Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 86

ตอนที่ 86: เจตนาโกรธ

‘ไม่! ฉันไม่กล้าเสี่ยง! ฉันต้องหลบการโจมตีนี้ให้ได้!’ เขาคิดขณะกระโดดกลับโดยไม่สนใจอะไร 

เขาใช้พลังเสริมความแข็งแกร่งเพื่อช่วยให้การเคลื่อนไหวของเขาเร็วขึ้น ในขณะเดียวกัน เขาก็พร้อมที่จะใช้การควบคุมพื้นที่ของเขาในทันที หากการโจมตีของลูซิเฟอร์ เข้าใกล้พอที่จะโจมตีเขา

เขาจับตาดูลูซิเฟอร์ เขามั่นใจว่ามันจะเป็นการตัดสินใจโจมตีที่เขาไม่สามารถประมาทได้

ทั้งสองอยู่ใกล้กําแพงลมหมุนอย่างมาก ในขณะนั้นเอง มีคนปรากฏตัวขึ้นมาจากด้านข้างนั้น

รูค นักรบหน่วยเดลต้ากระโดดลงไปในลมบ้าหมูโดยคิดจะช่วยฟลูเรน ในการต่อสู้ แต่เขาไม่รู้ว่าเวลาที่เขาปรากฏตัวของเขาออกมานั้นผิดแค่ไหน ตําแหน่งของเขาก็แย่เห มือนกัน

เขามองไม่เห็นอีกฟากหนึ่งของลมหมุน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เขาบังเอิญกระโดดไปกลางวงของฟลูเรน และลูซิเฟอร์ หมัดของลูซิเฟอร์ที่เล็งไปที่ฟลูเรนโจมตีรูค ซึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงกลางวง

“หืม”

รูคไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทันทีที่เขากระโดดเข้าไป สิ่งแรกและสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นคือหมัดของลูซิเฟอร์ที่ตกลงมาบนใบหน้าของเขา

นั่นคือจุดจบ จุดจบของชีวิตเขา พลังโจมตีของลูซิเฟอร์นั้นสูงมากจนทันทีที่มันกระทบหน้ารูค หัวของเขาก็ระเบิดขึ้น

ศีรษะที่เหลืออยู่กระจายไปทั่ว บางส่วนก็ตกลงมาที่ใบหน้าของฟลูเรนเช่นกันตอนนี้ใบหน้าของฟลูเรน ปกคลุมไปด้วยเลือดและสิ่งอื่น ๆ

ลูซิเฟอร์ก็ประสบเช่นเดียวกัน หน้าอกและใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยเลือดมันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น แม้ว่าการโจมตีจะระเบิดหัวของรูค ร่างกายของเขาก็ยังไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตี

ส่วนที่เหลือของร่างกายของรูค กระแทกฟลูเรนและเหวียงเขากลับไปด้วย ฟลูเรนลอยออกมาจากลมบ้าหมูและ ตกลงบนพื้นร่างไร้ศีรษะของรูคนั้นกําลังนอนทับเขา

“เอ่อ..” ฟลูเรนขยับร่างกายไปด้านข้างขณะที่เขายืนขึ้น

ก่อนที่ฝนจะเบาบางลง แต่ตอนนี้กลับแรงขึ้นอีก

เขาใช้สายฝนเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของเขา

“ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินคนๆนั้นต่ําไป ยังไงก็ตาม ฉันไม่ควรเสี่ยงอีกต่อไป การรักษาของเขามีพลังมาก ฉันเอาชนะเขาไม่ได้ง่ายๆหรอก ฉันคิดว่าแผนของฉันใช้ได้ดีพอๆกับที่เป็นอยู่

“ฉันทําให้เขาโกรธมากจนลืมความสงสัยทั้งหมดที่เขา อาจมีตอนนี้ถึงเวลาสําหรับส่วนหลักของแผนแล้ว ฉันต้องพาเขาไปยังสถานที่ที่กําหนดไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม”

“สมาชิกหน่วยเดลต้า 3 คนตายแล้ว ฉันสูญเสียมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว” ฟลูเรนพึมพํา ขณะที่เขาเริ่มวิ่งไปหาสมาชิกหน่วยเดลต้าที่เหลือซึ่งยืนอยู่อีกด้านของถนนข้างจุด 

“เขาจะตามฉัน เพื่อมาฆ่าฉันแน่นอน หลังจากที่เห็นฉันที่นั่น เขาโกรธมาก ฉันคิดว่าครั้งนี้เราได้ตัวเขาแล้วแน่ๆ แผนของเราเริ่มออกนอกลู่นอกทางเล็กน้อย แต่เรากลับมาถูกทางแล้ว เราทํามันได้”

