Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 66

ตอนที่ 66: ลูซิเฟอร์หลงทาง

ตํารวจส่วนใหญ่หวาดกลัวสิ่งที่พวกเขาเห็นอยู่แล้ว พวกเขายังคงพยายามจะต่อสู้อย่างกล้าหาญ แต่เมื่อพวกเขาได้ยินคําพูดของจ่า พวกเขาไม่ได้คิดแม้แต่วินาทีเดียวก่อนที่จะเริ่มวิ่งหนี

พวกเขารู้ว่าอาวุธของพวกเขาไม่มีประโยชน์สําหรับมอนสเตอร์ตัวนี้ และตอนนี้พวกเขาได้รับอนุญาตแล้ว ก็ยังดีกว่าที่จะวิ่งหนี หากพวกเขาอยู่ อีกไม่นานพวกเขาก็จะถูกฆ่า

พวกเขาเริ่มวิ่งไปที่รถของพวกเขา พร้อมที่จะจากไป ขณะที่ลูซิเฟอร์กําลังยุ่งอยู่กับตํารวจที่โชคร้ายที่มาสาย

คนที่ถูกจับได้ถูกฆ่าตายทั้งซ้ายและขวา

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถขึ้นรถได้ คนที่เข้ามาในรถสามารถนับได้ด้วยมือเดียว มีตํารวจเพียง 5 คนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในรถได้

พวกเขาทั้งหมดขึ้นรถคันเดียวกัน แต่ก่อนที่พวกเขาจะสตาร์ทรถได้ พวกเขาเห็นคนบินตรงมาทางพวกเขา

ลูซิเฟอร์ได้ฆ่าตํารวจส่วนใหญ่ที่อยู่ข้างนอกในช่วงเวลาสั้นๆ และตอนนี้เขากําลังบินไปที่รถ

ตํารวจสตาร์ทรถแล้วขับกลับ ฝนตกทําให้กระจกหน้ารถเบลอ พวกเขาไม่เห็นสิ่งใดที่ด้านหน้าหรือด้านหลัง นั่นเป็นสาเหตุที่ตํารวจเอาหัวของเขาออกไปนอกหน้าต่าง และเขากําลังบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน

“เร็วเข้า เขาใกล้เข้ามาแล้ว!” ตํารวจบอกคนขับ

รถกําลังถอยหลัง และคนขับได้กดน้ำมันเพื่อเคลื่อนรถให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทําได้ แต่ก่อนที่เขาจะไปได้ไกลเกินไป ลูซิเฟอร์ก็เข้ามาใกล้พวกเขาแล้ว

ลูซิเฟอร์ตกลงบนฝากระโปรงรถ และทุบมัน ส่วนท้ายของรถถูกยกขึ้นในอากาศ เนื่องจากการกระแทกที่รุนแรง

รถหยุดเคลื่อนที่ถอยหลัง เนื่องจากล้อหน้าแยกออกจากกันและค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

ในขณะที่ลูซิเฟอร์จดจ่ออยู่กับตํารวจมากขึ้น เขาไม่ได้สังเกตว่าสมาชิกกิลด์อินทรีย์แดงบางคนเริ่มถอยกลับ ส่วนใหญ่หยุดโจมตีเขาแล้ว เนื่องจากพวกเขาพบว่าพวกเขาไม่มีประสิทธิภาพพอพวกเขาต้องการวิ่งหนีแทน

ลูซิเฟอร์ก้าวลงจากฝากระโปรงรถที่จอดอยู่ ลูซิเฟอร์เดินไปที่ประตู

เขาดึงประตูออกจากรถแล้วโยนไปทางอื่น 1 ในสมาชิกกิลด์อินทรีย์แดงที่ยังคงโจมตีเขาด้วยกระสุนนา

กระสุนน้ำเป็นความสามารถของชายที่เป็นแวเรียนท์คลาสนักเวทย์ เขาสามารถสร้างกระสุนน้ำจากอากาศ สําหรับสถานการณ์ปัจจุบัน ฝนเป็นบรรยากาศที่สมบูรณ์แบบสําหรับเขาที่จะใช้ความสามารถของเขา น่าเสียดายที่กระสุนไม่มีประโยชน์สําหรับลูซิเฟอร์

ไม่สําคัญว่ากระสุนจะทําจากตะกั่วหรือน้ำ พวกมันทั้งหมดไม่มีประโยชน์สําหรับเขา อย่างน้อยก็จนกว่าการรักษาของเขาจะหมดลง ทุกคนเชื่อว่าความสามารถในการรักษาไม่สามารถใช้ได้อย่างไม่จํากัด เช่นเดียวกับความสามารถอื่นๆ นั่นเป็นเหตุผลที่คนที่อยู่ข้างหลังก็ยังไม่จากไป พวกเขายังคงหวังที่จะฆ่า มอนสเตอร์” และประสบความสําเร็จ

