Invincible โลกอมตะ - ตอนที่ 287

ปีศาจวิญญาณธารน้ําแข็ง

พอมองจิตวิญญาณต่อสู้ของผู้อาวุโสจินจงแห่งนิกายนักบุญพิษ หวงเสี่ยวหลงก็ประหลาดใจขึ้นเล็กน้อย จิตวิญญาณต่อสู้ปีศาจวิญญาณธารน้ําแข็งนั้นเป็นจิตรวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่จิตวิญญาณธาตุน้ําแข็ง ซึ่งมันเป็นจิตวิญญาณระดับ 11 ขั้นสูงสุด และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือการปรากฏตัวของจิตวิญญาณระดับ 11 นั้นหายากมากด้วย!

หวงเสี่ยวหลงไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสนิกายนักบุญพิษคนนี้จะเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงขนาดนี้ ระดับของจิตวิญญาณนั้นแสดงให้เห็นระดับความสําเร็จในการบ่มเพาะในอนาคต ถ้าหากไม่มีปัญหาเกิดขึ้น ผู้อาวุโสนิกายนักบุญคนนี้ก็สามารถทะลวงระดับขึ้นได้จนถึงระดับเซียนเทียนขั้นที่ 10 ชั้นสูงสุด หรือก็คือตัวตนที่ดุจดั่งผู้ฝึกตนระดับเทวะ

แต่ช่างโชคร้ายที่ชายคนนี้กลับมาเจอเขา!

ผู้อาวุโสจินจงแห่งนิกายนักบุญพิษก็ได้เรียกจิตวิญญาณปีศาจวิญญาณธารน้ําแข็งออกมาแล้ว ทําการเปลี่ยนวิญญาณทันที จากนั้นบนร่างของจินจงก็ถูกปกคลุมไปด้วยเกาะที่สร้างขึ้นมาจากน้ําแข็งที่ดูราวกับคริสตัล ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ส่องลงมามันก็ได้สะท้อนแสงสีเขียวออกมา ในขณะเดียวกันรอบๆตัวเขาก็ได้มีไอเย็นสีขาวรอยไปมารอบตัว

ฉินหยาง หลี่เฟยคนอื่นๆที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรก็รู้สึกหนาวเหน็บไม่ว่าจะห่างกันมากแค่ไหนก็ตาม

“พายุธารน้ําแข็งหมื่นลี้!”ในตอนั้นเองผู้อาวุโสจินจงแห่งนิกายนักบุญพิษก็ได้ตะโกนออกมา อย่างเย็นชาดังก้องไปทั่ว จากนั้นร่างกายของเขาก็เปล่งแสงสีเขียวราวกับดวงอาทิตย์ออกไปทั้งสี่ทิศทาง สถานที่ที่แสงสาดส่องไปนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็โดนแช่แข็งตั้งแต่โดนกระทบ ไม่ว่าจะเป็น ก้อนหิน ฝุ่น ทรายทุกสิ่งทุกอย่างต่างถูกปกคลุมไปด้วยชั้นธารน้ําแข็ง

ภายใต้การโจมตีด้วยความเย็นยะเยือก เขตแดนรัศมีพุทธะและฝ่ามือพุทธะปฐพีของหวง เสี่ยหลงก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ยิ่งการโจมตีไปเข้าไปใกล้ผู้อาวุโสนิกายนักบุญพิษคนนี้มากเท่าไหร่พลังโจมตีของมันก็ลดลงมากขึ้นเท่านั้น

“ไม่คาดคิดเลยจริงๆว่าจิตวิญญาณต่อสู้ของเจ้านั้นจะเป็นมังกรดําบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์!” หลังจากทําลายฝ่ามือพุทธปฐพี่ของหวงเสี่ยวหลง จินจงก็บินขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศแล้วจับจ้องหวง เสี่ยวหลงด้วยจิตสังหารที่พุ่งพล่านออกมา ในการบ่มเพาะตลอดหลายร้อยปีของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาพบคนที่มีจิตวิญญาณต่อสู้ระดับสูงกว่าของเขา

“รับไป!!” ทันทีจินจงก็ตะโกนออกมา ทําให้เกิดคลื่นเสียงพุ่งไปหาหวงเสี่ยวหลงในขณะที่เขาซัดหมัดตามไปด้วย

พอเห็นความผันผวนของพลังงานที่พุ่งเข้ามา หวงเสี่ยวหลงก็ยังคงไม่แยแส จากนั้นเขาก็ปล่อยปราณพุทธะออกมาคลุมตัวของเขาแล้วส่งปราณพุทธออกไปทําลายการโจมตีคลื่นเสียงของเคล็ดวิชาเสียงเพรียกแห่งหยินปีศาจของอีกฝ่าย และในเวลาเดียวกันนั้นหวงเสี่ยวหลงก็ได้ยกแขนขึ้นแล้วโต้ตอบจินจงที่ชกหมัดตามมาใส่เขา

