Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 58

ตอนที่ 58: ไม่ใช่เด็ก

ทั้ง 5 คนเข้ามาในโชว์รูม มีความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของพวกเขาที่ทำให้พวกเขาดูเหมือนราชวงศ์

เสื้อคลุมยาวของพวกเขามีตรานกอินทรีย์แดงที่หน้าอก ปลายเสื้อคลุมของพวกมันเคลื่อนไหวไปตามลมขณะเดิน

คนที่เป็นผู้นำเป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนเธออายุ 40 ต้นๆ

“รองหัวหน้ากิลด์ มาดามเอลิซี” จ่าแทรฟฟอร์ดทักทายผู้หญิงที่เป็นผู้นำด้วยความเคารพอย่างสูง ในขณะที่เขาจำได้ว่าเธอเป็นรองหัวหน้ากิลด์อินทรีย์แดง เอลิซี ​​มิไค

เอลิซีเพิกเฉยต่อคำพูดของหัวหน้าตำรวจ ขณะที่เธอเดินไปหาเฟรย์ ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน เธอแตะข้อมือเขาแล้ววางนิ้วใกล้จมูกของเขาเพื่อตรวจสอบบางอย่างก่อนจะพยักหน้า

“เขาบาดเจ็บและอ่อนแอมาก แต่เขายังมีชีวิตอยู่ พาเขาไปที่โรงพยาบาลกิลด์เพื่อรับการรักษา” เธอพูดอย่างใจเย็น ขณะที่เธอมองย้อนกลับไปที่ผู้ชายของเธอ

ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า ยอมรับคำสั่งของเธอ ขณะที่เขายกเฟรย์และออกจากร้านค้า

“จากสิ่งที่ฉันได้ยินจากการเป็นพยาน อาจารย์เฟรย์ ได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญเพื่อปกป้องประชาชน แต่สำหรับ แวเรียนท์ที่สามารถทำร้ายเขาได้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นภัยต่อเมือง” เอลิซีบอก

“ใช่ เมืองกำลังตกอยู่ในอันตราย ล็อคเมืองไว้” เอลิซีบอกหัวหน้าตำรวจ “บอกพลเมืองทุกคนให้ซ่อนตัวอยู่ในบ้านของพวกเขา”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลข

“ดูเหมือนว่ามีแวเรียนท์เด็กอายุ 10 ขวบที่สูญเสียการควบคุมพลังของเขาหรือใครบางคนจากพวกแวเรียนท์เกิดใหม่ ที่ส่งตัวมาก่อความโกลาหลในเมืองของเรา” เธอบอกกับใครบางคนทางโทรศัพท์

เธอพูดต่อโดยไม่หยุด “ส่งมีอาและทีมของเธอไปที่ทางออกหนึ่งของเมือง และส่งฮานไปที่ทางออกอื่น บอกคนของเราให้ค้นหาทั่วทั้งเมืองและระวังให้ดี ฉันต้องการข้อมูลอัปเดตทุกครั้งที่พบผู้ร้าย”

“รีบไปตามหาเขาซะ! ฉันจะเอาหัวของนายใส่จานถ้าเราหาฆาตกรไม่เจอ!”

เธอยกเลิกการรับสาย

…

ชายจากอินทรีย์แดง เดินเข้ามาใกล้เอลิซี เขาเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งในทีมที่ชื่อสตราโต

“เราควรแจ้ง APF ด้วยหรือไม่” สตราโตถามเอลิซี

“ไม่ APF เต็มไปด้วยกลโกงอันชอบธรรมมากมาย ถ้าพวกมันมา พวกมันจะจับฆาตกรแต่จะไม่ฆ่าเพราะเป็นเด็กเล็กที่อาจเพิ่งถูกปลุกพลังขึ้นและไม่รู้ถึงพลังของเด็กคนนั้น”

จ่าแทรฟฟอร์ดมองเอลิซีอย่างตกตะลึง คำพูดของเธอหมายความว่าเธอไม่ต้องการให้เขาถูกจับตัวเป็นๆ หรือไม่?

“ฉันอยากให้เด็กนั่นตายเพราะสิ่งที่มันทำ ไม่สำคัญว่ามันทำอย่างที่มันได้ทำไปทำไม!”

สตราโตพยักหน้าเห็นด้วย

….

ลูซิเฟอร์ไม่สนใจถึงความโกลาหลที่เขาก่อขึ้นโดยสิ้นเชิง ขณะที่เขาเดินผ่านถนนในเมือง มองดูแผงลอยและร้านค้าต่างๆ ตลอดทาง

เขาไม่ได้สนใจอะไรเลยจริงๆ เขารู้สึกทึ่งกับความหลากหลายของสิ่งต่าง ๆ ที่โลกมี มีสินค้าทุกประเภทขายตั้งแต่อาหารไปจนถึงของเล่นเชิงพาณิชย์ไปจนถึงเสื้อผ้า

น่าเสียดายที่เขาไม่สนใจอะไรเลย

เขาเดินต่อไป พยายามจะออกจากเมือง เมื่อเขาหยุดกะทันหัน

เหมือนเขาหยุดเดินไปแล้วและเหมือนเท้าของเขาหยุดเคลื่อนไหวเองมากกว่า เมื่อเขาสังเกตเห็นแผงลอยเล็ก ๆ ในระยะไกล

สถานที่เล็ก ๆ มีหุ่นจำลองจำนวนมากวางอยู่ที่นั่น พวกเขาเป็นร่างของวีรบุรุษแห่งประวัติศาสตร์ต่างๆ

มีหลายบริษัทที่ทำแอ็คชั่นฟิกเกอร์ของนักล่าและแวเรียนท์ที่มีชื่อเสียง และที่นี่ขายสิ่งของพวกนั้น แต่ลูซิเฟอร์ไม่สนใจตัวเลขส่วนใหญ่ สิ่งที่เขาดูนั้นคือหนึ่งเดียวที่อยู่ที่นั่น

