Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 84

ตอนที่ 84: บทเรียน

“เธอเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่พยายามจะฆ่าใครก็ตามที่เธอเห็น หากมีเพียงกําลังดุร้ายเป็นกุญแจสําคัญ มนุษย์จะไม่สามารถปกครองโลกนี้เป็นเวลาหลายศตวรรษได้ เมื่อมี ภัยคุกคามที่มีพลังและอันตรายยิ่งกว่าเดิม”

เธอทิ้งสิ่งหนึ่งไว้เบื้องหลัง ซึ่งทําให้มนุษย์ได้เปรียบนั่นคือ สมอง เธอไม่สามารถใช้พลังที่เธอมีได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยซ้ํา” ฟลูเรนกล่าวกับลูซิเฟอร์ ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าขณะที่เขายกตัวเด็กน้อยขึ้นอีกครั้ง

“ฉันดีใจที่พ่อและแม่ของเธอไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องรู้สึกอับอายขนาดไหนที่เห็นเธอทําแบบนี้” เขากล่าวต่อโดยไม่รู้ถึงความผิดพลาดที่เขาได้ทําลงไป

เมื่อได้ยินว่าพ่อแม่ของเขาถูกพูดถึงแบบนั้น ลูซิเฟอร์ก็ควบคุมความโกรธไม่ได้ สายฟ้ารอบๆ ตัวเขารุนแรงขึ้น โดยมีพายุหมุนประหลาดกลืนพวกเขา 2 คนอยู่ตรงกลาง

พายุหมุนสร้างกําแพงล้อมรอบพวกเขา ปกป้องพวกเขาจากมุมมองของผู้อื่น

“โอ้ย” ฟลูเรนดึงมือของเขา ในขณะที่เขารู้สึกว่ามีกระแสไฟฟ้ารุนแรงเกิดขึ้น

“เธอยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ!” เขาพูดขณะที่ยกขาขวาขึ้น และเตะไปทางลูซิเฟอร์

ลูซิเฟอร์ขยับการทรงตัวไปด้านข้าง เขาเหวี่ยงขาขวาเช่นกัน ปะทะกับเท้าที่กําลังจะชนเขา

พลังของฟลูเรนพิสูจน์แล้วว่าไร้ประโยชน์ต่อหน้าลูซิเฟอร์ เนื่องจากเขาเป็นคนที่เดินโซเซกลับแทน

“เจ็บจริงๆเลย แฮะ ถ้าฉันไม่ตอบสนองเร็วกว่านี้ขาของฉันคงหักไปแล้ว เธออาจจะเป็นแค่สัตว์เดรัจฉานก็จริง แต่เธอก็ยังแข็งแรงอยู่”

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องจริงจังหน่อยแล้ว” เขาพึมพําพร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ ที่ริมฝีปากของเขา

ฟลูเรนยกมือขวาไปทางลูซิเฟอร์ เขาทําท่าทางอ่อนโยนราวกับว่าเขากําลังเชิญให้ลูซิเฟอร์โจมตีก่อน

“มาเถอะ ได้โปรดแสดงให้ฉันดูหน่อยว่าเธอได้อะไรมาบ้าง ให้ฉันทําลายภาพลวงตาของความแข็งแกร่งที่ดูเหมือนว่าเธอจะมีมันอยู่ภายใต้ร่างกายนั้น”

ลูซิเฟอร์เห็นการเยาะเย้ย แต่เขาไม่ได้เคลื่อนไหว เขามองเข้าไปในดวงตาของฟลูเรน ขณะที่เขาปล่อยใบหน้าอย่างไรอารมณ์ “ฉันจะฆ่าแก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า พูดมากจริงๆ สําหรับเด็กที่หน้าเคยอยู่บนพื้นดิน เมื่อไม่กี่นาทีก่อน” ฟลูเรนเยาะเย้ยลูซิเฟอร์โดยไม่ถูกข่ม

“ลมบ้าหมูนั่นอะไรนะ เรายังควรโจมตีอีกไหม ฉันมองไม่เห็นอะไรจากอีกฝัง”

“นายบ้าเหรอ? รองหัวหน้าฟลูเรนยังอยู่ข้างๆผู้ชายคนนั้น ถ้าเราโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้า เราอาจจะโจมตีเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ?”

“งั้นเราควรนั่งเฉยๆงั้นเหรอ? นายไม่กังวลว่ารองหัวหน้าจะเป็นอะไรหรือไง? เขาต่อสู้กับผู้ชายคนนั้นคนเดียวเลยนะ?”

“แล้วไง? นายประเมินรองหัวหน้าต่ําไปหรือเปล่า นายไม่รู้ถึงพลังของเขาเหรอ เขาเป็นคนที่เด็กไม่มีทางเอาชนะได้ ฉันเชื่อว่าเด็กคนนั้นจะถูกทุบตีอยู่ข้างในนั้น”

“เฮ้อ พลังของเขานี่มันดีจริง ๆ เขาเป็นคนที่เก่งกาจที่สุด และสามารถต่อสู้กับหัวหน้าแซนเดอร์ได้เป็นเวลานานโดยไม่ถูกปราบ เราไม่ควรประมาทเขา”

“จริงเหรอ เขาต่อสู้กับหัวหน้าแซนเดอร์ได้จริงๆหรือเปล่า ทําไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?”

