือในการจัดหาและส่งหยกให้กับบริษัทเครื่องประดับทะเลครามของพวกเขานั้นได้ยกเลิกสัญญาการทำธุรกิจกับพวกเขาลงทันทีอย่างไร้สัญญาณเตือนล่วงหน้า
ด้วยเหตุนี้บริษัทเครื่องประดับทะเลครามของพวกเขาจึงต้องมีปัญหาอย่างแน่นอนในปีนี้
หากไม่มีหยกระดับคุณภาพที่เพียงพอจนสามารถผลิตเครื่องประดับได้ มันจะทำให้เกิดปัญหาต่อบริษัทเครื่องประดับทะเลครามของพวกเขาได้ในทันที
“พวกคุณสามารถเปลี่ยนเป็นบริษัทอื่นไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?” หวังเสียน ถามต่อด้วยความสงสัย
“ไม่ได้หรอก!” หลานชิงเยว่ ส่ายหัวและพูดด้วยท่าทางที่หดหู่ “เรามีเงินทุนไม่เพียงพอ บริษัทของเรามีสภาพคล่องอยู่ที่ประมาณ 500 ล้านหยวน เงินอีกส่วนหนึ่งต้องสงวนไว้สำหรับจัดการความเสี่ยงด้านอื่นๆ ส่วนเงินที่ใช้สำหรับเครื่องประดับเกี่ยวกับหยกนั้น ตอนนี้เราสามารถใช้ได้เพียงแค่ 100-200 ล้านหยวนเพียงเท่านั้น!”
“และนอกจากนี้ การที่เราจะต้องหาเครือข่ายพันธมิตรใหม่สำหรับการร่วมมือกันนั้นมันต้องใช้เวลามากพอสมควรเลยทีเดียว เมื่อถึงเวลานั้นเทศกาลเดิมพันหินหยกคงจะสิ้นสุดลงไปเรียบร้อยแล้ว!”
“ชิงเยว่ แล้วทำไมเราไม่กู้เงินจากธนาคารเพื่อให้เราสามารถผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้ก่อนล่ะ?” หลานเฉียนเฟิง ที่เป็นลุงของหลานชิงเยว่ ก็พูดเสนอแนวคิดขึ้นมาในทันที
หลานชิงเยว่ พยักหน้า “ฉันเดาว่านี่เป็นทางออกเดียวสำหรับเรา แต่ตอนนี้บริษัทของเราไม่สามารถขาดแคลนหยกได้ ไม่เช่นนั้นบริษัทของเราจะได้รับผลกระทบเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!”
“ชิงเยว่ พวกคุณไม่มีระดับผู้เชี่ยวชาญด้านการเดิมพันหินหยกอยู่ในบริษัทฯ ของพวกคุณบ้างอย่างนั้นเหรอ? ผมเชื่อว่าหากพวกคุณซื้อหยกผ่านการหินเดิมพันมันน่าจะถูกกว่าการจัดซื้อโดยตรงมากทีเดียว!” หวังเสียน พูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปยังหลานชิงเยว่
การเดิมพันหินหยกก็เหมือนกับเป็นการเล่นพนันอย่างหนึ่งเลยทีเดียว มันสามารถทำให้คุณกลายเป็นเศรษฐีหรือล้มละลายได้เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น แต่หากว่ามีผู้เชี่ยวชาญทางด้านการเดิมพันหินหยกชั้นยอดอยู่ด้วยแล้วล่ะก็ มันสามารถรับประกันผลกำไรได้ค่อนข้างแน่นอนเลยทีเดียว
“แน่นอนหมอเทวะหวัง! พวกเรานั้นมีผู้เชี่ยวชาญการเดิมพันหินหยกอยู่ในบริษัทเครื่องประดับทะเลครามหลายคนด้วยกัน แต่ในตอนนี้พวกเขางั้นไม่อยู่ที่บริษัทอีกต่อไปแล้ว บางคนก็ถูกซื้อตัวไปบางคนก็ถูกไล่ล่าสังหาร จนตอนนี้บริษัทของเรานั้นไม่เหลือผู้เชี่ยวชาญทางด้านการเดิมพันหินหยกเลยแม้แต่คนเดียว!” หลานเฉียนเฟิง ส่ายหน้าด้วยความเจ็บปวดใจ
“อันที่จริงแล้วการเดิมพันหินหยกนั้นก็ไม่ได้ช่วยประหยัดเงินให้พวกเราได้มากเท่าไรนัก ต่อให้ตอนนี้พวกเรามีผู้เชี่ยวชาญการเดิมพันหินหยกอยู่ด้วยก็ตาม!”
