Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 83

ตอนที่ 83 : ศัตรูลวงตา

“ทําไมเขาไม่รับ มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน! พาพวกเรากลับไวกว่านี้!” แซนเดอร์พูดอย่างหมดความอดทน ในขณะที่การโทรไปหาฟลูเรนของเขาไม่ได้รับคําตอบ

“เรากําลังจะไปให้เร็วที่สุด ใจเย็นๆ ทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยดี ฟลูเรนรู้ดีว่าเขาต้องทําอะไร” ชายที่นั่งใกล้แซนเดอร์ปลอบเขาเพราะตอนนี้พวกเขาทําอะไรไม่ได้อีกแล้ว 

…..

ลูซิเฟอร์ยืนอยู่ท่ามกลางระหว่างฟลูเรนและพวกของเขา ลูซิเฟอร์รู้สึกเหมือนเป็นกับดักที่คนพวกนั้นไม่ได้โจมตีราวกับว่าพวกเขากําลังรอลูซิเฟอร์อยู่

เขาจึงตัดสินใจโดยไม่ใช้เวลาไตร่ตรองอีกต่อไป นั่นคือโจมตีสิ่งที่ไม่ค่อยน่าสงสัยสําหรับเขา เขาตัดสินใจโจมตีฟลูเรน

ฝนเริ่มซาลงแล้ว แต่ยังคงมีฝนโปรยปรายอยู่ในบรรยากาศที่หนาวเย็น ทําให้เกิดเสียงท่วงทํานองที่สงบสุขเมื่อหยด น้ำตกลงมาบนน้ำที่สะสมอยู่ตามท้องถนน

อย่างไรก็ตาม บรรยากาศอันเงียบสงบนี้เต็มไปด้วยความเงียบแปลกๆ จากทุกคนที่อยู่ที่นั่น ราวกับว่าเป็นความเงียบก่อนเกิดพายุ

ลูซิเฟอร์รวบรวมกําลังของเขาไว้ที่เท้าขวา เขายกเท้าขึ้น ทุบพื้น ขณะที่ผลักตัวเองไปข้างหน้าโดยใช้กําลังที่รุนแรง ซึ่งถูกขยายด้วยพลังลม ซึ่งเขาใช้เพื่อประโยชน์ของเขาแม้ในช่วงเวลาเช่นนี้

แม้ว่าแอ่งน้ำบนพื้นจะพยายามทําให้แรงกระแทกอ่อนลง แต่แรงก็ยังมีพลังมากพอที่จะทิ้งปล่องภูเขาไฟไว้เบื้องหลัง

“เขากําลังโจมตีรองหัวหน้าของเรา!”

“หยุดเขา!”

สมาชิกหน่วยเดลต้า 2 คน เริ่มวิ่งไปทางลูซิเฟอร์ ซึ่งกําลังไปไกลกว่าพวกเขา เพราะลูซิเฟอร์กําลังไปในทิศทางของฟลูเรน

ทั้งสองก้าวไปในทิศทางของเขาเพียงก้าวเดียว แต่พวกเขาก็หยุดลง เมื่อชายร่างใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง

“หยุดนะ! นาย 2 คนงี่เง่าเหรอ? ถ้านายก้าวไปอีก 2-3 ก้าว นายก็จะเหยียบที่จุด 0!” ชายร่างใหญ่พูดพร้อมกับหรี่ตาลง

“เราอยู่ผิดด้านของสนาม เราไม่สามารถไปหาเขาได้ เราต้องพาเด็กโง่คนนั้นมาหาเรา! นายไม่ได้ฟังคําสั่งของรองกัปตันเหรอ?” เขาพูดต่อ

“ใช่แล้ว! ทุกคน! เฉพาะการโจมตีระยะไกลเท่านั้น มาร์ค กับ เล่ย นาย 2 คนเป็นนักรบระยะประชิด พวกนายไปต่อสู้กับเข้าระยะใกล้ได้ เพราะเขาน่าจะไม่รู้ตัว แต่ไปจากด้า นข้างแล้วถอยกลับทันที่ที่เขาเริ่มไล่ล่า ” อีกคนสั่ง

ทั้งสองตกลงกันทันที เมื่อพวกเขาเคลื่อนย้ายจากมุมถนน เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้เหยียบจุดต้องห้ามโดยบังเอิญ

ลูซิเฟอร์กําลังบินไปทางฟลูเรน เมื่อเขารู้สึกถึงอันตรายสายฟ้าภายในร่างกายของเขามีปฏิกิริยารุนแรงสั่นไหวไปทั่วร่างกายของเขา

เขาไม่ได้ละสายตาจากเป้าหมาย ฟลูเรนที่ยืนอยู่ที่นั่น แต่เขาเปลี่ยนการเคลื่อนไหวของเขา

แทนที่จะบินตรงไปยังฟลูเรน เขาเริ่มเคลื่อนที่เป็นซิกแซก เพื่อหลบการโจมตีที่อาจมาจากด้านหลัง

ลูซิเฟอร์ยกมือขวาของเขาขึ้น เขายิงสายฟ้าโดยหันเหความสนใจของเขาระหว่างการโจมตีและการเคลื่อนไหว ในขณะที่ใช้พลังสองอย่างพร้อมกัน

