Invincible โลกอมตะ - ตอนที่ 284

หญิงตระกูลฉุยสองคนงั้นหรือ? คําพูดนี้ทําให้หวงเสี่ยวหลงเกิดสนใจขึ้นมา

“ฮิฮิ คืนนี้เทพีแห่งโชคช่างใจดีเสียที่ส่งคู่สาวงามมาให้นายน้อยของเราโดยหนึ่งในนั้นยังเยาว์วัย ส่วนอีกคนเป็นหญิงมีอายุ ข้าบอกได้เลยว่าคนที่อ่อนเยาว์นั้นยังบริสุทธิ์อยู่ การได้เล่นกับเธอคงสนุกมาแน่!”ในน้ำเสียงของคนผู้นี้มีความตื่นเต้นแฝงอยู่

ข้างนอกได้มีเสียงพูดคุยกระซิบกระซาบดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะตื่นกระหายและค่อยๆ หายไป

ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงก็ทอประกายขึ้น

หญิงตระกูลฉุยสองคนนั้นที่กล่าวถึงจะต้องเป็นฉุยหลี่และน้าสาวของเธออย่างแน่นอน ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้คนที่มีชื่อเหมือนกันนั้นมีเยอะแยะเต็มไปหมดแต่หวงเสี่ยวหลงคิดว่ามันบังเอิญเกินไป

พอฟังบทสนทนาของชายทั้งสองสักพัก หวงเสี่ยวหลงก็หายตัวไปจากห้องในพริบตา แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น แต่มันไม่ใช่นิสัยของเขาที่จะปล่อยปะละเลยเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเขา

พอไล่ตามทั้งสองไป หวงเสี่ยวหลงก็ได้เดินทางไปถึงบ้านร้างขนาดย่อมที่ดูเปล่าเปลี่ยวซึ่งตั้งอยู่ตรงมุมของเมืองจักรพรรดิแห่งดาบ และผู้ชนสองคนที่หวงเสี่ยวหลงตามานั้นก็ได้เดินเข้าไปในบ้านร้าง

หวงเสี่ยวหลงที่ลังเลก่อนอยู่สักพักหนึ่งก็ตามเข้าไปอย่างเงียบๆ เมื่อเขาได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้น เขาก็รีบปีนขึ้นหลังคา จากนั้นหวงเสี่ยวหลงก็ก้มลงมอง

ในพื้นที่ข้างล่างนั้นมี มีคนสี่คนกําลังต่อสู้กันอยู่ซึ่งสองคนในนั้นเป็นคนที่หวงเสี่ยวสะกดรอยตามแต่ทว่าอีก 2 คนนั้นเป็นฉุยหลี่และป้าสาวของเธอ อย่างไรก็ตาม หวงเสี่ยวหลงก็ไม่พบคนทั้งทั้ง 3ที่อยู่กับฉุยหลี่และป้าของเธอเมื่อตอนเช้านั้นไม่ได้

หวงเสี่ยวหลงเฝ้ามองชายทั้งสองโบกมือขว้างวัตถุสีดําสองชิ้นลอยออกไป ในครูต่อมา ฉุยหลี่และน่าสาวของเธอก็หมดสติล้มลงไปกับพื้น มันเกิดขึ้นทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว ทําให้หวงเสี่ยวหลงเคลื่อนไหวช่วยเหลือไม่ทัน หลังจากที่หวงเสี่ยวหลงรู้สึกประหลาดใจ เขาก็เพ่งความสนใจในวัตถุสีดดําและเฝ้ามองมันลอยกลับไปสู่มือของชายทั้งสอง ภายใต้แสงจันทร์นั้นก็ได้เปิดเผลวัตถุสีดําสองชิ้นซึ่งนั่นก็คือแมลงที่เหมือนหนอน ลําตัวของมันนั้นมีเปลือกสีดําห่อหุ้มซึ่งสะท้อนกับแสงใจและมีดวงตาเล็กๆสีเขียว