หลานชิงเยว่ ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญในการเดิมพันหินหยกของบริษัทมากเท่าไรนัก
“อืมม!. ถ้าอย่างนั้นวันนี้ปล่อยหน้าที่การเดิมพันหินหยกให้กับผมเองเถอะ!” หวังเสียน พูดพร้อมกับยิ้มให้กับหลานชิงเยว่ และแกล้งแสดงท่าทางเคร่งขรึมพร้อมกับเอามือไขว้หลังเหมือนผู้เชี่ยวชาญอาวุโสคนหนึ่ง
“คิกๆๆ! พอแล้วล่ะ เสี่ยวเสียน คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้มากนักหรอก ฉันจะให้กลุ่มเงินทุนของบริษัทส่งเงินส่วนสำรองทั้งหมดมาให้กับฉัน!” หลานชิงเยว่ หัวเราะเบาๆออกมาและรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เมื่อมองไปที่ท่าทางน่าตลกของหวังเสียน ที่เขาแสดงให้ดู
หวังเสียนเลิกคิ้วและมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้คุณก็ว่างอยู่สินะ ไปเป็นเพื่อนผมเล่นการเดิมพันหินหยกดูสักหน่อยดีไหม!”
“เสี่ยวเสียน ดูจากท่าทางของคุณแล้ว ฉันคิดว่าคุณคงอยากจะเล่นเพื่อความสนุกเสียมากกว่า! แต่ก็เอาเถอะฉันจะไปยืนให้กำลังใจและให้คำแนะนำกับคุณอยู่ข้างๆเอง!” หลานชิงเยว่ ยิ้มแล้วพูดออกมาอย่างนึกสนุกเช่นเดียวกัน
เนื่องจากในตอนนี้หลานชิงเยว่นั้นมีเงินทุนไม่เพียงพอ และต้องรอให้ทางบริษัทของพวกเธอนั้นส่งเงินก้อนใหญ่มาให้ ในตอนนี้เธอนั้นจึงทำได้เพียง ตามหวังเสียน ออกไปเล่นสนุกเพื่อรอเวลาได้เพียงเท่านั้นเอง
“การเดิมพันหินหยกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ฉันนั้นเคยศึกษาเรียนรู้จากปรมาจารย์หลายคนพอสมควร แต่เมื่อฉันได้ทดลองดูแล้วปรากฏว่าความสามารถของฉันนั้นแย่มาก จนฉันรู้สึกได้ว่าเวลาที่ฉันเสียไปกับการฝึกฝนเดิมพันหินหยกนั้น ช่างสูญเปล่าเสียจริงๆ ” หลานเฉียนเฟิง หันมาพูดกับหวังเสียน
“ผมเก่งและมีความสามารถในการเดิมพันหินหยกจริงๆนะ!” หวังเสียนหัวเราะในขณะที่เขาหันไปพูดกับหลานชิงเยว่ “จริงๆแล้วผมนั้นปกปิดตัวเองเอาไว้มานานมากพอสมควร และในวันนี้ผมนั้นจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้กับคุณได้รู้เอาไว้นั่นก็คือ จริงๆแล้วผมนั่นคือปรมาจารย์การเดิมพันหินหยก!”
หลานชิงเยว่ กลอกตามองมาที่เขาพร้อมกับส่ายหัว และไม่สนใจคำพูดที่ไร้สาระของเขามากมายเท่าไรนัก
ตัวเธอนั้นค่อนข้างจะรู้ดีเกี่ยวกับหยกและหินหยกที่ใช้ในการเดิมพัน มันไม่ใช่เพียงแค่ต้องใช้ประสบการณ์ที่ต้องคลุกคลีอยู่กับหินหยกมาอย่างยาวนานเพียงเท่านั้น มันยังต้องอาศัยโชคอีกด้วยเช่นกัน
หวังเสียน ยิ้มที่มุมปากอย่างมั่นใจ ด้วยความสามารถพิเศษของ ‘พิวส์ซิ่งอาย (Piercing Eyes) ‘ ในดวงตาของเขา การเดิมพันหินหยกนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากการดูสิ่งของที่ปิดผนึกผ่านกระจกใสเท่านั้นเอง
“สถานที่แห่งนี้เรียกว่าถนนหินเดิมพัน ถนนตลอดทั้งเส้นทางบนถนนแห่งนี้ มีความยาวกว่า 3 กิโลเมตรและสามารถพบหินเดิมพันได้มากกว่าหลายหมื่นก้อนต่อวัน โดยมากปกติแล้วจะมีคนที่ได้รับรางวัลจากหินเดิมพัน มากกว่าล้านหยวนต่อวันเลยทีเดียว หรือบางทีอาจจะมีคนได้รับมากถึง 200 ล้านหยวนก็เคยมีมาแล้ว!”