มีเพียงบางแวเรียนท์เท่านั้นที่วิ่งหนี โดยตระหนักว่านี้เป็นความพยายามที่เปล่าประโยชน์

สําหรับลูซิเฟอร์ แม้ว่าการโจมตีจะเจ็บเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ความสนใจของเขาถูก เบี่ยงเบนไป เขาต้องการจดจ่อกับสิ่งที่เขาทําก่อน แต่นั่นไม่ได้หยุดเขาจากการทํางานหลายอย่างพร้อมกัน

ด้วยมือขวาของเขา เขาดึงตํารวจออกจากรถและบีบคอพวกเขา ในขณะที่เขาใช้มือข้ายของเขากําลังยิ่งสายฟ้าสีดําไปทางสมาชิกกิลด์อินทรีย์แดง

หลังจากจัดการผู้ชายทั้งหมดในรถเสร็จแล้ว ในที่สุดเขาก็หันหลังกลับขณะที่เขาหักข้อนิ้ว

“ยืม?”

เมื่อเขาหันหลังกลับ เขาประหลาดใจที่เห็นว่ามีคนอยู่ที่นี่น้อยกว่าที่เขาคาดไว้มาก

มันไม่สําคัญแม้ว่า ถ้ามี 10 คนอยู่ที่นี่ เขาจะฆ่าคนทั้ง 10 คน หากมี 1000 อยู่ที่นี้ เขาจะฆ่าคนเป็น 1000 คนนั้นทิ้ง

การสังหาร นั่นคือสิ่งที่ใครบางคนจะบรรยายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปในสถานที่นั้น มันเป็นการเข่นฆ่าเต็มรูปแบบที่เกิดจากคนที่ผ่านพ้นมันไปไม่ได้

การฆ่ากินเวลาเพียง 20 นาที ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง ความเงียบและความสงบกลับคืนมา เสียงกรีดร้องและเสียงครวญครางอันเจ็บปวดทั้งหมดหยุดลง

ไม่มีใครยืนอยู่ได้นอกจากลูซิเฟอร์

สถานที่ทั้งหมดดูแห้งแล้ง มีอาคารและซากปรักหักพังอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ฝนยังคงตกต่อเนื่อง ถ้าใครจะเพ่งมอง ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเรียบร้อยดีแล้ว แต่ถ้ามีคนยืนอยู่ในบริเวณนั้นและหรี่ตาลง พวกเขาจะเห็นว่าพื้นดินทั้งหมดเต็มไปด้วยร่างกาย ฝนกําลังล้างเลือดของร่างกายและผสมกับเลือด

น้ำนั้นผสมกับเลือด ขี้เถ้าลอยอยู่ทุกที่

พื้นดินทั้งหมดดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยน้ำเลือด

เมื่อทุกอย่างจบลง ในที่สุดลูซิเฟอร์ก็มีโอกาสหายใจ เขารู้สึกเหนื่อยและหิวมากด้วย แต่เขาไม่สนใจความหิวของเขา สติของเขาหายไป

เขายืนอยู่ที่นั่นดูทุกอย่างว่างเปล่า มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสงบ ซึ่งในที่สุดเขาก็สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ก่อนหน้านี้ ในหัวของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความคิดเดียว นั่นคือการฆ่าทั้งหมดที่เขาคิดได้คือการฆ่า ยิ่งเขาฆ่ามากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกดีขึ้นเท่านั้น

ตอนนี้เขาได้ฆ่าทุกคนแล้ว เขารู้สึกค่อนข้างว่างเปล่า ไม่มีอะไรจะทําอีกแล้วที่นี่

เขานั่งลงบนพื้นในน้ำที่เต็มไปด้วยเลือดและมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า พยายามรวบรวมความคิดของเขา

เขากําลังทําอะไรอยู่? จุดประสงค์ของเขาคืออะไรกันแน่? ทําไมเขาถึงมีอยู่จริง? ความคิดเชิงลบมากมายลอยอยู่ในหัวของเขา ในขณะที่เขาสูญเสียตัวเองในความคิดของเขา

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็คุกเข่าและโอบแขนทั้ง 2 ข้าง ขณะที่เขาวางศีรษะลงบนเข่า 250

“ พ่อ ผมคิดถึงพ่อ…แม่…ผมหลงทางโดยไม่มีพ่อและแม่ ได้โปรดกลับมาเถอะ มัน…น่ากลัว”

เขาพึมพําอะไรบางอย่างเบา ๆ ขณะที่หยดน้ำตกลงมาที่เขา บางครั้งก็ดูเหมือนเขากําลังร้องไห้ ไม่ชัดเจนว่าหยดน้ำที่ออกมาจากดวงตาของเขาเป็นน้ำตาหรือน้ำฝน