Invincible โลกอมตะ - ตอนที่ 308

ตอนที่ 308 ไข่มังกรปฐพี

ดินแดนแห่งภูติผีนั้นอยู่ในดินแดนทางเหนือของดินแดนแห่งความโกลาหล

หากออกเดินทางจากเมืองหมื่นเทวะไปดินแดนแห่งภูติผีนั้น ระยะทางระหว่างทั้งสองแห่งนั้นก็ไม่ได้ห่างกันมากเท่าไหร่ 2 สัปดาห์ต่อมา หวงเสี่ยวหลงก็ได้เดินทางมาถึงชายแดนของดินแดนแห่งภูติผี

พอจ้องมองดินแดนภูติผี เขาก็มองเห็นหมอกสีเขียวที่ไหลเวียนไปทั่วอากาศ และในท่ามกลางมหอกสีเขียวนั้นมีพลังงานสีดําเทากระจายอยู่ทั่วหมอกเต็มไปหมด

ซึ่งพลังงานพวกนี้ก้คือกลิ่นอายแห่งความตายอันแปลกประหลาดที่ได้พุ่งเข้ามาหาเขา

หวงเสี่ยวหลงจึงรีบไหลเวียนปราณฉีสร้างเกราะคุ้มกันขึ้นรอบตัวเขา และเดินผ่านกลิ่นอายแห่งความตายอันหนาแน่นที่พุ่งเข้ามาจากนั้นเขาก็ได้เข้าไปในหมอกสีเขียว

ภายในดินแดนแห่งภูตผีนี้ ไม่ว่าจะมองไกลแค่ใหนก็ไม่มีแสงอาทิตย์สาดส่องแม้แต่น้อย ทุกที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด

หวงเสี่ยวหลงก็เดินทางเข้าไปในดินแดนแห่งภูตผีลึกไปเข้าไปเรื่อยๆ บางครั้งบางคราวเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องเข้ามาในหู

“ก้า~ก้า~!”กาหลายที่อยู่บนต้นไม้ด้านหน้าก็ได้บินขึ้นหนีไป

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หวงเสี่ยวหลงก็ได้มายืนอยู่ตรงขอบทะเลสาบสีเขียว สีของน้ำนั้นเขียวเข้มมาก มันเข้มมมากจนทําให้คนที่พบเห็นขนลุก บนผิวน้ำได้มีฟองอากาศลอยขึ้นมาจากก้นแม้น้ำพอฟองอากาศพวกนี้แตกออกมันก็ปล่อยปราณปีศาจฟุ้งกระจายออกไป

แม้ว่าจะไม่มีดวงอาทิตย์ในดินแดนแห่งภูตผี แต่มันก็ยังดวงจันทร์สีเลือดลอยเด่นบนท้องฟ้าภายใต้แสงจันราอันแดงเข้ม ผิวของทะเลสาบก็สะท้อนแสงสีแดงโลหิตออกมา และที่ขอบทะเลสาบนั้นพืชที่มีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่เติบโตอยู่บริเวณนั้นและต้นไม้ต้นนี้ก็มีผลไม้สามผลอยู่บนต้นด้วย ก้านของต้นไม้ต้นนี้มีสําราวกับหมึกแต่ผลไม้บนต้นนั้นกลับมีสีทองที่ดูเปล่งประกายวิบวับที่ปล่อยกลิ่นหอมหวนอันแปลกประหลาด

“ข้าไม่คิดว่าจะได้พบผลขับผิษที่นี่ ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงก็เปล่งประกายออกมา จากนั้นเขาก็ยกเท้าก้าวเดินไปหาต้นไม้ต้นนั้น

ผลขับพิษนั้นสามารถรักษาพิษได้นับร้อยชนิดและมันยังเป็นผลไม้ที่หายากมากอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม จู่ๆก็ได้มีสิ่งชั่วร้ายร่างสีเขียวเข้มโผล่ขึ้นมาจากทะเลสาบและอ้าปากกว้างโชว์ฟันอันแหลมคมแล้วพุ่งใส่หวงเสี่ยวหลงราวกับนักล่าอันเหี้ยมโหด แม้ก่อนที่ปากของมันจะเข้ามาใกล้ หวงเสี่ยวหลงก็ยังสามารถได้กลิ่นเน่าเหม็นที่มันปล่อยออกมา