ด้วงพิษทมิฬ! หวงเสี่ยวหลงก็ตกใจ

ด้วงพิษทมิฬนั้นเป็นด้วงพิษประเภทหนึ่ง ถ้าหากถูกมันกัด ทั่วทั้งร่างจะเป็นอัมพาต วิงเวียนหรือแม้กระทั่งเป็นลมไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หากไม่มียาแก้พิษ เนื้อหนังของผู้ถูกกัดจะเน่าเปื่อยพร้อมกับได้รับความเจ็บปวดอันแสนทรมานที่ตายซะยังดีกว่ามีชีวิตอยู่ เขาไม่คาดคิดว่าชายสองคนนี้จะเลี้ยงด้วงพิษทมิฬไว้ด้วย

อีกด้านชายทั้งสองคนก็เก็บด้วงพิษไปแล้วเดินเข้าไปหาผู้หญิงทั้งสองที่นอนอยู่กับพื้นแล้วหัวเราะอย่างชั่วร้ายในขณะที่ใช้สายตาโลมเลียไปทั่วร่างของพวกเธอ

ภายใต้แสงจันทร์อันเบาบาง มันทําให้หญิงสาวทั้งสองดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิมทรวดทรงโค้งเว้าอันงดงามและผิวขาวเนียนราวกับหิมะของพวกเธอนั้นต่างเป็นสิ่งล่อตาล่อใจที่กระตุ้นความปรารถนาแก่ผู้ที่พบเจอ

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทําไมนายน้อยถึงสั่งไม่ให้ฆ่าพวกนาง” หนึ่งในนั้นก็ได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้น “แม้กระทั่งพวกเรายังรู้สึกไม่อยากร้ายสาวงามทั้งสองนี้”

ชายอีกคนนั้นก็ได้นั่งยองๆข้างน้าสาวของฉุยหลี่แล้วแล้วใช้มือหยาบโลนลูบหน้าอกของเธอแล้วก็บีบนวดอย่างรุนแรงพร้อมกับแสดงความคิดเห็นไปด้วย “ค่อนข้างใหญ่ทีเดียว ผิวเนียนนุ่มมาก รู้สึกดีจริงๆ” ในขณะที่เขาพูดออกมานั้นเขาก็ได้เลื่อนมือลงไปซึ่งเขาคิดว่าจะลองสํารวจพื้นที่ต้องห้ามที่อยู่ส่วนล่างของเธอ

“พอแล้ว นายน้อยต้องการผู้หญิงสองคนนี้ พวกเราจําเป็นต้องพาพวกนางไปให้นายน้อยทันที มิฉะนั้น ถ้าหากนายน้อยรู้เรื่องนี้ เจ้าคงรู้น่าว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

หลังจากได้ยินชายคนนั้นก็หยุดการกระทําของเขา

“วางใจได้ เมื่อนายน้อยเบื่อพวกนางแล้ว เขาคงจะส่งนางมาเป็นรางวัลให้พวกเรา พอถึงตอนนั้นเจ้าก็จะได้เล่นกับพวกนางสมใจอยาก” ทั้งสองคนก็เดินไปแบกผู้หญิงสองคนนี้เพื่อต้องการจะออกไปจากที่นี่

แต่ในขณะที่เขาเตรียมจะแบกพวกเธอ ก็ได้มีเงาเคลื่อนไหวขึ้น จากนั้นก็ได้มีคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา

“ใครกัน?!” พอเห็นว่าจู่ๆก็มีคนปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา ทั้งสองคนก็ตื่นตัวและพูดข่มขู่ออกมาพร้อมกัน

หวงเสี่ยวหลงก็จ้องมองชายทั้งสองอย่างเย็นชา “ส่งยาถอนพิษมา”

ชายทั้งสองก็มองหน้ากันและกันอย่างเงียบๆ จากนั้นหนึ่งในนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน “เด็กน้อย เจ้าช่างสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นเสียจริง เจ้ารู้ใหมว่า คนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นนั้นมักจะจบไม่สวย”

