Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม – ตอนที่ 117
ICSS บทที่ 117: โรงฆ่าสัตว์
“ท่านหลี่!”
“ใช่ท่านจริงๆด้วย!”
จางเต้าฉิงรู้สึกตกใจ เขาแอบคิดอยู่เงียบๆว่าการหายไปของหยูเป่ยอาจเกี่ยวข้องกับบุคคลนี้แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าร่างของเขาจะปรากฏต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เขาช่วยไม่ได้จนต้องลุกขึ้นจากฟูกและเดินตรงเข้าไปยังหลี่เสี่ยวอย่างรวดเร็ว “ผมได้เจอกับท่านหลี่!”
“จางเตียนชิ เจ้าไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ก็ได้” หลี่เสี่ยวที่ยืนเย้ยฟ้าอยู่พร้อมกับโบกมือ “นี่มันก็เกือบ 20 ปีแล้วนะ”
“19 ปี 8 เดือนครับ” จางเต้าเฉิงตอบอย่างจริงจัง
“ในชีวิตนี้ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอกับท่านหลี่ ผมคิดว่าโอกาสที่จะได้เจอคือผมต้องตายลงไปที่หยินเชาไต้ฟูเท่านั้น”
“พูดอะไรแบบนั้นจางเตียนชิ ด้วยพลังงานของเจ้าอยู่ได้อย่างน้อยอีก 10 ปีสบายๆ” หลี่เสี่ยวกล่าวชม
“ท่านหลี่ก็พูดเกินไป ผมรู้ร่างกายของตัวเองดี” จางเต้าเฉิงพูด
“ถ้าถึงเวลานั้นผมยังไม่ได้ลงไปที่หยินเชาไต้ฟู ผมก็อาจจะอยู่ได้นานขนาดนั้น แต่ตอนนี้ผมคงไม่สามารถอยู่ได้นานขนาดนั้นหรอกครับ”
เมื่อพูดแบบนี้จางเต้าเฉิงก็ยิ้มออกมาเพราะถึงแม้รัฐบาลบนโลกจะแย่ แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว ยังไงซะเขาก็รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับรัฐบาล ตลอดชีวิตของเขา เขาทำตามกฎของรัฐบาลท้องถิ่นมาตลอด
ยมฑูตธรรมดาเมื่อมาถึงที่นี่หรือต่อให้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงก็ไม่มีปัญหาเลย!
“ไม่ทราบว่าครั้งนี้ท่านหลี่มีเรื่องอะไร ถ้ามีต้องการอะไรท่านให้ลูกน้องที่มีมากมายของท่านมาแทนก็ได้นะครับ”
แน่นอนจางเต้าเฉิงรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองเขาเป็นคนต่ำต้อยเลยได้มาที่นี่ด้วยตัวเอง การที่สามารถติดต่อกับเจ้าหน้าที่ของหยินเชาไต้ฟูและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีจะสร้างประโยชน์ให้กับเขาในภายหลังเมื่อเข้าไปที่หยินเชาไต้ฟูได้อย่างดีเลย
“อย่าพูดแบบนั้นเลย” หลี่เสี่ยวโบกมือปฎิเสธ “แต่มีบางเรื่องที่ต้องให้จางเตียนชิช่วยหน่อย”
“เรื่องอะไรครับ?” จางเต้าเฉิงขมวดคิ้วและถามออกมาอย่างจริงจัง
…
หลังจากนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง หลี่เสี่ยวก็หายตัวไป สีหน้าของจางเต้าเฉิงเปลี่ยนไปและหลังจากที่คิดอยู่สักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกน้องคนสนิท 3 คน เขาเป็นหัวหน้าของภูเขาหลงฮู แม้ว่าจะมีลูกน้อยหลายร้อยคน แต่เขาก็มีลูกน้องที่สนิทจริงๆไม่กี่คนและสามารถใช้ให้ไปจับวิญญาณได้ด้วย
