Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม – ตอนที่ 112
ICSS บทที่ 112: แม้แต่ฉันก็กลัว!
“บ้า!”
“หนิงเทียนหลินคนนี้บ้าไปแล้ว!”
“อาจารย์ห้ามแล้วนะ! เธอไม่กลัวถูกไล่ออกเหรอ!”
ยกเว้นชูหยิชาน ทุกคนในห้องต่างก็จ้องไปที่ดวงตาของหนิงเทียนหลิน เหมือนกำลังมองคนบ้าที่กำลังทำร้ายคนอื่นต่อหน้าอาจารย์ นั่นคือสิ่งที่อยู่ในสายตาของทุกคน! และอาจารย์ได้หยุดตะโกนไปแล้ว!
“ปัง!”
แต่ในเวลานี้หนิงเทียนหลินที่ตบไป 10 ครั้งแล้วแต่ก็ยังไม่หยุด ยังคงตบหน้าบวมๆของหวังน่านอยู่และโยนเขาลงกับพื้น โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายเขาก็ชี้หน้าและถมน้ำลายใส่อีกฝ่าย
พร้อมทั้งทำปากเบ้ใส่!
นี่มันจบแล้ว!
“เธอ! ชื่ออะไร! มานี่เลย! ตามฉันไปห้องคณบดีเลย วันนี้ต้องจัดการเรื่องนี้ให้รู้เรื่อง!”
อาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพคนนี้ ถึงจะสอนมาแล้วทั้งปีแต่กลับไม่รู้ชื่อของหนิงเทียนหลิน ในเวลานี้เขาตัวสั่นไปหมดและชี้มาที่หน้าของหนิงเทียนหลินและถามออกมา เขาสั่งให้หยุดแต่อีกฝ่ายก็ยังคงตอบต่อไปแล้วยังถุ่ยน้ำลายอีก เหมือนเขาไม่ได้เคารพอาจารย์เลยสักนิด!
“อาจารย์ครับ ผมชื่อหนิงเทียนหลิน”
ตอนนี้หนิงเทียนหลินค่อยๆเดินตรงไปที่ประตูช้าๆ พร้อมทั้งจ้องไปที่ตาของอาจารย์วิชาเทคโนโลยีชีวภาพคนนี้ในระหว่างที่เดินด้วยและพูดออกมาอย่างช้าๆ
“อาจารย์ไม่ควรจะชี้นิ้วมาที่ผมนะครับ ผมไม่ชอบ ผมมันโหดและผมก็เป็นบ้าด้วย มันน่ากลัวนะ ผมไม่รู้จะควบคุมตัวเองไม่ให้ทำร้ายอาจารย์ได้หรืเปล่า”
หลังจากที่พูดคำพวกนี้ออกไป หนิงเทียนหลินก็มายืนอยู่ตรงหน้าอาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพพอดีพร้อมทั้งจ้องหน้าด้วย เขาฆ่าคนไปหลายร้อยแล้วและกำลังส่งลมหายใจรุ่นแรงออกมาด้วย ทำให้อีกฝ่ายต้องถอยหลังไปอย่างไม่ทันตั้งตัว แล้ววางนิ้วลงโดยไม่รู้ตัว
อาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพรู้สึกว่าถ้าเขายังชี้นิ้วใส่หนิงเทียนหลินอยู่แบบนี้ เขาก็อาจจะเป็นคนต่อไปที่จะโดนด้วย! ลมหายใจอันเย็นชาของอีกฝ่ายทำให้เขาถึงความตาย!
“เธอ! เธอตามฉันมา! ไปพบคณบดี! เธอจะต้องถูกจัดการ!”