“จริงหรือ?” ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

จากนั้นชายทั้งสองก็เคลื่อนไหวเหวี่ยงมือปาเงาสีดําตัวเล็กทั้งสองใส่หวงเสี่ยวหลงทันที

พอเห็นการกระทํานี้ หวงเสี่ยวหลงก็เย้ยหยัน จากนั้นเขาก็นําดาบเทพอสูรออกมาแล้วฟันออกไปทันที ใบมีทั้งสองได้ฟัดอากาศตรงหน้าซึ่งทําให้เกิดเสียงราวกับเหล็กขึ้นและในขณะเดียวกันก็ได้ประกายไฟขึ้น เลยทําให้เกิดเสียงกรีดร้องแหลมสูงดังขึ้นมา และแล้วด้วงพิษทมิฬทั้งสองตัวก็ได้ร่วงลงพื้นห่างไปจากตัวหวงเสี่ยวหลงไม่กี่นิ้ว ซึ่งด้วงทั้งสองนั้นถูกฟันขาดครึ่ง

“เจ้า!!” พอมองเห็นร่างของด้วงทั้งสองถูกแบ่งออกเป็นสองซีก ชายทั้งสองก็โกรธและตกตะลึง

“เด็กน้อย เจ้ากล้าฆ่าด้วงพิษทมิฬของนิกายนักบุญพิษ!” หนึ่งในนั้นก็ได้ตะโกนออกมาแต่ทว่าร่างของพรรคพวกของเขานั้นได้แวบหายไปจากนั้นถือกระบี่ยาวพุ่งใสหวงเสี่ยวหลง ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง ปลายกระบี่ขอชายคนั้นเปล่งแสงสีเขียวทึบซึ่งมันเห็นได้ชัดว่าปลายกระบี่นั้นถูกฉาบไปด้วยพิษ

ในขณะที่เขามองปลายดาบกําลังพุ่งเข้ามาเขา หวงเสี่ยวหลงก็ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว เมื่อชายคนนั้นพุ่งเข้ามาห่างจากหวงเสี่ยวหลงไม่ถึงนิ้ว หวงเสี่ยวหลงก็เบี่ยงตัวไปด้านข้างซึ่งทําให้ดาบนั้นแทบจะไม่โดนผิวของเขาเลยและในขณะเดียวกันเขาก็ได้ชัดดาบเพทอสูรในมือเชือดคอของชายคนนั้น

จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็หยุดลลงทันที ในขณะที่ชายคนนั้นใช้มือจับคอของตัวเอง กระบี่ยาวของเขาก็ได้ลงหล่นลงมา เขานั้นตกอยู่ในความสิ้นหวังและหวาดกลัวขณะเดียวกันเขาก็สัมผัสได้ถึงเลือดอุ่นๆที่ไหลออกมาจากคอซึ่งมันได้ทะลักผ่านนิ้วมือของเขาที่จับคออยู่ ครู่ต่อมาเขาก็ล้มลงพื้นไป

ชายสองคนนี้ไม่ได้อ่อนแอเลย ทั้งสองคนนั้นเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นที่ 4 และหนึ่งนั้นเป็นถึงผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นที่ 4 ชั้นสูง แต่ต่อหน้าหวงเสี่ยวหลง พวกเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรจากมดปลวก

“เจ้า เจ้า!” พอมองหวงเสี่ยวหลงฆ่าพรรคพวกของเขาในพริบตา เขาก็มองหวงเสี่ยวหลงด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับก้าวเท้าถอยหลังไปด้วย จากนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างตะกุกตะกุก “ข้าขอร้อง อย่าฆ่าข้า ข้า…”ในขณะที่ปราณดาบพุ่งทะลุคอของเขาซึ่งได้ทําให้เกิดรูเลือดบนคอของเขา เสียงของเขาก็ได้หยุดลงทันที

หวงเสี่ยวหลงเฝ้ามองชายคนนั้นล้มลงพื้นอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็วางดาบเพทอสูรแล้วค้นร่างของทั้งสองและพบขวดหยกสองขวดแล้วเปิดออกดู จากนั้นหวงเสี่ยวหลงก็ดมและมั่นใจว่าขวดสองใบนี้บรรจุยาแก้พิษไว้