พอมองเห็นสิ่งมีชีวิตที่กําลังเข้ามา มือของหวงเสี่ยวหลงก็ไปเปล่งแสงขึ้นมาพร้อมกับดาบเทพอสูรที่ปรากฏออกมา จากนั้นเขาก็ฟันปราณดาบนับไม่ท้วนพุ่งออกไปจากนั้นปราณดาบเหล่านี้ก็ได้หายวับไปภายใต้แสงจันทรา

จากนั้นก็ได้เกิดเสียงกรีดร้องอย่างอย่างเจ็บปวดออกมาจากสิ่งมีชีวิตตัวนั้นและต่อมาร่างของมันก็ได้แยกออกเป็นชิ้นๆตั้งแต่ปากลงไป จนสุดท้ายเศษร่างของมันก็ได้หล่นลงแม่น้ำและทําให้น้ำกระจายออกรอบด้าน

สิ่งชั่วร้ายตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตปกติในดินแดนภูตผีซึ่งเรียกว่าปีศาจวิญญาณ สําหรับผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนทั่วไปแล้ว สิ่งชั่วร้ายตัวนี้ค่อนข้างจะเป็นตัวปัญหาอยู่บ้างแต่สําหรับหวงเสี่ยวหลงแล้วมันไม่ได้เป็นปัญหาเลยสักนิด

ต่อมา เขาก็ได้ไปหยิบผลขับพิษจากต้น แล้วเก็บใส่ไว้ในแหวนเทพอสูร จากนั้นเขาก็ได้เอาแผนที่ที่เขาซื้อมาเมื่อตอนที่เขาไปถึงเมืองหมื่นเทวะเป็นครั้ง

ทุกครั้งที่เมืองผีปรากฏขึ้นมานั้น มันจะอยู่ใกล้กับภูเขาวิญญาณชั่วร้าย ดังนั้นหวงเสี่ยวหลงจึงวางแผนจะรีบมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว

“ภูเขาวิญญาณชั่วร้าย” หวงเสี่ยวหลงก็ได้หาตําแหน่งของมันได้อย่างรวดเร็ว พอคํานวลคร่าวๆจากจุดที่เขายืนอยู่นั้นคงใช้เวลาประมาณ 3 ถึง 4วันกว่าจะไปถึงภูเขาวิญญาณชั่วร้าย แต่ทว่ามันยังเหลือเวลาอีก 7 ถึง 8 วันที่เมืองผีจะปรากฏขึ้น เนื่องจากมันมีเวลาเหลือเฟือ เขาจึงไม่รีบริ้น ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจพักผ่อนก่อนแล้วค่อยเดินทางต่อ

พอตรวจสอบพื้นที่รอบๆ หวงเสี่ยวหลงก็ได้พุ่งหายไปในพริบตา จากนั้นเขาก็ได้มาปรากฏขึ้นด้านบนต้นไม้อันเก่าแก่ซึ่งเป็นบริเวณที่ถูกบดบังอย่างมิดชิดแล้วเขาก็ได้นั่งลง จากนั้นเขาก็ได้เอาสมุนไพรดอกบัวหยกที่เขาได้มาจากมิติดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้อยู่เหนือเทวทูตแล้วกลืนลงไป

ครู่ต่อมาหลังจากที่หวงเสี่ยวหลงลืมตาขึ้น ก็ได้มีเสียงสายลมชีกระชากดังขึ้นมา จากนั้นเขาก็หันไปมองและเห็นชายวัยกลางคนสองคนที่แต่งชุดสีน้ำเงินกําลังใกล้เข้ามาจากระยะไกล

“ครั้งนี้ พวกเราสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในขณะที่เดินทางมาดินแดนแห่งภูติผีนี่มันช่างดีเสียจริง!”