หลานชิงเยว่ แนะนำสถานที่นี้ให้กับ หวังเสียน
หวังเสียนพยักหน้า ในขณะที่เขาสังเกตสถานที่ที่เขาผ่านไปเมื่อครู่นี้
ทั้งสองข้างทางมีร้านค้าที่ตั้งวางหินเดิมพันอยู่มากมาย พร้อมกับมีราคาบอกเอาไว้แล้วอย่างชัดเจน
หวังเสียนเดินไปที่หน้าร้านค้าร้านหนึ่ง เจ้าของร้านนั้นเป็นชายวัยกลางคน เมื่อเห็นคนต่างถิ่นเดินผ่านเข้ามา เจ้าของร้านก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นมาพร้อมกับพูดทักทายขึ้นมาว่า
“สวัสดีครับเจ้านาย! เข้ามาตรวจดูหินเต็มพันของผมกันก่อนสิครับ หินหยกเหล่านี้เป็นหินที่มีคุณภาพสูงมากทีเดียว เคยมีคนได้รับหยกที่มีมูลค่ามากถึงหลักล้านเลยทีเดียวจากการเลือกหินในร้านของผม!” ชายวัยกลางคนพูดเสนอแนะนำหินเดิมพันขนาดต่างๆภายในร้านของเขาให้กับพวกของหวังเสียน
หวังเสียนหรี่ตาแคบลงและจ้องมองไปยังหินเดิมพันสองสามร้อยก้อนภายในร้านของชายวัยกลางคนคนนี้
หวังเสียน อาปากค้างเล็กน้อยพร้อมกับพูดไม่ออกหินเดิมพันในร้านของชายคนนี้ ไม่มีก้อนไหนที่มีหยกอยู่ข้างในเลยสักก้อน
“ในช่วงเทศกาลเดิมพันหิน ประเทศหินหยกจะคึกคักมากเป็นพิเศษ มันสามารถสร้างโอกาสให้คนร่ำรวยได้เพียงชั่วข้ามคืน แต่คนพวกนั้นก็จะต้องมีทักษะที่ดีมากพอสมควรเลยทีเดียว!” หลานชิงเยว่ จ้องมองไปที่หวังเสียน ในขณะที่เห็นเขากำลังจ้องมองหินเดิมพันภายในร้านของชายวัยกลางคนด้วยท่าทางที่ดูงงๆ
“เข้าใจแล้วปรมาจารย์เดิมพันหินหยกเช่นผมนั้นไม่เคยล้มเหลวมาก่อนอยู่แล้ว!” หวังเสียนหันกลับมาและยิ้มให้กับเธอ
เขาเดินมาที่ร้านที่สองแล้วชี้ไปที่ก้อนหินก้อนหนึ่งและถาม “เจ้าของร้านคุณขายมันราคาเท่าไหร่!”
“มีป้ายราคาติดอยู่ที่หินแล้วครับคุณลูกค้า!” เจ้าของร้านมองไปที่หวังเสียนแล้วยิ้ม “หินเดิมพันทั้งหมดทุกก้อน ที่วางขายอยู่บนถนนหินเดิมพันสายนี้ ไม่ว่าจะเป็นร้านค้าใหญ่ๆหรือแผงลอย หินทั้งหมดทุกก้อนจะมีราคาบอกไว้ให้ทราบอย่างชัดเจนเบยล่ะครับคุณลูกค้า!”
หลานชิงเยว่ ที่อยู่ข้างๆเขาพยักหน้าให้กับหวังเสียน เป็นเชิงยืนยันคำพูดของเจ้าของร้าน
“เยี่ยมมาก ถ้าอย่างนั้นผมต้องการหินก้อนนี้!”