ในอนาคตเมื่อหัวหน้าของภูเขาหลงฮูสิ้นชีวิตไปเขาก็ตัดสินใจที่จะเลือกคนใหม่จาก 3 คนนี้แหละ
นี่เป็นสถานการณ์เร่งด่วนและเขาจึงโทรปลุกลูกน้องทั้ง 3 คนโดยไม่ใสนใจเลยว่านี่เป็นเวลาเกือบจะตี 4 แล้ว
หลังจากนั้นนานกว่าชั่วโมง ท้องฟ้าเริ่มจะสว่าง ทั้ง 3 แต่งตัวแตกต่างกันด้วยสูทและรองเท้าหนัง, รองเท้ากีฬาและมัดผมห่างม้า พวกเขาต่างก็แบกกระเป๋าเป้และเดินลงมาตามทางของภูเขา
ที่ตีนภูเขามีรถสีดำ 3 คันจอดรอพวกเขาพร้อมอยู่แล้ว
หลังจากที่ทั้ง 3 นั่งอยู่ในรถเรียบร้อย พวกเขาก็เร่งเครื่องแล้วขับตรงไปที่สถานบินทันที
…
เมืองปักกิ่ง
ชานเมือง
กลิ่นเหม็นแรงมาก
ถึงแม้จะปิดจมูกไว้แล้วแต่ก็ยังได้กลิ่นเหม็นแรงไกลไปเป็นร้อยเมตร
“นายอยากที่จะทำงานที่นี่ 1 อาทิตย์งั้นเหรอ?”
“ทั้งหมดก็ 100 ล้านหยวนใช่ไหม?
ในปักกิ่งมีโรงฆ่าสัตว์ขนาดใหญ่ทั้งหมด 6 ที่ นี่ก้เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เป็นที่ที่เชี่ยวชาญในเรื่องการฆ่าวัวเพื่อนำไปกิน ในแต่ละวันสามารถเฉือดได้มากกว่า 1,000 ตัวแต่มีกำลังคนน้อยมาก ขั้นตอนส่วนใหญ่จะใช้เครื่องจักรและยังไงเครื่องจักรก็พังได้
ในเวลานี้ชายวัยกลางคนที่อ้วนเล็กน้อย กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ในห้องทำงานเขาและถามเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าออกไปอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อ
วัว 1,000 ตัว ราคาตัวล่ะ 10,000 หยวน รวมเป็นเงิน 10 ล้านหยวน ไม่รวมค่าไฟ, ค่าน้ำ, ค่าแรงและอื่นๆ ซึ่งจะเข้ากระเป๋าพวกเขาก็จะเหลือแค่ 1-2 ล้านหยวน แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มเสนอเงินให้เขา 100 ล้านหยวนเพื่อทำงานที่โรงฆ่าสัตว์นี้เป็นเวลา 1 อาทิตย์!
เขาเป็นโรงงานขนาดใหญ่ ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็สามารถประหยัดเงินไปได้ตั้งเป็นสิบๆล้าน!
เรื่องแบบนี้เหมือนลาภตกมาจากฟ้าจริงๆ!
“ใช่” เด็กหนุ่มพยักหน้า “1 อาทิตย์”
“ภายใน 1 อาทิตย์นี้ คุณจะให้คนของคุณเข้ามาไม่ได้เด็ดขาด พวกเขาจะต้องออกไปให้หมด”
เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหนิงเทียนหลินที่มาจากโรงเรียน เมื่อไม่มีภารกิจเขาก็คิดถึงวิธีที่จะทำให้เขาได้พลังงานแบบเร็วที่สุดก็มีเพียงแค่โรงฆ่าสัตว์นี้เท่านั้นที่จะทำให้เขาได้ฆ่าอย่างอิสระ
ในทะเลมีสิ่งมีชีวิตมากมายเป็นหมื่นๆชนิดมากมายมหาศาล แต่เมื่อเขาถามระบบการต่อสู้และตอนนี้สภาพร่างกายเขาไม่สามารถลงไปในทะเลได้เลยและเขาอยู่ในทะเลได้ไม่นานด้วย ยิ่งโดยเฉพาะใต้น้ำด้วยแล้วก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ความดันมหาศาลจะทำให้เนื้อของเขาแตก!