“ฮ่าๆ ใช่แล้ว เมื่อพวกเราพี่น้องดูดซับไข่มังกรปฐพีใบนี้ โอกาสในการบรรลุระดับเทวะของพวกเราก็จะเพิ่มขึ้นถึง 9 ใน 10 ส่วนเลย!”

น้ำเสียงของพวกเขาที่ลอยมาตามลลมก็ได้เข้าสู่หูของหวงเสี่ยวหลง

ไข่มังกรปฐพี! ตัดสินจากการสนทนาของชายทั้งสองแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้ไข่มังกรปฐพีมาไว้ในมือ!

เผ่ามังกรนั้นได้สูญพันธุ์ไปนานแล้ว ซึ่งหวงเสี่ยวหลงไม่คาดคิดว่าไข่มังกรปฐที่จะมีชีวิตมาจนถึงตอนนี้ได้

ไข่มังกรนั้นบรรจุไปด้วยแก่นแท้มังกรอันบริสุทธิ์ และแก่นแท้มังกรอันบริสุทธิ์นี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ปลาพลังวิญญาณที่หวงเสี่ยวหลงได้ดูดซับมาก่อนหน้านี้จะเทียบได้เลย

ถ้าหัวใจของหวงเสี่ยวหลงก็เต้นอย่างบ้าคลั่งและเขาก็ได้ยืนขึ้นทันที จากนั้นหวงเสี่ยวหลงก็พุ่งเข้าไปขวางกทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“ใครกัน?” เฉินไน่หมิงและตูซินเจี่ยก็ตกใจที่จู่ๆก็มีชายหนุ่มปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา พวกเขาจึงได้ไหลเวียนปราณเพื่อเตรียมพร้อมต่อสู้

“ส่งไข่มังกรปฐพีมาซะ!” หวงเสี่ยวหลงก็ไม่เสียเวลาพูดพร่ำไร้สาระออกไป เขาจึงได้พูดจุดประสงค์ออกไปตรงๆ

ดวงตาของเฉินไน่หมิงและตูเซียจิน

ก็หรี่แคบ พอสังเกตสักพัก พวกเขาก็สังเกตได้ว่าหวงเสี่ยวหลงนั้นเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นที่ 10 ชั้นกลางเอง ทันทีพวกเขาก็รู้สึกผ่อนคลายและถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ไอ้ห่าเอ้ย ข้าคิดว่าจะเป็นใครเสียอีก ที่แท้ก็แค่ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นที่ 10 ชั้นกลางตัวกระจ้อยแค่นั้นเอง” เฉินไน่หมิงก็ได้หัวเราะเยาะหวงเสี่ยวหลง แต่ในครูต่อมา เขาก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา “ไอ้เด็กสารเลว เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”

ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนตัวกระจ้อยกล้าขโมยของจากผู้ฝึกตนระดับครึ่งก้าวเทวะงั้นหรือ?

ซินเจี่ยก็ส่งเสียงเย้ยหยันออกมาอย่างเลือดเย็น“เมื่อกี้ไอ้เด็กสารเลวนี้มันบอกว่ามันต้องการไข่มังกรปฐพีของเรา” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยคําดูถูก

ชายทั้งสองก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“เจ้าพูดถูกแล้ว พวกเรมีไข่มังกรปฐพีอยู่จริงๆ” เฉินไน่หมิงก็ได้จ้องมองหวงเสี่ยวหลงและพูดออกมาอย่างดูถูกว่า “เด็กสารเลว เจ้าแน่ใจว่าเจามีความแข็งแกร่งพอจะเอามันไปจากพวกเรา?”