หวังเสียนเดินไปหยิบหินเดิมพันก้อนที่เขาถามราคาขึ้นมา หินก้อนนี้มีขนาดเท่าสองฝ่ามือ และมีสีเขียวเป็นจุดๆโดยรอบ หากมองดูจากภายนอกแล้วหินก้อนนี้นั้นมีสภาพที่แย่เป็นอย่างมาก
แต่มันมีราคาอยู่ที่ 80,000 หยวน ซึ่งก็ไม่ใช่ราคาที่ถูกมากนักเช่นเดียวกัน
“ตกลงครับคุณลูกค้า! คุณต้องการที่จะตัดหินก้อนนี้เลยหรือไม่? เรามีบริการตัดหินสำหรับลูกค้าทุกท่านฟรี!” เจ้าของร้านถามหวังเสียน ด้วยรอยยิ้ม
“ผมทำเองได้ไหม!” หวังเสียนถาม
“ได้แน่นอนครับ!” เจ้าของร้านตอบพร้อมกับพยักหน้า
“ว้าว!..ดูสิฉันเห็นคนจากบริษัทเครื่องประดับทะเลครามมาที่นี่ด้วยล่ะ! เดี๋ยวนี้บริษัทใหญ่อย่างบริษัทของพวกคุณ ต้องอาศัยการเดิมพันหินหยก บนถนนหินเดิมพันเพื่อหาหยกไปขายแล้วอย่างนั้นหรือ ฮิๆๆ!”
ในตอนนั้นเองก็มีเสียงตะโกนและเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นมา
หลานชิงเยว่ และ หลานเฉียนเฟิง ขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมกัน พร้อมกับหันไปจ้องมองทางต้นเสียง เมื่อพวกเขาเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินตรงเข้ามาทางพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาก็เคร่งขรึมขึ้นมาในทันที
มีคนกลุ่มใหญ่ประมาณ 20 คนเดินตรงเข้ามา และมีผู้หญิง 1 คนพร้อมกับชายวัยกลางคน 4 คนเดินอยู่ตรงกลาง
และมีชายชราและชายหนุ่มหลายคน เดินตามหลังพวกเขามาด้วย
คนที่พูดคือหญิงวัยกลางคน คนนั้น เธอจ้องมองไปยังหลานชิงเยว่ และหันไปมองที่หวังเสียน ที่กำลังถือหินเดิมพันอยู่ ด้วยท่าทางที่เยาะเย้ย
“ฮึ! เป็นตระกูลโจวนี่เอง ฉันกำลังคิดอยู่ว่าเสียงของคนบ้าที่ไหนที่มาตะโกนทำเสียงดังหนวกหูอยู่บริเวณนี้!”
หลานชิงเยว่ จ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและคนอื่นๆ พร้อมกับพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอย่างใจเย็น
“เชอะ! เด็กสาวจากตระกูลหลานที่มีแต่เรื่องฉาวโฉ่ !… ฉันก็คิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับคนของตระกูลหลิวเสียอีก แต่ที่ไหนได้ กลับหนีตามหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงไปซะได้ ช่างเป็นเด็กสาวที่ร้อนแรงเสียจริงๆ ฮิๆๆ!”
หญิงวัยกลางคนเยาะเย้ย หลานชิงเยว่ จากนั้นเธอก็หันไปมองที่หวังเสียน “ฉันคิดว่าคุณต้องเป็นหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงใช่หรือไม่? คุณเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลามากอย่างนี้นี่เอง ถึงได้ทำให้ว่าที่ผู้นำตระกูลหลาน หนีงานแต่งจนตามคุณมาได้ คิกๆ!”
“เฮ้อ?” เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงวัยกลางคนพูดหลานชิงเยว่ ก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่รังเกียจว่า “ผู้หญิงที่อายุมากอย่างคุณ อย่าเข้ามายุ่งกับชีวิตส่วนตัวของวัยรุ่นอย่างพวกฉันเลย หรือตอนที่เป็นวัยรุ่น คงไม่มีผู้ชายคนไหนเขาสนใจคุณอย่างนั้นเหรอ ถึงชอบมายุ่งเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเขานัก!”
“ฮึ! ถึงฉันจะอายุมากกว่าคุณ แต่ฉันก็ไม่รังเกียจหรอกนะที่จะสั่งสอนเด็กสาวปากดีแถวๆนี้สักคน!”
หญิงวัยกลางคนจ้องมองกลับมาที่หลานชิงเยว่ ด้วยสายตาที่เย็นชาและต้องการที่จะหาเรื่องอย่างเต็มที่
………
จบบท