ในขณะนี้ เขาสามารถใช้พลังได้เพียง 2 พลังพร้อมกันได้ ในขณะที่พยายามควบคุมความสามารถทั้ง 3 อย่างในเวลาเดียวกัน

เขายิงสายฟ้าที่พุ่งเข้าหาฟลูเรน ซึ่งยืนอยู่ที่นั่นโดยกอดอก

เมื่อสายฟ้าเข้ามาใกล้ฟลูเรน มันก็ผ่านร่างของเขาไป แต่ไม่ทําอันตรายเขาเลยแม้แต่น้อย

แม้แต่ลูซิเฟอร์ก็ยังตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าฟลูเรนจะหลบไม่พ้น การโจมตีแต่การโจมตีนั้นเพียงแค่ผ่านเข้าไป

สายฟ้ามาจากด้านหลังและโจมตีลูซิเฟอร์พร้อมกัน 

“อืม?”

ดูเหมือนว่าเขาได้เติมพลังงานแทนที่จะได้รับบาดเจ็บ เขาหันกลับมามองด้วยความสงสัย

ทันทีที่เขาหันหลังกลับ สายฟ้าอีกลูกก็พุ่งเข้ามาหาเขา คราวนี้ตรงไปที่หน้าอกของเขา ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม แทนที่จะทําร้ายเขา มันเติมเต็มพลังงานที่เขาใช้ในการต่อสู้ ทําให้เขารู้สึกสดชื่นยิ่งขึ้น

“สายฟ้าสีน้ำเงินเติมพลังงานให้ฉัน ฉันรู้ว่าสายฟ้าไม่ทําร้ายฉันหลังจากที่ฉันปลุกพลังสายฟ้าสีดําให้ตื่น แต่สิ่งนี้ก็เช่นกัน ฉันไม่รู้เกี่ยวกับพลังของฉันอีกมาก”

เขาจ้องมองที่สมาชิกหน่วยเดลต้า ในไม่ช้าก็จําผู้ใช้สายฟ้าของพวกเขาได้

“อะไรนะ? ฉันรู้ว่าสายฟ้าของฉันเป็นเพียงพลังระดับ B ทําไมพลังสายฟ้าที่มีระดับสูงกว่าถึงทําอะไรเขาไม่ได้เลยล่ะ และตอนนี้เขาไม่ได้แสดงสีหน้าเจ็บปวดแม้แต่น้อย?” เบนผู้ใช้พลังสายฟ้าของหน่วยเดลต้า รู้สึกไม่สบายใจ

“มันอาจจะเกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเป็นผู้ใช้พลังสายฟ้าสีดําด้วยหรือไม่ มันเป็นพลังระดับ S ที่มีส่วนอย่างมากในการทําให้ท่านเซล แอซเรลผู้ยิ่งใหญ่เป็นวอร์ล็อคที่แข็งแกร่งที่สุด”

“ถึงแม้เด็กน้อยจะยังเด็กและไม่สามารถดึงพลังออกมาได้ แม้แต่เศษเสี้ยวของพลังที่ท่านเซลแสดงออกมา แต่ร่างกายของเขายังคงมีสายฟ้าสีดําระดับ S เป็นที่เข้าใจได้ว่าสายฟ้าระดับต่ำของนายจะไม่สามารถทําร้ายเขาได้” แวเรียนท์ อีกคนตอบหลังจากสังเกตสถานการณ์

“ดังนั้นฉันจึงไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้ครั้งนี้” เบนถอนหายใจ ขณะที่เขาก้มศีรษะลงและหยุดการโจมตีด้วยความอับอาย มีเพียงสมาชิกคนอื่น ๆ เท่านั้นที่โจมตี

“เฮ้อ เขาหยุดโจมตี ฉันคงปล่อยให้เขาโจมตีฉันอยู่แบบนี้ ไม่ได้” ลูซิเฟอร์พึมพําอย่างไม่แสดงออก ในขณะที่เขายังคงหลบการโจมตีที่เหลือ

“มาจัดการกับนายก่อนแล้วกัน” เขาสละความคิดนั้นทิ้ง ขณะที่หันกลับไปทางฟลูเรน สิ่งหนึ่งทําให้เขาต้องตกตะลึง เมื่อพบว่าจุดนั้นว่างเปล่า

เขาได้ยินเสียงจากข้างหลังเขาราวกับว่ามีใครบางคนกําลังกระซิบอยู่ในหูของเขา ”นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น เมื่อคุณละสายตาจากศัตรู บทเรียนที่หนึ่ง อย่าละสายตาจากศัต

ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับ มีมือหนึ่งคว้าคอของเขาจากด้านหลัง ยกเขาขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะทุบเขาลงกับพื้น ใบหน้าของลูซิเฟอร์เป็นสิ่งแรกที่กระแทกพื้น ขณะที่จมูกของเขาหักและเริ่มมีเลือดออก

“เด็ก ๆ จะไร้เดียงสาอยู่เสมอ ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมแซนเดอร์ถึงเป็นห่วงเธอมาก เธออาจมีความแข็งแกร่งและพลังนอกรีต แต่เธอไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่เหมาะสมเลย ”