นอกจากยาแก้พิษแล้ว หวงเสี่ยวหลงก็พบคัมภีร์เคล็ดวิชาบ่มเพาะลับสองอัน พอเปิดดูผ่านๆ หวงเสี่ยวหลงก็พบว่ามันเป็นวิชาการเพาะพันธุ์ด้วงพิษทมิฬและเคล็ดวิชาต่อสู้ประเภทพิษ

จากนั้นหวงเสี่ยวหลงก็นําทุกสิ่งใส่เข้าไปในแหวนเทพอสูร เมื่อทําทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หวงเสี่ยวหลงก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงทั้งสองและอ้าปากพวกเธอแล้วเทยาถอนพิษลงไป ซึ่งยาถอนพิษก็ทํางานทันที ทําให้ในไม่ช้าผู้หญิงทั้งสองก็ฟื้นขึ้นมา

“หวง เสี่ยวหลง!” เมื่อฉุยหลีลืมตา เธอก็มองเห็นใบหน้าของหวงเสี่ยวหลง นอกจากความประหลาดใจนั้น ในน้ำเสียงของเธอนั้นแฝงไปด้วยความยินดี

“หลี่หลี่!” แทบจะในเวลาเดียวกัน ก็ได้มีเสียงตะโกนอย่างโมโหดังขึ้น ในครูต่อมา ก็ได้มีร่างหนึ่งโจมตีใส่หวงเสี่ยวหลงด้วยการใช้ดาบสองคมฟันใส่หลังหวงเสี่ยวหลง “ปล่อยหลี่หลี่ซะ!”

หวงเสี่ยวหลงก็ขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าอย่างไม่พอใจออกมาแต่เขานั้นไม่หลบและได้ปล่อยชั้นปราณฉีอันแข็งแกร่งปกคลุมตัวของเขาที่สะท้อนการโจมตีของคนที่โจมตีมา ซึ่งคนที่โจมตีนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นหนึ่งในชายทั้งสามที่ฉุยหลี่อยู่ด้วยเมื่อตอนเช้า มันเห็นได้ชัดว่าเขาใจผิดว่าหวงเสี่ยวหลงต้องการทําเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงทั้งสองโดยตัดสินจากฉากตอนที่เขามาถึง

ผ่านไปไม่นาน ชายอีกสองคนก็ได้เข้ามา

“เดี๋ยวก่อน พี่ใหญ่ตั่วเจีย เขาช่วยพวกเราไว้เ”ฉุยหลี่ก็ตะโกนออกไปเมื่อชายหนุ่มคนนั้นต้องการโมตีหวงเสี่ยวหลงอีกรอบ นั่นเลยทําให้ชายหนุ่มคนนั้นตกตะลึงและจึงไปทําการยืนยันจากน้าสาวของฉุยหลี่ ซึ่งเธอก็พยักหน้ายืนยัน

“หึม!” ฉุยตั่วเจียก็เดาะลิ้นอย่างไม่พอใจ “แม้ว่าเด็กนี้จะช่วยเจ้าทั้งสองไว้ แต่ใครจะรู้หล่ะว่าเขาไม่ใช่พันธมิตรกับพวกนิกายนักบุญพิษตั้งแต่แรก!”

ฉุยหลี่ก็ยืนขึ้นและหันมาหาหวงเสี่ยวหลง “เสี่ยวหลง ข้าขอโทษ พี่ใหญ่ตั่วเจีย เขา”

ก่อนที่ฉุยหลี่จะพูดเสร็จ หวงเสี่ยวหลงก็เหลือบมองชายหนุ่มคนนั้น ก่อนจะหันหน้าเดินออกไป

พอมองร่างเงาของหวงเสี่ยวหลงที่เดินออกไป ดวงตาของฉุยหลี่ก็แดงขึ้น จากนั้นก็ได้มีน้ำไหลออกมา