สมาชิกหน่วยเดลต้าที่เหลือกําลังเฝ้าดูลมหมุน รอให้ผู้คนออกมา

“เกิดอะไรขึ้น? อะไร ทําไมเขาถึงใช้เวลานานขนาดนั้น?” หนึ่งในนั้นถามหลังจากรอสักครู่

“อย่าโง่! เขาต้องล้อเล่นกับเด็ก และนั่นคือเหตุผลที่เขาใช้เวลานาน อย่าคิดมาก” แวเรียนท์อีกคนหนึ่งตอบปฏิเสธอย่างแรง

“ถูกต้อง ไม่มีทางที่เขาจะไม่สามารถเอาชนะเด็กได้เมื่อเด็กไม่สามารถแม้แต่จะแตะต้องเขาได้”

สมาชิกที่เหลือก็เห็นด้วย พวกเขาล้วนมีศรัทธาในตัวของฟลูเรน

นั่นคือเมื่อพวกเขาเห็นฟลูเรน ออกมาด้วยร่างกายที่ไร้ศีรษะ กระแทกกับพื้น

“ขะ- เขาพ่ายแพ้หรือ เด็กนั่นโยนเขาทิ้งงั้นเหรอ?” 

“อย่าพูดจาไร้สาระเลย ดูเหมือนเขาจะสบายดีมีเพียงรูค เท่านั้นที่ตายแล้ว ยังไม่มีใครออกมาจากที่นั่นอีก เด็กคนนั้นคงตายไปแล้ว”

นั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิดเมื่อเห็นฟลูเรนวิ่งเข้าหาพวกเขา ซึ่งทําให้พวกเขาสับสนมากยิ่งขึ้น พวกเขาตัดสินใจที่จะฟังสิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้นจากฟลูเรน

ฟลูเรนยังคงวิ่งไปทางอื่น

เขาเหลือบมองกลับเพียงรู้สึกแปลกใจที่ลูซิเฟอร์ยังไม่ออกมาพ้นลมหมุน เพื่อไล่ตามเขามาหลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาก็เข้าใจเหตุผล

“ฉันเข้าใจ ฉันจําได้ว่าเห็นอีกคนกระโดดลงไปในลมบ้า หมูตามรูค เขาอาจจะเป็นคนที่ทําให้ลูซิเฟอร์ล่าช้า แต่ฉันหยุดไม่ได้ เขาเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่ได้ เมื่อถึงเวลาที่ฉันกลับไปช่วย เขาจะ…ให้ตายเถอะ วันนี้ฉันได้ทําให้สมาชิก 4 คนตาย” เขาถอนหายใจ

“ฉันทําได้แค่ใช้การเสียสละของเขาเป็นโอกาส เขาสามารถถ่วงเวลาเขาได้ เมื่อถึงเวลาที่ลูซิเฟอร์ออกมา ฉันจะอยู่ที่นั่น ฉันกังวลว่าลูซิเฟอร์จะเห็นฉันเดินเข้าโค้งและเดินตามทางเดิม สิ่งนั้นจะล้มเหลว ฉันเลยโกรธเขามาก มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาไม่เห็นว่าฉันไปถึงที่นั่นมันปลอดภัยกว่ามาก”

ภายในลมบ้าหมู ลูซิเฟอร์เพิ่งฆ่ารูคเมื่อมีคนอื่นกระโดดเข้าไปในลมบ้าหมู ร่างของรูคและฟลูเรน ถูกโยนออกจากใจกลางของพายุหมุน เหลือเพียงเดรย์และลูซิเฟอร์เท่านั้นที่อยู่ภายใน

“เลือด? แกฆ่ารูคงั้นเหรอ! ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแก!” เดรย์คําราม ขณะที่เขาวิ่งเข้าไปใกล้ลูซิเฟอร์และเตะ

ลูซิเฟอร์จ้องมองที่เดรย์ด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ เมื่อลูกเตะกําลังจะกระทบเขา เขาก็ทําแบบเดียวกับที่ทํากับฟลูเรน

เขาเตะออกไปเช่นกัน อย่างไรก็ตามผลที่ได้นั้นแตกต่างกัน เดรย์เป็นนักรบที่ไม่ถอยกลับในคราวที่แล้ว ไม่เหมือนกับฟลูเรนที่ตื่นตัวมากกว่า

ขาของทั้งสองปะทะกันส่งผลให้คนคนหนึ่งกรีดร้อง 

เดรย์ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ขณะที่กระดูกขาหักจากการปะทะ

ก่อนที่เขาจะกระพริบตา เขาก็พบว่าคอของเขาอยู่ในมือของลูซิเฟอร์ พลังชีวิตของเขาถูกดูดออกไป ในขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มสลายตัว