ในตอนนี้ถึงแม้เขาจะรู้สึกอายแต่เพราะมีนักเรียนมากมายอยู่ด้วยเขาจึงรีบพูดขึ้นมาและลากอีกฝ่ายไปพบหัวหน้าคณะ และปกติแล้วเรื่องแบบนี้ที่ปรึกษาและหัวหน้าคณะจะเป็นคนจัดการ เขาก็เป็นแค่อาจารย์สอนแทน
เมื่อพูดจบเขาก็หันหลังและเดินตรงไปที่ประตูโดยไม่หันกลับมา เขาไม่อยากที่จะให้นักเรียนเห็นว่าขาเขากำลังสั่น ลมหายใจของเด็กหนุ่มคนนี้ช่างเย็นชาและน่ากลัวมาก!
“เทียนหลินฉันจะไปกับนายเองเพราะนี่เป็นความรับผิดชอบของฉันด้วย”
ทันทีที่หนิงเทียนหลินกำลังจะเดินออกจากห้องไป ชูหยิชานก็รีบพูดออกมาและเดินตรงไปหาหนิงเทียนหลิน และก่อนที่เธอจะพูดจบเธอก็ลุกขึ้นและเดินตรงไปหาเขา ไปหาหนิงเทียนหลิน เพราะถ้าเป็นหนิงเทียนหลินเขาก็คงไม่ปล่อยให้เธอไปคนเดียวแน่ๆ
เมื่อชูหยิชานเดินมาถึง เขาก็ตบไปที่ไหล่ของเธอพร้อมด้วยรอยยิ้มและพูดอย่างนุ่มนวล “ไม่ต้องหรอก”
“เชื่อฉันสิ ฉันจัดการได้”
ไม่ต้องพูดอะไรมากแต่คำพูดของเขาหนักแน่นจนทำให้ชูหยิชานเชื่อในสิ่งที่เขาพูด อีกอย่างเมื่อนึกถึงภูมิหลังที่แข็งแกร่งของหนิงเทียนหลิน เธอก็พยักหน้าและไม่ดื้อรันต่อ อย่างไรก็ตามเธอก็ยังบอกหนิงเทียนหลินว่า “ค่อยๆพูดกับอาจารย์นะ”
“รับรองได้เลย ฉันรู้น่า”
หนิงเทียนหลินพยักหน้าพร้อมร้อยยิ้ม น้ำเสียงของชูหยิชานเหมือนน้ำอันชุ่มชื่นที่ไหลมาสู้หัวใจอันด้านชาของเขา ทำให้อยู่ดีๆก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
…
คณะชีววิทยา
ห้องทำงานคณบดี
“คณบดีฝาง นี่หนิงเทียนหลินเขาตั้งใจฝ่าฝืนกฎและระเบียบวินัยของโรงเรียนอย่างร้ายแรง! เขาทำร้ายคนอื่นต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆจนอีกฝ่ายกระอักเลือด แม้แต่ผู้ดูแลก็โดนไปด้วย จนถึงกับสลบ!”
“นักเรียนแบบนี้ไม่ทำตามกฎระเบียบของโรงเรียนโดยใช้ความรุนแรง และผิดกฎหมายด้วย!”
“เข้าใจแล้ว งั้นส่งตัวให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของโรงเรียนแล้วให้ทางนั้นส่งตัวเขาไปรับโทษที่สถานีตำรวจ!”
อาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพรายงานความผิดของหนิงเทียนหลินในห้องทำงานของหัวหน้าคณะ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใส่สีตีไข่มากนักแต่แค่นี่ก็เพียงพอแล้ว! ถึงขนาดพูดเพื่อให้ถูกไล่ออกจากโรงเรียนไปเลย!