“ฮ่าฮ่า ฉันคิดว่านายน่าจะออกไปทําภารกิจ มันเป็นแค่การซ้อมรบ แม้ว่าท่านแซนเดอร์จะอ่อนข้อให้ในระหว่างการต่อสู้เพราะเป็นการฝึกฝน แต่ก็ยังไม่ง่ายเลยที่จะต่อสู้กับท่านแซนเดอร์ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่รองหัวหน้าเป็นที่รู้จักกันว่า แข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับ 2 ในหน่วยเดลต้าของเรา”

“ใช่ พลังธาตุระดับ A ของการควบคุมพื้นที่โดยรอบนั่น มันทําให้เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่รับมือได้ยาก”

“แข็งแกร่งงั้นเหรอ? ไม่มีใครทําร้ายเขาได้! เขาสามารถนําตัวเองไปยังพื้นที่คู่ขนานในชั่วขณะหนึ่งพร้อมกับหลบการโจมตี ไม่มีทางที่ใครจะโจมตีเขาที่พื้นที่คู่ขนานได้ นอกจากพลังเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพระดับ B ของเขาแล้ว เขายังมีพลังในการเอาชนะอีกด้วย เด็กคนนั้นไม่มีโอกาสชนะแน่นอน”

ขณะที่ลูซิเฟอร์และฟลูเรนซ่อนอยู่ในดวงตาของลมหมุน สมาชิกหน่วยเดลต้ายืนอยู่อีกด้านหนึ่งของจุด 0 คร่ําครวญถึงสถานการณ์ในพายุหมุน

ลูซิเฟอร์เหวี่ยงหมัดไปที่ใบหน้าของฟลูเรน ซึ่งยืนอยู่ ที่นั่นอย่างมั่นใจ

” บทเรียนที่ 2 สัตว์ร้ายที่ร้ายกาจยิ่งกว่าสัตว์ร้ายที่สงบในทางกลับกัน สัตว์ร้ายที่สงบสามารถคุกคามได้มากกว่าสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งที่โจมตีในรูปแบบเดียวกัน” ฟลูเรนพิมพ์ ขณะสังเกตหมดของลูซิเฟอร์

หมดของลูซิเฟอร์เอื้อมไปหน้าชายผู้นั้นแต่เขาไม่หลบและ ปล่อยให้ลูซิเฟอร์ทําตามต้องการ

หมัดของลูซิเฟอร์เอื้อมถึงฟลูเรน แต่ก็ไม่ได้แตะต้องเขาด้วยซ้ํา มันผ่านฟลูเรนไปราวกับว่าเขาเป็นภาพลวงตาที่ไม่มีอยู่จริง

“ถึงตาฉันแล้ว” ฟลูเรนพูดออกมาพลางเพลิดเพลินกับ ใบหน้าที่ตกตะลึงของลูซิเฟอร์ เขากําหมัดแน่น เพื่อต่อยลูซิเฟอร์

หมดของฟลูเรน สัมผัสที่หน้าอกของลูซิเฟอร์ นั่นจึงทําให้เขากระอักเลือดออกมา ลูซิเฟอร์ลอยกลับเหมือนก้อนหินกระแทกแอ่งน้ํา น้ํากระเซ็นขึ้น ในขณะที่เขาล่วงลงก่อนที่เขาจะตกลงสู่พื้น

“บทเรียนที่ 3 หากการโจมตีล้มเหลว เธอควรติดตามการโจมตีครั้งต่อไปทันทีหรือถอยกลับแทนที่จะคิดว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เช่นนั้น นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้น” ฟลูเรนบอกกับลูซิเฟอร์ ขณะที่เขายิ้ม

เขาก้าวไปทางลูซิเฟอร์ ในขณะที่เพลิดเพลินกับฉากนั้นต่อหน้าต่อตา

“เฮ้อ เราประเมินเธอสูงเกินไป ถ้าฉันรู้ว่านี่เป็นทักษะที่แท้จริงของเธอ ฉันจะแนะนําให้แซนเดอร์ไม่ใช้ทรัพยากรมากมายที่นี่”

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยด้วยซ้ําว่าคนอย่างเธอสามารถฆ่าสมาชิกทั้งสี่ที่เราส่งไปเพื่อจับเธอในเมืองลีเจี้ยน และสมาชิก 2 คนของเราที่นี่ พวกเขาถูกเธอฆ่าตายจริงๆงั้นเหรอ ช่างน่าผิดหวังจริงๆ” เขาถอนหายใจขณะที่ก้าวเข้าไปใกล้ลูซิ เฟอร์ต่อไป

แค่ก! แค่ก!

ลูซิเฟอร์พยุงตัวเองขึ้นในขณะที่เขาตอบว่า “แกคาดหวังให้ฉันขอบคุณสําหรับบทเรียนแบบนี้ไหม”

การเสียดสีปรากฏชัดในน้ําเสียงของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้อง ฉันไม่ได้สอนเธอ ฉันแค่ชี้ให้เห็นว่าเธอนั้นโง่แค่ไหนที่คิดว่าเธอสามารถรับมือกับผู้ที่มีประสบการณ์ทางอาชีพอย่างเราหลายปี เธอคิดว่าการฆ่าคน 2-3 คนทําให้เธอแข็งแกร่งขึ้นงั้นหรือ”

“เธอคิดว่าเธอเป็นคนสําคัญที่สามารถทําลายหน่วยงานของรัฐเพียงลําพังได้งั้นหรือ ห้ะ! เธอกําลังทําให้ฉันอยากจะหัวเราะ ฉันเกลียดคนแบบเธอที่สุดที่ใช้พลังของตน เองในทางที่ผิด”