Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 59

ตอนที่ 59: ทำลาย

“ท่านครับ ผมขอแนะนำว่าอย่าใช้พลังของคุณได้ไหม ถ้าคุณใช้มัน มันจะทำให้เกิดการระเบิด ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อผู้คนที่อยู่ใกล้เคียง” จ่าแทรฟฟอร์ดบอกกับเอลิซี

“ก็ได้”

เอลิซีเห็นด้วยกับแทรฟฟอร์ดซึ่งทำให้เขาหวังว่าบางทีเธออาจจะไม่นำอารมณ์เหนือกฎหมาย แต่น่าเสียดาย ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าเขาคิดผิด เมื่อเอลิซีมองไปยังสมาชิกอีกคนในทีมของเธอและสั่งการ

“คุณทำได้ พลังของคุณค่อนข้างเชื่องเมื่อเทียบกับของฉัน และพวกมันจะไม่ทำให้เกิดการระเบิด อย่าทำอะไรมาก แค่ระเบิดสมองของเขา”

ชายผู้ยืนอยู่ข้างเอลิซีพยักหน้า ขณะที่ยกมือขึ้นและเล็งไปที่ลูซิเฟอร์

…

ลูซิเฟอร์เดินเข้าไปใกล้แผงขายของเล็กๆ ที่ขายร่างของวีรบุรุษผู้โด่งดัง แต่มีเพียงร่างเดียวที่ดึงดูดความสนใจของเขา มันเป็นร่างของพ่อของเขา

เจ้าของแผงลอยดูเหมือนชายหนุ่มที่ดูเหมือนเขาอายุ 30 ต้นๆ

ชายคนนั้นสังเกตเห็นลูซิเฟอร์ยืนอยู่ใกล้แผงขายของ มองดูร่างเหล่านั้น เขายังสังเกตเสื้อผ้าหรูหราของลูซิเฟอร์

‘เขาคงเป็นเด็กในตระกูลที่ร่ำรวยแน่ๆ’ ชายคนนั้นคิด เขาเข้าใจผิดเพราะเสื้อผ้าของลูซิเฟอร์

“สนใจตัวไหนล่ะพ่อหนุ่ม” ชายคนนั้นถามลูซิเฟอร์ด้วยรอยยิ้มที่ห่วงใย

“ฉันต้องการอันนั้น” ลูซิเฟอร์ปล่อยมือขณะที่ชี้ไปที่ร่างหนึ่ง

“โอ้ ร่างของวอร์ล็อค เซล แอซเรล ที่ล้มลง ทางเลือกที่ดี หนุ่มน้อย” ชายคนนั้นชมเชยทางเลือกของลูซิเฟอร์

“คุณรู้ไหม เขาเป็นหนึ่งในวอร์ล็อคที่แข็งแกร่งที่สุดที่มนุษย์รู้จัก น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม หุ่นนี้ทำจากแก้วทั้งหมดแล้วทาสี คุณจะเห็นคุณภาพของมันแล้ว มันเป็นหุ่นหายากที่ปัจจุบันไม่มีแล้ว ไม่คิดว่าจะหาได้จากที่ไหน”

ชายคนนั้นยังคงชมเชยรูปนั้นเพื่อขายมัน

“แม้ว่าจะมีราคาแพง แต่ฉันสามารถให้ส่วนลดแก่คุณได้ ที่นี่ คุณสามารถสัมผัสได้ถึงเนื้อสัมผัสของตัวคุณเอง” ชายหนุ่มกล่าวขณะหยิบร่างนั้นและส่งให้ลูซิเฟอร์

ลูซิเฟอร์เอื้อมมือไปจับร่างนั้น

เด็กคนนั้นจับร่างนั้นไว้ในมือ ลูบไล้มันอย่างระมัดระวัง ขณะที่มองดูมันด้วยสายตาที่ชวนให้นึกถึง ความสูญเสียตัวเองไปในความทรงจำนับพันในอดีตของเขา

“ฟั-“

เขาพูดอยู่ แต่จู่ๆ เขาก็หยุดลงเมื่อรู้สึกบางอย่าง เขากำลังจะหันหลังกลับ แต่เขาทำไม่ได้ ก่อนที่ลูกแก้วแสงเล็กๆ จะบินมาทางเขา

ลูกกลมไม่ใหญ่กว่ากระสุนขนาดเล็กมากนัก แต่มีพลังงานอยู่เป็นจำนวนมาก

ลูซิเฟอร์ไม่สามารถตอบสนองได้ก่อนที่ลูกแก้วแสงจะทะลุผ่านด้านหลังศีรษะของเขา มันผ่านเข้าไปในสมองของเขาและออกมาทางด้านหน้า ทิ้งช่องว่างในหัวของเขาไว้