“พูดจบหรือยัง? ช่วยออกไปด้วยแล้วปล่อยให้ผมคุยกับคณบดีฝาง”
ในเวลานี้นอกจากอาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพ ก็ยังมีหนิงเทียนหลินและหัวหน้าคณะ ฝางแอนหมิง ในฐานะพยานของนักเรียน สิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นถูกรายงานให้กับหัวหน้าของคณะและเขาก็ฟังอย่างเงียบๆ
พร้อมกันนั้นเมื่อเขาได้ยินว่าอาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพคนนี้พูดจบแล้ว หนิงเทียนหลินก็พูดออกมาตรงๆว่าให้เขาออกไป เขารู้ดีว่าอาจารย์สอนแทนแบบนี้ก็แค่อาจารย์ธรรมดาๆ ถึงแม้เขาจะสามารถรายงานเรื่องและทำให้เกิดการจัดการอะไรขึ้นมาได้ แต่เขาก็ไม่มีสิทธิที่จะจัดการเรื่องที่สำคัญจริงๆ เป็นหน้าที่ของคณบดีที่จะตัดสินใจทุกอย่าง
“คณบดีฝาง ดูสิ่งที่เกิดขึ้นนี่สิครับ! นักเรียนกล้าที่จะพูดกับอาจารย์แบบนี้ได้เลยเหรอ!
“แถมยังไล่ผมออกไปอีกเนี่ยนะ? นี่เป็นห้องทำงานของหัวหน้านะ ไม่ใช่บ้านของเธอนะหนิงเทียนหลิน! เธอไม่มีสิทธิมาไล่ฉันออกไป!”
ดวงตาของอาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพเบิกกว้างขึ้นมาทันที เขารู้สึกโกรธหนิงเทียนหลินมาก เขาไม่คิดว่าหนิงเทียนหลินจะกล้าขนาดนี้ เขากล้าที่จะพูดแบบนี้ต่อหน้าคณบดีคณะเลย! และจากเรื่องนี้เขาก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เคารพอาจารย์เลย!
คณบดีฝางที่กำลังนั่งอยู่หลังโต๊ะก็ต้องขมวดคิ้ว หนิงเทียนหลินคนนี้ช่างอวดดีจริงๆ นี่เป็นห้องทำงานของเขาเป็นห้องที่เขากุมอำนาจ! ไม่ใช่อาณาเขตของหนิงเทียนหลิน!
เขาเป็นคณบดีคณะมามากกว่า 10 ปีและยังไม่เคยเจอนักเรียนที่กล้าแบบนี้! แถมยังกล้าที่จะไล่อาจารย์ออกไปอีก!
“คณบดีฝาง คุณน่าจะให้เขาออกไปก่อนจะดีกว่า! เพราะไม่งั้นรอจนกว่าจะได้เห็นอะไรที่ไม่ควรจะเห็นหรือไม่ฟังในเรื่องที่ไม่ควรจะได้ฟังก่อนก็ได้ อย่าโทษว่าผมไม่เตือนนะครับ! และคุณน่าจะลองเช็คเมลล์ดูก่อนเพื่อการตัดสินใจ!”
หนิงเทียนหลินไม่สนใจอาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพเลยสักนิดแต่กลับจ้องไปที่หัวหน้าคณะ เขารู้คณบดีจะต้องเห็นด้วยแน่นอนเพราะระบบการต่อสู้ได้ส่งสำเนาจดหมายของหัวหน้าคณะมาให้เขาแล้ว
สำเนาของอะไรบางอย่างที่คณบดีจะต้องสนใจแน่ๆ!
แน่นอน ในตอนแรกคณบดีถึงกับตัวแข็งทื่อแต่หลังจากนั้นเขาก็เบนสายตาไปที่คอมพิวเตอร์และก็เจอเข้ากับอีเมลใหม่ที่ยังไม่ได้อ่าน เขากดเปิดเข้าไปและอ่านเพียงไม่กี่คำ!!
อีกฝ่ายรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน!
“คุณจาง คุณออกไปก่อนนะ ให้ผมคุยกับหนิงเทียนหลินเอง”
หลังจากนั้นสักพัก คณบดีฝางก็ใจเย็นลงและโบกมือเป็นสัญญาณให้อาจารย์เทคโนโลยีชีวภาพออกไปข้างนอก รายละเอียดของอีเมลนี้มันอ่อนไหวเกินไป ถ้าเรื่องนี้รั่วไหลออกไปเขาจะต้องไม่ได้เกษียณจากตำแหน่งอย่างปลอดภัยแน่เลย แต่จะต้องไปเข้าคุก ต้องอยู่ไปอีกนานแน่ๆ!