ถ้าเขาอยากที่จะเคลื่อนไหวในทะเลได้อย่างอิสระแบบที่ไม่จำเป็นต้องขึ้นมาหายใจ อย่างน้อยเขาต้องอยู่ในระดับที่ 50
นอกจากนี้การฆ่าแบบบ้าคลั่งนี้ แน่นอน เขาไม่อยากให้คนอื่นได้เห็น โดยเฉพาะเรื่องซากศพที่วานซูจะต้องกิน การมีตัวตนของแมนจูเรียจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“ว่ายังไง?”
“ถ้าคุณตกลง คุณจะได้รับเงินสด 100 ล้านในทันทีเลย”
“คนงานของคุณมีหน้าที่แค่เพียงส่งวัวเข้ามาที่โรงงานในทุกๆวัน”
หนิงเทียนหลินจ้องไปที่ดวงตาของเจ้าของอย่างจริงจัง
“ให้คนของฉันออกไปให้หมดแต่เครื่องจักรพวกนี้…”
ผู้จัดการโรงงานตัวตกลงที่จะให้คนงานออกไปให้หมด แต่แล้วเครื่องจักรพวกนี้ล่ะ? เครื่องจักรพวกนี้ราคาแพงมาก ถ้าไม่ได้เปิดใช้งานเครื่องก็จะต้องขาดทุนแน่ๆ โดยเฉพาะค่าอะไหล่และอื่นๆอีก ซึ่งจะให้เกิดปัยหาใหญ่แน่ๆ
“งั้นผมจะเพิ่มให้อีก 100 ล้านหยวน”
“หลังจาก 1 อาทิตย์ ถ้าโรงงานคุณขาดทุนเล็กน้อย เงินฝาก 100 ล้านจะถูกหักออกไป!”
หนิงเทียนหลินพูดออกมาตรงๆ ตราบใดที่ใช้เงินแก้ปัญหาได้ มันก็ไม่ใช่ปัญหา!
ถึงแม้เขาจะไม่มีเงินแต่เขาก็สามารถยืมมาจากระบบการต่อสู้ได้ อีกฝ่ายจะเก็บดอกเบี้ยเพียง 1% นั่นก็คือคะแนนพลังงาน 100 คะแนนแล้วก็ 101
“ตกลง!”
“ในเมื่อคุณหนิงพูดแบบนั้น ผมก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอะไรงั้นผมจะทำตามนั้นเลยครับ”
“ผมจะให้คนเตรียมเอกสารมาให้คุณเซ็นภายในครึ่งชั่วโมงนะครับ!”
เมื่อได้ยินเรื่องเงินฝาก 100 ล้านหยวน เจ้าของโรงงานก็ถึงกับโล่งอก ถึงแม้เครื่องจักรเขาจะมีค่ามากกว่า 130 ล้านหยวนแต่มันก็ถูกใช้มา 7-8 ปีแล้ว ถ้าเอามาขายก็น่าจะขายได้แค่ 60-70 ล้านหยวนเท่านั้นแต่ตอนนี้ 100 ล้านหยวนก็มากเกินพอแล้ว!
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรที่นี่ มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา!
เขาเป็นนักธุรกิจไม่ว่าอีกฝ่ายจะมาเมาเละเทะหรืแม้แต่จะฆ่าคนเพื่อความสนุกเขาก็ไม่สนใจหรอก ตราบใดที่เขาได้เงิน เขาก็จะทำขอแค่มันไม่ผิดกฎหมาย!
“ดีมาก” หนิงเทียนหลินพยักหน้า “ผมจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้เลย”