“ทําไมต้องเรื่องไร้สาระกับเจ้าเด็กนี่ด้วย รีบๆฆ่ามันเถอะ” ซินเจี่ยก็พูดออกมา

“อย่ารีบร้อนไป ใหนๆพวกเราก็ว่างอยู่ เราสามารถใช้เวลาเล่นสนุกกับไอ้เด็กนี่ได้อยู่” เฉินไน่หมิงก็ได้พูดกับหวงเสี่ยวหลงว่า “ไอ้สารเลว หากเจ้าคุกเข่าและกินขี้สัตว์อสรูแต่โดยดี และสาบาจะรับใช้พวกเราพี่น้องหล่ะก็ ข้าอาจจะอารมณ์ดีละเว้นชีวิตเจ้า บางทีข้าอาจจะใจดีถึงขนาดให้เปลือกไข่มังกรปฐพีกับเจ้าด้วยก็ได้”

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ก้อนอุจจาระสีดําที่อยู่ไม่ไกล ซึ่งไม่รู้ว่ามันเป็นของสัตว์ชั่วร้ายหรือสิ่งมีชีวิตตัวไหน มันมีขนาดใหญ่และสูงถึงเอวของผู้ใหญ่

ตู่ซินเจี่ยก็ได้หัวเราะออกมาอย่างรื่นรมย์ “ข้าก็แค่กลัวว่าเปลือกไข่มังกรปฐพีจะแข็งเกินกว่าที่เจ้าจะย่อยได้”

เปลือกไข่มังกรปฐพีนั้นมีความแข็งมากกว่าเหล็กเย็นอายุหมื่นปี เขาสามารถจินตาการถึงไอ้เด็กสารเลวตรงหน้าเคี้ยวเปลือกไข่มังกรปฐพีอย่างทุกข์ทรมาน ตู่ซินจึงทนไม่ไหวและหัวเราะออกมา

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาหัวเราะออกมานั้น ก็ได้มีเงาพุ่งมาเขา ซึ่งนั่นก็คือหวงเสี่ยวหลงที่มาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาในชั่วพริบตา มันทําให้ตู่ซินเจี่ยรู้สึกตกใจ จากนั้นดวงตาของเขาก็สะท้อนแสงอันหนาวเย็น และสิ่งที่เขารู้ต่อมานั้นก็คือความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมาจากคอของเขา

ซินเจี่ยก็จับคอตัวเองและสัมผัสได้ถึงเลือดอุ่นที่ทะลักผ่านนิ้วมือของเขา

“เจ้า!”เขาก็จ้องหวงเสี่ยวหลงด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หวงเสี่ยวหลงก็ใช้ดวงตามองด้วยความเฉยชา จากนั้นเขาก็ได้ซัดฝามือใส่ออกของตู่ซินเจี่ยพุ่งกระเด็นออกไปกระแทกพื้นและจมลงกองอุจจาระขนาดสูงเท่าเอวของคนด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า ขาเองซินเจี่ยนั้นสั่นไหวอยู่สักพักและแน่นิ่งไป

หวงเสี่ยวหลกงก็หันเหความสนใจมาที่เฉินไน่หมิง “ตอนนี้ตาเจ้าแล้ว”

หลังจากมองซินเจี่ยที่โดนโจมตี ครูต่อมาเฉินไน่หมิงฟื้นฟูจากความตกใจวิ่งเขานั้นไม่สามารถปิดบังความตกใจและกังวลใจในสายตาของเขาได้เลย

“สหายน้อย ไม่!ท่านผู้อาวุโส!” เฉินไน่หมิงก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาพูดได้เพียงไม่กี่คํา หมัดของหวงเสี่ยวหลงก็ได้เข้ามาปะทับใส่หน้าของเขาแล้วซึ่งทําให้เขานั้นลอยไปทุ่มใส่กองอุจจาระอันเดียวกับที่พรรคพวกเขาของเขาอยู่

หวงเสี่ยวหลงก็มองร่างทั้งสองอย่างเย็นชา

หวงเสี่ยวหลงก็ใช้เวลาไม่นานในการหาแหวนมิติของทั้งสอง ซึ่งในแหวนมิติของเฉินไน่หมิงนั้นมีไข่ขนาดใหญ่ที่มีความสูงเท่ากับผู้ใหญ่สองคนเอาตัวต่อกัน บริเวณเปลือกไข่นั้นมีแถวตัวอักษรรูนตัวหนาอันลึกลับประทับไว้อยู่ หวงเสี่ยวหลงสัมผัสได้ว่าภายในไข่นั้นมีพลังงานอันน่าหวาดหวั่นบรรจุไว้อยู่