ปัง! ได้เกิดเสียงระเบิดคํารามขึ้น เสียงระเบิดนั้นทําให้แก้วหูของกลุ่มของฉินหยางสั่นสะท้านอย่างเจ็บปวดซึ่งทําให้พวกเขาหันไปมองหวงเสี่ยวหลงอย่างกังวล และสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นคือ หวงเสี่ยวหลงและผู้อาวุโสจินจงแห่งนิกายนักบุญพิษกระเด็นถอยหลังไปพร้อมกัน

จิงจงก็มองที่มือของตัวเองและพบว่าเกราะธารน้ําแข็งที่ห่อหุ้มแขนของเขานั้นถูกทําลายโดยหมัดของหวงเสี่ยวหลง ซึ่งมันได้เกิดรอยแตกร้าวตั้งแต่หมัดไปจนถึงต้นแขน ผลลัพธ์ที่เกิดนี้ ทําให้เขาทั้งโกรธและตกใจ จากนั้นเขาจึงรีบไปมองทางด้านหวงเสี่ยวหลง และมองเห็นว่าเกราะเกล็ดมังกรดําของหวงเสี่ยวหลงรอยน้ําแข็งสีเขียวเกาะอยู่ จินจงก็รู้สึกดีใจ แล้วพูดเย้ยหยันไปว่า “ไอ้เด็กสารเลว ตอนนี้เจาได้ติดหนาวเย็นสุดขั้วไปแล้ว ในไม่ช้าเจ้าก็จะกลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง ฮิฮิ

พิษหนาวเย็นสุดขั้วนี้เป็นความสามารถเฉพาะตัวของจิตวิญญาณปีศาจวิญญาณธารน้ําแข็ง และมันนั้นเป็นหนึ่งในพิษที่หนาวเย็นที่สุด แม้กระทั่งร้ายกว่าความสามารถของจิตวิญญาณน้ําแข็งที่มีระดับสูงกว่าจิตวิญญาณตัวนี้เสียอีก แม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนขั้นที่ 9 ก็ยังติดพิษได้หนาวเย็นสุดขั้วได้อย่างง่ายดาย

“รูปปั้นน้ําแข็ง” หวงเสี่ยวหลงก็เหลือมองรอยจุดน้ําแข็งสีเขียวที่ค่อยๆขยายตัวบน หมัดของเขาไปเรื่อยๆ 1 ลมหายใจ 2 ลมหายใจผ่านไป แขนของหวงเสี่ยวหลงก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยน้ําแข็งสีเขียวและมันก็ได้กระจายไปทั่วส่วนอื่นๆของร่างกายของหวงเสี่ยวหลงอย่างรวดเร็ว

ฉินหยางและคนที่เหลือก็กระวนกระวายและเป็นกังวล

“นายน้อย รีบตัดแขนของท่านออกเร็วเข้า!” ฉินหยางก็ตะโกนออกมาด้วยความร้อนรน 

ฉินหยางนั้นรู้ในความสามารถของพิษหนาวเย็นสุดขั้วเป็นอย่างดี มีเพียงตัดแขนของหวงเสี่ยวหลงออกเท่านั้นถึงจะทําให้เขาปลอดภัย มิฉะนั้นแล้วพอพิษแพร่กระจายไปทั่วร่างมันก็คงจะสายไปแล้ว

แต่ในขณะที่หวงเสี่ยวหลงตรวจสอบน้ําแข็งสีเขียวนี้อย่างใจเย็น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย และในช่วงพริบตา น้ําแข็งสีเขียวนี้ก็ได้กระจายไปสู่หน้าอก ศีรษะ และขาทั้งสองข้างจนกระทั่งครอบคลุมทั่วร่างกายของหวงเสี่ยวหลง

ในไม่กี่ลมหายใจ หวงเสี่ยวหลงก็กลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง

พอเห็นผลลัพธ์นี้ จินจงก็ถอยหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในคู่ต่อมาเขาก็หัวเราะอย่างสบายใจในขณะที่เขาเดินเข้าไปหารูปั้นน้ําแข็งสีเขียวซึ่งก็คือหวงเสี่ยวหลง

“ฮิฮิ จิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 12 ชั้นสูง มังกรดําเทวะก็ได้แค่นี้เองหรอกหรือ!”จินจงก็พูดโอ้อวด “จากเท่าที่ข้าเห็น ระดับจิตวิญญาณต่อสู้ของมังกรดํานั้นควรจะเปลี่ยนกับระดับจิตวิญญาณต่อสู้ของปีศาจวิญญาณธารน้ําแข็งของข้าเสียดีกว่า!”

พอเฝ้ามองผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนี้ เฉียงเหลียง ผู้อาวุโสนิกายนักบุญพิษอีกอีกคนก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เฉียวเหลียงจะถอนหายใจอย่างโล่งได้เสร็จ หุ่นเชิดยักษ์สองตัวที่เขากําลังสู้อยู่นั้นก็ได้โจมตีเขาโดยไม่ให้ทันตั้งตัว ทําให้เฉียงเหลียงรู้สึกหวาดกลัวจึงรีบถอยหลบอย่างเร่งรีบ จากนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวเมื่อเขาตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง ตามความเป็นจริง เมื่อหวงเสี่ยวหลงตายแล้ว หุ่นเชิดยักษ์ที่เขาควบคุมนั้นก็ควรจะไม่เคลื่อนไหวแล้วแต่ทําไมพวกมันถึง…?!