เขาสังเกตเห็นร่างที่ดูเหมือนร่างของเซล แอซเรล พ่อของเขา เมื่อเขายังเด็ก เขามักจะเห็นพ่อของเขาในทีวี ช่วยชีวิตผู้คน หุ่นจำลองสวมเสื้อผ้าชุดเดียวกันและมีผมสีเดียวกัน

สิ่งที่เขามองอยู่ดูเหมือนแบบจำลองของพ่อของเขาในร่าง

เมื่อเห็นร่างนั้นทำให้หัวใจของลูซิเฟอร์เต้นช้าลง เมื่อความทรงจำมากมายแล่นเข้ามาในหัว

เขาไม่สนใจสิ่งอื่นใด ทั้งหมดที่เขารู้คือเขาต้องการมัน

เขาเริ่มเดินไปที่แผงลอย

ข้างหลังเขามีตำรวจคนหนึ่งที่เห็นลูซิเฟอร์

เขาตรงกับคำอธิบายของเด็กหนุ่มที่พวกเขากำลังมองหา เขายังสังเกตเห็นเลือดหยดเล็กน้อยบนถุงมือของลูซิเฟอร์ เห็นได้ชัดว่าลูซิเฟอร์เป็นเด็กที่พวกเขากำลังมองหา

เขาเรียกจ่าแทรฟฟอร์ดในทันทีเพื่อแจ้งให้เขาทราบและรับคำสั่งเพิ่มเติม

****

เอลิซีและจ่ายังคงอยู่ในร้านค้า กำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิดของถนนในช่วง 20 นาทีที่ผ่านมา

พวกเขาเห็นเด็กชายและเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ พวกเขายังเห็นใบหน้าของลูซิเฟอร์ ในภาพขณะที่เขากำลังเดินอยู่บนถนน

จ่ากำลังจะส่งรูปให้ทุกคน เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์

เขาหยิบโทรศัพท์มาวางไว้ใกล้หู

“ฮัลโหล?”

“คุณจริงจังไหม เขาสวมอะไรอยู่”

“ใช่แล้ว นั่นมันผู้ชายคนนั้น! ไม่ต้องทำอะไร เราจะไปที่นั่น” เขาอุทานเมื่อดวงตาเป็นประกายเมื่อคำอธิบายตรงกัน เขายกเลิกการรับสาย

เขามองย้อนกลับไปที่เอลิซีที่มองไปรอบๆ ร้าน

“ผมคิดว่าเราได้ตัวเขาแล้ว! เด็กคนนั้นอยู่ที่ถนน 17” จ่าแทรฟฟอร์ดบอกกับเอลิซี

เอลิซีกำหมัดของเธอ ขณะที่รอยยิ้มนักฆ่าก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเธอ “หึดีมาก”

“ไปกันเถอะ” เธอปล่อยตัว ขณะหันหลังกลับ เสื้อคลุมของเธอโบกมือไปทางด้านหลังอย่างกะทันหัน ทำให้เธอดูสง่างามยิ่งขึ้นไปอีก

เธอก้าวออกไปและขึ้นรถที่จอดอยู่นอกโชว์รูม แล้ววิ่งไปที่ถนนสายที่ 17 คนอื่นๆ ก็เดินตามหลังรถของเธอ รวมทั้งตำรวจด้วย

…

ใช้เวลาไม่นานนัก เอลิซีก็มาถึงถนน 17 และก้าวออกจากรถ

ในไม่ช้าเธอก็เห็นตำรวจบนถนนและมองไปในทิศทางที่เขากำลังมอง เธอเห็นเด็กชายในชุดแจ็กเก็ตสีแดงยืนอยู่ตรงนั้น เสื้อผ้าและรูปลักษณ์ของเขาเข้ากับคนที่เห็นในคลิป เธอแน่ใจว่าเขาเป็นฆาตกร—รอยยิ้มก่อตัวขึ้นบนริมฝีปากสีแดงของเธอ

คนอื่นๆ ก็ก้าวลงจากรถและยืนอยู่ข้างหลังเธอ

“เราจะจัดการกับมันอย่างไรนายหญิง เราควรไปจับเขาไหม” จ่าแทรฟฟอร์ดถามเอลิซี เนื่องจากเธอได้รับแจ้งมากขึ้นเกี่ยวกับมนุษย์ที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น “ฉันรู้ว่าคุณไม่ต้องการจับ แต่เขาก็ยังเด็ก APF จะโกรธที่เราฆ่าเขา”

“ไม่จำเป็นต้องจับเขา เขาไม่ใช่เด็กแต่เป็นสัตว์ร้าย” เอลิซีพูดขณะยกมือขึ้น เธอดูเหมือนไม่สนใจสิ่งที่ แทรฟฟอร์ด กล่าว “และฉันจะปฏิบัติต่อเขาให้ดูว่าเราควรปฏิบัติต่อสัตว์เดรัจฉานอย่างไร”

จ่าแทรฟฟอร์ดเข้าใจความหมายของเธอ แต่เธอเป็นรองหัวหน้ากิลด์ของกิลด์อินทรีย์แดง เธอเป็นเหมือนราชินีที่นี่ เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากไปพร้อมกับสิ่งที่เธอสั่ง

เขาเข้าใจว่าเธอต้องการประหารชีวิตเขา เขาไม่ได้พยายามที่จะหยุดเธอ เขาแค่ดีใจที่เธอไม่ได้ใช้พลังของเธอในการฆ่าเด็ก เพราะนั่นอาจเป็นอันตรายต่อผู้บริสุทธิ์คนอื่นๆ เช่นกัน