ลูกแก้วนั้นไม่ได้หยุดแม้ว่า ซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยเลือด และมันยังคงบินอยู่บนวิถีของมัน และกระแทกร่างแก้วของพ่อของลูซิเฟอร์อย่างรุนแรง ซึ่งอยู่ในมือของเขา ทำให้มันแตกเป็นชิ้นๆ ไม่นานลูกแก้วก็กระทบกำแพงก่อนที่มันจะหายไปในที่สุด

…

ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันเกิดขึ้น ซึ่งตามมาด้วยความโกลาหล เมื่อประชาชนตระหนักว่ามีคนถูกฆ่าตาย ประชาชนเริ่มวิ่ง

…

แม้ว่าจะมีรูในหัวของลูซิเฟอร์ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจมัน แต่เขาสามารถเห็นน้ำตาในดวงตาของเขา ขณะที่เขามองดูชิ้นแก้วในมือของเขา ร่างนั้นแหลกสลายเหลือเพียงชิ้นเล็กชิ้นน้อย

รูในหัวของเขาเริ่มหาย และในไม่ช้า มันก็หายเป็นปกติ เหลือเพียงเลือดบางส่วนที่หน้าผากและหลังศีรษะของเขา แต่ลูซิเฟอร์ดูเหมือนเขาตายไปแล้ว เขาไม่ขยับเขยื้อน จ้องเขม็งไปที่เศษแก้วที่แตกสลาย ซึ่งเป็นร่างของพ่อของเขาจนกระทั่งเมื่อครู่ที่แล้ว

เจ้าของแผงลอยทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความกลัว ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นการรักษาที่ไร้มนุษยธรรมของลูซิเฟอร์

….

น้ำตาหยดเดียวไหลออกมาจากดวงตาของลูซิเฟอร์ ไหลผ่านแก้มของเขาอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะตกลงสู่พื้น

สายฟ้าสีดำเริ่มกะพริบรอบๆ ลูซิเฟอร์ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เคลื่อนไหวก็ตาม แสงสว่างยังคงเข้มข้นราวกับว่ามันตั้งใจจะทำลายโลกทั้งใบด้วยความโกรธและความเศร้า

อย่างไรก็ตาม ก็มีปรากฏการณ์ประหลาดเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน

ท้องฟ้าที่เคยมีเมฆเพียงเล็กน้อยก่อนหน้านี้ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำทั้งหมด มันเริ่มฟ้าร้องราวกับว่ากำลังแสดงความโกรธด้วยความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับอารมณ์ของลูซิเฟอร์

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่หยดน้ำจะเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า

ภายในไม่กี่วินาที ฝนโปรยปรายกลายเป็นฝนตกหนัก

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ได้เริ่มวิ่งหนีไปนานแล้ว พวกที่อยากจะอยู่ข้างหลังเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นก็เริ่มวิ่งหนีเพราะพวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าพายุฝนฟ้าคะนองกำลังมา และมันก็ไม่คุ้มที่จะอยู่ที่นี่

เอลิซี ​​คนของเธอ และตำรวจยังคงยืนอยู่ที่นั่น มองดูแผ่นหลังของลูซิเฟอร์ด้วยความตกใจบนใบหน้าของพวกเขา

หยดน้ำกำลังทำให้ร่างกายของพวกเขาเปียก แต่ฉากก่อนหน้านั้นช่างน่าทึ่งยิ่งกว่า

เอลิซีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูซิเฟอร์ยังคงยืนอยู่ได้อย่างไร เมื่อลูกแก้วทะลุเข้าไปในสมองของเขา เธอได้เห็นกับตาของเธอเอง

ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ร่างของลูซิเฟอร์ที่เปียกโชกไปด้วยน้ำ แต่ไม่มีใครเห็นใบหน้าของเขา

หากพวกเขามองหน้าเขา พวกเขาจะได้พบเด็กที่ดูเหมือนหลงทาง ละอองหลายหยดไหลลงบนใบหน้าของเขา ทำให้ยากต่อการรู้ว่าจริง ๆ แล้วมันคือน้ำฝนหรือน้ำตาแห่งความโศกเศร้า

ผมสีเงินยาวของเขาเปียกโชก แนบชิดกับร่างกายของเขามากขึ้น เลือดที่ปกคลุมหน้าผากของเขาก็ถูกชำระล้างไปแล้วเช่นกัน

“เขาหายดีแล้ว… จากการโจมตีครั้งนั้น เขาเป็นแวเรียนท์แบบไหนกัน?” เธอพึมพำ “ก็ได้ ฉันจะทำเอง”

เอลิซีตั้งใจที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ให้เสร็จด้วยตนเองยกมือขึ้น เธอได้ตัดสินใจที่จะใช้พลังของเธอในตอนนี้ เธอต้องการเป่าร่างของลูซิเฟอร์ให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไรได้บ้าง