เขาจึงหันไปหาหวงเสี่ยวหลงที่ถูกน้ําแข็งสีเขียวแช่แข็ง แล้วตะโกนออกมาว่า “จินจง ระวัง!!”ในขณะที่เขาพูดเสร็จ รูปปั้นน้ําแข็งสีเขียวก็ได้ระเบิดออกมา พร้อมกับหวงเสี่ยวหลงลอยขึ้นฟ้าไป จากนั้นเขาก็หายตัวไปจากการมองเห็นของทุกคน

จินจงก็รีบล่าถอยด้วยความตื่นตระหนก พอเฝ้าดูหวงเสี่ยวหลงหายไปต่อหน้าต่อตาเขา จินจงก็ตกตะลึง ครู่ต่อมาเขาก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียด แต่เมื่อเขาจะหลบมันก็สายไปแล้ว

หวงเสี่ยวหลงนั้นได้ปรากฏตัวขึ้นแล้วซีดฝ่ามือใส่หน้าอกของจินจง

จินจงก็กระเด็นลอยออกไปตามพื้นห่างไปไกลหลายเมตร เมื่อเขาพยุงตัวขึ้นมาได้ เฉียงเหลียงก็มองเห็นรอยฝ่ามือสีดําบนหน้าอกจินจง ซึ่งได้แผ่กระจายปราณปีศาจสีดําเข้าปกคลุมร่างของจินจงทั้งร่างอย่างรวดเร็วและปราณพวกนี้ก็ได้ละลายเกราะธารน้ําแข็งสีเขียวของเขาด้วย และในขณะนั้นจินจงก็ได้ร้องครวญครางออกมา

“ผู้อาวุโสจิน!”เฉียงเหลียงและศิษย์นิกายนักบุญทั้งหลายก็ตะโกนออกมา

หวงเสี่ยวหลงก็ได้ลงมืออีกรอบ ครั้งนี้ร่างของเขานั้นเปล่งแสงพุทธะอันศักดิ์สิทธิ์ออกมา ต่อหน้าเฉียงเลียงและศิษย์นิกายนักบุญพิษหลายคนที่ตกตะลึง จากนั้นก็ได้มีมือนับไม่ถ้วนงอกมา จากแผ่นหลังของหวงเสี่ยวหลง! มือเหล่านี้ได้กําหมัดแล้วรัวหมัดใส่หน้าอกของจินจงพร้อมๆกัน

ปัง! ได้เกิดเสียงราวกับแก้วแตกดังขึ้นในขณะที่ชั้นน้ําแข็งสีเขียวแตกกระจายพร้อมกับผู้อาวุ โสจินจงที่นอนหงายอยู่บนพื้น

ทันใดนั้น เสียงการต่อสู้ก็เงียบลงทันที

ในครูต่อมา ผู้อาวุโสนิกายนักบุญพิษจินจงก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้นแล้วกระอักเลือดออกมา

“เจ้า เมื่อกี้นี้มันเคล็ดวิชาอะไรกัน?”น้ําเสียงของจินจงนั้นแหบแห้งในขณะเดียวกันดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ปิดไม่บังไม่มิด

หวงเสี่ยวหลงก็หันไปมองจินจงแล้วกล่าวไปอย่างไม่แยแส “เคล็ดวิชาซูมเทวะ”

จินจงและเฉียงเหลียงก็ตกตะลึงจนแข็งค้างไป พวกเขานั้นตกใจราวกับเห็นผีในตอนกลางวันแสกๆ ในขณะที่เขาชี้นิ้วไปที่หวงเสี่ยวหลง ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปด้วย

“ซูซู เทวะ…เคล็ดวิชาซมีเทวะ?!”

“ไม่ ไม่ ไม่มีทางเป็นเคล็ดวิชาซูมีเทวะได้! มันจะเป็นเคล็ดวิชาซูมีเทวะได้อย่างไร!!”จินจงและเฉียงเหลียงก็พูดตะกุกตะกักราวกับคนติดอ่าง

เคล็ดวิชาซูมีเทวะ!

เคล็ดวิชาต่อสู้อันดับหนึ่งในสวรรค์และปฐพีนี้! ผ่าไปหลายหมื่นปี ในที่สุดมันก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง! นอกจากนี้ มันยังเกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาด้วย!

เมื่อจินจงพูดคําเหล่านั้นออกมาจากปาก ก็ได้มีเสียงระเบิดเบาๆออกมาจากร่างของเขา เฉียงเหลียงก็หันไปมองและเห็นฝ่ามือสีทองที่ลอยเข้าไปหาจินจงที่ละฝ่ามือ ทําให้จินจงกรีดร้องออกมา ครู่ต่อมา จินจงก็ได้หายตัวไปจากโลกใบนี้